Στρατιωτική ιστορία της Καταλονίας

Η στρατιωτική ιστορία της Καταλονίας ξεκίνησε το δέκατο τρίτο αιώνα, με τα πρώτα κατορθώματα του στρατού υπό τις διαταγές Καταλανών αρχηγών και διαρκεί μέχρι σήμερα, όπου τα καταλανικά στρατιώτες έχουν ενσωματωθεί σε διεθνείς δυνάμεις.

Μέγιστη επέκταση της Καταλονίας στη μεσαιωνική εποχή (Αραγονικό στέμμα)

Ο Βασιλιάς Χάουμε Α΄ της Αραγονίας με τον επίσκοπο της Βαρκελώνης Μπερενγκέρ ντε Παλόου και οι Μπερνάτ ντε Σεντέγιες και Ζιλαμπέρτ ντε Κρουίλς κατά την διάρκεια της κατάκτησης της Μαγιόρκα (1229)

Προέλευση

Η προέλευση της στρατιωτικής δύναμης στην Καταλονία χρονολογούνται από τον δέκατο τρίτο αιώνα, με την Σακραμεντάλ, την αδελφότητα μεταξύ πολλών λαών για να εγγυηθεί η ασφάλειά τους, που γινόταν με όρκο, και, ως εκ τούτου, ονομαζόταν με αυτό τον τρόπο.

Η ιστορία της Μεσογείου συχνά έχει συμπεριλάβει καταλανικά όπλα, από την Μούρθια μέχρι την Αθήνα και την Νεοπατρία (Μεγάλη καταλανική Εταιρεία), αλλά και στην παλιά Καταλονία, πριν και μετά τα Νέα Εργοστασιακά Διατάγματα (1716).

Αυτό το κομμάτι του Liber Iudiciorum, μια συλλογή βησιγοτθικών νόμων, θεωρείται το πρώτο γραπτό κείμενο στην καταλανική γλώσσα που προέρχεται από το πρωτότυπο στα λατινικά και γράφτηκε προς το τέλος του 12ου αιώνα

Οι Καταλανοί έχουν οργανωθεί αυθόρμητα στρατιωτικά με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, από τη Σακραμεντάλ, τις Σταυροφορίες των Αλμογκαβάρων προς τα μαουλέτ και άλα. Μέχρι τα Νέα Εργοστασιακά Διατάγματα, στα καταλανικά σπίτια πάντα υπήρχαν όπλα και πυρομαχικά, για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, είτε από τους Σαρακηνούς, τους πειρατές ή τους Γάλλους.

Επομένως, μέχρι την ήττα στον Πόλεμο της Διαδοχής η κεντρική εξουσία περιόριζε και έλεγχε το δικαίωμα των όπλων, και με πρόσχημα την ειρήνευση της χώρας έκρυβε την επιθυμία της να αποτρέψει τους πολίτες από το να πάρουν όπλα εναντίον του.

Επιπλέον, τα καταλανικά συντάγματα, καταργήθηκαν στην πραγματικότητα από τα Διατάγματα, και αυτό ανάγκασε το στέμμα να διαπραγματευτεί για λαϊκή υποστήριξη, κάτι που εκπροσωπείται από την σφραγίδα των όπλων (ένα όργανο που το Γενικό Επαρχιακό Συμβούλιο συγκαλεί σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης ή επείγοντα γεγονότα) των καταλανικών δικαστηρίων που υποστήριζαν ότι χορηγούσαν με αντάλλαγμα προνόμια, που περιόριζαν τη βασιλική εξουσία. Αυτή η ισορροπία των εξουσιών εξαφανίζεται μετά την ήττα, και η ταπείνωση γίνεται εμφανής σε πολλούς τρόπους, όπως η κατεδάφιση της επαρχίας Ριμπέρα, όπου υπήρχε περισσότερη αντίσταση, η κατασκευή του φρουρίου της Σιουταντέλα στο ίδιο μέρος, η επιβολή του Κτηματολογίου, ή το κλείσιμο όλων των καταλανικών πανεπιστημίων.

Για τον λόγο αυτό, όταν είδαν τη διαφορά της έννοιας της βασιλικής εξουσίας στην Καστίλη, οι Καταλανοί ξεσηκώθηκαν με τον Αρχιδούκα Κάρολο της Αυστρίας, μοίρασαν αφίσες προπαγάνδας και διαπραγματεύτηκαν με την Αγγλία.