Μετάβαση στο περιεχόμενο

Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές
High Noon
ΣκηνοθεσίαΦρεντ Τσίνεμαν
ΠαραγωγήΣτάνλεϊ Κρέιμερ
ΣενάριοΚαρλ Φόρμαν
Βασισμένο σεμυθιστόρημα του Τζον Γ. Κάνινγκχαμ, ονόματι The Tin Star
ΠρωταγωνιστέςΓκάρι Κούπερ
Γκρέις Κέλι
Τόμας Μίτσελ
Λόιντ Μπρίτζες
Κάθι Τζουράντο
ΜουσικήΝτιμίτρι Τιόμκιν
ΦωτογραφίαΦλόιντ Κρόσμπι
ΜοντάζΈλμο Γουίλιαμς
Χάρι Γκέρσταντ
Εταιρεία παραγωγήςStanley Kramer Productions
ΔιανομήUnited Artists
Πρώτη προβολή24 Ιουλίου 1952
Διάρκεια85 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
ΓλώσσαAγγλικά
Προϋπολογισμός$730.000[1]
Ακαθάριστα έσοδα$12 εκατομμύρια[2]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Γκάρι Κούπερ και Γκρέις Κέλι σε σκηνή της ταινίας

Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές (πρωτότυπος τίτλος: High Noon) είναι αμερικανική ταινία γουέστερν παραγωγής 1952 σε σκηνοθεσία Φρεντ Τσίνεμαν και σενάριο του Καρλ Φόρμαν. Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο Γκάρι Κούπερ στο ρόλο του Γουίλ Κέιν, ενός σερίφη που αναγκάζεται να αντιμετωπίσει ολομόναχος μια σπείρα κακοποιών. Ο Κούπερ πλαισιώνεται από τους Γκρέις Κέλι, Τόμας Μίτσελ, Λόιντ Μπρίτζες, Κέιτι Χουράδο, Ότο Κρούγκερ και Λον Τσάνεϊ Τζούνιορ.

Η ταινία έλαβε εφτά υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και κέρδισε τελικά τέσσερα (Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, Μοντάζ, Μουσικής Επένδυσης και Πρωτότυπου Τραγουδιού).[3]

To Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου κατέταξε την ταινία στην 33η θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών,[4] ενώ το 1989 ταινία επελέγη να φυλαχθεί για διατήρηση στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των ΗΠΑ από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, με αιτιολόγηση πως είναι πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γουίλ Κέιν (Γκάρι Κούπερ), σερίφης μιας μικρής πόλης της αμερικανικής υπαίθρου, ετοιμάζεται να παντρευτεί την φιλειρηνική Έιμι Φάουλερ (Γκρέις Κέλι) και να εγκαταλείψει την παλιά του ζωή, ως άνθρωπος του νόμου, όταν πληροφορείται ότι ο Φρανκ Μίλερ (Ίαν ΜακΝτόναλντ), ένας κακοποιός τον οποίο είχε συλλάβει κι επρόκειτο να εκτελεστεί, αφέθηκε ελεύθερος. Ο Μίλερ στέλνει μήνυμα στον Κέιν ότι πρόκειται να φτάσει στην πόλη με το απογευματινό τρένο προκειμένου να πάρει εκδίκηση από τον σερίφη. Όταν ο άνδρας ζητάει τη βοήθεια των συμπολιτών του, τους οποίους προστάτευε από τους κακοποιούς για τόσα χρόνια εκείνοι αρνούνται να τον βοηθήσουν κι ο Κέιν που έχει υποσχεθεί στην μέλλουσα σύζυγό του ότι θα απέχει από τα όπλα, παίρνει το δρόμο που οδηγεί στο σταθμό για να αντιμετωπίσει μόνος του τον Μίλερ και τη συμμορία του.

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δημιουργία και η προβολή της ταινίας έγινε σε μια περίοδο που ο λαός των Η.Π.Α. ζούσε υπό την Κόκκινη Απειλή, ενώ παράλληλα είχε ξεσπάσει και ο Πόλεμος της Κορέας και το Κυνήγι των Μαγισσών. Ο σεναριογράφος της ταινίας Καρλ Φόρμαν είχε κληθεί ενώπιον της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων προκειμένου να κατονομάσει άτομα από τον χώρο του θεάματος, τα οποία ήταν μέλη ή είχαν σχέσεις με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο σεναριογράφος που είχε αποτελέσει μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, αρνήθηκε να καταδώσει κάποιον από τους συναδέλφους του. Κατά συνέπεια θεωρήθηκε ασυνεργάσιμος μάρτυρας από την επιτροπή και κινδύνεψε να μπει στην Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ[5]. Μετά την άρνηση του Φόρμαν να δώσει ονόματα, ο συνεργάτης του, παραγωγός Στάνλεϊ Κρέιμερ απαίτησε να λυθεί η συνεργασία τους, αλλά η παραγωγή του Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές ήταν ήδη στα σκαριά και ο Φόρμαν παρέμεινε μέχρι την ολοκλήρωση της ταινίας. Πριν την προβολή της ταινίας όμως, πούλησε τα δικαιώματα που του αναλογούσαν στον Κρέιμερ κι έφυγε για την Αγγλία, όντας σίγουρος ότι δεν επρόκειτο να ξαναεργαστεί στις Η.Π.Α.[5]

Χρόνια αργότερα ο Κρέιμερ δήλωσε ότι έληξε τη συνεργασία του με τον σεναριογράφο, αφού εκείνος τον απείλησε ότι θα τον κατέδιδε ψευδώς στην επιτροπή ως κομμουνιστή. Ο Φόρμαν στη συνέχεια μπήκε στη Μαύρη Λίστα του Χόλιγουντ, αφενός λόγω της απροθυμίας του να δώσει ονόματα και αφετέρου λόγω πιέσεων που ασκήθηκαν στην επιτροπή από τον πρόεδρο της εταιρίας Columbia Pictures, Χάρι Κον, από τον πρόεδρο της επιτροπής της διατήρησης του αμερικανικού ιδεώδους Τζον Γουέιν καθώς και από την κοσμικογράφο των Los Angeles Times Χέντα Χόπερ[5].

Επιλογή ηθοποιών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτη επιλογή για το ρόλο του Γουίλ Κέιν ήταν ο Τζον Γουέιν, ο οποίος τον απέρριψε θεωρώντας ότι η ταινία αποτελούσε αλληγορία ενάντια στο Μακαρθισμό, τον οποίον ο ίδιος υποστήριζε. Αργότερα δήλωσε σε δημοσιογράφο ότι δεν επρόκειτο ποτέ να μετανιώσει για το γεγονός ότι έκανε τον Φόρμαν να εγκαταλείψει τη χώρα[6]. Έπειτα επίσης οι Γκρέγκορι Πεκ, Μάρλον Μπράντο, Μοντγκόμερι Κλιφτ και Τσάρλτον Ίστον απέρριψαν το ρόλο, ο οποίος κατέληξε τελικά στον Γκάρι Κούπερ. Ο Κούπερ ήταν για χρόνια επιστήθιος φίλος του Τζον Γουέιν κι ήταν επίσης μέλος της συντηρητικής παράταξης. Είχε κληθεί επίσης από την επιτροπή για να καταθέσει κι είχε υπάρξει συνεργάσιμος μάρτυρας, αλλά μερικά χρόνια αργότερα είχε γίνει πολέμιος της Μαύρης Λίστας.[7]

Η Γκρέις Κέλι έλαβε το ρόλο της Έιμι Φάουλερ Κέιν, αφού ο Κρέιμερ την είδε να ερμηνεύει στο Μπρόντγουεϊ. Ο παραγωγός έκλεισε ραντεβού μαζί της και της ανέθεσε τον ρόλο, παρά το γεγονός ότι η ίδια ήταν κατά πολύ μικρότερη του Κούπερ (εκείνος ήταν 50 ετών κι εκείνη μόλις 21). Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων υπήρξαν φήμες για υποτιθέμενη ερωτική σχέση μεταξύ του Κούπερ και της νεαρής ηθοποιού. Ο βιογράφος της Κέλι Ντόναλντ Σπότο έγραψε ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις γι' αυτόν τον ισχυρισμό κι ότι όλες η φήμες ήταν προϊόν κίτρινης δημοσιογραφίας.[8]

Ο ηθοποιός Λι Βαν Κλιφ έκανε το ντεμπούτο του στην ταινία. Ο Κρέιμερ είχε υποσχεθεί στον Κλιφ το ρόλο του δικαστή Χάρβεϊ Πελ, σε περίπτωση που ο ηθοποιός υποβαλλόταν σε ρινοπλαστική προκειμένου να φαίνεται λιγότερο απειλητικός. Ο Κλιφ αρνήθηκε κι έτσι του δόθηκε ο ρόλος ενός από τους κακοποιούς[9].

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία έλαβε ευνοϊκές κριτικές κι έπειτα βραβεύτηκε με τέσσερις Χρυσές Σφαίρες[10] κι έλαβε εφτά υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ[3]. Ο Κούπερ κέρδισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του και ζήτησε από τον φίλο του Τζον Γουέιν να το παραλάβει για λογαριασμό του, εφόσον εκείνος έλειπε στην Αγγλία για τα γυρίσματα μιας ταινίας και δεν θα μπορούσε να παραστεί στην τελετή. Όταν ανακοινώθηκε το όνομά του ο Γουέιν έσπευσε να το παραλάβει και προς έκπληξη όλων των παρεβρισκομένων που γνώριζαν το παρασκήνιο της ταινίας ο ηθοποιός είπε ότι επρόκειτο να βρει τον ατζέντη του για να τον ρωτήσει τον λόγο για τον οποιόν δεν έλαβε εκείνος τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία αντί του Κούπερ[11]. Η ταινία έχασε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας από Το όγδοο θαύμα του Σέσιλ Ντε Μιλ και ο σκηνοθέτης της ταινίας Φρεντ Τσίνεμαν έχασε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας από τον Τζον Φορντ που κρίθηκε νικητής για την ταινία Ο ήσυχος άνθρωπος.

Βράβευση:

  • Α' Ανδρικού Ρόλου – Γκάρι Κούπερ
  • Μοντάζ – Έλμο Γουίλιαμς & Χάρι Γκέρσταντ
  • Μουσικής Επένδυσης – Ντιμίτρι Τιόμκιν
  • Πρωτότυπου Τραγουδιού – Ντιμίτρι Τιόμκιν & Νεντ Γουόσινγκτον

Υποψηφιότητα:

  • Καλύτερης Ταινίας – Στάνλεϊ Κρέιμερ
  • Σκηνοθεσίας – Φρεντ Τσίνεμαν
  • Σεναρίου - Καρλ Φόρμαν

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Champlin, C. (1966, Oct 10). Foreman hopes to reverse runaway. Los Angeles Times (1923-Current File) Retrieved from http://search.proquest.com/docview/155553672
  2. ↑ Tino Balio, United Artists: The Company That Changed the Film Industry, University of Wisconsin Press, 1987 p. 47
  3. ↑ 3,0 3,1 List of the 25th Academy Awards Winners.
  4. ↑ «AFI's 100 Years...100 Stars». American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2006. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Byman, Jeremy (2004). Showdown at High Noon: Witch-hunts, Critics, and the End of the Western. Scarecrow Press. ISBN 0-8108-4998-4. [νεκρός σύνδεσμος]
  6. ↑ John Wayne: Playboy Interview / MAY 1971 Αρχειοθετήθηκε 2013-08-23 στο Wayback Machine.. Retrieved May 11, 2015.
  7. ↑ Meyer, Jeffrey Gary Cooper: American Hero (1998), p. 144
  8. ↑ Spoto, D. High Society: The Life of Grace Kelly. Crown Archetype (2009), pp. 67-9. ISBN 0307395618
  9. ↑ Lee Van Cleef Αρχειοθετήθηκε 2017-01-09 στο Wayback Machine. at westernclippings.com, retrieved September 6, 2016.
  10. ↑ IMDB List of nominations and awards for Stanley Kramer'sHigh Noon.
  11. ↑ High Noon at TCM.com, retrieved September 11, 2016.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Το_τρένο_θα_σφυρίξει_τρεις_φορές&oldid=10858260"