Μαχαμάν Ουσμάν
| Μαχαμάν Ουσμάν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 20 Ιανουαρίου 1950[1] Ζιντέρ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Νίγηρας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Democratic and Social Convention, Nigerien Movement for Democratic Renewal και Nigerien Party for Democracy and Socialism |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | President of Niger (1993–1996)[2] μέλος της Εθνοσυνέλευσης του Νίγηρα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μαχαμάν Ουσμάν (20 Ιανουαρίου 1950- ) είναι πολιτικός από τον Νίγηρα. Υπήρξε ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος του Νίγηρα, υπηρετώντας σε αυτή τη θέση από τις 16 Απριλίου 1993 έως ότου ανατράπηκε σε στρατιωτικό πραξικόπημα στις 27 Ιανουαρίου 1996.
Πολιτική καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ουσμάνε γεννήθηκε στο Ζιντέρ του Νίγηρα, που εκείνη την εποχή ανήκε στη Γαλλική Δυτική Αφρική, αποικία της Γαλλίας. Σπούδασε οικονομικά στη Γαλλία και τον Καναδά και το 1980 επέστρεψε στον Νίγηρα. Μετά την εισήγηση του πολυκομματισμού στον Νίγηρα, ο Ουσμάνε ίδρυσε το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα Δημοκρατική και Κοινωνική Συνείδηση ( CDS- Rahama) τον Ιανουάριο του 1991.
Πρόεδρος του Νίγηρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ουσμάνε διεκδίκησε την προεδρία του Νίγηρα με το κόμμα CDS- Rahama στις προεδρικές εκλογές του 1993, που ήταν οι πρώτες ελεύθερες και δημοκρατικές από την ανεξαρτησία της χώρας από τη Γαλλία το 1960. Έλαβε το 26,59% των ψήφων στον πρώτο γύρο, πίσω από τον αντίπαλό του, Μαμάντου Τάντζα. Στον δεύτερο γύρο ωστόσο, κέρδισε την υποστήριξη άλλων κομμάτων και κέρδισε τις εκλογές με 54,42%.[3]
Ο Ουσμάνε ανέλαβε Πρόεδρος του Νίγηρα στις 16 Απριλίου 1993, με πρωθυπουργό τον Μαχαμαντού Ισουφού, υποστηριζόμενος από έναν συνασπισμό κομμάτων. Ο Ουσμανού προσπάθησε να ενισχύσει τον ρόλο του προέδρου σε βάρος του πρωθυπουργού από την αρχή της προεδρίας του, προκαλώντας τελικά την παραίτηση του πρωθυπουργού Ισουφού τον Σεπτέμβριο του 1994 και την απόσυρση του κόμματός του, του Κόμματος του Νίγηρα για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό (PNDS) από την κυβέρνηση συνασπισμόυ, που απώλεσε την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία. Η κυβέρνηση συνασπισμού του Ουσμάνε αντιμετώπισε πληθώρα οικονομικών προβλημάτων και απέτυχε να βελτιώσει την κατάσταση της απόλυτης φτώχειας στην οποία βρίσκονταν πολλοί πολίτες του Νίγηρα.[4] Παρατηρήθηκαν επίσης εντάσεις της κυβέρνησης με τη φυλή των Τουαρέγκ, που κατοικούσε σε μεγάλο μέρος του Νίγηρα. Στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 1995 ο κυβερνητικός συνασπισμός ηττήθηκε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τον συνασπισμό του Κόμματος του Νίγηρα για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό και την Εθνική Κίνηση για Κοινωνική Ανάπτυξη (MNSD). Ο Ουσμάνε αναγκάστηκε να συνεργαστεί με την αντιπολίτευση και διόρισε πρωθυπουργό τον Χάμα Αμάντου του MNDS τον Φεβρουάριο του 1995. Γρήγορα όμως προέκυψαν εντάσεις στην κυβέρνηση και από τον Απρίλιο του 1995 ο Ουσμάνε αρνούνταν να συμμετέχει στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, κάτι που ως πρόεδρος ήταν συνταγματικά υποχρεωμένος να πράττει. Ο Ουσμάνε προσπάθησε επίσης να αναιρέσει πολλές πολιτικές του πρωθυπουργού Αμάντου και να ενισχύσει τη θέση του σε βάρος του Υπουργικού Συμβουλίου. Οι εντάσεις συνέχισαν να αυξάνονται και τελικά ο Ουσμάνε κατέστησε σαφές ότι σκόπευε να διαλύσει το Κοινοβούλιο και να προκηρύξει νέες βουλευτικές εκλογές μετά την παρέλευση ενός έτους από τις προηγούμενες.
Στις 27 Ιανουαρίου 1996 ένα στρατιωτικό πραξικόπημα από τον Ιμπραήμ Μπαρέ Μαϊνασσάρα ανέτρεψε τον Ουσμανέ, με τη δικαιολογία ότι το πολιτικό αδιέξοδο απειλούσε τη χώρα.[5] Ο Ουσμανέ συνελήφθη και κρατήθηκε για πέντε ημέρες, οπότε τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό έως τον Απρίλιο.
Στην αντιπολίτευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ουσμανέ συμμετείχε στις προεδρικές εκλογές του Ιουλίου του 1996, όπου έλαβε τη δεύτερη θέση, με ποσοστό 19,75% απέναντι στον Μαϊνασσάρα. Οι εκλογές δεν χαρακτηρίστηκαν δημοκρατικές και ο Ουσμάνου τέθηκε υπό κράτηση για δύο εβδομάδες λίγο μετά την διεξαγωγή τους.[6]
Ο Ουσμανέ συμμετείχε και στις προεδρικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1999, που προκηρύχθηκαν μετά τη δολοφονία του Μαϊνασσάρα, στις οποίες όμως δεν πέρασε στον πρώτο γύρο. Ο Ουσμανέ υποστήριξε τον Τάντζα έναντι του Ισουφού, με τον πρώτο να εκλέγεται τελικά Πρόεδρος του Νίγηρα. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου του 1999 ο Ουσμανέ έγινε Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης του Νίγηρα στις 29 Δεκεμβρίου 1999.[7] Στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2004 κατετάγη και πάλι στην τρίτη θέση και δεν πέρασε στον πρώτο γύρο, στον οποίο ο Τάντζα επανεξελέγη πρόεδρος έναντι του Ισουφού. Ο Ουσμανέ επανεξελέγη Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης. Το 2009 ο Τάντζα αποφάσισε να παρατείνει την παραμονή του στην προεδρία του Νίγηρα με την προκήρυξη δημοψηφίσματος. Τα κόμματα της αντιπολίτευση αποκήρυξαν αυτή την κίνηση και ξέσπασε σοβαρή πολιτική και συνταγματική κρίση στη χώρα. Τον Μάιο του 2009 ο Ουσμανέ έπαψε να είναι Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης. Η αντιπολίτευση μποϊκοτάρισε το δημοψήφισμα, το Σύνταγμα του 1999 καταργήθηκε και αποφασίστηκε η χώρα να κυβερνηθεί από μία προσωρινή κυβέρνηση για τρία έτη υπό τον Τάντζα. Μετά από επιδείνωση της σύγκρουσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εναντίον του Ουσμανέ, ο οποίος όμως βρισκόταν στο εξωτερικό εκείνη την περίοδο. Στις 18 Φεβρουαρίου 2010 ο Τάντζα ανατράπηκε με πραξικόπημα και λίγο αργότερα ο Ουσμανέ επέστρεψε στον Νίγηρα.
Ο Ουσμανέ διαγωνίστηκε στις προεδρικές εκλογές του Ιανουαρίου-Μαρτίου του 2011 με το κόμμα CDS-Rahama, όπου ήρθε τέταρτος με το 8,2% των ψήφων. Πρόεδρος εξελέγη τελικά ο Ισουφού του PNDS. Ο Ουσμάνε κατέλαβε επίσης την τέταρτη θέση στις προεδρικές εκλογές του 2016. Ο Ουσμανέ συμμετείχε στις προεδρικές εκλογές του 2021, στις οποίες κατάφερε να περάσει στον πρώτο γύρο, όπου ηττήθηκε με ποσοστό 44,25% έναντι 55,75% του υποψηφίου του PNDS Μοχάμεντ Μπαζούμ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000020688. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2020.
- ↑ NIANDOU-SOULEY, Abdoulaye; ALZOUMA, Gado (1996-06). «Islamic Renewal in Niger: from Monolith to Plurality». Social Compass 43 (2): 249–265. doi:. ISSN 0037-7686. http://dx.doi.org/10.1177/003776896043002008.
- ↑ Idrissa, Rahmane (2012). Historical dictionary of Niger (4th ed έκδοση). Lanham, MD: Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-6094-0. 773278542.
- ↑ Grimm, Linda (2020). Historic Documents of 2019. 2455 Teller Road, Thousand Oaks California 91320: CQ Press. σελίδες 15–28. ISBN 978-1-5443-8466-5.
- ↑ «NETWATCH: Botany's Wayback Machine». Science 316 (5831): 1547d–1547d. 2007-06-15. doi:. ISSN 0036-8075. http://dx.doi.org/10.1126/science.316.5831.1547d.
- ↑ Turner, Barry (2004). The Statesman’s Yearbook 2005. London: Palgrave Macmillan UK. σελίδες 111–111. ISBN 978-1-4039-1481-1.