Edukira joan

Oganeson

Wikipedia, Entziklopedia askea
Oganesona
118 TenesoaOganesonaUnunenioa
   
 
118
Og
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Ezaugarri orokorrak
Izena, ikurra, zenbakiaOganesona, Og, 118
Serie kimikoaGas nobleak
Taldea, periodoa, orbitala18, 7, p
Masa atomikoa294 g/mol
Konfigurazio elektronikoa[Rn] 7s2 5f14 6d10 7p6 (iragarpena)[1][2]
Elektroiak orbitaleko2, 8, 18, 32, 32, 18, 8 (iragarpena)
Propietate fisikoak
Egoerasolido (iragarpena)[1]
Dentsitatea(0 °C, 101,325 kPa) 4,9 -5,1 (iragarpena)[3] g/L
Irakite-puntua320–380 K
(110 °C, 220 °F)
Bero espezifikoa(25 °C) 23.5 (estrapolazioa)[4] J·mol−1·K−1
Lurrun-presioa
P/Pa 1 10 100 1 k 10 k 100 k
T/K
Propietate atomikoak
Oxidazio-zenbakia(k)0, +2, +2
Ionizazio-potentziala1.a: 820-1130 kJ/mol (kalkulatua)
2.a: 1450 kJ/mol (estrapolatua)
Erradio atomikoa (batezbestekoa)(aurreikusia) 152 pm
Erradio kobalentea(estrapolatua) 230 pm
Isotopo egonkorrenak
Oganesonaren isotopoak
iso UN Sd-P D DE (MeV) DP
294Uuo Sintetikoa ~0,89 ms α 11,65 ± 0,06 190Uuh

Oganesona —2016 arte, ununoktio izenaz ere ezaguna[5]elementu kimiko sintetiko bat da, Og ikurra eta 118 atomo-zenbakia dituena. Orain arte sintetizatu den elementurik pisutsuena da eta zazpigarren periodoko azken elementua da. XVIII. taldeko elementu sintetiko bakarra da.

Izena, Yuri Oganessian errusiar fisikari nuklearraren omenez jarri zioten 2016an[5]. 2015eko abenduan, IUPACek eta IUPAPek elementu kimiko honen aurkikuntza onartu zuten.[6]

Oganesonaren atomoa erradiaktiboa da eta oso ezegonkorra, horregatik, 2002tik hiruzpalau atomo aurkitu dira 294Og isotopotik. Hasieran, gas bat izango zela pentsatzen zen, baina orain, baldintza normaletan, solido bat dela suposatzen da.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. a b Nash, Clinton S.. (2005). «Atomic and Molecular Properties of Elements 112, 114, and 118» Journal of Physical Chemistry A 109 (15): 3493–3500.  doi:10.1021/jp050736o. PMID 16833687..
  2. Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria. (2006). Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean eds. The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements. (3. argitaraldia) Dordrecht: Springer Science+Business Media ISBN 1-4020-3555-1..
  3. Bonchev, Danail; Kamenska, Verginia. (1981). «Predicting the Properties of the 113–120 Transactinide Elements» Journal of Physical Chemistry (American Chemical Society) 85 (9): 1177–1186.  doi:10.1021/j150609a021..
  4. Eichler, R.; Eichler, B.. Thermochemical Properties of the Elements Rn, 112, 114, and 118. Paul Scherrer Institut.
  5. a b (Ingelesez) Kragh, Helge. (2018). From Transuranic to Superheavy Elements: A Story of Dispute and Creation. Springer International Publishing, 54 or. ISBN 9783319758138..
  6. IUPAC. (2015). Discovery and Assignment of Elements with Atomic Numbers 113, 115, 117 and 118. .

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • (Ingelesez) Og