Jump to content

Epodi

Checked
E Wikisource
 EPUB   MOBI   PDF   RTF   TXT
Epodi
Post 40 a.Ch.n.
editio: incognita
fons: incognitus

    Ibis Liburnis inter alta navium,
          amice, propugnacula,
    paratus omne Caesaris periculum
          subire, Maecenas, tuo:
    quid nos, quibus te vita sit superstite
          iucunda, si contra, gravis?
    utrumne iussi persequemur otium
          non dulce, ni tecum simul,
    an hunc laborem mente laturi, decet
          qua ferre non mollis viros?
    feremus et te vel per Alpium iuga
          inhospitalem et Caucasum
    vel occidentis usque ad ultimum sinum
          forti sequemur pectore.
    roges, tuom labore quid iuvem meo,
          inbellis ac firmus parum?
    comes minore sum futurus in metu,
          qui maior absentis habet:
    ut adsidens inplumibus pullis avis
          serpentium adlapsus timet
    magis relictis, non, ut adsit, auxili
          latura plus praesentibus.
    libenter hoc et omne militabitur
          bellum in tuae spem gratiae,
    non ut iuvencis inligata pluribus
          aratra nitantur meis
    pecusve Calabris ante Sidus fervidum
          Lucana mutet pascuis
    neque ut superni villa candens Tusculi
          Circaea tangat moenia:
    satis superque me benignitas tua
          ditavit, haud paravero
    quod aut avarus ut Chremes terra premam,
          discinctus aut perdam nepos.

    'Beatus ille qui procul negotiis,
          ut prisca gens mortalium,
    paterna rura bubus exercet suis
          solutus omni faenore
    neque excitatur classico miles truci
          neque horret iratum mare
    forumque vitat et superba civium
          potentiorum limina.
    ergo aut adulta vitium propagine
          altas maritat populos
    aut in reducta valle mugientium
          prospectat errantis greges
    inutilisque falce ramos amputans
          feliciores inserit
    aut pressa puris mella condit amphoris
          aut tondet infirmas ovis.
    vel cum decorum mitibus pomis caput
          Autumnus agris extulit,
    ut gaudet insitiva decerpens pira
          certantem et uvam purpurae,
    qua muneretur te, Priape, et te, pater
          Silvane, tutor finium.
    libet iacere modo sub antiqua ilice,
          modo in tenaci gramine:
    labuntur altis interim ripis aquae,
          queruntur in Silvis aves
    frondesque lymphis obstrepunt manantibus,
          somnos quod invitet levis.
    at cum tonantis annus hibernus Iovis
          imbris nivisque conparat,
    aut trudit acris hinc et hinc multa cane
          apros in obstantis plagas
    aut amite levi rara tendit retia
          turdis edacibus dolos
    pavidumque leporem et advenam laqueo gruem
          iucunda captat praemia.
    quis non malarum quas amor curas habet
          haec inter obliviscitur?
    quodsi pudica mulier in partem iuvet
          domum atque dulcis liberos,
    Sabina qualis aut perusta Solibus
          pernicis uxor Apuli,
    sacrum vetustis exstruat lignis focum
          lassi Sub adventum viri
    claudensque textis cratibus laetum pecus
          distenta siccet ubera
    et horna dulci vina promens dolio
          dapes inemptas adparet:
    non me Lucrina iuverint conchylia
          magisve rhombus aut scari,
    siquos Eois intonata fluctibus
          hiems ad hoc vertat mare,
    non Afra avis descendat in ventrem meum,
          non attagen Ionicus
    iucundior quam lecta de pinguissimis
          oliva ramis arborum
    aut herba lapathi prata amantis et gravi
          malvae salubres corpori
    vel agna festis caesa Terminalibus
          vel haedus ereptus lupo.
    has inter epulas ut iuvat pastas ovis
          videre properantis domum,
    videre fessos vomerem inversum boves
          collo trahentis languido
    positosque vernas, ditis examen domus,
          circum renidentis Laris.'
    haec ubi locutus faenerator Alfius,
          iam iam futurus rusticus,
    omnem redegit idibus pecuniam,
          quaerit kalendis ponere.

    Parentis olim siquis inpia manu
          senile guttur fregerit,
    edit cicutis alium nocentius.
          o dura messorum ilia.
    quid hoc veneni saevit in praecordiis?
          num viperinus his cruor
    incoctus herbis me fefellit? an malas
          Canidia tractavit dapes?
    ut Argonautas praeter omnis candidum
          Medea mirata est ducem,
    ignota tauris inligaturum iuga
          perunxit hoc Iasonem,
    hoc delibutis ulta donis paelicem
          serpente fugit alite.
    nec tantus umquam Siderum insedit vapor
          siticulosae Apuliae
    nec munus umeris efficacis Herculis
          inarsit aestuosius.
    at siquid umquam tale concupiveris,
          iocose Maecenas, precor,
    manum puella savio opponat tuo,
          extrema et in sponda cubet.

    Lupis et agnis quanta Sortito obtigit,
          tecum mihi discordia est,
    Hibericis peruste funibus latus
          et crura dura compede.
    licet superbus ambules pecunia,
          fortuna non mutat genus.
    videsne, sacram metiente te viam
          cum bis trium ulnarum toga,
    ut ora vertat huc et huc euntium
          liberrima indignatio?
    'sectus flagellis hic triumviralibus
          praeconis ad fastidium
    arat Falerni mille fundi iugera
          et Appiam mannis terit
    sedilibusque magnus in primis eques
          Othone contempto sedet.
    quid attinet tot ora navium gravi
          rostrata duci pondere
    contra latrones atque servilem manum
          hoc, hoc tribuno militum?'

    'At o deorum quidquid in caelo regit
          terras et humanum genus,
    quid iste fert tumultus aut quid omnium
          voltus in unum me truces?
    per liberos te, si vocata partubus
          Lucina veris adfuit,
    per hoc inane purpurae decus precor,
          per inprobaturum haec Iovem,
    quid ut noverca me intueris aut uti
          petita ferro belua?'
    ut haec trementi questus ore constitit
          insignibus raptis puer,
    inpube corpus, quale posset inpia
          mollire Thracum pectora:
    Canidia, brevibus illigata viperis
          crinis et incomptum caput,
    iubet sepulcris caprificos erutas,
          iubet cupressos funebris
    et uncta turpis ova ranae Sanguine
          plumamque nocturnae strigis
    herbasque, quas Iolcos atque Hiberia
          mittit venenorum ferax,
    et ossa ab ore rapta ieiunae canis
          flammis aduri Colchicis.
    at expedita Sagana, per totam domum
          spargens Avernalis aquas,
    horret capillis ut marinus asperis
          echinus aut Laurens aper.
    abacta nulla Veia conscientia
          ligonibus duris humum
    exhauriebat, ingemens laboribus,
          quo posset infossus puer
    longo die bis terque mutatae dapis
          inemori spectaculo,
    cum promineret ore, quantum exstant aqua
          suspensa mento corpora;
    exsucta uti medulla et aridum iecur
          amoris esset poculum,
    interminato cum semel fixae cibo
          intabuissent pupulae.
    non defuisse masculae libidinis
          Ariminensem Foliam
    et otiosa credidit Neapolis
          et omne vicinum oppidum,
    quae sidera excantata voce Thessala
          lunamque caelo deripit.
    hic inresectum saeva dente livido
          Canidia rodens pollicem
    quid dixit aut quid tacuit? 'o rebus meis
          non infideles arbitrae,
    Nox et Diana, quae silentium regis,
          arcana cum fiunt sacra,
    nunc, nunc adeste, nunc in hostilis domos
          iram atque numen vertite.
    formidulosis cum latent silvis ferae
          dulci sopore languidae,
    senem, quod omnes rideant, adulterum
          latrent Suburanae canes
    nardo perunctum, quale non perfectius
          meae laborarint manus.
    quid accidit? cur dira barbarae minus
          venena Medeae valent,
    quibus Superbam fugit ulta paelicem,
          magni Creontis filiam,
    cum palla, tabo munus imbutum, novam
          incendio nuptam abstulit?
    atqui nec herba nec latens in asperis
          radix fefellit me locis.
    indormit unctis omnium cubilibus
          oblivione paelicum?
    a, a, solutus ambulat veneficae
          scientioris carmine.
    non usitatis, Vare, potionibus,
          o multa fleturum caput,
    ad me recurres nec vocata mens tua
          Marsis redibit vocibus.
    maius parabo, maius infundam tibi
          fastidienti poculum
    priusque caelum Sidet inferius mari
          tellure porrecta super
    quam non amore sic meo flagres uti
          bitumen atris ignibus.'
    sub haec puer iam non, ut ante, mollibus
          lenire verbis inpias,
    sed dubius unde rumperet silentium,
          misit Thyesteas preces:
    'venena maga non fas nefasque, non valent
          convertere humanam vicem.
    diris agam vos: dira detestatio
          nulla expiatur victima.
    quin, ubi perire iussus exspiravero,
          nocturnus occurram Furor
    petamque voltus umbra curvis unguibus,
          quae vis deorum est Manium,
    et inquietis adsidens praecordiis
          pavore somnos auferam.
    vos turba vicatim hinc et hinc saxis petens
          contundet obscaenas anus;
    post insepulta membra different lupi
          et Esquilinae alites
    neque hoc parentes, heu mihi superstites,
          effugerit spectaculum.'

    Quid inmerentis hospites vexas, canis
          ignavos adversum lupos?
    quin huc inanis, si potes, vertis minas
          et me remorsurum petis?
    nam qualis aut Molossus aut fulvos Lacon,
          amica vis pastoribus,
    agam per altas aure sublata nivis
          quaecumque praecedet fera;
    tu, cum timenda voce complesti nemus,
          proiectum odoraris cibum.
    cave, cave, namque in malos asperrimus
          parata tollo cornua,
    qualis Lycambae spretus infido gener
          aut acer hostis Bupalo.
    an si quis atro dente me petiverit,
          inultus ut flebo puer?

    Quo, quo scelesti ruitis? aut cur dexteris
          aptantur enses conditi?
    parumne campis atque Neptuno super
          fusum est Latini sanguinis,
    non ut superbas invidae Karthaginis
          Romanus arces ureret,
    intactus aut Britannus ut descenderet
          sacra catenatus via,
    sed ut Secundum vota Parthorum sua
          Vrbs haec periret dextera?
    neque hic lupis mos nec fuit leonibus
          umquam nisi in dispar feris.
    furorne caecos an rapit vis acrior
          an culpa? responsum date.
    tacent et albus ora pallor inficit
          mentesque perculsae Stupent.
    sic est: acerba fata Romanos agunt
          scelusque fraternae necis,
    ut inmerentis fluxit in terram Remi
          sacer nepotibus cruor.

VIII

[recensere]

    Rogare longo putidam te saeculo,
          viris quid enervet meas,
    cum sit tibi dens ater et rugis vetus
          frontem senectus exaret
    hietque turpis inter aridas natis
          podex velut crudae bovis.
    sed incitat me pectus et mammae putres
          equina quales ubera
    venterque mollis et femur tumentibus
          exile suris additum.
    esto beata, funus atque imagines
          ducant triumphales tuom
    nec sit marita, quae rotundioribus
          onusta bacis ambulet.
    quid? quod libelli Stoici inter Sericos
          iacere pulvillos amant,
    inlitterati num minus nervi rigent
          minusve languet fascinum?
    quod ut superbo povoces ab inguine,
          ore adlaborandum est tibi.

    Quando repositum Caecubum ad festas dapes
          victore laetus Caesare
    tecum sub alta---sic Iovi gratum---domo,
          beate Maecenas, bibam
    sonante mixtum tibiis carmen lyra,
          hac Dorium, illis barbarum?
    ut nuper, actus cum freto Neptunius
          dux fugit ustis navibus
    minatus Vrbi vincla, quae detraxerat
          servis amicus perfidis.
    Romanus eheu---posteri negabitis---
          emancipatus feminae
    fert vallum et arma miles et spadonibus
          servire rugosis potest
    interque signa turpe militaria
          sol adspicit conopium.
    ad hunc frementis verterunt bis mille equos
          Galli canentes Caesarem
    hostiliumque navium portu latent
          puppes sinistrorsum citae.
    io Triumphe, tu moraris aureos
          currus et intactas boves?
    io Triumphe, nec Iugurthino parem
          bello reportasti ducem
    neque Africanum, cui super Karthaginem
          virtus Sepulcrum condidit.
    terra marique victus hostis Punico
          lugubre mutavit sagum.
    aut ille centum nobilem Cretam urbibus
          ventis iturus non suis
    exercitatas aut petit Syrtis noto
          aut fertur incerto mari.
    capaciores adfer huc, puer, Scyphos
          et Chia vina aut Lesbia
    vel quod fluentem nauseam coerceat
          metire nobis Caecubum.
    curam metumque Caesaris rerum iuvat
          dulci Lyaeo solvere.

    Mala soluta navis exit alite
          ferens olentem Mevium.
    ut horridis utrumque verberes latus,
          Auster, memento fluctibus;
    niger rudentis Eurus inverso mari
          fractosque remos differat;
    insurgat Aquilo, quantus altis montibus
          frangit trementis ilics;
    nec sidus atra nocte amicum adpareat,
          qua tristis Orion cadit;
    quietiore nec feratur aequore
          quam Graia victorum manus,
    cum Pallas usto vertit iram ab Ilio
          in inpiam Aiacis ratem.
    o quantus instat navitis sudor tuis
          tibique pallor luteus
    et illa non virilis heiulatio
          preces et aversum ad Iovem,
    Ionius udo cum remugiens sinus
          Noto carinam ruperit
    opima quodsi praeda curvo litore
          porrecta mergos iuverit,
    libidinosus immolabitur caper
          et agna Tempestatibus.

    Petti, nihil me sicut antea iuvat
          scribere versiculos amore percussum gravi,
    amore, qui me praeter omnis expetit
          mollibus in pueris aut in puellis urere.
    hic tertius December, ex quo destiti
          Inachia furere, silvis honorem decutit.
    heu me, per Vrbem (nam pudet tanti mali)
          fabula quanta fui, conviviorum et paenitet,
    in quis amantem languor et silentium
          arguit et latere petitus imo spiritus.
    'contrane lucrum nil valere candidum
          pauperis ingenium' querebar adplorans tibi,
    simul calentis inverecundus deus
          fervidiore mero arcana promorat loco.
    'quodsi meis inaestuet praecordiis
          libera bilis, ut haec ingrata ventis dividat
    fomenta volnus nil malum levantia,
          desinet inparibus certare submotus pudor.'
    ubi haec severus te palam laudaveram,
          iussus abire domum ferebar incerto pede
    ad non amicos heu mihi postis et heu
          limina dura, quibus lumbos et infregi latus.
    nunc gloriantis quamlibet mulierculam
          vincere mollitia amor Lycisci me tenet;
    unde expedire non amicorum queant
          libera consilia nec contumeliae graves,
    sed alius ardor aut puellae candidae
          aut teretis pueri longam renodantis comam.

    Quid tibi vis, mulier nigris dignissima barris?
          munera quid mihi quidve tabellas
    mittis nec firmo iuveni neque naris obesae?
          namque sagacius unus odoror,
    polypus an gravis hirsutis cubet hircus in alis
          quam canis acer ubi lateat sus.
    qui sudor vietis et quam malus undique membris
          crescit odor, cum pene Soluto
    indomitam properat rabiem sedare, neque illi
          iam manet umida creta colorque
    stercore fucatus crocodili iamque Subando
          tenta cubilia tectaque rumpit.
    vel mea cum saevis agitat fastidia verbis:
          'Inachia langues minus ac me;
    Inachiam ter nocte potes, mihi Semper ad unum
          mollis opus. pereat male quae te
    Lesbia quaerenti taurum monstravit inertem.
          cum mihi Cous adesset Amyntas,
    cuius in indomito constantior inguine nervos
          quam nova collibus arbor inhaeret.
    muricibus Tyriis iteratae vellera lanae
          cui properabantur? tibi nempe,
    ne foret aequalis inter conviva, magis quem
          diligeret mulier sua quam te.
    o ego non felix, quam tu fugis, ut pavet acris
          agna lupos capreaeque leones!'

XIII

[recensere]

    Horrida tempestas caelum contraxit et imbres
          nivesque deducunt Iovem; nunc mare, nunc siluae
    Threicio Aquilone sonant. rapiamus, amici,
          Occasionem de die dumque virent genua
    et decet, obducta solvatur fronte senectus.
          tu vina Torquato move consule pressa meo.
    cetera mitte loqui: deus haec fortasse benigna
          reducet in sedem vice. nunc et Achaemenio
    perfundi nardo iuvat et fide Cyllenea
          levare diris pectora Sollicitudinibus,
    nobilis ut grandi cecinit Centaurus alumno:
          'invicte, mortalis dea nate puer Thetide,
    te manet Assaraci tellus, quam frigida parvi
          findunt Scamandri flumina lubricus et Simois,
    unde tibi reditum certo Subtemine Parcae
          rupere, nec mater domum caerula te revehet.
    illic omne malum vino cantuque levato,
    deformis aegrimoniae dulcibus adloquiis.'

    Mollis inertia cur tantam diffuderit imis
          oblivionem sensibus,
    pocula Lethaeos ut si ducentia somnos
          arente fauce traxerim,
    candide Maecenas, occidis Saepe rogando:
          deus, deus nam me vetat
    inceptos, olim promissum carmen, iambos
          ad umbilicum adducere.
    non aliter Samio dicunt arsisse Bathyllo
          Anacreonta Teium,
    qui persaepe cava testudine flevit amorem
          non elaboratum ad pedem.
    ureris ipse miser: quodsi non pulcrior ignis
          accendit obsessam Ilion,
    gaude sorte tua; me libertina, nec uno
          contenta, Phryne macerat.

    Nox erat et caelo fulgebat Luna sereno
          inter minora sidera,
    cum tu, magnorum numen laesura deorum,
          in verba iurabas mea,
    artius atque hedera procera adstringitur ilex
          lentis adhaerens bracchiis;
    dum pecori lupus et nautis infestus Orion
          turbaret hibernum mare
    intonsosque agitaret Apollinis aura capillos,
          fore hunc amorem mutuom,
    o dolitura mea multum virtute Neaera:
          nam siquid in Flacco viri est,
    non feret adsiduas potiori te dare noctes
          et quaeret iratus parem
    nec semel offensi cedet constantia formae,
          si certus intrarit dolor.
    et tu, quicumque es felicior atque meo nunc
          superbus incedis malo,
    sis pecore et multa dives tellure licebit
          tibique Pactolus fluat
    nec te Pythagorae fallant arcana renati
          formaque vincas Nirea,
    heu heu, translatos alio maerebis amores,
          ast ego vicissim risero.

    Altera iam teritur bellis civilibus aetas,
          suis et ipsa Roma viribus ruit.
    quam neque finitimi valuerunt perdere Marsi
          minacis aut Etrusca Porsenae manus,
    aemula nec virtus Capuae nec Spartacus acer
          novisque rebus infidelis Allobrox
    nec fera caerulea domuit Germania pube
          parentibusque abominatus Hannibal:
    inpia perdemus devoti sanguinis aetas
          ferisque rursus occupabitur solum:
    barbarus heu cineres insistet victor et Vrbem
          eques sonante verberabit ungula,
    quaeque carent ventis et solibus ossa Quirini,
          (nefas videre) dissipabit insolens.
    forte quid expediat communiter aut melior pars,
          malis carere quaeritis laboribus;
    nulla sit hac potior sententia: Phocaeorum
          velut profugit exsecrata civitas
    agros atque lares patrios habitandaque fana
          apris reliquit et rapacibus lupis,
    ire, pedes quocumque ferent, quocumque per undas
          Notus vocabit aut protervos Africus.
    sic placet? an melius quis habet suadere? Secunda
          ratem occupare quid moramur alite?
    sed iuremus in haec: 'simul imis saxa renarint
          vadis levata, ne redire sit nefas;
    neu conversa domum pigeat dare lintea, quando
          Padus Matina laverit cacumina,
    in mare seu celsus procurrerit Appenninus
          novaque monstra iunxerit libidine
    mirus amor, iuvet ut tigris subsidere cervis,
          adulteretur et columba miluo,
    credula nec ravos timeant armenta leones
          ametque salsa levis hircus aequora.'
    haec et quae poterunt reditus abscindere dulcis
          eamus omnis exsecrata civitas
    aut pars indocili melior grege; mollis et exspes
          inominata perpremat cubilia.
    vos, quibus est virtus, muliebrem tollite luctum,
          Etrusca praeter et volate litora.
    nos manet Oceanus circum vagus: arva beata
          petamus, arva divites et insulas,
    reddit ubi cererem tellus inarata quotannis
          et inputata floret usque vinea,
    germinat et numquam fallentis termes olivae
          suamque pulla ficus ornat arborem,
    mella cava manant ex ilice, montibus altis
          levis crepante lympha desilit pede.
    illic iniussae veniunt ad mulctra capellae
          refertque tenta grex amicus ubera
    nec vespertinus circumgemit ursus ovile
          nec intumescit alta viperis humus;
    pluraque felices mirabimur, ut neque largis
          aquosus Eurus arva radat imbribus,
    pinguia nec siccis urantur semina glaebis,
          utrumque rege temperante caelitum.
    non huc Argoo contendit remige pinus
          neque inpudica Colchis intulit pedem,
    non huc Sidonii torserunt cornua nautae,
          laboriosa nec cohors Vlixei.
    nulla nocent pecori contagia, nullius astri
          gregem aestuosa torret impotentia.
    Iuppiter illa piae secrevit litora genti,
          ut inquinavit aere tempus aureum,
    aere, dehinc ferro duravit saecula, quorum
          piis secunda vate me datur fuga.

XVII

[recensere]

    'Iam iam efficaci do manus scientiae,
    supplex et oro regna per Proserpinae,
    per et Dianae non movenda numina,
    per atque libros carminum valentium
    refixa caelo devocare sidera,
    Canidia: parce vocibus tandem sacris
    citumque retro solve, solve turbinem.
    movit nepotem Telephus Nereium,
    in quem superbus ordinarat agmina
    Mysorum et in quem tela acuta torserat.
    unxere matres Iliae additum feris
    alitibus atque canibus homicidam Hectorem,
    postquam relictis moenibus rex procidit
    heu pervicacis ad pedes Achillei.
    saetosa duris exuere pellibus
    laboriosi remiges Vlixei
    volente Circa membra; tunc mens et sonus
    relapsus atque notus in voltus honor.
    dedi satis superque poenarum tibi,
    amata nautis multum et institoribus.
    fugit iuventas et verecundus color
    reliquit ossa pelle amicta lurida,
    tuis capillus albus est odoribus,
    nullum a labore me reclinat otium;
    urget diem nox et dies noctem neque est
    levare tenta spiritu praecordia.
    ergo negatum vincor ut credam miser,
    Sabella pectus increpare carmina
    caputque Marsa dissilire nenia.
    quid amplius vis? o mare et terra, ardeo,
    quantum neque atro delibutus Hercules
    Nessi cruore nec Sicana fervida
    virens in Aetna flamma; tu, donec cinis
    iniuriosis aridus ventis ferar,
    cales venenis officina Colchicis.
    quae finis aut quod me manet stipendium?
    effare; iussas cum fide poenas luam,
    paratus expiare, seu poposceris
    centum iuvencos sive mendaci lyra
    voles sonare: tu pudica, tu proba
    perambulabis astra sidus aureum.
    infamis Helenae Castor offensus vice
    fraterque magni Castoris, victi prece,
    adempta vati reddidere lumina:
    et tu, potes nam, solve me dementia,
    o nec paternis obsoleta sordibus
    neque in sepulcris pauperum prudens anus
    novendialis dissipare pulveres.
    tibi hospitale pectus et purae manus
    tuosque venter Pactumeius et tuo
    cruore rubros obstetrix pannos lavit,
    utcumque fortis exsilis puerpera.'
          'quid obseratis auribus fundis preces?
    non saxa nudis surdiora navitis
    Neptunus alto tundit hibernus salo.
    inultus ut tu riseris Cotytia
    volgata, sacrum liberi Cupidinis,
    et Esquilini pontifex venefici
    inpune ut Vrbem nomine inpleris meo?
    quid proderat ditasse Paelignas anus
    velociusve miscuisse toxicum?
    sed tardiora fata te votis manent:
    ingrata misero vita ducenda est in hoc,
    novis ut usque suppetas laboribus.
    optat quietem Pelopis infidi pater,
    egens benignae Tantalus semper dapis,
    optat Prometheus obligatus aliti,
    optat supremo collocare Sisyphus
    in monte saxum; sed vetant leges Iovis.
    voles modo altis desilire turribus,
    frustraque vincla gutturi innectes tuo
    modo ense pectus Norico recludere
    fastidiosa tristis aegrimonia.
    vectabor umeris tunc ego inimicis eques
    meaeque terra cedet insolentiae.
    an quae movere cereas imagines,
    ut ipse nosti curiosus, et polo
    deripere lunam vocibus possim meis,
    possim crematos excitare mortuos
    desiderique temperare pocula,
    plorem artis in te nil agentis exitus?'