si
Nominativo | si |
---|---|
Akuzativo | sin |
- (persona pronomo)
Deveno |
- el la itala vorto " si " → it, la itala vorto " sé " → it, la franca vorto " soi " → fr, la franca vorto " se " → fr, la pola vorto " się " → pl, la sveda vorto " sig " → sv, la germana vorto " sich " → de, ktp, plus la i de la esperantaj personaj pronomoj
Signifoj |
- refleksiva pronomo por la tria persono
- Rimarkoj: Pro sia difino, ĉi tiu pronomo ne povas esti la subjekto aŭ parto de la subjekto de la frazo.
- Rimarkoj: Por la unua kaj dua persono, oni ĉiam utiligas pronomojn mi(n), ni(n), vi(n). Sed prezentiĝas kunmetaĵoj de la pronomo "si" (sindona, sinmortigo, ...) kiujn senprobleme eblas uzi por iu ajn persono.
Derivaĵoj |
Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj |
Frazaĵoj |
Vidu ankaŭ |
Tradukoj |
Signifoj |
Referencoj kaj literaturo |
Elparolo |
- IFA: siː
Signifoj |
- (muziko) B, si
Vidu ankaŭ |
Referencoj kaj literaturo |
Signifoj |
- speciala alparola artikolo
Signifoj |
Signifoj |
Signifoj |
Elparolo |
- IFA: si
ortografia variaĵo de sí
Deveno |
- arbitra kreo de radiko
Elparolo |
- IFA: si
Sono : ( lingvo -sud- ) (dosiero)
Signifoj |
Malgrandigformoj |
Kromformoj:
Alternativaj skribmanieroj |
Referencoj kaj literaturo |
Signifoj |
- speciala adverbo kiun oni uzas nur kune kun adverbo så