Kit car
Kit car, kit-auto, edo ekipamendu auto deitzen zaio kit moduan eskuragarri dagoen automobil horri, eraikuntza pakete bati; hau da, ibilgailua eraikitzeko mihiztatu beharreko pieza multzo bat erosten da.
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Automobil-industriaren hastapenetatik, aukera egon zen horretarako aukera zuten pertsonek beren kabuz mihiztatzeko «amestutako automobila». Adibide gisa, Thomas Hyler White britainiarrak garatutako kit car delakoa aipa daiteke. Hari jarraitu zioten modeloak bezala, pieza multzoaren erosleek beraiek muntatzen zituzten (The English Mechanic aldizkariak, besteak beste, norberaren konturako eraikuntzarako marrazki teknikoak argitaratu zituen).[1]
Gaur egungo kit car-ak modelo klasiko garesti eta ospetsuen 1:1 eskalako erreplikak izan ohi dira, ia edonork munta ditzakeenak bere etxean, gero, amaitutakoan, bide publikotik zirkulatzeko. Automobil ospetsu eta zaharren kopia horiek pieza desarmatuen joko gisa eskuratu ohi dira, hau da, txasisak eta karrozeriak bereizita. Behin muntatuta, jatorrizkoaren oso antzekoak dira. Ohiko karrozeria metalikoaren ordez, fabrikatzaileek poliester-erretxinaz inpregnatutako beira-zuntzezko xaflak erabiltzen dituzte piezak egiteko.
Ikuspuntu teknikotik, ibilgailu horietan interesa duenak desbideratze nabarmena ikusi ahal izango du jatorrizkoarekiko. Motorra, abiadura-kaxa, transmisio-ardatzak eta antzeko piezak auto berriagoetatik datoz. Normalean, car kitean sartu aurretik pieza horiek zaharberritzen dira, hau da, pieza higatu guztiak ordezteko berrikusten dira. Kit cars-ek auto klasikoen zaleari aukera ematen diote bestela ekonomikoki eskuraezina izango zuten ibilgailu bat edukitzeko, normalean jatorrizko bertsioan. Bestalde, klasiko autentikoak, askotan, erabilera mugatu baterako baino ez dira.
Ingalaterran lehen kit car-en kontzeptua XIX. mendearen amaieran praktikan jarri zela eta mihiztadura partikularrerako beharrezkoak ziren plano teknikoak eros zitezkeela ziurtzat jotzen bada, ibilgailu mota horri buruzko ezjakintasun orokorra nahiko arraroa da, batez ere kontuan hartzen bada 1960ko eta 1970eko hamarkadetako Volkswagen Buggy-ren bertsioak nahiko tirada anitzetan egin zirela.[2] Kit car-ei buruz lehen aldiz hitz egiten entzutean, gidari gehienek eszeptizismoz erreakzionatzen dute. Teknikoki gauzaezina iruditzen zaie etxean automobil bat beren kabuz eraiki eta gero bide publikotik zirkulatu ahal izatea. Gainera, beldur dira ibilgailuak ezingo ote dituen bete zirkulaziorako zaintza teknikoko organismoaren azterketa zentro batean egin beharreko nahitaezko azterketaren eskakizunak. Ondorioz, kit cars-en zaleak erreserba horri lotutako estigmatizazioa jasan behar du. Horrek erakusten du produktu batek arrakasta izateko ez dela nahikoa kalitate tekniko ona eskaintzea (kit carr-eko osagaien ebaluazio profesionaleko txostenekin ere bai); sozialki ere onartu behar da. Hori dela eta, ibilgailu horien merkatuak eta kit car-ak ez onartzeak dimentsio sozial handia hartzen dute.
Lotus eta TVR bezalako kirol-ibilgailuen egungo hainbat eraikitzaile kit car fabrikatzaile gisa hasi ziren.
