وال لوگسدون فیچ

فیزیک‌دان آمریکایی

وال لوگسدون فیچ (به انگلیسی: Val Logsdon Fitch) (زادهٔ ۱۰ مارس ۱۹۲۳ در مریمان، نبراسکا، آمریکا – درگذشتهٔ ۵ فوریه ۲۰۱۵ در پرینستون، نیوجرسی) دانشمند فیزیک هسته‌ای اهل آمریکا بود. فیچ و جیمز واتسون کرونین در سال ۱۹۸۰ با هم توانستند جایزهٔ نوبل فیزیک را از آن خود کنند. آن‌ها این جایزه را به دلیل آزمایش‌هایی که در سال ۱۹۶۴ با استفاده از سامانهٔ شتاب‌دهندهٔ ذارت AGS در آزمایشگاه ملی بروکهیون انجام داده بودند دریافت کردند. آن‌ها به کمک این آزمایش‌ها نشان دادند که برخی از واکنش‌های میان زیراتم‌ها از قانون بنیادی تقارن پیروی نمی‌کنند. ایشان با بررسی نیمهٔ عمر ذرهٔ کائون به این نتیجه رسیدند که اگر همین واکنش در جهت برگشت رخ بدهد، لزوماً روی مسیری که شروع شده (واکنش رفت) بازگشت نخواهد کرد و این نشان داد که واکنش‌های ذرات زیراتمی نسبت به گذر زمان بی‌تفاوت نیستند. به این ترتیب پدیدهٔ نقض سی‌پی کشف شد.

وال لوگسدون فیچ
زادهٔ۱۰ مارس ۱۹۲۳
درگذشت۵ فوریهٔ ۲۰۱۵ (۹۱ سال)
محل تحصیلدانشگاه کلمبیا
دانشگاه مک‌گیل
شناخته‌شده
برای
کشف نقض سی‌پی
جوایزنشان جان پرایس وتریل (۱۹۷۶)
جایزه نوبل فیزیک (۱۹۸۰) نشان ملی علوم (۱۹۹۳)
پیشینه علمی
شاخه(ها)فیزیک ذرات
محل کاردانشگاه پرینستون

تحصیلات

ویرایش

فیچ پس از جدایی از ارتش در سال ۱۹۴۸ در رشتهٔ مهندسی برق وارد دانشگاه مک‌گیل شد و مدرک لیسانس خود را از آنجا دریافت کرد پس از آن وارد دانشگاه کلمبیا شد و توانست در سال ۱۹۵۴ در مقطع دکتری در زمینهٔ فیزیک تحضیلات خود را پایان برد. در جریان جنگ جهانی دوم او به لوس‌آلاموس رفت تا در پروژهٔ منهتن مشغول به کار شود. که در این میان با بسیاری از فیزیکدانان پرآوازه مانند نیلز بور، انریکو فرمی، جیمز چدویک ایزیدور ایزاک رابی و ریچارد تولمن آشنا شد. او یکی از اعضای دانشگاه پرینستون بود.

فرزندان

ویرایش

فیچ از همسر نخست خود که در ۱۹۷۲ درگذشت، صاحب دو پسر بود و پدرخواندهٔ سه فرزند همسر دوم خود که در ۱۹۷۶ با او ازدواج کرد، نیز شد.

نوشته‌های منتشر شده

ویرایش

منابع

ویرایش

پیوند به بیرون

ویرایش