Μετάβαση στο περιεχόμενο

Εντουάρ Ντεμπά - Πονσάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εντουάρ Ντεμπά - Πονσάν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Édouard Debat-Ponsan (Γαλλικά)
Γέννηση25  Απριλίου 1847[1][2][3]
Τουλούζη
Θάνατος29  Ιανουαρίου 1913[4][5][3]
Παρίσι
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Πασί[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[7]
ΣπουδέςInstitut supérieur des arts de Toulouse
Ιδιότηταζωγράφος[8]
ΤέκναJacques Debat-Ponsan και Jeanne Debat-Panson
Κίνημαακαδημαϊσμός
Είδος τέχνηςπροσωπογραφία
Καλλιτεχνικά ρεύματαακαδημαϊσμός
Σημαντικά έργαTruth Leaving the Well, d:Q17493973 και Le massage
Βραβεύσειςβραβείο της Ρώμης και Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (18  Ιανουαρίου 1881)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Εντουάρ Ντεμπά – Πονσάν (γαλλικά: Edouard Debat–Ponsan, 25 Απριλίου 18471913) ήταν Γάλλος ζωγράφος της Ακαδημαϊκής Σχολής κι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Οριενταλιστικού κινήματος στη Γαλλία του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα.

Γεννήθηκε στην Τουλούζη και ήταν πατέρας του διάσημου αρχιτέκτονα Ζακ Ντεμπά – Πονσάν (Jacques Debat – Ponsan) και παππούς του Μισέλ Ντεμπρέ (Michel Debré), πρωθυπουργού της Γαλλίας σε κυβέρνηση του Σαρλ ντε Γκωλ. Υπήρξε μαθητής του διάσημου ακαδημαϊκού ζωγράφου γυμνών Αλεξάντρ Καμπανέλ (Alexandre Cabanel). Πέθανε στο Παρίσι στις 27 Ιανουαρίου 1913.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, που έδρασε ο Εντουάρ Ντεμπά – Πονσάν, ο Οριενταλισμός στην τέχνη συνδεόταν συχνά με τον ερωτισμό. Η αρχή είχε γίνει με τους μεγάλους προδρόμους του είδους – τον Τεοντόρ Σασεριώ, τον Ντελακρουά και πιο πολύ με τον Ενγκρ, με τη «Μεγάλη Οδαλίσκη» (1814) το «Τούρκικο Λουτρό» (1859 – 1863), που και τα δύο βρίσκονται στο Μουσείο του Λούβρου.

Με το θρίαμβο όμως της ακαδημαϊκής ζωγραφικής, ο ερωτισμός αυτός αποκτά νέες διαστάσεις. Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούσαν τα τουρκικά λουτρά και τα χαρέμια ως καμβά σε ερωτικούς πίνακες, όπως ο Πωλ – Ντεζιρέ Τρουιγιεμπέρ (Trouillebert) με τη «Δούλα στο Χαρέμι» (1847, Μουσείο Καλών Τεχνών, Νίκαια Γαλλίας), ο Ζαν – Μπατίστ Υυσμάν (Jean – Baptiste Huysmans) με τη «Μάντισσα» (1875), ο Ζυλ Λεκόντ ντυ Νουί (Jules Lecomte du Nouy) με τη «Λευκή Σκλάβα» (1888, Μουσείο Καλών Τεχνών, Ναντ) και ο Πωλ-Λουί Μπουσάρ (Paul – Louis Bouchard) με τις «Αιγυπτιοπούλες χορεύτριες» (1893, Μουσείο Ορσέ, Παρίσι).

Το 1893, μια ομάδα 14 καλλιτεχνών ίδρυσαν την «Εταιρεία των Γάλλων Οριενταλιστών Ζωγράφων» (Societé des Peintres Orientalistes Francais), με πρόεδρο τον Leonce Benedicte, διευθυντή του Μουσείου Λουξεμβούργου. Οι ζωγράφοι αυτοί είχαν ιδιαίτερη αγάπη για τον αυθεντικό πολιτισμό και τις παραδόσεις της Ανατολής.

Το έργο του Εντουάρ Ντεμπά – Πονσάν περιελάμβανε πορτρέτα εύπορων προσώπων και πολιτικών της παρισινής κοινωνίας, πίνακες με ιστορικά θέματα και σκηνές της αγροτικής ζωής. Στο απόγειο όμως της καλλιτεχνικής δράσης του κυριαρχεί στους πίνακές του το ερωτικό στοιχείο και η γοητεία της Ανατολής, όπως στο αριστούργημά του «Το Μασάζ: Σκηνή από τα τουρκικά λουτρά» (1883, Μουσείο των Αυγουστίνων, Τουλούζη). Στα πιο αξιόλογα έργα που φιλοτέχνησε σε διάφορες περιόδους της καριέρας του περιλαμβάνονται: «Η κόρη του Ιεφθάε» (1876), «Δρόμος στην Κωνσταντινούπολη» (1883), «Μια γωνιά στον αμπελώνα» (1886), «Η τουαλέτα της τσιγγάνας» (1896), « Το όργωμα» (1897) κ. ά.

Ο Ντεμπά – Πονσάν, ως ρεπουμπλικάνος και βετεράνος του πολέμου του 1870, αγωνίστηκε για την αποκατάσταση του λοχαγού Αλφρέ Ντρέυφους (Alfred Dreyfus, 1859 - 1935), εκθέτοντας στο Σαλόν του 1898 τον αλληγορικό πίνακα του «Η Αλήθεια εξερχόμενη από το πηγάδι» (1898), που αργότερα τον δώρισε στον Εμίλ Ζολά.


  • Gerard – Georges Lemaire: “The Orient in Western Art” (English edition), pp. 270 – 278, Koenemann, 2005.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]