Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιστορίες καθημερινής τρέλας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιστορίες καθημερινής τρέλας
(Storie di ordinaria follia)
ΣκηνοθεσίαΜάρκο Φερέρι[1]
ΣενάριοΜάρκο Φερέρι και Σέρτζιο Αμίντεϊ
ΠρωταγωνιστέςΜπεν Γκαζάρα, Ορνέλλα Μούτι, Σούζαν Ταϊρέλ, Τάνια Λόπερτ, Κάτια Μπέργκερ[2], Ρόι Μπρόκσμιθ[2], Patrick Hughes[2] και Κάρλο Μόνι[2]
ΜουσικήΦιλίπ Σαρντ
ΦωτογραφίαΤονίνο Ντέλι Κόλι
ΜοντάζΡουτζέρο Μαστρογιάννι
ΔιανομήTitanus και Netflix
Πρώτη προβολή1981 και 29  Ιανουαρίου 1982 (Γερμανία)[3]
Διάρκεια101 λεπτά[4]
ΠροέλευσηΓαλλία και Ιταλία[4]
ΓλώσσαΑγγλικά

Οι Ιστορίες καθημερινής τρέλας (ιταλικά: Storie di ordinaria follia‎‎) είναι δραματική ταινία Ιταλικής παραγωγής του 1981 σε σκηνοθεσία του Μάρκο Φερέρι και σενάριο των Φερέρι, Άντονι Φουτζ και Σέρτζιο Αμιντέι βασισμένο σε μια αυτοβιογραφική νουβέλα του Αμερικανού συγγραφέα Τσαρλς Μπουκόφσκι. Πρωταγωνιστούν ο Μπεν Γκαζάρα και η Ορνέλλα Μούτι.

Η ταινία αναφέρεται στις περιστασιακές ερωτικές περιπέτειες του αλκοολικού ποιητή Τσαρλς Σέρκιν, ο οποίος περιφέρεται στις κακόφημες γειτονιές του Λος Άντζελες. Η ζωή του Σέρκιν παίρνει μια στροφή προς το καλύτερο όταν συναντά την Κας, μια νεαρή πόρνη με αυτοκαταστροφικές τάσεις. Οι δύο τους έχουν μια θυελλώδη ερωτική σχέση.

Όταν ο Σέρκιν παίρνει μια προσφορά από έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο, η Κας προσπαθεί να τον σταματήσει να φύγει, αλλά αποτυχαίνει.Ο Σέρκιν υποκύπτει στον πειρασμό των πολλών χρημάτων, αλλά συνειδητοποιεί σύντομα το λάθος του και επιστρέφει στο Λος Άντζελες μόνο για να διαπιστώσει ότι η Κας έχει αυτοκτόνησει κατά την απουσία του.

Ο Σέρκιν βρίσκει διέξοδο στον αλκοολισμό προσπαθώντας να ξεχάσει την Κας, αλλά τελικά καταφέρνει να φτάσει στην κάθαρση και επιστρέφει στο παραθαλάσσιο σπίτι όπου πέρασε τις πιο ευτυχισμένες στιγμές του με την Κας. Εκεί θα αναζωπυρωθεί η έμπνευση του στην ποίηση με τη βοήθεια ενός νεαρού θαυμαστή του που τον γνώρισε κατά την διάρκεια μιας βόλτας του στην παραλία.

Ενώ ήταν επιτυχημένη στην Ευρώπη, η ταινία γνώρισε μια χλιαρή υποδοχή στις ΗΠΑ παρά το αμερικανικό σκηνικό της. Η Τζάνετ Μάσλιν των New York Times έδωσε στην ταινία αρνητική κριτική.[5]

Το καλύτερο που μπορεί να ειπωθεί για τις «Ιστορίες καθημερινής τρέλας» του Μάρκο Φέρρερι είναι ότι κάπου μέσα στο ακατάλληλο μείγμα προσποίησης και πορνογραφίας, υπάρχει μια σοβαρή ταινία για την τέχνη και τη σεξουαλική εγκατάλειψη που αγωνίζονται να ξεφύγουν. Το χειρότερο, που μπορεί να ειπωθεί με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια, είναι ότι η ταινία του κ. Φερέρι είναι τεταμένη, παράλογα σοβαρή και γεμάτη ακούσια ουρλιαχτά.[5]

Βραβεία & Υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβεία Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Χρυσό Κοχύλι Καλύτερης σκηνοθεσίας Μάρκο Φερρέρι Νίκη
Νταβίντ ντι Ντονατέλο Καλύτερης Σκηνοθεσίας Μάρκο Φερέρι Νίκη
Καλύτερου Σεναρίου Σέρζιο Αμιντέι, Μάρκο Φερέρι Νίκη
Καλύτερης Φωτογραφίας Τονίνο Ντέλι Κόλλι Νίκη
Καλύτερου Μοντάζ Ρουτζέρο Μαστρογιάννι Νίκη
Α' Γυναικείου Ρόλου Ορνέλλα Μούτι Υποψηφιότητα
Καλύτερης Ταινίας Μάρκο Φερέρι Υποψηφιότητα
Νάστρο ντ' Αρτζέντο Καλύτερης σκηνοθεσίας Μάρκο Φερέρι Υποψηφιότητα
Καλύτερης Φωτογραφίας Τονίνο Ντέλι Κόλλι Υποψηφιότητα

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]