Σιεμόβιτ ΣΤ΄ του Πουότσκ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Σιεμόβιτ ΣΤ΄ του Πουότσκ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 2 Ιανουαρίου 1446 ή 11 Ιανουαρίου 1446[1] |
| Θάνατος | 1 Ιανουαρίου 1462 ή 10 Ιανουαρίου 1462[1] |
| Αιτία θανάτου | φυματίωση |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός του Πουότσκ |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Βλάντισλαφ Α΄ του Πουότσκ |
| Αδέλφια | Βλάντισλαφ Β΄ του Πουότσκ |
| Οικογένεια | Οίκος των Πιάστ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σιεμόβιτ ΣΤ΄, πολων. Siemowit VI (2 Ιανουαρίου 1446 - 31 Δεκεμβρίου 1461/1 Ιανουαρίου 1462) από τον Οίκο των Πιαστ ήταν δούκας της δυτικής Μαζοβίας: Πουότσκ, Ράβα Μαζοβιέτσκα, Μπελζ, Πουόνσκ, Ζάβκζε, Βίζνα (1455-61/2) μαζί με τους αδελφούς του και κυβερνήτης τού Γκοστύνιν (1459-).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο πρωτότοκος γιος τού Βλάντισλαφ Α΄ δούκα της δυτικής Μαζοβίας και της Άννας των Πιαστ-Σιλεσίας, κόρης τού Κορράδου Ε΄ δούκα της Ολεσνίτσα.
Το 1455 απεβίωσε ο πατέρας του· ο Σιεμόβιτ ΣΤ΄ και ο μικρότερος αδελφός του Βλάντισλαφ Β΄ έλαβαν τις πατρικές κτήσεις. Ήταν 9 και 7 ετών αντίστοιχα και επίτροποι της αρχής ανέλαβαν η μητέρα τους και ο Πάβελ Γκιζύτσκι επίσκοπος τού Πουότσκ.
Το 1459 ο σιεμόβιτ ΣΤ΄ ενηλικιώθηκε και ανέλαβε προσωπικά την εξουσία, αν και στην πραγματικότητα συνέχισαν να την κρατούν οι επίτροποι. Η πρώτη ανεξάρτητη δράση του ήταν η συμμετοχή του στο συνέδριο του Τσερσκ, όπου, μαζί με τον Κορράδο Γ΄ τον ερυθρό (γιο τού 2ου εξαδέλφου του), έκανε συνθήκη ειρήνης με το Τευτονικό Τάγμα. Ακολούθησε την πολιτική τού πατέρα του να μην εμπλακεί σε διένεξη με το Τάγμα, αν και ο βασιλιάς της Πολωνίας ήταν σε πόλεμο με αυτό.
Ο πατέρας του και αυτός κατείχαν τη δυτική Μαζοβία εκτός τού Γκοστύνιν, περιοχή τού θείου του Σιεμόβιτ Ε΄, που είχε αποδοθεί στη χήρα εκείνου Μαργαρίτα των Πρεμυσλιδών. Το 1459 αυτή απεβίωσε και το Γκοστύνιν περιήλθε στον Σιεμόβιτς ΣΤ΄. Ο ίδιος απεβίωσε το 1461 σε ηλικία 15 ετών και τάφηκε στον καθεδρικό τού Πουότσκ.
Ένα μήνα μετά απεβίωσε και ο Βλάντισλαφ Β΄ και διαδόθηκαν φήμες, ότι οι δύο αδελφοί δηλητηριάστηκαν. Οι υποψίες κατευθυνόταν στον Γκόταρντ της Ρύμπνα, καστελάνο τού Σοχάτσζεφ, που υποτίθεται, ότι οι αδελφοί τού στέρησαν αξίωμα. Ο χρονικογράφος της εποχής Γιαν Ντούγκος απορρίπτει τους ισχυρισμούς αυτούς και θεωρεί, πως απεβίωσαν από φυματίωση, ασθένεια από την οποία απεβίωσε ο πατέρας τους. Το 1524 και 1526 απεβίωσαν από αλκοολοσμό οι νεαροί αδελφοί Στανίσλαφ και Γιάνους Γ΄ δούκες της Μαζοβίας (γιοί τού Κορράδου Γ΄ τού ερυθρού), όπου πάλι ο χρονικογράφος δίνει την ίδια λανθασμένη εξήγηση, ότι η φυματίωση είναι κληρονομική.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dodgiel, vol. 4, Vilnius 1764, p. 132.