Edukira joan

Birus bilgarri

Wikipedia, Entziklopedia askea
Estalkirik gabeko birusen (A) eta estalkidunen (B) arteko konparazioa: 1-kapsida, 2- azido nukleikoa, 3-kapsomeroa, 4-nukleokapsidea, 5-birioia, 6-bilgarria, 7-espikulak.

Birus bilgarria mintz lipidikoa da, eta animalien birusetan ohikoa den kapsida birikoa inguratzen du[1]. Landare-birus eta bakteriofago gutxi batzuek baino ez dute bilgarria. Animalietan, ostalariaren mintz plasmatikotik (edo haren mintz nuklearretik) dator hein handi batean; baina zelula-mintz hori ez da bilgarriaren osagai bakarra; kanporantz, genoma birikoan kodetutako glukoproteinak agertzen dira. Sarritan, glukoproteinak oso antigeno biriko garrantzitsuak diren espikulak osatzeko biltzen dira.

Askok, bilgarriaren eta kapsidearen artean, zementatzen duen proteina-matrizea dute (adibidez: Rhabdoviridae).

Bilgarria malgua da, pleomorfikoa. Gainera, bilgarriak geruza bikoitz lipidiko bat du, lehortzearekiko, beroarekiko eta detergenteekiko sentikorra, eta, beraz, eterrarekin bakarrik eraso daiteke, lipidoak disolbatzen baititu eta birusa inaktibatu egiten baita.

Bilgarriaren funtzio nagusia birusari zelula ostalarian sartzen laguntzea da. Azaleko glukoproteinak zelula ostalarien mintzaren puntu hartzaileak identifikatzeko eta haiekin lotzeko balio dute. Bilgarri birikoa, gero, zelularen mintzarekin urtzen da, eta, horri esker, kapside eta genoma birikora sar daiteke.

Eskuarki, infektatutako zelula birus-partikulez kargatzen da aldi luze batez.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. «CHAPTER #11: VIRUSES» web.archive.org 2008-11-10 (Noiz kontsultatua: 2022-08-10).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]