Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φοιτητικό Επαναστατικό Διευθυντήριο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Χοσέ Αντόνιο Ετσεβαρία, ο Χουάν Πέδρο Κάρμπο, ο Ρενέ Ανίλλο, ο Λουί Πουίγκ και άλλοι κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης. Πανεπιστήμιο της Αβάνας, Κούβα.

Το Φοιτητικό Επαναστατικό Διευθυντήριο (ισπανικά: Directorio Revolucionario Estudiantil ήταν μια κουβανική φοιτητική ομάδα η οποία σε αντίθεση με τον κουβανό δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα από το 1954 έως το 1957 και έπαιξε ρόλο στην κουβανική επανάσταση, η οποία ανέβηκε στην εξουσία το 1959. Το 1960, το «Φ.Ε.Δ» ξεκίνησε εκ νέου την αντίθεση του με τον Φιντέλ Κάστρο και μετέφερε τη βάση της στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου σύντομα ανέπτυξε δεσμούς με την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA). Τον Αύγουστο του 1962 πραγματοποίησε μια επίθεση σε ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο της Αβάνας. Από το 1963 ήταν η μεγαλύτερη φοιτητική ομάδα κατά του Κάστρο στο Μαϊάμι και είχε επίσης ένα τμήμα στη Νέα Ορλεάνη, όπου είχε επαφή με τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ στα μέσα του 1963. Αμέσως μετά τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι στις 22 Νοεμβρίου 1963, ξεκίνησε μια εκστρατεία που ισχυριζόταν ότι ο Οσβαλντ ενεργούσε εξ ονόματος της κουβανικής κυβέρνησης. Η ομάδα έχασε την υποστήριξη της CIA τον Δεκέμβριο του 1966.

Ιστορικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Χοσέ Αντόνιο Ετσεβαρία Μπιάνκι

Το «Φ.Ε.Δ» ιδρύθηκε το 1954 ως μια Καθολική φοιτητική ομάδα που ήταν αντίθετη με τον Κουβανό δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα,[1] ορίζοντας τις αρχές της ως πολιτική ελευθερία, οικονομική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη.[2] Για μια φοιτητική ομάδα, το «Φ.Ε.Δ» έκανε στρατιωτικές συνεισφορές στην κουβανική επανάσταση εστιάζοντας σε στοχευμένα σχέδια. [3] Το 1957, η ομάδα συντόνισε μια επίθεση στο Προεδρικό Μέγαρο του Μπατίστα που διοργανώθηκε από τον αρχηγό της «Φ.Ε.Δ» Χοσέ Αντόνιο Ετσεβαρία, ο οποίος πέθανε την ίδια μέρα σε ένα σχετικό περιστατικό, και το άνοιγμα ενός δεύτερου μέτωπου στα Όρη Έσκαμπραϊ, το οποίο αναλήφθηκε από Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Ο θάνατος του Ετσεβαρία και άλλων ηγετών οδήγησε στην εικονική κατάρρευση της ομάδας και η εναπομένουσα ιδιότητα μέλους της εντάχθηκε σε μεγάλο βαθμό στο μέτωπο Έσκαμπραϊ υπό την ηγεσία του Κινήματος της 26ης Ιουλίου.[2]Μετά το θάνατο του Ετσεβαρία, η ηγεσία πέρασε στους Φαουρέ Τσόμον και Ρολάντο Κουμπέλα Σεκάντες στο αστικό υπόστρωμα και την εξέγερση των βουνών Έσκαμπραϊ, αντίστοιχα.[4]

Τον Φεβρουάριο του 1960 μια ομάδα του πρόσφατα μεταρρυθμισμένου «Φ.Ε.Δ» στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας και εξακολουθούσε να αντιτίθεται στον κομμουνισμό, αντιτάχθηκε δημοσίως στην επίσκεψη του σοβιετικού διπλωμάτη Αναστάς Μικογιάν, με αποτέλεσμα την απομάκρυνσή τους από το πανεπιστήμιο.[5][1] Αργότερα εκείνο το έτος η ομάδα μετέφερε την έδρα της στο Μαϊάμι.[5] Εκεί η ομάδα ανέπτυξε συνδέσεις με την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών. Στις 24 Αυγούστου 1962, η «Φ.Ε.Δ» πραγματοποίησε επίθεση στην Κούβα, με δύο ταχύπλοα να πυροβολούν περίπου εξήντα βολές 20 χιλιοστών στο προάστιο της Αβάνας του Μιραμάρε, καταστρέφοντας ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο,[1][6] Η επίθεση είχε προγραμματιστεί από το σταθμό της CIA στο Μαϊάμι, αν και το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών υποστήριξε ότι η προσπάθεια ήταν ανεξάρτητη από τις γνώσεις ή την υποστήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ.[1]

Στα μέσα του 1962, το «Φ.Ε.Δ» διαβίβασε πρώιμες αναφορές πυραύλων που σταθμεύαν στην Κούβα στις συνδέσεις της CIA, λίγο πριν επιβεβαιωθεί η παρουσία πυραύλων από αεροφωτογραφίες και την επακόλουθη κρίση πυραύλων της Κούβας τον Οκτώβριο του 1962. Στη συνέχεια, το «Φ.Ε.Δ» ισχυρίστηκε ορισμένοι πύραυλοι είχαν κρυφτεί σε σπηλιές, ένας ισχυρισμός που η CIA δεν επιβεβαίωσε. Η ομάδα εξέφρασε την απογοήτευσή της για το ότι η κρίση των πυραύλων επιλύθηκε χωρίς την ανατροπή του Φιντέλ Κάστρο.[7]

Στα μέσα του 1963 η CIA χρηματοδότησε το «Φ.Ε.Δ» με 25.000 δολάρια το μήνα, στο πλαίσιο ενός προγράμματος της CIA που ονομάζονταν AMSPELL με επικεφαλής τον Τζορτζ Ιωαννίδη του τμήματος του ψυχολογικού πολέμου στο Μαϊάμι. Τα χρήματα πήγαν στον Λουί Φερνάντεζ Ρόκα, τον ηγέτη του «Φ.Ε.Δ» στο Μαϊάμι, που υποστήριζε τις δραστηριότητες του «Φ.Ε.Δ» σε διάφορες πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Νέας Ορλεάνης.[8] Ο Ιωαννίδης παρείχε επίσης μη οικονομική υποστήριξη, όπως η επανεξέταση στρατιωτικών σχεδίων και η ενημέρωση της ηγεσίας του «Φ.Ε.Δ» σχετικά με τη διαχείριση των σχέσεων με τον τύπο. [8] Ο Ιωαννίδης συνεργάστηκε με την ομάδα από τον Δεκέμβριο του 1962 έως τον Απρίλιο του 1964. Οι μηνιαίες αναφορές της CIA για την ομάδα από το 1960 έως το 1966 έχουν αποχαρακτηριστεί, εκτός από αυτήν την περίοδο.[8]

Τον Αύγουστο του 1963 το «Φ.Ε.Δ» είχε αρκετές σημαντικές επαφές με τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ ο οποίος είχε πλησιάσει ένα μέλος, τον Κάρλος Μπρίνγκουερ,[9] και προσποιήθηκε ότι ήταν συμπαθητικός με τους στόχους του «Φ.Ε.Δ». Όταν τα μέλη του «Φ.Ε.Δ» τον είδαν αργότερα να μοιράζει φυλλάδια υπέρ του Κάστρο, η αντιπαράθεση τους έγινε φυσική και οδήγησε στη σύλληψη του Όσβαλντ. Η Επιτροπή Γουώρεν ερμήνευσε αυτές τις επαφές ως μια επιτυχημένη προσπάθεια του Όσβαλντ να προσελκύσει την προσοχή τους ως αριστερός ακτιβιστής.[10] Ο συγγραφέας Τζέραλντ Πόσνερ, από την άλλη πλευρά, πιστεύει ότι η παρενόχληση της «Φ.Ε.Δ» στον Όσβαλντ βοήθησε στο να προκαλέσει την δολοφονία του Κένεντι.[5] Αργότερα τον ίδιο μήνα, ο Όσβαλντ συμμετείχε σε μια τοπική ραδιοφωνική συζήτηση με μέλη της «Φ.Ε.Δ».[11]

Την επομένη της δολοφονίας του Τζον Φ. Κένεντυ το «Φ.Ε.Δ», αψηφώντας εντολές από τον Ιωαννίδη για αναμονή οδηγιών, ξεκίνησε μια δημόσια εκστρατεία που ισχυριζόταν ότι ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ ενεργούσε εξ ονόματος της κουβανικής κυβέρνησης. Τα μέλη κοινοποίησαν τις αξιώσεις τους στον Πολ Μπέθελ, πρώην υπάλληλο της CIA που δραστηριοποιούνταν στην πολιτική εξορίας της Κούβας. Στις 23 Νοεμβρίου δημοσίευσε ένα ενημερωτικό δελτίο επτά σελίδων για τον Όσβαλντ, καθώς και μια ειδική έκδοση του μηνιαίου δελτίου του «Φ.Ε.Δ», ένα που έφερε τον τίτλο «Οι υποτιθέμενοι δολοφόνοι» πάνω από τις φωτογραφίες του Όσβαλντ και του Φιντέλ Κάστρο.[8] Η ομάδα διεξήγαγε μια συνέντευξη Τύπου όπου χρησιμοποιήσε ακριβείς πληροφορίες για τον Όσβαλντ, καθώς και τον ισχυρισμό, που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ, ότι είχε ζήσει στη κατοικία του Σοβιετικού υπουργού Εξωτερικών στη Μόσχα για δύο μήνες.[12] Τα μέλη του «Φ.Ε.Δ» αργότερα δήλωσαν ότι ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί δημόσια πίεση για επίθεση των ΗΠΑ στην Κούβα.[8]

Η CIA άρχισε να μειώνει την υποστήριξή της στο «Φ.Ε.Δ» στα τέλη του 1962 και έληξε την υποστήριξή της τον Δεκέμβριο του 1966 όταν χαρακτήρισε την ομάδα ως ανενεργή. Τα μεσοδιάστημα, τα μέλη του «Φ.Ε.Δ» είχαν υποστηρίξει τη CIA με εκδοτικά και ραδιοφωνικά της προγράμματα και στέλνοντας εκπροσώπους της σε διεθνή συνέδρια φοιτητών.[13]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Talbot, David (2008). Brothers: The Hidden History of the Kennedy Years. Simon & Schuster. σελ. 154. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Pedraza, Silvia (2007). Political Disaffection in Cuba's Revolution and Exodus. Cambridge University Press. σελίδες 52–4. 
  3. ↑ Sweig, Julia (2002). Inside the Cuban RevolutionΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. ISBN 0674016122. 
  4. ↑ Faria, Miguel A. (2002). Cuba in Revolution — Escape From a Lost Paradise (1st έκδοση). Macon, GA: Hacienda Publishing. σελίδες 38–72. ISBN 0-9641077-3-2. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Morley, Jefferson (12 April 2001). «Revelation 19.63». Miami New Times. http://www.miaminewtimes.com/news/revelation-1963-6353139. Ανακτήθηκε στις 21 March 2016. 
  6. ↑ «Young Cubans Relate Details of Attack Near Havana». New York Times. 27 August 1962. https://timesmachine.nytimes.com/timesmachine/1962/08/27/90560980.pdf. Ανακτήθηκε στις 20 March 2016. 
  7. ↑ Roberts, Steven V. (30 October 1962). «Cuban Student Directorate in Exile Bears Bloody History of Revolution». Harvard Crimson. http://www.thecrimson.com/article/1962/10/30/cuban-student-directorate-in-exile-bears/. Ανακτήθηκε στις 21 March 2016. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Jefferson Morley, "What Jane Roman Said", Marquette University
  9. ↑ Warren Commission Hearings, vol. 10, pp. 34–37, Testimony of Carlos Bringuier.
  10. ↑ Underwood, H.R. (2013). Rendezvous With Death: The Assassination of President John F. Kennedy. Trafford Publishing. σελίδες 26–7. 
  11. ↑ Shane, Scott (16 October 2009). «C.I.A. Is Still Cagey About Oswald Mystery». New York Times. https://www.nytimes.com/2009/10/17/us/17inquire.html. Ανακτήθηκε στις 20 March 2016. 
  12. ↑ Scott, Peter Dale (2013). The War Conspiracy: JFK, 9/11, and the Deep Politics of War. Skyhorse Publishing. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2016. 
  13. ↑ «Student Revolutionary Directorate Created by CIA, NARA Record Number: 104-10106-10771». National Archives and Records Administration: CIA Historical Review Program. 1998. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2016. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φοιτητικό_Επαναστατικό_Διευθυντήριο&oldid=10610257"