Μετάβαση στο περιεχόμενο

BBC Proms

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τα Προμς (Proms; επίσημα γνωστό ως BBC Proms) είναι μια θερινής περίοδος οκτώ εβδομάδων καθημερινών ορχηστρικών συναυλιών κλασσικής μουσικής και άλλων εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται ετησίως, κυρίως στο Royal Albert Hall στο κεντρικό Λονδίνο . Τα Proms ιδρύθηκαν το 1895 και τώρα οργανώνονται και μεταδίδονται από το BBC . Κάθε σεζόν περιλαμβάνει συναυλίες στο Royal Albert Hall, συναυλίες μουσικής δωματίου στο Cadogan Hall, επιπλέον εκδηλώσεις Proms in the Park στο Ηνωμένο Βασίλειο για την Τελευταία Νύχτα των Proms και συναφείς εκπαιδευτικές και παιδικές εκδηλώσεις. Η σεζόν είναι ένα σημαντικό γεγονός στο βρετανικό πολιτισμό και στην κλασική μουσική. Ο Τσέχος μαέστρος Jiří Bělohlávek περιέγραψε τα Proms ως "το μεγαλύτερο και πιο δημοκρατικό μουσικό φεστιβάλ στον κόσμο". [1]

Το Prom είναι συντομογραφία για το promenade concert (συναυλία περιπάτου), όρος που αρχικά αναφέρεται σε συναυλίες σε εξωτερικούς χώρους στους κήπους του Λονδίνου, όπου το κοινό ήταν ελεύθερο να περπατήσει γύρω από την ορχήστρα, όσο αυτή έπαιζε. Στο πλαίσιο του BBC Proms, το promming (το περπάτημα) αναφέρεται στη χρήση των εσωτερικών χώρων μέσα στην αίθουσα του Ρόαγιαλ Άλμπερτ Χωλλ, στην Arena και στην Gallery για τις οποίες οι τιμές των εισιτηρίων είναι πολύ χαμηλότερες από ό, τι για τα καθίσματα. Οι λάτρεις των συναυλιών, ιδιαίτερα εκείνοι που στέκονται, αναφέρονται μερικές φορές ως "Prommers" ή "Promenaders".

Μια συναυλία περιπάτου στο Royal Albert Hall, 2004. Η προτομή του Sir Henry Wood φαίνεται μπροστά από το όργανο .

Ιστορικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προέλευση και ο Sir Henry Wood

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι συναυλίες Promenade γινόταν στους κήπους του Λονδίνου από τα μέσα του 18ου αιώνα, ενώ τα εσωτερικά proms έγιναν χαρακτηριστικό της μουσικής ζωής του 19ου αιώνα στο Λονδίνο από το 1838, κυρίως υπό τη διεύθυνση των Louis Antoine Jullien και Sir Arthur Sullivan . [2] Οι ετήσιες σειρές των Proms που συνεχίζονται σήμερα είχαν τις ρίζες τους σε αυτό το κίνημα. Εγκαινιάστηκαν στις 10 Αυγούστου 1895 στην Αίθουσα της Βασίλισσας στο Langham Place από τον impresario Robert Newman, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα έμπειρος στην εκτέλεση παρόμοιων συναυλιών στο Θέατρο της Αυτού Μεγαλειότητας . [3] Ο Newman ήθελε να δημιουργήσει ένα ευρύτερο κοινό για τη μουσική συναυλιών προσφέροντας χαμηλές τιμές εισιτηρίων και μια ανεπίσημη ατμόσφαιρα, όπου επιτρέπεται στους περιπατητές φαγητό να τρώνε, να πίνουν και να καπνίζουν. Δήλωσε τον σκοπό του στον Henry Wood το 1894 [4] ως εξής:

Θα πραγματοποιήσω νυχτερινά κονσέρτα και θα εκπαιδεύσω το κοινό σταδιακά. Αρχικά με λαϊκή μουσική και σταδιακά ανεβάζοντας τον πήχη μέχρι να δημιουργήσω ένα κοινό για κλασσική και μοντέρνα μουσική.[5]

Ο George Cathcart, ένας ωτορινολόγος, έδωσε οικονομική υποστήριξη στον Newman για τη σειρά (που ονομάζεται "Promenade Concerts του Robert Newman") υπό την προϋπόθεση ότι ο Henry Wood θα απασχολείται ως μοναδικός μαέστρος. [6] [7] Ο Wood, ηλικίας 26 ετών, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και δημιούργησε την "Ορχήστρα της Βασίλισσας" ως το σύνολο που αφιερωνόταν ειδικά στην εκτέλεση συναυλιών περιπάτου. [8] Cathcart προέβλεψε επίσης (σε αντίθεση με την προτίμηση του Newman) την υιοθέτηση της γαλλικής ή Open Diapason συναυλίας , που καθιστούσε αναγκαία την απόκτηση ενός εντελώς νέου συνόλου πνευστών της ορχήστρας, και την εκ νέου ρύθμιση του Οργάνου Hall της Βασίλισσας. Αυτό συνέπεσε με την υιοθέτηση αυτού του χαμηλότερου βήματος από άλλες κορυφαίες ορχήστρες και συναυλίες. [9] Παρόλο που οι συναυλίες απέκτησαν δημοφιλές χαρακτήρα και φήμη, ο Newman πτώχευσε το 1902 και ο τραπεζίτης Edgar Speyer ανέλαβε τη δαπάνη της χρηματοδότησης. Ο Wood έγινε ιππότης το 1911. Το 1914 τα αντι-γερμανικά αισθήματα οδήγησαν τον Speyer σε παραίτηση από τον ρόλο του και οι μουσικοί εκδότες Chappell & Co. πήραν τον έλεγχο των συναυλιών. [10]

Παρόλο που ο Newman παρέμεινε εμπλεκόμενος στον καλλιτεχνικό σχεδιασμό, ήταν το όνομα του Wood που συνδέθηκε στενότερα με τα Proms. [11] Ως μαέστρος από την πρώτη συναυλία (που άνοιξε με την οβερτούρα Rienzi του Wagner) το 1895, ο Sir Henry ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την οικοδόμηση του ρεπερτορίου που ακούστηκε καθώς η σειρά συνέχιζε από έτος σε έτος. Αν και περιλάμβανε πολλά δημοφιλή και λιγότερο απαιτητικά έργα, στην πρώτη σεζόν υπήρχαν σημαντικές νύχτες αφιερωμένες στον Μπετόβεν ή τον Schubert και ένα πρόγραμμα νέων έργων δόθηκε την τελευταία εβδομάδα. Εμφανίστηκαν διακεκριμένοι τραγουδιστές όπως οι Sims Reeves και Signor Foli. Κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες, ο Wood καθιέρωσε σταθερά την πολιτική της εισαγωγής έργων σύγχρονων συνθετών (Βρετανών και διεθνών) και ανανέωσε έργα που δεν είχαν παιχτεί αρκετά . [12] Μια χάλκινη προτομή του Sir Henry Wood ανακτήθηκε από τα ερείπια της βομβαρδισμένης αίθουσας της Βασίλισσας το 1941, και τώρα ανήκει στην Royal Academy of Music, [13] εξακολουθεί να τοποθετείται μπροστά από το όργανο για όλη τη σεζόν Promenade. Αν και οι συναυλίες ονομάζονται τώρα BBC Proms και φέρουν το λογότυπο του BBC, τα εισιτήρια έχουν υπότιτλο "Η BBC Music παρουσιάζει τις συναυλίες του Henry Wood Promenade".

Η ορχήστρα της Βασίλισσας Αίθουσα Sir Henry Wood, πρόβα για την πρώτη συναυλία Promenade της εποχής του 1927, από το Βιβλίο χειρόγραφων του BBC 1928

Το 1927, μετά τον ξαφνικό θάνατο του Νιούμαν τον προηγούμενο χρόνο, το BBC   - αργότερα με έδρα το Broadcasting House δίπλα στην αίθουσα   - ανέλαβε τη λειτουργία των συναυλιών. [14] Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο William Boosey, τότε διευθύνων σύμβουλος της Chappell & Co., μίλησε για τη μετάδοση και είδε τις μεγάλες απαιτήσεις και προθέσεις του BBC για τον έλεγχο της μουσικής παρουσίασης ως κίνδυνο για το μέλλον των δημόσιων συναυλιών. Αποφάσισε να διαλύσει τη Νέα Ορχήστρα της Αίθουσας της Βασίλισσας, η οποία έπαιξε για τελευταία φορά σε Συμφωνική Συναυλία στις 19 Μαρτίου 1927. Θεώρησε καλύτερο να αφήσει την Αίθουσα της Βασίλισσας στις ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές παρά να συνεχίσει τις συναυλίες Promenade και άλλες μεγάλες σειρές ανεξάρτητα σε έναν άνισο ανταγωνισμό με αυτό που ήταν στην πραγματικότητα η ίδια η κυβέρνηση. Έτσι τα Proms. σώθηκαν, αλλά με διαφορετική μορφή. Το προσωπικό της Ορχήστρας του New Queen's Hall συνέχισε μέχρι το 1930 ως «Sir Henry J. Wood και η Συμφωνική Ορχήστρα του». [15] Όταν η Συμφωνική Ορχήστρα του BBC (BBC SO) σχηματίστηκε το 1930, έγινε η κύρια ορχήστρα των συναυλιών. Αυτή τη στιγμή η εποχή συνίστατο σε βραδιές αφιερωμένες σε συγκεκριμένους συνθέτες. Τη Δευτέρα ήταν ο Βάγκνερ, οι Παρασκευές ήταν ο Μπετόβεν, ενώ άλλοι σημαντικοί συνθέτες εμφανίζονταν σε άλλες μέρες. Δεν υπήρξαν Κυριακάτικες παραστάσεις.

Κατά τη διάρκεια του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με το ξέσπασμα του Β Παγκοσμίου Πολέμου το 1939, το BBC απέσυρε την υποστήριξή του. Ωστόσο, ενεπλάκησαν ιδιωτικοί χορηγοί για να διατηρήσουν τα Proms, πάντα κάτω από την κατεύθυνση του Sir Henry Wood, έως ότου η αίθουσα της Βασίλισσας καταστράφηκε ανεπανόρθωτα κατά τη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής τον Μάιο του 1941. (Η περιοχή αυτή καταλαμβάνεται τώρα από το St George's Hotel και το BBC Henry Wood House). Οι συναυλίες μεταφέρθηκαν (μέχρι το 1944) στη σημερινή τους έδρα, το Royal Albert Hall, κατά τη διάρκεια της περιόδου Promenade που παρουσίασε ο Keith Douglas σε συνεργασία με την Royal Philharmonic Society (της οποίας ήταν Γραμματέας). [16] [17]

Η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου βοήθησε μερικές φορές στη σειρά από τότε που (μετά το 1927) η Νέα Ορχήστρα της Αίθουσας της Βασίλισσας έπαψε να λειτουργεί και το 1942 ο Sir Henry Wood κάλεσε επίσης τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου υπό τον νέο ηγέτη Jean Pougnet να συμμετάσχει σε αυτήν και σε επόμενες σαιζόν . [18] Έτσι προσπαθούσε να διατηρήσει σθένος στο πρόγραμμα, υπό την ανανέωση της σχέσης του με το BBC ως υποστηρικτές. Ο Sir Henry Wood συνέχισε τη δουλειά του με τα Proms μέσα από περιπέτειες με το BBC μέχρι το θάνατό του το 1944, το έτος Jubilee Season του. [19] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Sir Adrian Boult, επικεφαλής ηγέτης της Συμφωνικής Ορχήστρας του BBC, και ο Μπάζιλ Κάμερον ανέλαβαν επίσης καθήκοντα για τη σειρά, [20] συνεχίζοντας τους το 1944 όταν, υπό αυξημένο κίνδυνο από βομβαρδισμούς, μεταφέρθηκαν και πάλι, αυτή τη φορά το Χρηματιστήριο Καλαμποκιού του Bedford (έδρα της Συμφωνικής Ορχήστρας του BBC από το 1941) το οποίο τους φιλοξένησε μέχρι το τέλος του πολέμου.

Μεταπολεμικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Sir Adrian Boult και ο Basil Cameron συνέχισαν ως ηγέτες των Promenade Concerts μετά τον πόλεμο, με την επιστροφή τους στο Royal Albert Hall, μέχρι την έλευση του Malcolm Sargent ως προϊσταμένου των Proms το 1947. Ο Sargent κατείχε αυτή τη θέση μέχρι το 1966. ο συνεργάτης του από το 1949 έως το 1959 ήταν ο John Hollingsworth . Ο Sargent ήταν γνωστός για την άψογη εμφάνισή του ( βραδυνό ένδυμα, γαρύφαλλο ) και τις έξυπνούς του λόγους, όπου απευθυνόταν στους θορυβώδεις Prommers. Ο Sir Malcolm πρωτοπορούσε με χορωδιακή μουσική και κλασικούς και βρετανούς συνθέτες, ειδικά τον Samuel Coleridge-Taylor . Η φιλανθρωπική οργάνωση που ιδρύθηκε στο όνομά του, CLIC Sargent, συνεχίζει να διοργανώνει ένα ιδιαίτερο κοντσέρτο Promenade κάθε χρόνο λίγο μετά την λήξη της κύριας σεζόν. Το CLIC Sargent, το Καλοπροαίρετο Ταμείο Μουσικών και άλλα μουσικά φιλανθρωπικά ιδρύματα (που επιλέγονται κάθε χρόνο) επωφελούνται επίσης από χιλιάδες λίρες σε δωρεές από τους Prommers μετά από τις συναυλίες. Όταν ζητάνε δωρεές, οι Prommers από την Αρένα ανακοινώνουν τακτικά στο ακροατήριο τις τρέχουσες δωρεές συνολικά σε συναυλιακά διαστήματα κατά τη διάρκεια της σεζόν ή πριν από τη συναυλία, όταν δεν υπάρχει διάλειμμα.

Μετά τον θάνατο του Wood, ο Julian Herbage υπήρξε de facto κύριος διαχειριστής των Proms για πολλά χρόνια, ως ανεξάρτητος υπάλληλος μετά την αποχώρησή του από το BBC, με τη βοήθεια προσωπικού όπως ο Edward Clark και ο Kenneth Wright. [21] Κατά τη διάρκεια της θητείας του William Glock ως Ελεγκτή των Proms, από το 1960 ως το 1973, το ρεπερτόριο των Proms επεκτάθηκε τόσο προς τα εμπρός, ώστε να περιλάβει σύγχρονους και πρωτοποριακούς συνθέτες όπως οι Boulez, Berio, Carter, Dallapiccola, Peter Maxwell Davies, Gerhard, Henze, Ligeti, Lutoslawski, Lutyens, Maw, Messiaen, Nono, Stockhausen, και Tippett, καθώς και παλαιότερους ώστε να περιλαμβάνει μουσική από συνθέτες όπως ο Purcell, Cavalli, Monteverdi, Byrd, Palestrina, Dufay, Dunstaple, και όψιμο Μεσαίωνα, όπως καθώς και λιγότερο συχνά έργα του Johann Sebastian Bach και του Joseph Haydn . [22] Από το 1960, ο αριθμός των φιλοξενούμενων ορχηστρών στο Proms άρχισε επίσης να αυξάνεται, με τους πρώτους μεγάλους διεθνείς μαέστρους( Leopold Stokowski, Georg Solti και Carlo Maria Giulini ) να εκτελούν το 1963 και την πρώτη ξένη ορχήστρα, τη Συμφωνική Ορχήστρα Ραδιοφώνου της Μόσχας, εκτελώντας το 1966. Από εκείνη την εποχή, σχεδόν όλες οι μεγάλες διεθνείς ορχήστρες, μαέστροι και σολίστ έχουν εμφανιστεί στο Proms. Το 1970, η εμφάνιση των Soft Machine ήταν σημαντική ως η πρώτη "ποπ" μπάντα που έπαιξε στα προμς.

Η σαιζόν του 1968 ξεκίνησε την Παρασκευή το βράδυ αντί για το συνηθισμένο βράδυ του Σαββάτου. Αυτή η συναυλία σηματοδότησε ένα αφιέρωμα στον Sir Malcolm Sargent ο οποίος είχε πεθάνει λίγο μετά από μια σύντομη ομιλία από της Τελευταίας Νύχτας των Προμς το 1967. Ήταν πολύ άρρωστος για να πραγματοποιήσει αυτή τη συναυλία. Κάθε χρόνο από τότε, οι Proms ξεκινούν πάντα μια Παρασκευή βράδυ του Ιουλίου.

Από το 1990

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Proms συνεχίζονται σήμερα, και εξακολουθούν να παρουσιάζουν μουσική που ανατέθηκε πρόσφατα μαζί με κομμάτια πιο κεντρικά στο ρεπερτόριο και την πρώιμη μουσική. Οι καινοτομίες συνεχίζονται, με ομιλίες προ-Prom, μεσημεριανές συναυλίες, Proms για παιδιά, Proms Στο Πάρκο εμφανίζονται πιο έντονα τα τελευταία χρόνια. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, όλες οι συναυλίες μεταδίδονται στο ραδιόφωνο BBC 3, ένας αυξανόμενος αριθμός μεταδίδεται στο BBC Four, με μερικούς να εμφανίζονται επίσης στο BBC One και το BBC Two . Η μελωδία θέματος που έπαιζε στην αρχή κάθε προγράμματος που μεταδίδεται στην τηλεόραση (μέχρι την εποχή του 2011) ήταν ένα απόσπασμα από το τέλος του "κόκκινου" κινήματος της Συμφωνίας Χρώματος Α ' Αρθουρ Μπλις . Είναι επίσης δυνατό να ακούσετε τις συναυλίες ζωντανά από την ιστοσελίδα του BBC Proms. Η τελευταία νύχτα μεταδίδεται επίσης σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο.

Το 1996 ξεκίνησε μια συναφής σειρά οκτώ συναυλιών στο χώρο μεσημεριανού που έλαβαν χώρα τη Δευτέρα κατά τη διάρκεια της σεζόν Proms. Κατά το πρώτο τους έτος, αυτές πραγματοποιήθηκαν στην αίθουσα Britten του Royal College of Music (ακριβώς απέναντι από το Prince Consort Road από την αίθουσα Albert). Την επόμενη χρονιά μετακινήθηκαν λίγο πιο μακριά, στο θέατρο Henry Cole Lecture στο Μουσείο Victoria and Albert . Το 2005, μεταφέρθηκαν και πάλι, στη νέα αίθουσα Cadogan, ακριβώς δίπλα στην πλατεία Sloane του Λονδίνου. Αυτά επιτρέπουν στα Proms να συμπεριλάβουν μουσική που δεν είναι κατάλληλη για τους τεράστιους χώρους του Albert Hall.

Από το 1998 έως το 2007, το Blue Peter Prom, σε συνεργασία με το μακρόχρονο τηλεοπτικό πρόγραμμα BBC Blue Pilot, ήταν ένα ετήσιο προσάρτημα. [23] Στοχεύοντας σε παιδιά και οικογένειες, το Prom είναι άτυπο, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής του κοινού, με αστεία και των δημοφιλών κλασικών. [24] Υψηλή ζήτηση εισιτηρίων   - που είναι μεταξύ των χαμηλότερων τιμών στην εποχή   - είδε αυτό το Prom να χωρίζεται το 2004 σε δύο Proms με ταυτόσημο περιεχόμενο. [25] Το 2008, το Blue Peter Prom αντικαταστάθηκε με το <i id="mwzA">Doctor Who</i> Prom, το οποίο αναβιώθηκε και στις δύο σαιζόν του 2010 και του 2013. [26]

Η παράδοση του Promming (του περιπάτου) παραμένει σημαντική πτυχή του φεστιβάλ, με πάνω από 1000 θέσεις διαρκείας διαθέσιμες για κάθε συναυλία, είτε στην κεντρική σκηνή (μάλλον όπως οι γήινα στην πλατεία του Shakespeare's Globe ) είτε ψηλά στη γκαλερί της αίθουσας. Τα εισιτήρια Promming κοστίζουν το ίδιο για όλες τις συναυλίες (επί του παρόντος £ 6 από το 2018 [27] ), παρέχοντας μια σημαντικά φθηνότερη επιλογή για τα πιο δημοφιλή γεγονότα. Δεδομένου ότι τα εισιτήρια δεν μπορούν να αγοραστούν μέχρι τις 9 το πρωί της συναυλίας [28] (αν και υπάρχουν εισιτήρια για όλη τη σεζόν και άλλα για το πρώτο σαββατοκύριακο και εβδομαδιαία), παρέχουν έναν τρόπο να παρακολουθήσει κανείς συναυλίες που συνήθως έχουν εξαντλημένες θέσεις. [29] [30]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 2007 Last Night of the Proms speech, Jiří Bělohlávek, 8 September 2007. Daily Kos, 3 November 2007.
  2. ↑ Robert Elkin, Queen's Hall, 1893–1941 (Rider & Co, London 1944), pp. 25–6.
  3. ↑ Henry J. Wood, My Life of Music (Victor Gollancz, London, First edition 1938, cheap edition 1946), 1946, p. 68.
  4. ↑ Wood, 1946, p. 68.
  5. ↑ Ivan Hewett (12 July 2007). «The Proms and the Promenerders». The Daily Telegraph (London). https://www.telegraph.co.uk/arts/main.jhtml?xml=/arts/2007/07/12/nosplit/bmproms112.xml. Ανακτήθηκε στις 20 July 2008. 
  6. ↑ Peter Mullen. «Everyone knows Henry Wood set up the Proms. But who remembers the man who hired him to do it?». The Independent (London). https://www.independent.co.uk/arts-entertainment/music/everyone-knows-henry-wood-set-up-the-proms-but-who-remembers-the-man-who-hired-him-to-do-it-by-peter-mullen-1592519.html. Ανακτήθηκε στις 19 April 2009. 
  7. ↑ John Smith. «Encore for the Proms». Manchester Evening News. http://www.manchestereveningnews.co.uk/news/showbiz/s/1058858_encore_for_the_proms. Ανακτήθηκε στις 19 April 2009. 
  8. ↑ Wood 1946, pp. 68–84.
  9. ↑ Wood 1946, pp. 69–71, 73.
  10. ↑ Jacobs, Arthur (2004). «Wood, Sir Henry Joseph (1869–1944)». Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/37001. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2019. 
  11. ↑ In a B.B.C. Interview recorded on 23 August 1941, introducing Sir Henry Wood, W.W. Thompson, the orchestral manager, remarked, 'There's only one man to speak for the Proms, for he is the Proms. That's Sir Henry Wood. Would you live them over again, Sir Henry?' (Henry Wood): 'Every day and every hour.' (Thompson): 'All those five thousand concerts?' (Henry Wood): 'Every one of them.' R. Elkin, Queen's Hall 1893–1941 (Rider & Co., London 1944), Transcript pp. 138–46, at p. 143.
  12. ↑ For a list of Wood's principal 'novelties' from 1895 to 1937, see Wood 1946, pp. 353–372.
  13. ↑ «Sir Henry Wood Collection». Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2014. 
  14. ↑ «Symphony concerts». BBC Hand Book 1929 (PDF). BBC. 1928. σελίδες 71–72. 
  15. ↑ Elkin 1944, p. 33, quoting from W. Boosey, Fifty Years of Music (Ernest Benn Limited, London 1931), at pp. 177–78. The title 'Queen's Hall Orchestra' was briefly revived in 1935 and 1936 for some recordings and a series of Sunday Concerts.
  16. ↑ Thomas Russell, Philharmonic Decade (Hutchinson & Co, London, New York, Melbourne & Sydney [1944]), pp. 97–8.
  17. ↑ Further details of Wood's sometimes difficult relations with Keith Douglas and with the BBC are given in Reginald Pound, Sir Henry Wood: A Biography (Cassell, London 1969).
  18. ↑ Russell, Philharmonic Decade, pp. 97–8, 112.
  19. ↑ In 1944 an article in The Times commented, 'The Proms. as we know them are Sir Henry Wood's creation, and in their unbroken though slightly war-damaged career of 48 years they have depended on him through all vicissitudes of taste, finance, personnel, and management.' (quoted in) Elkin (1944), p. 37.
  20. ↑ Russell ([1944]), p. 112.
  21. ↑ Doctor, Jenny (2008). «The Parataxis of "British Musical Modernism"». The Musical Quarterly 91 (1–2): 89–115. doi:10.1093/musqtl/gdn031. http://mq.oxfordjournals.org/cgi/content/full/91/1-2/89#FN12. Ανακτήθηκε στις 19 September 2010. 
  22. ↑ Bayan Northcott. «Small ripples in a calm sea: As the 100th season of Henry Wood Proms sails into port, Bayan Northcott wonders if the programming is running out of steam». The Independent (London). https://www.independent.co.uk/arts-entertainment/music/music--proms-small-ripples-in-a-calm-sea-as-the-100th-season-of-henry-wood-proms-sails-into-port-bayan-northcott-wonders-if-the-programming-is-running-out-of-steam-1446529.html?cmp=ilc-n. Ανακτήθηκε στις 19 September 2010. 
  23. ↑ BBC Proms Guide 2007. BBC. 2007. ISBN 978-1-84607-256-7. 
  24. ↑ Lasserson, David. «Blue Peter Proms». The Guardian (UK). http://arts.guardian.co.uk/proms2004/story/0,,1269954,00.html. 
  25. ↑ BBC Press Office. «Blue Peter presenters perform at the Proms». Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2007. 
  26. ↑ Fisher, Neil. «The Proms have been innovating ever since 1895». The Times (UK). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-16. https://web.archive.org/web/20110616150119/http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/music/proms/article4413065.ece. Ανακτήθηκε στις 1 January 2009. 
  27. ↑ «The BBC Proms season has been announced, but how do I buy tickets? | Royal Albert Hall». Royal Albert Hall (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2019. 
  28. ↑ «Day Promming | Royal Albert Hall». Royal Albert Hall (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2019. 
  29. ↑ «What is promming?». BBC. 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2010. 
  30. ↑ «How to book/buy tickets». BBC. 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=BBC_Proms&oldid=10800467"