اقتصاد مشارکتی
| بخشی از مجموعه مباحث دربارهٔ |
| نظام اقتصادی |
|---|
| بخشی از مجموعه مباحث درباره |
| سوسیالیسم |
|---|
 |
اقتصاد مشارکتی (به انگلیسی: Participatory economics) اغلب به صورت مختصر در زبان انگلیسی با parecon بیان می‌شود.[۱][۲] یک نظام اقتصادی مبتنی بر تصمیم‌گیری مشارکتی به عنوان مکانیزم اقتصادی اصلی برای تخصیص در جامعه است. در این نظام در تصمیم‌گیری متناسب با تأثیر سیاست بر روی یک فرد یا گروهی از مردم حق ابراز نظر در نظر گرفته می‌شود. اقتصاد مشارکتی شکل غیر متمرکز برنامه‌ریزی اقتصادی و سوسیالیستی است و شامل به مالکیت اشتراکی ابزار تولید می‌شود. این یک پیشنهاد جایگزین برای سرمایه‌داری معاصر و اقتصاد دستوری است. این مدل اقتصادی در درجه اول به نظریه‌پرداز سیاسی مایکل آلبرت و اقتصاددان رابین هنل نسبت داده می‌شود. آنها اقتصاد مشارکتی به عنوان چشم‌اندازی از آنارشیسم اقتصادی توصیف می‌کنند.[۳] در ایران در بعضی منابع از اصطلاح اقتصاد مشارکتی برای اشاره به اقتصاد تسهیمی نیز استفاده می‌شود.[۴]
منابع
[ویرایش]مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Participatory economics». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ مه ۲۰۱۸.
- ↑ «سیاست گذاری‌های فرهنگی، راهکاری در راستای تحقق اقتصاد مشارکتی». www.civilica.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۶-۰۱.
- ↑ «روزنامه شرق: انقلاب و دموکراسی در صنعت». www.magiran.com. 97/9/17. دریافت‌شده در 2019-06-01. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک) - ↑ Albert, Michael Parecon: Life After Capitalism بایگانی‌شده در ۲۰۰۸-۱۰-۱۶ توسط Wayback Machine Chapter 19 Individuals / Society
- ↑ «انقلاب اقتصاد مشارکتی». روزنامه دنیای اقتصاد. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۲.