Ζαν Γκαμπέν
Ζαν Γκαμπέν (γαλλ. Jean Gabin), γαλλική προφορά: [ʒɑ̃ gabɛ̃]), (17 Μαΐου 1904 - 15 Νοεμβρίου 1976) ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ζαν Αλεξίς Μονκορζέ, Γάλλου ηθοποιού του κινηματογράφου. Η φιλμογραφία του με 95 ταινίες περιλαμβάνει σημαντικές κλασικές ταινίες του γαλλικού σινεμά, όπως Ο Πεπέ λε Μοκό (1937), Η μεγάλη χίμαιρα (1937) και Το λιμάνι των απόκληρων (1938).
Πρωταγωνίστησε με τους περισσότερους σπουδαίους ηθοποιούς της εποχής, μερικοί από τους οποίους, όπως ο Φερναντέλ, ο Λίνο Βεντούρα, ο Μπουρβίλ, ο Μπερνάρ Μπλιέρ, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό και ο Αλέν Ντελόν, ήταν φίλοι του. Δημοφιλής ηθοποιός, προσέλκυσε περισσότερους από 161 εκατομμύρια θεατές στις αίθουσες μετά τον πόλεμο, στους οποίους πρέπει να προστεθούν οι πολυάριθμες επιτυχίες του ανάμεσα στις τριάντα προπολεμικές ταινίες του για τις οποίες ο αριθμός των θεατών δεν είναι γνωστός.
Κέρδισε το Βραβείο Α' Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ της Βενετίας τρεις φορές: το 1951 για το Η νύχτα είναι το βασίλειό μου και το 1954 για το Κουρέλι της ζωής και το Ας με κρίνει η κοινωνία[17], καθώς και δύο φορές την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου: το 1959 για τον Αλήτη και το 1971 για τη Γάτα.
Ο Γκαμπέν αναγορεύθηκε μέλος της Λεγεώνας της Τιμής, σε αναγνώριση της σημαντικής του προσφοράς στον πολιτισμό.[18][19]
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννημένος στο Παρίσι από την Μαντλέν Πετί και τον Φερνινάντ Μονκορζέ, εγκατέλειψε από νωρίς το σχολείο και δούλεψε ως εργάτης, μέχρι την ηλικία των 19, όταν εισήλθε στη σόου μπίζνες με ένα μικρό ρόλο σε παραγωγή του Φολί-Μπερζέρ. Συνέχισε να παίζει διαφόρους δευτερεύοντες ρόλους σε μιούζικ χολ και οπερέτες μέχρι που ξεκίνησε να εμφανίζεται στο Μουλέν Ρουζ. Εκεί το ταλέντο του άρχισε να αναγνωρίζεται και να δέχεται προτάσεις για σημαντικότερους ρόλους για να συμμετάσχει τελικά σε δυο βωβές ταινίες το 1928.
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δεκαετία 1930
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από το 1930 και για τα επόμενα 4 χρόνια έπαιξε σε δεκάδες ομιλούσες ταινίες και ο ρόλος του στην ταινία Μπαντέρα (1936) τον καθιέρωσε ως σταρ, και την επόμενη χρονιά, σε σκηνοθεσία και πάλι του Ζυλιέν Ντυβιβιέ, στην ταινία Πεπέ λε Μοκό χάρισε στον Γκαμπέν διεθνή αναγνώριση. Ακολούθησε η ταινία του Ζαν Ρενουάρ (Η μεγάλη χιμαίρα), η οποία είχε αναπάντεχη επιτυχία στη Νέα Υόρκη όπου προβαλλόταν στο New York City theatre για έξι μήνες.
Ο Ζαν Γκαμπέν πήρε διαζύγιο από τη δεύτερη γυναίκα του το 1939. Ξεκίνησε τη συνεργασία του με τον Μαρσέλ Καρνέ στην ταινία (Το λιμάνι των απόκληρων). Οι προτάσεις από το Χόλυγουντ ήταν καταιγιστικές, αλλά ο Γκαμπέν τις απέρριπτε όλες για ένα διάστημα μέχρι που ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και τελικά το 1940, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, έφυγε στις ΗΠΑ.
Περιόδος Χόλιγουντ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έως το 1948 είχε θυελλώδη δεσμό με τη Μάρλεν Ντίτριχ με την οποία συμπρωταγωνίστησε για μια και μοναδική φορά στην ταινία Προ των ενόρκων του Ζορζ Λακόμπ. Λόγω της προσωπικότητάς του, η καριέρα του στο Χόλυγουντ ήταν σύντομη. Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας του με την RKO Pictures την τελευταία στιγμή απαίτησε να δοθεί ο συμπρωταγωνιστικός ρόλος στην Ντίτριχ αλλά το στούντιο αρνήθηκε. Εκείνος ήταν αμετακίνητος στην απαίτησή του, η ταινία αναβλήθηκε και ο Γκαμπέν απολύθηκε.
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Απτόητος, ο Ζαν Γκαμπέν εντάχθηκε στις ελεύθερες γαλλικές δυνάμεις του στρατηγού Σαρλ ντε Γκολ και πολέμησε με τους Συμμάχους στη Βόρεια Αφρική. Επέστρεψε με τις υπόλοιπες στρατιωτικές δυνάμεις στο απελευθερωμένο πια Παρίσι. Το 1946, ο Mαρσέλ Καρνέ του πρότεινε να πρωταγωνιστήσει στην ταινία Les Portes de la nuit, αλλά η συμπεριφορά του τον οδήγησε και πάλι στην απόλυση. Το 1947, μετά από ρόλους σε ταινίες χωρίς ιδιαίτερη εισπρακτική επιτυχία, ο Γκαμπέν επανήλθε στο προσκήνιο, με την ταινία Τα τείχη της Μαλαπάγκα (1949) του Ρενέ Κλεμάν, που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1951. Όμως, παρά την αναγνώριση αυτή, η ταινία δεν πήγε καλά στο γαλλικό box office.
Δεκαετία 1950
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η καριέρα του Γκαμπέν φαινόταν να παρουσιάζει κάμψη. Ωστόσο, έκανε μια επιστροφή το 1954 με την ταινία Ας με κρίνει η κοινωνία (Touchez pas au grisbi), σε σκηνοθεσία του Ζακ Μπεκέρ, όπου ο ρόλος του κέρδισε τον έπαινο των κριτικών και η ταινία ήταν μια πολύ κερδοφόρα διεθνής επιτυχία. Αργότερα, συνεργάστηκε και πάλι με τον Ζαν Ρενουάρ στο Καν-Καν.
Συνεργασίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τα επόμενα είκοσι χρόνια, ο Γκαμπέν εμφανίστηκε σε περισσότερες από 50 ταινίες, που ως επί το πλείστον γνώρισαν εμπορική επιτυχία, αγαπηθήκαν από το κοινό και απέσπασαν πολύ καλές κριτικές. Το 1963, μαζί με τον επίσης Γάλλο ηθοποιό Φερναντέλ δημιούργησαν την δική τους εταιρεία παραγωγής, Gafer Films. Ανάμεσα στους συμπρωταγωνιστές του περιλαμβάνονται ηγετικές φυσιογνωμίες του μεταπολεμικού κινηματογράφου, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, ο Αλέν Ντελόν, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό, η Σιμόν Σινιορέ και ο Λουί ντε Φυνές. Η τελευταία ταινία του ήταν Η συμμορία του παπά, το 1976.
Επενδύσεις και αντιδράσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα μέσα του 1952 ο Γκαμπέν άρχισε να υλοποιεί ένα από τα παιδικά του όνειρα αναλαμβάνοντας να επενδύσει ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματός του στην περιοχή Λα Πικιονέρ (La Pichonnière), που βρίσκεται στην κοινότητα Μπονεφόι στο καντόνι Μουλίνς-λα-Μαρτς[20] στη Νορμανδία. Σταδιακά επέκτεινε τη γύρω περιοχή μέσα από αρκετές διαδοχικές εξαγορές. Σε κοντινή απόσταση, το 1956 και το 1957 έχτισε μια κατοικία με το όνομα Λα Μονκορζερί (La Moncorgerie) , η οποία έγινε η οικογενειακή του κατοικία [21] Με την ιδέα να εξασφαλίσει τα προς το ζην της οικογένειάς του, άρχισε να εκτρέφει βοοειδή.[22]
Το 1956, αγόρασε το πρώτο του σπίτι στη Ντοβίλ και εγκαταστάθηκε σε αυτό το παραθαλάσσιο θέρετρο με τη γυναίκα και τα παιδιά του.[23] Ακολούθησε η αγορά άλλων δύο κατοικιών που τον υποδέχονταν μόνιμα ή σε διακοπές.[23] Για εμάς, η Ντοβίλ ήταν πάντα συνδεδεμένη με τις διακοπές, ανέφερε η σύζυγός του. Ο Ζαν πήγε εκεί για να ξεκουραστεί. Βρήκε στη Ντοβίλ έναν ήπιο τρόπο ζωής με τον οποίο ήταν ιδιαίτερα δεμένος".[23] Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, έχτισε έναν ιππόδρομο σε γη που του ανήκε, όχι πολύ μακριά, στο Μουλίνς-λα-Μαρτς, το οποίο πήρε το όνομά του μετά τον θάνατό του, το Hippodrome Jean-Gabin[24].
Το βράδυ της 27ης προς 28ης Ιουλίου 1962, επτακόσιοι αγρότες περικύκλωσαν το κτήμα της οικογένειας του στο Λα Πικιονέρ για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στον συγκεντρωτισμό της γης, απαιτώντας την ενοικίαση δύο φαρμών σε νεαρούς κτηνοτρόφους που αντιμετωπίζαν δυσκολίες. Καθώς ο Γκαμπέν έχοντας αποκτήσει περισσότερα από 150 εκτάρια γης [25], οι αγρότες ξεκίνησαν μια σύγκρουση με τον διάσημο ηθοποιό για να δημοσιοποιήσουν τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου. Αυτή η κατάσταση τον αναστάτωσε βαθιά και τον τραυμάτισε ισόβια, καθώς αισθάνθηκε απόρριψη από τη νορμανδική αγροτική κοινότητα της οποίας τόσο επιθυμούσε να είναι μέρος της.[26] Ο Τύπος που κινητοποιήθηκε για να καλύψει την διαμαρτυρία, υπερασπίστηκε κυρίως τον ηθοποιό, τονίζοντας τα μεγάλα έργα ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού που πραγματοποιούσε ο τελευταίος στη γη του και καταγγέλλοντας τους διαδηλωτές ως υποστηρικτές του «οπισθοδρομικού κορπορατισμού.[27] Ανακοινώνοντας ότι πρόκειται να πουλήσει τη γη του, ο Γκαμπέν συμφώνησε τελικά να νοικιάσει δύο φάρμες σε νέους. Κατέθεσε μήνυση κατά αγνώστων για «εισβολή στο σπίτι του και απόπειρα εκβίασης υπογραφής». Ωστόσο απέσυρε τελικά την καταγγελία του, για λόγους κατευνασμού, κατά τη διάρκεια της ακρόασης της δίκης στις 22 Απριλίου 1964. [28][29]
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ζαν Γκαμπέν πέθανε στις 15 Νοεμβρίου 1976 στο Παρίσι. Η σορός του αποτεφρώθηκε με στρατιωτικές τιμές και οι στάχτες του σκορπίστηκαν στη θάλασσα.
Ένας ηθοποιός σύμβολο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη δεκαετία του 1930, ο Ζαν Γκαμπέν ενσαρκώνει τον άνθρωπο του λαού, την εποχή του Λαϊκού Μετώπου [30]: έτσι τον βρίσκουμε διαδοχικά άνεργο στη La Belle Équipe (1936), μικρό κακοποιό στο "Πεπέ λε Μοκό" (1937), λιποτάκτη στο Quai des neiges (1938), εργάτη σιδηροδρόμων στο "Ανθρώπινο κτήνος" (1938), και εργάτη στο "Ξημερώνει" (1939).
Η εικόνα του ηθοποιού μερικές φορές συγχέεται με τη μυθική εικόνα των χαρακτήρων του που καθιερώθηκαν στη συλλογική φαντασία του γαλλικού κοινού κατά τον 20ό αιώνα . Οι διαφορετικοί χαρακτήρες που υποδύεται ο Ζαν Γκαμπέν, επαγγελματικά ή κοινωνικά αρχέτυπα, έχουν καταγραφεί στην ιστορία του κινηματογράφου (ο ταλαιπωρημένος εργάτης πριν από τον πόλεμο, ο τραχύς πατριάρχης από τη δεκαετία του 1950 και μετά).[31]
Στη δεκαετία του 1960, οι ταινίες με πρωταγωνιστή τον Γκαμπέν έδειξαν επίσης μια απόρριψη, στον κινηματογράφο, του μετασχηματισμού της Γαλλίας. Εμφανίστηκε σε έναν ορισμένο αριθμό ταινιών στις οποίες η κατασκευή μεγάλων συγκροτημάτων καταστρέφει σταδιακά τον κόσμο στον οποίο έζησε. Στην ταινία Rue des Prairies του Ντενί ντε λα Πατελιέρ, ο χαρακτήρας του Γκαμπέν, που ζει σε έναν προαστιακό και εργατικό δρόμο στο Παρίσι, είναι επιστάτης στο εργοτάξιο Σαμπλόνς, στο Sarcelles. Οδηγείται έτσι να χτίσει τις δομές αυτού που θα καταστρέψει τον αρχαίο κόσμο στον οποίο ζει, στο 20ο διαμέρισμα του Παρισιού. Αυτή είναι επίσης η περίπτωση της ταινίας Mélodie en sous-sol το 1963, όπου δεν βρίσκει το περίπτερο του στη μέση των νεόκτιστων πολυκατοικιών του Sarcelles, ή της ταινίας Ο γάτος το 1970, όπου ζει σε ένα σπίτι που προοριζόταν να κατεδαφιστεί για να ανοίξει ο δρόμος για την περιοχή La Défense.
Αναγνώριση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1981, με πρωτοβουλία του Λουί ντε Φυνές, ο «κόσμος του κινηματογράφου» του απέτισε φόρο τιμής δημιουργώντας το Βραβείο Ζαν Γκαμπέν, το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο στους καλύτερους άντρες ανερχόμενους ηθοποιούς του γαλλικού κινηματογράφου. Ωστόσο μετά από μια διαφωνία μεταξύ της οργάνωσης και της κόρης του Γκαμπέν, το βραβείο αντικαταστάθηκε από το 2008 σε βραβείο Πάτρικ-Ντιουρ.[32]
Ενδεικτική Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Σκηνοθέτης | Πηγές | |
|---|---|---|---|---|---|
| Ελληνικός | Πρωτότυπος | ||||
| 1934 | Ζουζού | Zouzou | Ζαν | Μαρκ Αλεγκρέ | [33] |
| 1935 | Απόδραση από το χθες | La Bandera | Ζυλιέν | Ζυλιέν Ντυβιβιέ | [34] |
| Γολγοθάς | Golgotha | Πόντιος Πιλάτος | Ζυλιέν Ντυβιβιέ | [35] | |
| 1937 | Πεπέ λε Μοκό | Pépé le Moko | Πεπέ λε Μοκό | Ζυλιέν Ντυβιβιέ | [36] |
| Η μεγάλη χίμαιρα | La Grande Illusion | Μαρεσάλ | Ζαν Ρενουάρ | [37] | |
| 1938 | Το λιμάνι των απόκληρων | Port of Shadows | Ζαν | Μαρσέλ Καρνέ | [38] |
| Το ανθρώπινο κτήνος | La Bête humaine | Ζακ Λαντιέ | Ζαν Ρενουάρ | ||
| 1939 | Ξημερώνει | Le Jour Se Lève | Φρανσουά | Μαρσέλ Καρνέ | [40] |
| 1942 | Απόκληροι της ζωής | Moontide | Μπόμπο | Άρτσι Μάγιο | [41] |
| 1946 | Προ των ενόρκων | Martin Roumagnac | Μάρτιν Ρουμανιάκ | Ζορζ Λακόμπ | |
| 1949 | Τα Τείχη της Μαλαπάγκα | The Walls of Malapaga | Πιέρ | Ρενέ Κλεμάν | |
| 1950 | Η παρθένα του λιμανιού | La Marie du port | Ανρί Σατελάρ | Μαρσέλ Καρνέ | [43] |
| 1951 | Η νύχτα είναι το βασίλειό μου | La nuit est mon royaume | Ρέιμοντ Πινσάρ | Ζωρζ Λακόμπ | |
| Το λιμάνι των πόθων | Le port du désir | Λεκέβιτς | Εντμόντ Γκρεβίλ | [44] | |
| 1952 | Η Αλήθεια της Μπεμπέ Ντονζ | La Vérité sur Bébé Donge | Ανρί Ντεκουέν | [45] | |
| Η ηδονή | Le Plaisir | Τζόζεφ | Μαξ Όφιλς | [46] | |
| Όταν η μοίρα προστάζει | La Minute de vérité | Δρ. Πιέρ | Ζαν Ντελανουά | ||
| 1953 | Όταν η σαρξ είναι αδύνατη | Bufere Fille dangereuse |
Αντόνιο | Γκουίντο Μπρινιόνε | |
| Η τελευταία τους νύχτα | Leur dernière nuit | Πιέρ Ρουφίν | Ζωρζ Λακόμπ | ||
| 1954 | Ας με κρίνει η κοινωνία | Touchez pas au grisbi | Μαξ | Ζακ Μπεκέρ | [47] |
| Κουρέλι της ζωής | L'Air de Paris | Βικτόρ | Μαρσέλ Καρνέ | ||
| 1955 | Άνθρωποι της νύχτας | Razzia sur la chnouf | Ανρί Φερέ | Ανρί Ντεκουέν | [48] |
| Καν-Καν | French Cancan | Ζιζί Ντανγκλάρ | Ζαν Ρενουάρ | ||
| Στον κλοιό των γκάνγκστερς | Gas-Oil | Ζαν Σαπ | Ζιλ Γκρέιντζερ | [49] | |
| 1956 | Νάτη η εποχή των δολοφόνων | Voici le temps des assassin | Αντρέ Σατλέν | Ζυλιέν Ντυβιβιέ | [50] |
| Δύο μαυραγορίτες στο Παρίσι | La Traversée de Paris | Γκρανζίλ | Κλωντ Ωτάν Λαρά | [51] | |
| Έγκλημα και Τιμωρία | Crime et châtiment | Επιθεωρητής Γκαλέ | Ζωρζ Λαμπίν | [52] | |
| 1957 | Η δράσις αρχίζει τα μεσάνυχτα | Le rouge est mis | Λουί | Ζιλ Γκρέιντζερ | [53] |
| 1958 | Οι Άθλιοι | Les Miserables | Ζαν | [54] | |
| Έγκλημα στο δάσος της βουλώνης | Le désordre et la nuit | Επιθεωρητής Βαλουά | Ζιλ Γκρέιντζερ | [55] | |
| Το κλειδί του μυστηρίου | Maigret tend un piège | Επιθεωρητής Μεγκρέ | Ζαν Ντελανoυά | [56] | |
| Υβέτ, το κορίτσι της ακολασίας | En cas de malheur | Αντρέ | Κλωντ Ωτάν Λαρά | [57] | |
| Οι μεγάλες οικογένειες | Les Grandes Familles | Νοέλ Σαντλέρ | Ντενί ντε λα Πατελιέρ | ||
| 1959 | Ο αλήτης | Archimède, le clochard | Αρχιμήδης | Ζιλ Γκρέιντζερ | [58] |
| Ο Μαιγκρέ έχει τον λόγο | Maigret et l'Affaire Saint-Fiacre | Επιθεωρητής Μεγκρέ | Ζαν Ντελανουά | ||
| 1960 | Ο Βαρώνος των κλειδαριών | Le Baron de l'écluse | Ζερόμ Ναπόλεων | Ζαν Ντελανό | [60] |
| 1961 | Ο Παραχαράκτης | Le cave se rebiffe | Φερντινάντ | Ζιλ Γκρέιντζερ | [61] |
| 1962 | Αριστοκράτης απατεών | Le Gentleman d'Epsom | Ρίτσαρντ | Ζιλ Γκρέιντζερ | |
| Οι δύο αλήτες | Un singe en hiver | Αλμπέρτ Κουέντιν | Ανρί Βερνείγ | ||
| 1963 | Ο Μαιγκρέ και οι γκάνγκστερς | Maigret voit Rouge | Επιθεωρητής Μεγκρέ | Ζιλ Γκρέιντζερ | |
| Η Μεγάλη Ληστεία του Καζίνο | Melodie En Sous Sol | Σαρλ | Ανρί Βερνέιγ | ||
| 1966 | Ριφιφί στο Παρίσι | Du Rififi a Paname | Πωλ Μπερζέρ | Ντενίς ντι λα Παλετιέρ | [64] |
| 1969 | Η συμμορία των Σικελών | Le Clan di Sicillien | Βιτόριο Μαλάνεζε | Ανρί Βερνέιγ | [65] |
| 1971 | Ο Γάτος | Le chat | Ζυλιέν Μπουέν | Πιέρ Γκρανιέ-Ντεφέρ | [66] |
| 1973 | Δύο ξένοι στην ίδια πόλη | Two Men in Town | Ζερμέν Καζνέβ | Ζοζέ Ζιοβανί | [67] |
Γαλλικό box office
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ταινίες του Ζαν Γκαμπέν που είχαν το μεγαλύτερο κοινό μεταξύ 1946 και 1976.[68]
| Έτος | Ταινία | Σκηνοθέτης | Θέση | Αρ. Εισητηρίων |
|---|---|---|---|---|
| 1954 | Ας με κρίνει η κοινωνία 1954 | Ζακ Μπεκέρ | 4η | 4.713.585 |
| 1955 | Ναπολέων (πολύ σύντομος ρόλος) |
Σάσα Γκιτρύ | 4η | 5.405.252 |
| 1956 | Δύο μαυραγορίτες στο Παρίσι | Κλοντ Ωτάντ-Λαρά | 4η | 4.893.174 |
| 1958 | Οι Άθλιοι | Ζαν-Πωλ Λε Σανό | 2η | 9.940.533 |
| Οι μεγάλες οικογένειες | Ντενί ντε λα Πατελιέρ | 9η | 4.042.041 | |
| 1959 | Ο αλήτης | Ζιλ Γκρέιντζερ | 6η | 4.073.891 |
| 1965 | Le Tonnerre de Dieu | Ντενί ντε λα Πατελιέρ | 7η | 4.093.000 |
| 1969 | Η συμμορία των Σικελών | Ανρί Βερνέιγ | 3η | 4.821.585 |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: «Jean Gabin» (Γερμανικά) 118536982. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11960691w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Jean-Gabin. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 Fichier des personnes décédées mirror. WNdIqF_bEMhf. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ CONOR.SI. 45941603.
- ↑ www
.parismatch .com /Culture /Cinema /Jean-Gabin-agriculteur-dans-l-Orne-photos-1760341. - ↑ www
.patrimoine-normand .com /article-147961-jean-gabin-paysan-normand .html. - ↑ www
.joursdecheval .fr /jean-gabin-le-gentleman-farmer. - ↑ mediaclip
.ina .fr /fr /i20169892-jean-gabin-a-propos-de-sa-passion-pour-les-chevaux .html. - ↑ www
.moulins-la-marche .com /histoire /jean-gabin. - ↑ www
.parismatch .com /Culture /Cinema /Jean-Gabin-agriculteur-dans-l-Orne-photos-1760341 #12. - ↑ www
.gettyimages .ch /detail /nachrichtenfoto /jean-gabin-est-d%C3%A9cor%C3%A9-de-lordre-national-du-m%C3%A9rite-nachrichtenfoto /1161549365?language=fr. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2022. - ↑ 1489883091342610434.
- ↑ 16,0 16,1 (Ιταλικά) www
.labiennale .org /it /storia-della-mostra-del-cinema #accordion--2-1-collapse. - ↑ «Coppa Volpi for best actors since 1935». labiennale.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Βιογραφία Ζαν Γκαμπέν». chantefrance.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. (Γαλλικά)
- ↑ «Βιογραφία Ζαν Γκαμπέν». www.cinematheque.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. (Γαλλικά)
- ↑ Brunelin 1987, σελ. 425.
- ↑ Brunelin 1987, σελ. 427-428.
- ↑ Brunelin 1987, σελ. 425-427.
- ↑ 23,0 23,1 23,2 Roland Godefroy, « Jean Gabin : Deauville fut son havre de paix », Ouest-France, 14 Ιανουαρίου 1988.
- ↑ Brunelin 1987, σελ. 499.
- ↑ Bonnefoi : 115 ha ; Moulin de la Marche : 45 ha ; Digny 65 ha et Merlerault : 40 ha. Cf. Michel Debatisse, « L'affaire Gabin », La Révolution silencieuse : le combat des paysans, Calmann-Lévy, 1963, page 211 et suivantes.
- ↑ Brunelin 1987, σελ. 502-516.
- ↑ Éric Alary (2016). L'Histoire des paysans français. Éditions Perrin. σελίδες 281–314.
- ↑ Brunelin 1987, σελ. 514-516.
- ↑ Jean Vigreux (2014). Croissance et contestations. 1958-1981. Éditions du Seuil. σελ. 207.
- ↑ Régis Dubois (2007). Une histoire politique du cinéma (στα Γαλλικά).
- ↑ Patrick Glâtre· Olivier Millot (2004). [Ζαν Γκαμπέν στα Google Books La Traversée d'un siècle] Check
|url=value (βοήθεια) (στα Γαλλικά). Paris: Créaphis. ISBN 2-913610-47-1. Unknown parameter|isbn2=ignored (βοήθεια) - ↑ «Le prix Jean Gabin n'existe plus». Metronews. 23 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2014.
- ↑ «Ζουζού» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Απόδραση από το χθες» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Γολγοθάς » (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Πέπε λε Μόκο» (στα Αγγλικά). criterion.com. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Η Μεγάλη Χίμαιρα]» (στα Αγγλικά). criterion.com. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Το Λιμάνι των Απόκληρων» (στα Αγγλικά). criterion.com. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Το Ανθρώπινο Κτήνος» (στα Αγγλικά). criterion.com. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Ξημερώνει» (στα Αγγλικά). criterion.com. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Απόκληροι της ζωής» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Τα Τείχη της Μαλαπάγκα» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Η παρθένα του λιμανιού» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Le port du désir» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Η Αλήθεια της Μπεμπέ Ντονζ» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Η Επιθυμία» (στα Αγγλικά). criterion.com. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Ας με κρίνει η κοινωνία» (στα Αγγλικά). criterion.com. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Άνθρωποι της νύχτας» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «hi-jack-highway». unifrance.org. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Voici le temps des assassin» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Δύο μαυραγορίτες στο Παρίσι» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Έγκλημα και τιμωρία» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Η δράσις αρχίζει τα μεσάνυχτα» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Οι Άθλιοι» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Έγκλημα στο δάσος της βουλώνης» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Το κλειδί του μυστηρίου» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Υβέτ, το κορίτσι της ακολασίας» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «The Magnificent Tramp». unifrance.org. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2023.
- ↑ «Η Υπόθεση του Σαν Φιάκρ» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Ο Βαρώνος των κλειδαριών» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Ο Παραχαράκτης» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Ο Μαιγκρέ και οι γκάνγκστερς» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Η Μεγάλη Ληστεία του Καζίνο» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Ριφιφί στο Παρίσι» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Η συμμορία των Σικελών» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Ο Γάτος» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Δύο ξένοι στην ίδια πόλη» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ Box-office de Jean Gabin entre 1946 et 1976 στο jpboxoffice.com.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ζαν Γκαμπέν στην IMDb (Αγγλικά)
- Ζαν Γκαμπέν στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
- Ζαν Γκαμπέν στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (Αγγλικά)
