Φρεντερίκ Πασσύ
| Φρεντερίκ Πασσύ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 20 Μαΐου 1822[1][2][3] Παρίσι[4] |
| Θάνατος | 12 Ιουνίου 1912[1][5][6] Νεγί-συρ-Σεν[7] |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ[8][9] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Σπουδές | Λύκειο Κοντορσέ Λύκειο Λουί-λε-Γκραν |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | οικονομολόγος πολιτικός[10] διπλωμάτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Marie Blanche Passy |
| Τέκνα | Jean Passy Marie-Alix Passy |
| Συγγενείς | Antoine Cartier d'Aure (granduncle) |
| Οικογένεια | Passy family |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Member of parliament for the Seine (1881–1889) πρόεδρος (Société d'économie politique) Conseiller général de Seine-et-Oise (1874–1898) πρόεδρος (1883, Association française pour l'avancement des sciences) |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης (1901)[11][12] Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φρεντερίκ Πασσύ (Frédéric Passy, 20 Μαΐου 1822 – 12 Ιουνίου 1912) ήταν Γάλλος οικονομολόγος και ειρηνιστής, που βραβεύθηκε (από κοινού με τον Ερρίκο Ντυνάν) με το πρώτο χρονικά Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, το οποίο απονεμήθηκε το 1901.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φρεντερίκ Πασσύ γεννήθηκε στο Παρίσι. Ο πατέρας του, Φελίξ Πασσύ, ήταν βετεράνος πολεμιστής της Μάχης του Βατερλώ[13], ενώ ο θείος του, Ιππόλυτος Πασσύ, ήταν υπουργός τόσο του Λουδοβίκου Φιλίππου, όσο και του Ναπολέοντα Γ΄. Ο Πασσύ σπούδασε νομικά και τα εξάσκησε για λίγο, προτού αποδεχθεί μία θέση στο Κρατικό Συμβούλιο (Conseil de Droit) 1846-1849. Ωστόσο, υπό την επίδραση του θείου του παραιτήθηκε από τη θέση αυτή και επέστρεψε στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσει οικονομικά. Πιστός στις δημοκρατικές αρχές του, αποσύρθηκε από τα δημόσια πράγματα μετά το πραξικόπημα του Ναπολέοντα Γ΄ και αρνήθηκε να συμφιλιωθεί με το καθεστώς του. Ακολούθησε σταδιοδρομία οικονομολόγου από το 1857 και το 1860 άρχισε να διδάσκει πολιτική οικονομία στο Παρίσι όσο και στην επαρχία.
Η ανάδειξη του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η φήμη του ξεκίνησε με τη συλλογή δοκιμίων του Mélanges économiques (1857) και μία σειρά διαλέξεων που δόθηκε στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ και εκδόθηκε υπό τον τίτλο Leçons d'économie politique. Ο Πασσύ ήταν οπαδός του ελεύθερου εμπορίου και των ιδεών του Ρίτσαρντ Κόμπντεν. Το 1877 έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών (Académie des sciences morales et politiques) και τιμήθηκε με το παράσημο του διοικητή της Λεγεώνας της Τιμής. Υπήρξε επίσης πρόεδρος της Εταιρείας Πολιτικής Οικονομίας επί 70 χρόνια.
Ο Πασσύ ασχολείτο ευθέως με πολιτικά ζητήματα, υπερασπιζόμενος την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και παρεμβαίνοντας για να αποτρέψει τον πόλεμο Γαλλίας και Πρωσίας για το Λουξεμβούργο. Το 1868 βοήθησε στην ίδρυση της Ligue internationale et permanente de la paix («Διεθνής και Μόνιμη Λεγεώνα της Ειρήνης») για την αποτροπή μελλοντικών διεθνών συγκρούσεων και έγινε μόνιμος γραμματέας της. Κι όταν ο οργανισμός αυτός διαλύθηκε κατά τον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο, ο Πασσύ βοήθησε στην «αναδόμησή» του ως Société française des amis de la paix («Γαλλική Εταιρεία των Φίλων της Ειρήνης»), η οποία μετονομάσθηκε το 1889 σε Société d'arbitrage entre les Nations.
Συμμετοχή στην πολιτική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1881 ο Πασσύ εκλέχθηκε μέλος της Κάτω Βουλής, όπου η στάση του ήταν υπέρ των μεταβολών στην εξωτερική πολιτική και των εργασιακών μεταρρυθμίσεων, όπως π.χ. της νομοθετικής καλύψεως των βιομηχανικών ατυχημάτων. Επανεκλέχθηκε το 1886, αλλά όχι και το 1889. Υπεστήριξε επίσης ένα σύστημα για τη διαιτησία των διεθνών συγκρούσεων. Το 1888 οι άοκνες προσπάθειές του οδήγησαν σε μία συνάντηση ανάμεσα σε Βρετανούς και Γάλλους βουλευτές για να συζητηθεί η ιδέα της ειρηνικής επιλύσεως των διεθνών διαφορών. Το 1889 ιδρύθηκε η Διακοινοβουλευτική Ένωση, με συνιδρυτή τον Πασσύ, ο οποίος ήταν και μέλος του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης στη Βέρνη.
Διεθνής αναγνώριση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα γραπτά και οι λόγοι του Πασσύ υπέρ της ειρήνης συνάντησαν τη διεθνή αναγνώριση. Το 1909 δημοσίευσε το Pour la paix («Για την ειρήνη»), όπου περιέγραψε τη δημιουργία και την ιστορία των παραπάνω οργανισμών για τη διεθνή ειρήνη και συνεννόηση, με τους οποίους συνδέθηκε. Από το 1881 ως το 1902 ήταν καθηγητής της πολιτικής οικονομίας σε αρκετά κολέγια.
Ο Φ. Πασσύ πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 90 ετών.
Τα έργα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Mélanges économiques (1857)
- De la Propriété Intellectuelle (1859)
- De l'Enseignement obligatoire (1859)
- Leçons d'économie politique (1860–1861)
- La Démocratie et l'Instruction (1864)
- La Guerre et la Paix (1867)
- L'Histoire du Travail (1873)
- Malthus et sa Doctrine (1868)
- La Solidarité du Travail et du Capital (1875)
- L'Histoire et les sciences morales et politiques (1879)
- Le Petit Poucet du 19ième Siècle: George Stephenson (1881)
- Historique du mouvement de la paix (1905)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119187347. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Sycomore. www
.assemblee-nationale .fr /sycomore /index .asp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//2064/6. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Frederic-Passy. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. passy-frederic.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 8,0 8,1 216356887. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2021.
- ↑ 9,0 9,1 (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2024.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ www
.nobelprize .org /nobel _prizes /peace /laureates /1901 /. - ↑ www
.nobelprize .org /nobel _prizes /about /amounts /. - ↑ Clinton, Michael (Autumn 2007). «Frédéric Passy: Patriotic Pacifist». Journal of Historical Biography 2: 33–62. http://www.ufv.ca/jhb/Volume_2/Volume_2_Clinton.pdf.
