Spenser-strofo
En poezio, la Spenser-strofo (angle Spenserian stanza) estas speciala strofo, konsistanta el naŭ jambaj versoj, kun la rimskemo ababbcbcc.
Priskribo
[redakti | redakti fonton]La Spenser-strofo konsistas el naŭ versoj, el kiuj versoj 1 kaj 3 interrimiĝas; 2, 4, 5 kaj 7 interrimiĝas; kaj finfine 6, 8, 9 interrimiĝas. Skeme:
- ababbcbcc
La metro uzata estas kvinjambo, krom la lasta verso. Por plialtigi la efektojn, la lasta verso havas unu plian piedon, formante sesjambon, same kiel aleksandro; tial, la lasta verso en Spenser-strofo nomiĝas la aleksandra verso.
La Spener-strofo similas al la itala stanco, sed estas pli longa (naŭ, ne ok versoj), kaj la rimskemo ankaŭ diferencas.
Historio
[redakti | redakti fonton]La Spenser-strofo estis inventita de Edmund Spenser en la 16-a jarcento por sia alegoria eposo La Fereĝino (angle The Faerie Queene).
Poste, Byron uzis ĝin por sia poemo La Pilgrimado de Infano Haroldo (angle Childe Harold’s Pilgrimage).
Ekzemplo
[redakti | redakti fonton]Edmund Spenser uzis la Spenser-strofon por sia poemo La Fereĝino (angle The Faerie Queene). Jen la unua strofo de La Fereĝino:
| Rimo | Verso |
|---|---|
| a | Lo I / the man, / whose Muse / whilome / did maske, |
| b | As time / her taught, / in low- / ly She- / pheards weeds, |
| a | Am now / enforst / a far / unfit- / ter taske, |
| b | For trum- / pets sterne / to chaunge / mine Oa- / ten reeds, |
| b | And sing / of Knights / and La- / dies gen- / tle deeds; |
| c | Whose pray- / ses ha- / ving slept / in si- / lence long, |
| b | Me, all / too meane, / the sac- / red Muse / areeds |
| c | To bla- / zon broad / emongst / her lear- / ned throng: |
| c | Fierce warres / and faith- / full loues / shall mo- / ralize / my song. |
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- Morton, Edward Payson (1907-04). “The Spenserian Stanza before 1700”, Modern Philology (en) 4 (4), p. 639–654.