Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μουσείο της Μονμάρτρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 48°53′15.72″N 2°20′26.16″E / 48.8877000°N 2.3406000°E / 48.8877000; 2.3406000

Μουσείο της Μονμάρτρης
Musée de Montmartre
Χάρτης
Είδοςμουσείο
Γεωγραφικές συντεταγμένες48°53′16″N 2°20′26″E
Διοικητική υπαγωγή18ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού
ΤοποθεσίαΜονμάρτρη
ΧώραΓαλλία
Έναρξη κατασκευής1960[1]
Ολοκλήρωση1960
ΒραβείαΜουσείο της Γαλλίας[2]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Μουσείο της Μονμάρτρης (Γαλλικά: Musée de Montmartre) βρίσκεται στη Μονμάρτρη, στην οδό Κορτό 8-14 στο 18ο διαμέρισμα του Παρισιού, στη Γαλλία. Το μουσείο ιδρύθηκε το 1960 και βρίσκεται κοντά στην πλατεία Τερτρ. Το κτήριο υπήρξε στο παρελθόν κατοικία πολλών διάσημων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένων των Πιέρ-Ωγκύστ Ρενουάρ και της Σουζάν Βαλαντόν.

Ανακαινίστηκε από το 2011 και πέραν των μόνιμων συλλογών, στεγάζει θεματικές προσωρινές εκθέσεις.[3]

Περιγραφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κούνια, πίνακας που ο Πιέρ-Ωγκύστ Ρενουάρ ζωγράφισε το 1876 στην αυλή του σπιτιού, Μουσείο Ορσέ

Το μουσείο στεγάζεται σε δύο κτήρια που χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα, το μέγαρο Ντεμάρν και το Μαιζόν ντε Μπελ Αιρ, το οποίο θεωρείται ότι από το 1680 ήταν η κατοικία του ηθοποιού του 17ου αιώνα Ροζιμόν, μέλους του θιάσου του Μολιέρου.

Το μουσείο προσφέρει μια θεματική παρουσίαση που καλύπτει όλες τις περιόδους της Μονμάρτρης, από τότε που ήταν χωριό στα περίχωρα του Παρισιού έως την τουριστική περιοχή του σήμερα, με αναφορές σε συγκεκριμένα επεισόδια της ιστορίας της Μονμάρτρης, όπως το μαρτύριο του Αγίου Διονυσίου[4], η Κομμούνα του Παρισιού, η εγκατάσταση καλλιτεχνών από το 1870, η κατοικία καλλιτεχνών Μπατώ-Λαβουάρ, η αύξηση των εστιατορίων και καμπαρέ.[5]

Στο σπίτι κατοίκησαν πολλοί διάσημοι καλλιτέχνες και συγγραφείς, όπως

  • ο Πιέρ-Ωγκύστ Ρενουάρ νοίκιασε ένα εργαστήριο από το 1875 έως το 1877[6] (δύο δωμάτια κάτω από τη στέγη και ένα παλιό στάβλο στο ισόγειο για να αποθηκεύει τον καμβά και το καβαλέτο του) και κατά τη διάρκεια της παραμονής του ζωγράφισε σημαντικούς πίνακες όπως Η κούνια, σκηνή στον κήπο του σπιτιού, Ο χορός στο Μουλέν ντε λα Γκαλέτ και Ο κήπος της οδού Κορτό στη Μονμάρτρη, όλα το 1876.[7]
  • η ζωγράφος Σουζάν Βαλαντόν, εκτίθενται το σπίτι και το ατελιέ της
  • ο Μωρίς Ουτριγιό, γιος της Βαλαντόν, ζωγράφος
  • ο ζωγράφος Αντρέ Υτέρ, σύζυγος της Βαλαντόν, ζωγράφος
  • ο ζωγράφος Εμίλ Μπερνάρ
  • οι φωβιστές Οτόν Φριτς και Ραούλ Ντυφί
  • ο χαράκτης Δημήτριος Γαλάνης
  • ο σχεδιαστής και εικονογράφος Φρανσίσκ Πουλμπό
  • ο συγγραφέας Λεόν Μπλουά
  • ο ποιητής Πιέρ Ρεβερντί

Οι συλλογές του μουσείου ανήκουν στην Εταιρεία Ιστορίας και Αρχαιολογίας του 9ου και 18ου διαμερίσματος του Παρισιού « Η Παλιά Μονμάρτρη», που δημιουργήθηκε το 1886[8]. Για περισσότερο από έναν αιώνα, ο σύλλογος έχει αναλάβει την αποστολή να διατηρήσει και να εμπλουτίζει τις καλλιτεχνικές, ιστορικές και εθνολογικές μαρτυρίες της Μονμάρτρης.

  • Το μουσείο της Μονμάρτρης
  • Οι κήποι του Ρενουάρ
    Οι κήποι του Ρενουάρ
  • Η είσοδος του μουσείου
    Η είσοδος του μουσείου
  • Εσωτερικό του μουσείου
    Εσωτερικό του μουσείου
  • Εσωτερικό του μουσείου
    Εσωτερικό του μουσείου
  • Η αυλή
    Η αυλή
  • Το ατελιέ της Σουζάν Βαλαντόν
    Το ατελιέ της Σουζάν Βαλαντόν
  • Αίθουσα του μουσείου
    Αίθουσα του μουσείου

Οι συλλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αφίσα του Τεοφίλ Στάινλεν, του 1896, που διαφήμιζε την περιοδεία του θιάσου του καμπαρέ Μαύρος Γάτος

Οι συλλογές του μουσείου περιλαμβάνουν πίνακες ζωγραφικής, φωτογραφίες, αφίσες και χειρόγραφα που αφηγούνται την ιστορία της Μονμάρτρης, τη μποέμικη ζωή, τα καμπαρέ και την καλλιτεχνική ατμόσφαιρα του 19ου και του 20ού αιώνα.[9]

Εκτίθενται έργα διάσημων καλλιτεχνών της Μονμάρτρης, μεταξύ των οποίων:

Η συλλογή περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, έργα όπως Η περιοδεία του Μαύρου Γάτου του Τεοφίλ Στάινλεν, το Ντιβάν Ζαποναί και το Μουλέν Ρουζ του Τουλούζ Λωτρέκ, Η Πλατεία Πιγκάλ του Μωρίς Ουτριγιό, Η Αυτοπροσωπογραφία της Σουζάν Βαλαντόν, Parce Domine του Αντόλφ Βιλέτ, η Επιγραφή του Λαπέν Αζίλ, καθώς και το υπέροχο Θέατρο των Σκιών του Ανρί Ριβιέρ.

Οι κήποι του Ρενουάρ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μουσείο περιβάλλεται από κήπους που ονομάστηκαν προς τιμήν του Πιέρ-Ωγκύστ Ρενουάρ. Το 2014 ανακαινίστηκαν σύμφωνα με σκηνές από τους πίνακες του ζωγράφου. Έχουν ωραία θέα στον αμπελώνα της Μονμάρτρης, ο οποίος υπήρχε από τον Μεσαίωνα και αναφυτεύτηκε το 1933. Αποτελούνται από οπωροφόρα δέντρα, αχλάδια και αμυγδαλιές, θάμνους, λιλά, τριαντάφυλλα και αναρριχητικές ορτανσίες.

Ανακαίνιση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2014, το Μουσείο της Μονμάρτρης άνοιξε τρεις νέους χώρους: το στούντιο-διαμέρισμα της Σουζάν Βαλαντόν και του Μωρίς Ουτριγιό, το μέγαρο Ντεμάρν, που προορίζεται για τις προσωρινές εκθέσεις και το καφέ Ρενουάρ.[10]Ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αποκατάστασης έχει ξεκινήσει για τον επανασχεδιασμό των κήπων και την αύξηση του εκθεσιακού χώρου.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ museedemontmartre.fr/le-musee/.
  2. ↑ www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=LEGITEXT000005666687&dateTexte=20161215.
  3. ↑ . «sortiraparis.com/lieux/51775-musee-de-montmartre». 
  4. ↑ . «koinoniaorthodoxias.org/agiologio-eortologio/agios-dionisios-episkopos-parisiwn/». 
  5. ↑ . «unjourdeplusaparis.com/paris-culture/musee-de-montmartre». 
  6. ↑ . «museedemontmartre.fr/musee-jardins/». 
  7. ↑ . «montmartre-guide.com/en/art_museums/musee-de-montmartre/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2020. 
  8. ↑ . «levieuxmontmartre.com/index.html». 
  9. ↑ . «en.parisinfo.com/paris-museum-monument/71496/Musee-de-Montmartre-Jardins-Renoir». 
  10. ↑ . «culture.gouv.fr/Recherche?SearchButton=&SearchText=Mus%C3%A9e+de+Montmartre». 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μουσείο_της_Μονμάρτρης&oldid=10513583"