Saltu al enhavo

Visigota Regno

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Visigota Regno
476 – 718

historia lando • reĝlando • Gothic kingdom
Geografio
Ĉefurbo:
Loĝantaro
ĝermana religio • Visigothic arianism • Kalcedonia kristanismo
Ŝtat-strukturo
Antaŭaj ŝtatoj:
Postsekvaj ŝtatoj:
Elstaraj historiaj eventoj
Diplomatiaj rilatoj
vdr
Regno Visigota

Visigota RegnoRegno de la Visigotoj estis politika ento starigita de la visigotoj post sia setliĝo en Aquitania, en la epoko de la ĝermanaj invadoj, kiu daŭris grandan parton de la Alta Mezepoko, kaj okupis teritoriojn en Gaŭlo, Gallaecia kaj Hispania, en ties diversaj epokoj.

La regno gaŭl-visigota –regno visigota de Tuluzo–, kun ĉefurbo en Tuluzo (Gaŭlo), komencis en la jaro 418 kaj daŭris ĝis 507, dum la regno hispan-visigota –regno visigota de Toledo–, kun ĉefurbo en Toledo (Hispania), etendis el 507 ĝis la islama invado de Iberio en la jaroj 711-725.

Prahistorio

[redakti | redakti fonton]

Gotoj dividiĝis en visigotoj kaj ostrogotoj en fino de la 4-a jarcento.

Konverto de Rekaredo. De Muñoz Degrain. Palaco de la Senato, Madrido.

La venko de la frankoj super la visigotoj en la batalo de Vouillé en 507, kun Klodvigo la 1-a, okazigis la falon de la Visigota Regno de Tuluzo, kaj la visigotoj translokigis sian loĝantaron al Hispanio; tio rezultis en la definitiva konfirmo de la Pireneoj kiel landlimo inter Gaŭlio, escepte pro Septimanio, kaj la visigota Hispanio, same kiel la translokigo de la visigota ĉefurbo el Tuluzo al Toledo.

Religio en la regno visigota

[redakti | redakti fonton]

Falo de la regno

[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]