Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πολιτική της Ελβετίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ελβετία διοικείται με ομοσπονδιακό σύστημα διακυβέρνησης Άμεσης Δημοκρατίας που δεν συναντάται πουθενά αλλού στον κόσμο. Ο Πρόεδρος της Ελβετικής Συνομοσπονδίας εκλέγεται κάθε χρόνο (τον Δεκέμβριο) για θητεία ενός έτους. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Ομοσπονδιακή Συνέλευση, η οποία αποτελείται από δύο σώματα: το 46μελές Συμβούλιο των Καντονιών και το 200μελές Εθνικό Συμβούλιο.

Άμεση εκπροσώπηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελβετία διαθέτει ένα σύστημα διακυβέρνησης που δεν υφίσταται σε κανένα άλλο έθνος: άμεση εκπροσώπηση, που μερικές φορές ονομάζεται ημιάμεση δημοκρατία (αυτό μπορεί να είναι αμφισβητήσιμο, επειδή θεωρητικά, ο Ηγεμόνας της Ελβετίας είναι στην πραγματικότητα ολόκληρο το εκλογικό της σώμα).[1] Από την έναρξη ισχύος του συντάγματος του 1848, διεξάγονται δημοψηφίσματα για τους πιο σημαντικούς νόμους ή ζητήματα που αφορούν τη χώρα.

Τροποποιήσεις στο Ομοσπονδιακό Σύνταγμα της Ελβετίας, ένταξη σε διεθνείς οργανισμούς ή αλλαγές σε ομοσπονδιακούς νόμους που δεν προβλέπονται στο σύνταγμα, αλλά θα παραμείνουν σε ισχύ για περισσότερο από ένα χρόνο, πρέπει να εγκριθούν από την πλειοψηφία τόσο του λαού όσο και των καντονιών (διπλή πλειοψηφία).[2]

Οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να αμφισβητήσει έναν νόμο που έχει ψηφιστεί από το κοινοβούλιο. Εάν αυτό το άτομο καταφέρει να συγκεντρώσει 50.000 υπογραφές κατά του νόμου, εντός 100 ημερών, τότε πρέπει να προγραμματιστεί μια εθνική ψηφοφορία, όπου οι ψηφοφόροι αποφασίζουν με απλή πλειοψηφία εάν θα αποδεχτούν ή θα απορρίψουν το νόμο.[3]

Επίσης, οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να ζητήσει να πραγματοποιηθεί μια συνταγματική αναθεώρηση. Για να οργανωθεί μια τέτοια λαϊκή πρωτοβουλία, θα πρέπει να συγκεντρωθούν οι υπογραφές 100.000 ψηφοφόρων εντός 18 μηνών.[4] Μια τέτοια λαϊκή πρωτοβουλία διατυπώνεται ως ακριβές νέο κείμενο, του οποίου η διατύπωση δεν μπορεί πλέον να αλλάξει από το κοινοβούλιο και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.[5] Μετά από μια επιτυχή συγκέντρωση υπογραφών, το ομοσπονδιακό συμβούλιο μπορεί να δημιουργήσει μια αντιπρόταση για την προτεινόμενη τροποποίηση και να τη θέσει σε ψηφοφορία την ίδια ημέρα μαζί με την αρχική πρόταση. Τέτοιες αντιπροτάσεις είναι συνήθως ένας συμβιβασμός μεταξύ του υφιστάμενου καθεστώτος και της προτεινόμενης τροποποίησης της λαϊκής πρωτοβουλίας. Οι ψηφοφόροι αποφασίζουν σε μια εθνική ψηφοφορία εάν θα αποδεχτούν την τροπολογία της πρωτοβουλίας, την αντιπρόταση που υποβάλλει η κυβέρνηση, εάν υπάρχει, ή και τα δύο. Εάν γίνουν δεκτά και τα δύο, θα πρέπει να επισημαίνεται επιπλέον μια προτίμηση. Οι πρωτοβουλίες (που είναι συνταγματικού επιπέδου) πρέπει να γίνονται αποδεκτές από μία διπλή πλειοψηφία, λαϊκή ψήφο και πλειοψηφία των καντονιών, ενώ οι αντιπροτάσεις, που μπορεί να είναι νομοθετικού επιπέδου, απαιτούν μόνο απλή πλειοψηφία.[6][7][8]

Πρόεδρος 2023

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόεδρος για την περίοδο από 1η Ιανουαρίου ως τις 31 Δεκεμβρίου του 2023 εξελέγη ο Αλέν Μπερσέ.[9]

Νομοθεσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ελβετία, η φιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική περί ναρκωτικών, που περιλαμβάνει και διανομή ηρωίνης από το κράτος, συνάντησε τη στήριξη των ψηφοφόρων σε διπλό δημοψήφισμα που έγινε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1997. Γύρω στο 71% των ψηφοφόρων απέρριψαν την πρόταση «Νεολαία χωρίς ναρκωτικά», που θα περιόριζε τη χρήση ναρκωτικών στη χώρα.[10]

Εκλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Εκλογές στην Ελβετία

Στις βουλευτικές εκλογές του 2007 κέρδισε νίκη το Λαϊκό Κόμμα. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω για τις εθνικές εκλογές.[11] Στις 6 Μαΐου 2007, το ελβετικό Καντόνι του Γκλάρους μείωσε την ηλικία άσκησης εκλογικού δικαιώματος από τα 18 στα 16 για τις εκλογές των καντονίων και για τις τοπικές εκλογές.[12][13]

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Butler, David (1994). Referendums Around the World: The Growing Use of Direct Democracy (στα Αγγλικά). American Enterprise Institute. ISBN 9780844738536. 
  2. ↑ https://www.ch.ch/en/votes-and-elections/votes/popular-majority-and-majority-of-the-cantons/
  3. ↑ Pierre Cormon, Swiss Politics for Complete Beginners], Editions Slatkine, 2014, (ISBN 978-2-8321-0607-5)
  4. ↑ Cormon 2014, σελ. 23.
  5. ↑ ChF, Chancellerie fédérale. «Votation No». Admin.ch. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2018. 
  6. ↑ https://www.business-humanrights.org/en/latest-news/swiss-due-diligence-initiative-set-for-public-referendum-as-parliament-only-opts-for-reporting-centred-proposal/
  7. ↑ https://aceproject.org/ace-en/focus/direct-democracy/cs-swiss/mobile_browsing/onePag
  8. ↑ https://www.parlament.ch/en/%C3%BCber-das-parlament/parlamentsw%C3%B6rterbuch/parlamentsw%C3%B6rterbuch-detail?WordId=268
  9. ↑ [1]
  10. ↑ Ελευθεροτυπία, 29 Σεπτεμβρίου 1997.
  11. ↑ «aceproject.org». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018. 
  12. ↑ «Swiss canton drops voting age to 16». AP/International Herald Tribune Europe. 6-5-2007. http://www.iht.com/articles/ap/2007/05/06/europe/EU-GEN-Switzerland-Young-Voters.php. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2007. 
  13. ↑ «Glarus lowers voting age to 16». 24 Heures. 7 Μαΐου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-03-12. https://web.archive.org/web/20120312040019/http://www.24heures.ch/pages/home/24_heures/english_corner/news/news_detail/(contenu)/73342/. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2007. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πολιτική_της_Ελβετίας&oldid=10114664"