Λουδοβίκος της Γαλλίας (1775-1844)

Λουδοβίκος ΙΘ΄
Δούκας του Ανγκουλέμ Κόμης του Αρτουά
Βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας
Περίοδος	2 Αυγούστου 1830 («τεχνικά», μόλις για 20')
Προκάτοχος	Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας
Διάδοχος	Ερρίκος Ε΄
Γέννηση	6 Αυγούστου 1775 Ανάκτορο των Βερσαλιών, Γαλλία
Θάνατος	3 Ιουνίου 1844 (69 ετών) Γκορίτσα, Σλοβενία
Σύζυγος	Μαρία Θηρεσία της Γαλλίας
Επίγονοι	(άτεκνος)
Οίκος	Οίκος των Βουρβόνων
Πατέρας	Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας
Μητέρα	Μαρία Τερέζα της Σαβοΐας
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ο Λουδοβίκος ΙΘ΄ της Γαλλίας (Louis XIX de France, 6 Αυγούστου 1775, Βερσαλλίες - 3 Ιουνίου 1844, Γκερτς) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν δούκας του Ανγκουλέμ (1775-1824), ο οποίος έγινε Λουδοβίκος Αντώνιος της Γαλλίας, Δελφίνος της Γαλλίας (1824-1830), και στη συνέχεια Λουδοβίκος της Γαλλίας, ήταν πρίγκιπας της βασιλικής οικογένειας της Γαλλίας, γιος του Καρόλου Φίλιππου της Γαλλίας, με τον τελευταίο να είναι κόμης του Αρτουά και μελλοντικός βασιλιάς υπό την ονομασία Κάρολος Ι΄, και της Μαρίας Θηρεσίας της Σαβοΐας, κόρης του Βίκτωρα Αμεδαίου Γ¨ της Σαρδηνίας.

Βιογραφία

Ο Λουδοβίκος Αντώνιος ήταν μεγαλύτερος γιος του Καρόλου Ι΄ της Γαλλίας και της Μαρίας Θηρεσίας της Σαβοΐας. Μετά το ξέσπασμα της Γαλλικής επανάστασης (1789) αυτός και ο μικρότερος αδελφός του, Κάρολος Φερδινάνδος του Αρτουά, ακολούθησαν τον πατέρα τους στην εξορία. Τον Ιούνιο του 1795, ο θείος του αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς της Γαλλίας ως Λουδοβίκος ΙΗ΄ και το 1797 πολέμησε μαζί με το μικρότερο αδελφό του και τον θείο του στο πλευρό του αυστριακού στρατού κατά του Ναπολέοντα.

Μετά την ήττα των Αυστριακών κατέφυγε στον Παύλο της Ρωσίας, όπου παντρεύτηκε (1799) την εξαδέλφη του Μαρία Θηρεσία Καρλόττα (1778 - 1851), μοναδικό παιδί που επέζησε των βασιλέων της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και Μαρίας Αντουανέττας.

Μάχες κατά του Βοναπάρτη

Μετά την απελευθέρωση της συζύγου του από τη φυλακή (1795) ζούσαν στην αυστριακή αυλή, ευτυχισμένα αλλά χωρίς να κάνουν κανένα παιδί. Τον Απρίλιο του 1800 πήρε μέρος στο βαυαρικό στρατό και στη μάχη του Χοχενλίντεν κατά του Ναπολέοντα, δείχνοντας εξαιρετικές ικανότητες. Στην ειρήνη μεταξύ του τσάρου Παύλου και του Βοναπάρτη (1801), κατέφυγε στη Βαρσοβία, που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Πρωσίας. Επέστρεψε στη Ρωσία μετά τη δολοφονία του Παύλου και την άνοδο στον θρόνο του Αλεξάνδρου Α΄, αλλά η νέα ειρηνική συνθήκη του με τον Βοναπάρτη (1807) τον ανάγκασε να βρει καταφύγιο στη Βρετανία.

Του παρεχόταν αποζημίωση 300 στερλίνες το μήνα, ενώ δύο φορές (1807, 1813) επιχείρησε να επιστρέψει στη Ρωσία για να ζητήσει τη βοήθεια του Αλεξάνδρου κατά του Βοναπάρτη, συναντώντας όμως την άρνηση του τσάρου. Μετά την πτώση του Βοναπάρτη, η είσοδος του Δούκα του Ανγκουλέμ στο Μπορντώ (Μάρτιος 1814) σήμανε και την παλινόρθωση της δυναστείας των Βουρβόνων στη Γαλλία. Στη διάρκεια των Εκατό Ημερών ως αρχηγός του βασιλικού στρατού προσπάθησε να εμποδίσει τον Βοναπάρτη να φτάσει στο Παρίσι.

Δελφίνος και παραίτηση από τον θρόνο

Ως δελφίνος υπεράσπισε τις τακτικές του πατέρα του προσπαθώντας να προφυλάξει τη βασιλεία από καραδοκούμενες επαναστάσεις. Τελικά το 1830 με την Ιουλιανή επανάσταση και την παραίτηση του πατέρα του αρνήθηκε να τον διαδεχθεί γιατί ήταν εξαγριωμένος μαζί του, για τις αυταρχικές τακτικές που ακολούθησε τα τελευταία χρόνια. Παρέμεινε βασιλιάς μόνο 20 λεπτά, τα οποία ξόδεψε ακούγοντας τα έντονα παρακαλητά της συζύγου του να μην προχωρήσει στην υπογραφή της παραίτησης. Τελικά παραιτήθηκε δύο φορές υπέρ των δύο ανιψιών του, έφυγε οριστικά από τη Γαλλία για την Αυστρία και δεν ξαναγύρισε στην πατρίδα του μέχρι το θάνατό του.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε το 1799 την εξαδέλφη του Μαρία Θηρεσία των Βουρβόνων, κόρη του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ της Γαλλίας. Δεν απέκτησαν τέκνα.