Περιπλοκοειδή
Τα Περιπλοκοειδή (Λατ: Convolvulaceae) είναι οικογένεια αγγειοσπέρμων δικοτυλήδονων φυτών στην οποία ανήκουν η περιπλοκάδα (Cuscuta europea), η γλυκοπατάτα (Ipomoea batatas), τα χωνάκια (Ipomoea pyrpurea) κ.α. Περιλαμβάνει περίπου 60 γένη, με περισσότερα από 1.600 είδη πολυετών ποοδών φυτών ή θάμνων, σπανιότερα μικρών δένδρων.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έχουν φύλλα απλά, σπανιότερα πτεροειδή, κατ΄ εναλλαγή. Επίσης υπάρχουν φυτά που είναι χωρίς φύλλα (άφυλλα), χωρίς χλωροφύλλη και ζούν παρασιτικά, προσκολλημένα πάνω σε άλλα είδη. Τα άνθη τους έχουν στεφάνη χοανοειδή πενταμερή με ποικίλα χρώματα και συμμετρία ακτινωτή. Οι στήμονες είναι πέντε και προσφύονται στη στεφάνη. Η Ωοθήκη είναι επιφυής με 1-3 καρπόφυλλα, δίχωρη. Ο καρπός είναι κάψα.[1]
Γνωστότεροι αντιπρόσωποι της οικογένειας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην οικογένεια αυτή ανήκουν πολλά φυτά που καλλιεργούνται ως διακοσμητικά, επίσης πολλά για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες και μερικά γιατί είναι χρήσιμα στη διατροφή του ανθρώπου. Ανάμεσα στους γνωστότερους αντιπροσώπους της οικογένειας είναι τα γένη Convolvulus και Calystegia, κοινά και στη ευρωπαϊκή χλωρίδα. Τα φυτά αυτά, όπως και το τροπικό γένος Ipomoea, συναντώνται αυτοφυή και άλλα καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά. Τα καλλωπιστικά είδη, γνωστά με διάφορες κοινές ονομασίες, όπως θαλασσί, κόκκινο, μοβ ή λευκό χωνάκι, αναρριχώνται καλύπτοντας τοίχους και πέργολες ή κρέμονται από ζαρντινιέλες που τοποθετούνται κάτω από το περβάζι των παραθύρων. Στο γένος Ipomoea ανήκει και το είδος Ipomea batatas, που παράγει εδώδιμους κονδύλους.[2]
Αξιόλογο είδος του γένους, αυτοφυές και στην Ελλάδα, είναι το Convolvulus tricolor. Πρόκειται για μονοετή, έρπουσα, τριχωτή πόα, με ωειδώς λογχοειδή ή αντωειδή φύλλα· τα άνθη του είναι μονήρη, με κυανή στεφάνη, λευκή-κίτρινη στο κέντρο. Με αφετηρία το αυτοφυές αυτό είδος έχουν δημιουργηθεί πολλές μονόχρωμες ή ποικιλόχρωμες ποικιλίες, που καλλιεργούνται στους κήπους για καλλωπιστικούς σκοπούς. Σπέρνονται τον Απρίλιο και ανθίζουν από τον Ιούλιο μέχρι το Σεπτέμβριο. Ευδοκιμούν σε ηλιόλουστες περιοχές.[3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ζωολογία, Φυτολογία, τόμ 10, σ. 152 εκδοτική Αθηνών, 1983
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τόμ. 15, σ. 34 ISBN 960-8177-65-0
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή, όπ.π. σ. 35