Διεθνές Αεροδρόμιο Ντάλες της Ουάσινγκτον
| Διεθνές Αεροδρόμιο Ντάλες της Ουάσινγκτον Washington Dulles International Airport | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||||||||
| IATA: IAD – ICAO: KIAD | |||||||||||||||||||||||
| Σύνοψη | |||||||||||||||||||||||
| Τύπος αεροδρομίου | Δημόσιο | ||||||||||||||||||||||
| Διαχειριστής | Metropolitan Washington Airports Authority | ||||||||||||||||||||||
| Πόλη που εξυπηρετεί | Ουάσινγκτον, ΗΠΑ | ||||||||||||||||||||||
| Τοποθεσία | Ντάλις, ΗΠΑ | ||||||||||||||||||||||
| Συντεταγμένες | 38°56′40″N 077°27′21″W / 38.94444°N 77.45583°WΣυντεταγμένες: 38°56′40″N 077°27′21″W / 38.94444°N 77.45583°W | ||||||||||||||||||||||
| Ιστοσελίδα | http://www.flydulles.com | ||||||||||||||||||||||
| Διάδρομοι αεροδρομίου | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Στατιστικά στοιχεία | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Το Διεθνές Αεροδρόμιο Ντάλες της Ουάσινγκτον (Washington Dulles International Airport) είναι αεροδρόμιο το οποίο βρίσκεται στο Ντάλις της Βιρτζίνια, σε απόσταση περίπου 40 χιλιομέτρων από την πόλη της Ουάσινγκτον. Πήρε το όνομα του από τον Τζον Φόστερ Ντάλις, υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ από το 1953 έως το 1959. Αρχιτέκτονας του συγκροτήματος ήταν ο Έερο Σάαρινεν. Το τερματικό κτίριο κόστισε 108,3 εκατομμύρια δολάρια. Το αεροδρόμιο έχει 139 πύλες και τέσσερεις διαδρόμους απογείωσης, ενώ έχει προγραμματιστεί η κατασκευή ενός πέμπτου. Κτισμένο το 1962 για να εξυπηρετήσει μέχρι 6 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο το Διεθνές Αεροδρόμιο Ντάλες της Ουάσινγκτον ήταν στην εποχή της κατασκευής του ένα από τα πιο σύγχρονα αεροδρόμια. Με τον αριθμό των επισκεπτών να αυξάνεται, στο αεροδρόμιο έχουν γίνει πολλαπλές επεκτάσεις, το 1977, το 1982, το 1996, το 1998 και το 1999.
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ανάγκη για ένα δεύτερο αεροδρόμιο που να εξυπηρετεί την περιοχή κοντά στην πρωτεύουσα (εκτός του Washington National Airport).
Μετά από έρευνα, επιλέχθηκε το 1958 η περιοχή των επαρχιών Φαίρφαξ και Λούντουν στη Βιρτζίνια, 42 χιλιόμετρα δυτικά της Ουάσινγκτον. Η περιοχή περιβάλλονταν από ανοιχτές καλλιεργήσιμες εκτάσεις και βρισκόταν αρκετά μακριά από άλλα αεροδρόμια ώστε να εξασφαλίζει αρκετό εναέριο χώρο για την προσγείωση και την απογείωση πτήσεων.
Το Μάιο του 1958, η κατασκευαστική εταιρία Ammann and Whitney επιλέχθηκε ως ανάδοχος του σχεδιασμού και της κατασκευαστικής επίβλεψης του αεροδρομίου. Με την εταιρία συνεργάστηκε ο Έερο Σάαρινεν ως αρχιτέκτονας του Τερματικού Κτηρίου, του πύργου ελέγχου και των υποστηρικτικών υποδομών. Οι Μπερνς και ΜακΝτόνελ έκαναν τα μηχανολογικά και ηλεκτρολογικά σχέδια και ο Έλερι Χάστιντ ανέλαβε σύμβουλος σχεδιασμού.
Η κατασκευή του κτηρίου του τερματικού ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1958, επτάμιση μήνες μετά την επιλογή της τοποθεσίας, και ολοκληρώθηκε δύο χρόνια αργότερα, το 1962.
Η πρώτη πτήση στο αεροδρόμιο έλαβε χώρα την 1 Νοεμβρίου 1962. Το αεροδρόμιο αρχικά θεωρούταν ένας «λευκός ελέφαντας», καθώς ήταν μακριά από την πόλη και είχε μικρή κίνηση.[1] Για παράδειγμα το 1965, είχε κατά μέσο όρο 89 πτήσεις, σε σύγκριση με το Εθνικό Αεροδρόμιο της Ουάσινγκτον που είχε 600, αν και δεν επέτρεπε πτήσεις αεριωθούμενων αεροσκαφών.[2] Με την επέκταση των προαστίων της πόλης και την δημιουργία της τεχνολογικής περιοχής του Ντάλες η κίνηση αυξήθηκε και το 1969 το αεροδρόμιο εξυπηρέτησε 2 εκατομμύρια επιβάτες.[3]
Το 1970 βαπτίστηκε στο αεροδρόμιο το πρώτο αεροσκάφος ευρείας ατράκτου, ένα Boeing 747-100, από την Πατ Νίξον..[4]
Το τερματικό κτήριο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο αρχιτέκτονας Έερο Σάαρινεν, ήθελε με το αεροδυναμικό σχήμα και την αίσθηση της κίνησης και της απογείωσης που δίνει η οροφή να αποτυπώσει «την ψυχή του αεροδρομίου».[5]
Πρόκειται για μια συμπαγή κατασκευή με δύο επίπεδα, 182 μέτρα σε μήκος και 61 μέτρα σε πλάτος. Ενώ αρχικά χτίστηκε χωρίς προεκτάσεις στους διάδρομους απογείωσης για φόρτωση των αεροσκαφών, σχεδιάστηκε με τις προδιαγραφές να επεκταθεί ως και 97 μέτρα σε κάθε πλευρά του. Η επέκταση αυτή τελικά πραγματοποιήθηκε το 1996.
Αντιμέτωπος με την πρόκληση του σχεδιασμού της εισόδου στο κτήριο, δημιούργησε μια αρθρωτή είσοδο, προσβάσιμη με αυτοκίνητο ή με τα πόδια απέναντι στην καθιερωμένη επαναληπτικότητα του μοντερνισμού. Στο γραφείο του Σάαρινεν εργαζόταν εκείνη την περίοδο και ο Κέβιν Ρος, με τη συμβολή του οποίου ολοκληρώθηκε ο σχεδιασμός του κτηρίου και η τελική καμπύλη μορφή του που αποτελεί τμήμα έλλειψης. [6]
Το τερματικό κτήριο έχει δύο ορόφους: στον πρώτο στεγάζεται το τμήμα των αναχωρήσεων, των εισιτηρίων και των καταστημάτων και στον δεύτερο βρίσκονται οι αφίξεις, οι αποσκευές, και ο χώρος μεταφοράς στο έδαφος.
Μια από τις βασικές καινοτομίες που σχεδιάστηκαν από τον αρχιτέκτονα είναι η προσθήκη των κινητών σαλονιών, που είναι πολυτελή οχήματα μεταφοράς των επιβατών προς τα αεροπλάνα.
Από τη ράμπα, οι επιβάτες που αναχωρούν περνούν από τον έλεγχο των εισιτηρίων στη πλευρά των διαδρόμων απογείωσης, όπου μπορούν από την πύλη τους να επιβιβαστούν στα κινητά σαλόνια. Η συμπερίληψη αυτών των οχημάτων έχει επιτρέψει στο αεροδρόμιο να λειτουργεί με πολύ μεγάλο αριθμό πυλών, κάτι το οποίο σε άλλα αεροδρόμια προκαλεί σύγχυση και γενικά δεν συναντάται. Σήμερα, μεγάλο τμήμα του αεροδρομίου δεν εξυπηρετείται πλέον από αυτά, αλλά από υπόγειο τρένο.[7]
Το κτήριο συμπληρώνεται από τον χαρακτηριστικό πύργο ελέγχου με γυάλινο περίβλημα, ύψους 60 μέτρων.
Το Τερματικό Κτήριο έλαβε το Βραβείο εικοσιπενταετίας του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων το 1966 «για την έντονη, ελεύθερη και γεμάτη χάρη κίνηση την οποία συσχετίζουμε με τη πτήση, αποφεύγοντας την προφανή αναλογία.»[8]
Διατομή του κτηρίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο σχεδιασμός του Σάαρινεν επικεντρώνονταν στη χρήση της αρχιτεκτονικής για τη διευκόλυνση των επιβατών στην νέα εποχή του ταξιδιού με αεροπλάνο. Ο σχεδιασμός της οροφής από πανέλα από οπλισμένο σκυρόδεμα που υποστηρίζονται από καμπυλωμένα καλώδια, εκτός της λειτουργικότητας του αποτελεί και μια εικονική σύνδεση γης-ουρανού, του ενθουσιασμού της αρχής ενός μοντέρνου ταξιδιού στον αέρα.
Η πλάκα της οροφής και τα υποστηλώματα είναι κατασκευασμένα από οπλισμένο σκυρόδεμα. Η σύνδεση μεταξύ τους γίνεται μέσω ανάρτησης σε καλώδια.[9] Κατοψικά, το κτήριο είναι εγκιβωτισμένο σε ορθογώνιο.
Η γλυπτική μορφή της διατομής του κτιρίου προκύπτει από την καμπύλωση της οροφής η οποία προσδίδει το χαρακτηριστικό συνολικό σχήμα του κτιρίου, ενώ δημιουργεί την αίσθηση της κίνησης και της απογείωσης. Παράλληλα, η καμπύλωση της οροφής και όχι του πατώματος επιτρέπει στο κτήριο να επιτελεί τους λειτουργικούς σκοπούς του. Το συγκεκριμένο είδος τομής συσχετίζεται άμεσα με την κατασκευή του κτηρίου, καθώς πρόκειται για τη φυσική υλοποίηση ενός στατικού διαγράμματος. Το σχήμα είναι κατασκευαστικά επαρκές, επιτρέποντας στους κυρίως χώρους του αεροδρομίου που βρίσκονται κάτω από αυτό να είναι ελεύθεροι από υποστηλώματα και άλλα δομικά στοιχεία. Αυτού του είδους η διατομή είναι συχνή σε χώρους συνάθροισης πολλών ατόμων καθώς είναι απαραίτητη η διευκόλυνση της κίνησης και της συγκέντρωσής τους.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Davis, J.W. (April 17, 1966). «Dulles Airport: Its future keeps being postponed». Eugene Register-Guard (Oregon): σελ. 10A. https://news.google.com/newspapers?id=NKZQAAAAIBAJ&pg=6701%2C3637610.
- ↑ FAA Air Traffic Activity, Calendar Year 1965 p42
- ↑ Aviation Daily 23 Φεβρουαρίου 1971 p. 291
- ↑ «President's wife christens giant jet». Eugene Register-Guard. Associated Press ((Oregon)): σελ. 5A. January 15, 1970. https://news.google.com/newspapers?id=K6hVAAAAIBAJ&pg=6406%2C3076731.
- ↑ «History» (στα αγγλικά). Metropolitan Washington Airports Authority. 2015-05-21. http://www.flydulles.com/iad/history. Ανακτήθηκε στις 2018-01-21.
- ↑ «AD Classics: Dulles International Airport / Eero Saarinen» (στα αγγλικά). ArchDaily. 2011-01-07. https://www.archdaily.com/102060/ad-classics-dulles-international-airport-eero-saarinen. Ανακτήθηκε στις 2018-01-21.
- ↑ «Dulles International Airport» (στα αγγλικά). WTTW Chicago Public Media - Television and Interactive. 2013-04-30. http://interactive.wttw.com/tenbuildings/dulles-international-airport. Ανακτήθηκε στις 2018-01-21.
- ↑ «Washington Dulles International Airport Main Terminal». docomomo-us.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ «Washington Dulles International Airport Terminal Buildings (Dulles, 1965) | Structurae». Structurae (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
