Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γκωτιέ Γ΄ του Μπριέν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκωτιέ Γ΄ του Μπριέν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1166
Θάνατος14  Ιουνίου 1205
Σάρνο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕλβίρα της Σικελίας (από 1201)[1]
ΤέκναΓκωτιέ Δ΄ του Μπριέν
Anais von Brienne
ΓονείςΕράρ Β΄ του Μπριέν[2] και Αγνή του Μονφωκόν[2]
ΑδέλφιαΓουλιέλμος του Μπριέν
Ιωάννης του Μπριέν
ΟικογένειαΟίκος του Μπριέν
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γκωτιέ Γ΄ του Μπριέν ή Βάλτερ Γ΄ του Μπριέν (γαλλικά: Gautier III, Γερμανικά : Walter, γύρω στο 1166 - 14 Ιουνίου 1205) Κόμης του Μπριέν (1191 - 1205) από τον Οίκο του Μπριέν ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Εράρ Β΄ κόμη του Μπριέν και της Αγνής των Μονφωκόν.[3][4][5] Με τον γάμο του με την Ελβίρα της Σικελίας, κόρη του Ταγκρέδου της Σικελίας απέκτησε κληρονομικά δικαιώματα στη νότια Ιταλία. Έγινε κόμης του Λέτσε, πρίγκιπας του Τάραντα και δούκας της Απουλίας (1200 - 1205) αλλά έπεσε σε μάχη πριν γίνει Βασιλιάς της Σικελίας.

Ο Γκωτιέ και οι αδελφοί του βρέθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1190 εμπλεκόμενοι σε σύγκρουση ανάμεσα στον Πέτρο Β΄ του Κουρτεναί, πρώτο ξάδελφο του βασιλιά Φιλίππου - Αυγούστου και τον υποτελή του Ερβέ Δ΄ ντε Ντονζί. Ο Γκωτιέ για σύντομο χρόνο ¨εγκατέλειψε τον Γάλλο βασιλιά" όταν συγκρούστηκε με τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο, ο Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας φαίνεται ενοχλήθηκε έντονα από τη μεγάλη δύναμη των αδελφών Μπριέν.[6]

Γάμος με την Ελβίρα της Σικελίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα τέλη του 12ου αιώνα η Σίβυλλα του Άτσερα χήρα του Ταγκρέδου της Σικελίας ήρθε με τις κόρες της στη Γαλλία, αναζητούσε έναν ισχυρό γαμπρό για τη μεγαλύτερη κόρη της Ελβίρα που θα μπορούσε να διεκδικήσει τα δικαιώματα της στο Βασίλειο της Σικελίας. Η Σικελία βρισκόταν υπό τον έλεγχο του νεαρού ορφανού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄ που οι γονείς του Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Κωνσταντία του Ωτβίλ είχαν εκθρονίσει την οικογένεια της Σιβύλλας. Ο Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας έσπευσε να συναντήσει τη χήρα πρώην βασίλισσα της Σικελίας στο Μελάν, συμφώνησε να παντρευτεί η κόρη της τον Γκωτιέ. Ο Φίλιππος αφού τόνισε στον Γκωτιέ ότι είναι υποτελής του πρότεινε να εγκαταλείψει τη Γαλλία, ακούγεται ότι του έδωσε το τεράστιο ποσό των 20.000 λιβρών αλλά δεν θεωρείται σίγουρο.[7] Ο γάμος του Γκωτιέ με την Ελβίρα έδωσε μεγάλες εξουσίες στον Οίκο του Μπριέν, ήταν η αρχή της ένδοξης πορείας της οικογένειας.[8]

Απόκτηση Τάραντα και Λέτσε

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο άμεσος επικυρίαρχος του Γκωτιέ Γ΄ Θεοβάλδος Γ΄ της Καμπανίας ανακήρυξε τον Νοέμβριο του 1199 την Δ΄ Σταυροφορία. Ο Γκωτιέ πήρε τον σταυρό και αναζήτησε Σταυροφόρους να τον υποστηρίξουν στην εκστρατεία του στη νότια Ιταλία εναντίον του Φρειδερίκου Β΄ πριν αναχωρήσει για τους Αγίους Τόπους, ένας από αυτούς ήταν ο ξάδελφος του Βάλτερ του Μονμπελιάρ.[9] Ο Γκωτιέ Γ΄ πέρα από τους άντρες αναζήτησε από το 1200 πολλά χρήματα και προμήθειες, από τον Απρίλιο του 1201 πούλησε ή υποθήκευσε τα περισσότερα εδάφη του.[10] Αναζήτησε υποστήριξη από τον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ που είχε οριστεί κηδεμόνας του Φρειδερίκου Β΄ αλλά βρισκόταν σε σύγκρουση με τους αντιβασιλείς του.[9] Ο πάπας αρνήθηκε το αίτημα του Γκωτιέ και της Ελβίρας να διεκδικήσουν τον θρόνο του βασιλείου της Σικελίας, τους παραχώρησε σαν αντάλλαγμα το πριγκιπάτο του Τάραντα και την κομητεία του Λέτσε.[9][11] Ο Γκωτιέ θα έπρεπε να αναγνωρίσει τον Φρειδερίκο Β΄ βασιλιά της Σικελίας, ο Γκωτιέ το δέχτηκε επειδή ο Τάραντας και το Λέτσε ήταν πλούσιες πόλεις που του έδιναν μεγάλα έσοδα.[9][11]

Αφήνοντας τον μικρότερο αδελφό του Ιωάννη στην κομητεία του Μπριέν ο Γκωτιέ έφτασε στην Ιταλική χερσόνησο με 60 ιππότες και 40 έφιππους λοχίες.[7][12] Την άνοιξη του 1201 έφτασε στο βασίλειο του Φρειδερίκου και νίκησε τον στρατό του στη μάχη του Κάπουα και στη μάχη του Κανναέ. Ο πάπας παρότρυνε τον Γκωτιέ να διασχίσει τη Σικελία αλλά ο ίδιος δίσταζε να το κάνει χωρίς να εξασφαλίσει πρώτα την κυριαρχία του στην Ιταλική χερσόνησο.[9] Ο Γκωτιέ Γ΄ πολιορκήθηκε στο κάστρο της Τερρατσίαν από τον Ντιέπολντ (1204) και έχασε από βέλος το ένα μάτι αλλά έσπασε την πολιορκία και προκάλεσε τον Ντιέπολντ σε μάχη. Τη νύχτα ένας στρατιώτης έσπασε τους κόμπους της σκηνής του, επιτέθηκε στον Γκωτιέ και τον μαχαίρωσε.[13] Ο Γκωτιέ πέθανε αμέσως μετά από τα τραύματα του (11 Ιουνίου 1205).[9][14] Ο Γκωτιέ Γ΄ τάφηκε στο ναό της Αγ. Μαρίας ντελλα Φόρτσε στο Σάρνο.

Η Ελβίρα που ήταν έγκυος όταν έμεινε χήρα έκανε άλλους δύο γάμους: με τον Τζάκομο Σανσεβερίνο κόμη του Τρικάρικο και με τον Τιγκρίνι Γκουίντι κόμη του Μοντιλιάνο. Η Ελβίρα γέννησε έναν μεταθανάτιο γιο τον Γκωτιέ Δ΄ διάδοχο του Γκωτιέ Γ΄ στην κομητεία του Μπριέν.[13] Οι διεκδικήσεις της οικογένειας του προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα στον Φρειδερίκο Β΄ το υπόλοιπο της βασιλείας του.[11] Ο μικρότερος αδελφός του Ιωάννης του Μπριέν ορίστηκε κόμης και κηδεμόνας του Γκωτιέ Δ΄ μέχρι την ενηλικίωση του.[15]

Με τη σύζυγο του Ελβίρα των Ωτβίλ κόμισσα του Λέτσε, πριγκίπισσα του Τάραντο και διεκδικήτρια του βασιλείου της Σικελίας, απέκτησε:

  1. p12003.htm#i120028. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. Perry 2013, p. 16, 22.
  4. Perry 2013, p. 26.
  5. Perry 2013, p. 18, 29.
  6. Perry 2013, p. 30.
  7. 7,0 7,1 Perry 2013, p. 32.
  8. Perry 2013, p. 31.
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 Perry 2013, p. 33.
  10. Perry 2013, p. 33-34.
  11. 11,0 11,1 11,2 McDougall 2016, p. 214.
  12. Perry 2013, p. 34.
  13. 13,0 13,1 Perry 2013, p. 35.
  14. Mitchell 2011, p. 69.
  15. Perry 2013, p. 36.
  • Kennan, Elizabeth (1971). "Innocent III and the First Political Crusade: A Comment on the Limitations of Papal Power". Traditio. Vol. 27.
  • Mitchell, Roger Haydon (2011). Church, Gospel, and Empire: How the Politics of Sovereignty Impregnated the West. Wipf & Stock.
  • Perry, Guy (2013). John of Brienne: King of Jerusalem, Emperor of Constantinople, c.1175-1237. Cambridge University Press.
Γκωτιέ Γ΄ του Μπριέν
Γέννηση: 1166 Θάνατος: 14 Ιουνίου 1205
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Εράρ Β΄
Κόμης του Μπριέν

1191 - 1205
Διάδοχος
Ιωάννης του Μπριέν
Σαν κηδεμόνας του ανιψιού του Γκωτιέ Δ΄