Homonimia
Homonimia (grezieratik homōnymos, 'izen berdina') terminoa erabiltzen da bi hitzek jatorri eta esanahi desberdinekoak izan arren, forma bera badute bilakaera historikoagatik, hots, ahoskera bera edo idazkera bera.[1][2]
Hiztegietan, hitz homonimoek sarrera desberdinak izaten dituzte.
Bi homonimo mota bereiz daitezke:
- Hitz homografoak, idazkeran berdinak direnak, baina ez nahitaez ahoskeran.
- Hitz homofonoak, ahoskeran berdinak direnak, baina ez nahitaez idazkeran.
Hitz polisemikoak ez dira homonimoekin nahasi behar: homonimoek jatorri etimologiko desberdina dute, baina polisemikoek jatorri bera dute. Esate baterako, banku hitzak hainbat adiera ditu euskaraz ('jarlekua', 'finantza-erakundea', eta abar), baina adiera horiek guztiek etimologia bera dute (azken batean, aitzingermanikozko *banki-tik). Desberdin idazten edo ahoskatzen diren bi hitzek adiera bera dutenean, homonimiaren alderantzizko fenomenoa gertatzen da: hitz horiek sinonimoak dira.
Homografoak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Grezieratik: homo 'berdina' eta grafos 'idazkera'.
Hitz homografoak berdin-berdin idazten dira, baina adiera desberdina dute, hots, adierazle bera dute, baina etimologia desberdina eta, beraz, adiera desberdina.
Euskaraz homografo guztiak homofonoak izaten dira, azentua gorabehera (bahitu aditza /bahitu/ zein /baitu/ ahoskatzen da 'atxilotu' esan nahi duenean, baina bahitu laguntzailea —bazenitu, hika—, aldiz, /bahi'tu/ zein /bai'tu/ esaten dugu). Hala ere, beste hizkuntza batzuetan ez da beti horrela; adibidez, ingelesez read hitza ez da berdin ahoskatzen 'irakurri' (infinitiboa) adiera badu (/ri:d/) edo 'irakurri nuen (huen, zuen, genuen, zenuen, zenuten, zuten)' zein 'irakurrita' esan nahi badu (red/). Era berean, frantsesezko couvent (/ku'vã/, 'konbentua') eta couvent (/'kuv/, 'inkubatzen dute') berdin idatzi arren, ezberdinak dira ahoskatzerakoan, bakoitzaren azken bokal sudurkaria desberdina baita, baita silaba tonikoa ere.
Homofonoak eta paronimoak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Hitz homofonoek (grezieratikː homos 'berdina' eta fono 'soinu') idazkera eta adiera desberdinak dituzte, berdin ahoskatu arren. Aurreko puntuko bahitu laguntzailea (bazenitu, hika) eta baitu aditz laguntzaile aurrizkiduna (bait- aurrizkia eta du lagutzailea) homofonoak dira anitz euskaldunentzat, hatxea mutua bada eta azken silaba tonikoa bada: /bai'tu/. Japonierazko 私立 eta 市立 hitzak berdin irakurtzen dira, hots, shiritsu: baina lehenak 'eraikin pribatua' esan nahi du, salmenta pribatukoa, eta bigarrenak, aldiz, 'hiri-eraikina', babes ofizialekoa, eta haren antonimoa da!