Γε (αρχαία Κίνα)
  | |
| Ιστορία | |
|---|---|
| Ίδρυση | 771-476 ΠΚΕ |
| Εγκατάλειψη | 580 ΚΕ |
| Περίοδοι | Περίοδος της Άνοιξης και του Φθινοπώρου Περίοδος των εμπόλεμων κρατών Βέι Τρία Βασίλεια Βόρειες Δυναστειες Δυναστεία Χαν |
| Πολιτισμοί | Κινεζικός πολιτισμός |
| Σημειώσεις | |
| Κατάσταση | Υπό ανασκαφή |
Το Γε ή Γετσένγκ (Απλοποιημένα Κινέζικα: 邺城, Παραδοσιακά Κινέζικα: 鄴城, Πινγίν: Yèchéng, Γουέιντ-Τζάιλς: Yeh4-ch'eng2) ήταν αρχαία Κινεζική πόλη η οποία βρισκόταν στην τοποθεσία που πλέον είναι η Κομητεία Λινζάνγκ, του Χαντάν, στην επαρχία Χεμπέι και η γειτονική Ανιάνγκ, της επαρχίας Χενάν.
Το Γε κατοικήθηκε για πρώτη φορά κατά την περίοδο της Άνοιξης και του Φθινοπώρου από τον Δούκα Χουάν του Τσι, και κατά την εποχή της περιόδου των Εμπόλεμων Κρατών η πόλη ανήκε στο κράτος των Βέι. Το Γε ήταν πολιτικό και οικονομικό κέντρο της Κίνας κατά την Περίοδο των Τριών Βασιλείων και των Βόρειων Δυναστειών. Σε αυτό βρισκόταν η στρατιωτική βάση των πολέμαρχων Γιουάν Σάο και Τσάου Τσάου κατά τα τελευταία χρόνια της Δυναστείας του Ανατολικού Χαν.[1]
Ο Σι Λε έκανε στην συνέχεια το Γε την πρωτεύουσα της μεταγενέστερης δυναστείας Ζάο κατά τον τέταρτο αιώνα.[2]
Την δεκαετία του 490, ο Αυτοκράτορας Σιαοουέν του Βορείου Βέι, γνωστός και ως Σιάο Ουέντι, μετέφερε την πρωτεύουσα από το Πινγκτσένγκ (平城, το σύγχρονο Ντατόνγκ του Σανξί) στην προηγούμενη πρωτεύουσα του Λουογιάνγκ. Η μετακίνηση αυτή δεν ήταν ευπρόσδεκτη από όλους. Ο ανταγωνισμός μεταξύ του Σιάο Ουεν Ντι του ανακτόρου του και αυτών που προτιμούσαν να συνδεθούν με τις παραδοσιακές φυλετικές αξίες των Τουόμπα μεγάλωσε, και συνέχισε να αυξάνεται μετά από τις περαιτέρω αλλαγές που ζητούσαν την εγκατάλειψη της ενδυμασίας και των ονομασιών των Τουόμπα. Τελικά, υπό την καθοδήγηση του Γκάο Χουάν (Κινέζου στρατηγού, πιστού στις αξίες και τις «απόψεις» των Τουόμπα[3]), οι μειοψηφόντες σινοποιημένοι «βόρειοι φρουροί» στασίασαν και κατέλαβαν το Λουογιάνγκ το 534. «Μετά από τελεσίγραφο τριών ημερών οι κάτοικοι του ήταν υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν τον Γκάο Χουάν στην βάση του, την πόλη Γε όπου ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας του Ανατολικού Βέι.»[4] «Κατά την διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους του έκτου αιώνα το Χο-πέι [Χεμπέι] [ήταν] η καρδιά του ανεξάρτητου κράτους μαζί με την πρωτεύουσα του στο Γε...»[5] Παρέμεινε πρωτεύουσα της Ανατολικής Δυναστείας των Βέι και της Δυναστείας του Βορείου Τσι μέχρι την στιγμή που ισοπεδώθηκε το 580, μετά την ήττα του Γιανγκ Τζιάν, ιδρυτή της Δυναστείας Σουί, από ισχυρή δύναμη υπό τον Γιούτσι Τζιόνγκ, ο οποίος χρησιμοποίησε το Γε ως βάση των επιχειρήσεων του.[6]
Μερικοί μελετητές, όπως ο Κου Τσι-κουάνγκ[7] θεωρούσαν πως το Χεμπέι και η περιοχή συνέχισε να υποκρύπτει αυτονομιστικά αισθήματα στην Δυναστεία Τανγκ. Ήταν η περιοχή από την οποία ο Αν Λουσάν ξεκίνησε την ανταρσία του κατά την διάρκεια της βασιλείας του Αυτοκράτορα Σουανζόνγκ των Τανγκ.
Εκτενείς ανασκαφές στην πόλη τα τελευταία χρόνια, επέτρεψαν στους Κινέζους ιστορικούς να πραγματοποιήσουν λεπτομερή σχέδια του χώρου. Το 2012, οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως περίπου 3.000 αγάλματα του Βούδα σε μια ανασκαφή έξω από το Γε. Τα περισσότερα αγάλματα είναι κατασκευασμένα από λευκό μάρμαρο και ασβεστόλιθο, και ενδέχεται να χρονολογούνται από την εποχή των δυναστειών του Ανατολικού Βέι και του Βορείου Τσι (534-577 ΚΕ).[8]
Μια κοινότητα Σογδιανών εμπόρων μετοίκησε στο Γε της εποχής του Βορείου Τσι.[9]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Steinhardt, Nancy Shatzman (1999). Chinese Imperial City Planning. Honolulu: University of Hawaii Press. σελ. 26. ISBN 9780824821968.
- ↑ Grousset, Rene (1970). The Empire of the Steppes. Rutgers: Rutgers University Press. σελ. 57–58. ISBN 0-8135-1304-9.
- ↑ Cotterell, Arthur (2007). The Imperial Capitals of China: An Inside view of the Celestial Empire. London: Pimlico. σελ. 93.
- ↑ Cotterell, σελ. 93
- ↑ Pulleyblank, E. G. (1966). The Background of the Rebellion of An Lu-Shan. Τόμ. 4. Oxford: Oxford University Press. σελ. 76.
- ↑ Xiong, Victor Cunrui (2017). Historical Dictionary of Medieval China. London: Rowman & Littlefield. σελ. 792. ISBN 9781442276161.
- ↑ "Ku Chi-kuang, "An-Shih Luan ch'ien chih Ho-pei Tao', Yen-ching Hsueh-pao 19 (1936), σσ. 197-209
- ↑ Than, Ker (17 Απριλίου 2012). «Pictures: 3,000 Ancient Buddhas Unearthed in China». National Geograhic. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2017.
- ↑ Gernet, Jacques (1996). A History of Chinese Civilization. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 193–. ISBN 978-0-521-49781-7.