Ο θάνατος του Σαρδανάπαλου
| Ο θάνατος του Σαρδανάπαλου La Mort de Sardanapale | |
|---|---|
 | |
| Ονομασία | Ο θάνατος του Σαρδανάπαλου La Mort de Sardanapale |
| Δημιουργός | Q33477 |
| Έτος δημιουργίας | 1827-28 |
| Είδος | Ελαιογραφία σε καμβά |
| Ύψος | 395 εκατοστά |
| Πλάτος | 495 εκατοστά |
| Πόλη | Παρίσι |
| Μουσείο | Μουσείο του Λούβρου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Ο θάνατος του Σαρδανάπαλου (γαλλικά: La Mort de Sardanapale) είναι πίνακας ζωγραφικής του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά.
Ιστορική αναδρομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ντελακρουά ζωγράφισε τον πίνακα αυτό για την έκθεση του 1827/28 στο Σαλόνι του Παρισιού (γαλλ. Salon de Paris). Στόχος του ήταν να προκαλέσει, κάτι που κατάφερε με τόσο μεγάλη επιτυχία, που για τα επόμενα πέντε χρόνια τον απέφευγαν όλοι και δεν έβρισκε κανέναν αγοραστή για τα έργα του. Το κοινό της εποχής του δεν ήταν έτοιμο για να δεχτεί αυτό το έργο. Αν και τελικά κατάφερε να ξανακερδίσει το κοινό με το έργο του Η Ελευθερία οδηγεί το Λαό, ο πίνακας ετούτος έμεινε απούλητος μέχρι το 1846. Αγοραστής ήταν κάποιος Εγγλέζος. Ο πίνακας ξανά αγοράστηκε το 1921 από το Μουσείο του Λούβρου, όπου φιλοξενείται μέχρι σήμερα. Ο Ντελακρουά κατασκεύασε και ένα αντίγραφο μικρότερων διαστάσεων.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πίνακας έχει για θέμα του τον μύθο του βασιλιά της Ασσυρίας Σαρδανάπαλου, ενώ εικονίζει την σκηνή του μοιραίου τέλους του.[1] Ο Σαρδανάπαλος αφού υπερασπίστηκε γενναία την πόλη του, υπέκυψε όταν ο Ευφράτης ξαφνικά ξεχύλησε και κατέστρεψε τα τείχη. Βρισκόμαστε σε ένα πολυτελές ανατολίτικο δώμα με θησαυρούς, στο οποίο κυριαρχεί το χάος. Ο Σαρδανάπαλος στην πολυτελή κλίνη του με απάθεια γίνεται αυτόπτης μάρτυς του φονικού. Υπηρέτες δολοφονούν τις γυμνές γυναίκες του χαρεμιού. Ο οινοχόος του στο πλάι του προσφέρει μια κανάτα που περιέχει θανατηφόρο δηλητήριο για να αυτοκτονήσει. Ένας άλλος υπηρέτης θυσιάζει ένα περήφανο άλογο που είναι στολισμένο με πολύτιμους λίθους.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Γιουβενάλης, Σατιρικά Χ
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Rose-Marie Hagen, Rainer Hagen: Bildbefragungen – Meisterwerke im Detail. Taschen, Köln 1994.