Μισθωτή δουλεία

Η μισθωτή δουλεία είναι όρος ο οποίος χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κατάσταση όπου το σύνολο των προς το ζην ενός ατόμου εξαρτάται από μισθούς (ή μισθό), ειδικά όταν οι μισθοί είναι χαμηλοί, οι συνθήκες είναι κακές και το άτομο έχει ελάχιστες έως καθόλου ρεαλιστικές πιθανότητες ανοδικής κινητικότητας. Στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, η μισθωτή σκλαβιά (ή μισθοί πείνας) αναφέρεται στην εκμετάλλευση της εργασίας διατηρώντας τους μισθούς χαμηλούς ή στάσιμους προκειμένου μια επιχείρηση να μεγιστοποιήσει την υπεραξία της. Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά για να επικρίνει την εκμετάλλευση της εργασίας και την κοινωνική διαστρωμάτωση, με την πρώτη να θεωρείται κυρίως ως άνιση διαπραγματευτική δύναμη μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, ιδιαίτερα όταν οι εργαζόμενοι αμείβονται με συγκριτικά χαμηλούς μισθούς και με τη δεύτερη να περιγράφεται ως έλλειψη αυτοδιαχείρισης των εργαζομένων, εκπλήρωση επιλογών εργασίας και ελεύθερου χρόνου σε μια οικονομία. Η κριτική της κοινωνικής διαστρωμάτωσης καλύπτει ένα ευρύτερο φάσμα επιλογών απασχόλησης οι οποίες δεσμεύονται από τις πιέσεις μιας ιεραρχικής κοινωνίας να εκτελέσει κατά τα άλλα ανεκπλήρωτο έργο που στερεί από τους ανθρώπους τον «χαρακτήρα του είδους» όχι μόνο υπό την απειλή της ακραίας φτώχειας και της πείνας, αλλά και κοινωνικό στίγμα και μείωση της θέσης . Ιστορικά, πολλές σοσιαλιστικές οργανώσεις και ακτιβιστές έχουν υποστηρίξει την εργατική αυτοδιαχείριση ή τους εργατικούς συνεταιρισμούς ως πιθανές εναλλακτικές λύσεις στη μισθωτή εργασία.