Αργυρότοπος Θεσπρωτίας
Συντεταγμένες: 39°25′0.8″N 20°18′52.9″E / 39.416889°N 20.314694°E
| Αργυρότοπος Θεσπρωτίας | |
|---|---|
  Αργυρότοπος Θεσπρωτίας | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Ηγουμενίτσας |
| Γεωγραφική υπαγωγή | Ήπειρος |
| Πληθυσμός | 144 (2021) |
Ο Αργυρότοπος (πρώην Αρβενίτσα[1][2]) είναι χωριό του δήμου Ηγουμενίτσας στον νομό Θεσπρωτίας της Ηπείρου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2021, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 144 κατοίκους.
Γενικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αργυρότοπος είναι κτισμένος σε υψόμετρο 60 μέτρων[1]. Βρίσκεται περίπου 20 χλμ[3] νότια της Ηγουμενίτσας, εντός των ορίων της πρώην επαρχίας Θυάμιδος. Η κτηνοτροφία αποτελεί την κύρια ασχολία των κατοίκων του.
Εκκλησιαστικά υπάγεται στη Μητρόπολη Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας. Η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1895, επρόκειτο για ελεύθερο χωριό (όχι τσιφλίκι) και είχε 379 κατοίκους, κατανεμημένους σε 86 φορολογικούς χανέδες[4]. Παραδοσιακά αποτελούσε αλβανόφωνο[2][5] χωριό, με τους χριστιανούς κατοίκους του να αναφέρονται ως Αρβανίτες[2]. Παράλληλα, μέχρι και τον Μεσοπόλεμο, στον Αργυρότοπο ζούσαν και μουσουλμάνοι Τσάμηδες[6], ενώ στον οικισμό είχε συσταθεί εκείνη την περίοδο και μια από τις τρεις επιτροπές διαχείρισης των βακουφικών περιουσιών, με επικεφαλής τον μουφτή της Ηγουμενίτσας[7]. Ο πληθυσμός των Τσάμηδων του χωριού, μειωνόταν σταδιακά από το 1913 (έτος ενσωμάτωσης της Θεσπρωτίας στην Ελλάδα) και εντεύθεν και απουσίαζε παντελώς από τα επίσημα στατιστικά της απογραφής του 1940[8]. Ενδιάμεσα, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, εγκαταστάθηκαν προσωρινά στον Αργυρότοπο 30 Έλληνες πρόσφυγες[9].
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Αργυρότοπος λεηλατήθηκε από Γερμανούς στρατιώτες και ένοπλους συνεργάτες προερχόμενους από τη μειονότητα των Τσάμηδων[10], ενώ δύο[11] ή έξι κάτοικοί του έχασαν τη ζωή τους[10]. Μεταπολεμικά, εγκαταστάθηκαν στο χωριό και λίγες οικογένειες Σαρακατσάνων[2].
Απογραφές πληθυσμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Απογραφή | 1895 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 379[4] | 406[1] | 448[8] | 200[1] | 316[1] | 265[1] | 202[1] | 331[1] | 293[3] | 164[12] |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α' τόμος, σελ. 96.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Αργυρότοπος». repository.academyofathens.gr. Ακαδημία Αθηνών. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2024.
- ↑ 3,0 3,1 «Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2013.
- ↑ 4,0 4,1 Κοκολάκης, Μιχάλης (2003). «Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο Σαλναμέ του 1895». Στο: Παναγιωτόπουλος, Βασίλης. Πληθυσμοί και οικισμοί του ελληνικού χώρου. Ιστορικά μελετήματα (PDF). Αθήνα: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών/Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. σελ. 310.
- ↑ Λάμπρος Μπαλτσιώτης, Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες από την είσοδό τους στο ελληνικό κράτος μέχρι την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου (1913-1940). Η ιστορία μιας κοινότητας από το millet στο έθνος, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών-Διδακτορική Διατριβή, Αθήνα 2009, σελ. 103.
- ↑ Μπαλτσιώτης, 2009, σελ. 189.
- ↑ Μπαλτσιώτης, 2009, σελ. 197.
- ↑ 8,0 8,1 Αθανάσιος Γκότοβος, Τσαμουριά. Ταυτότητες στην κατοχική Θεσπρωτία και ο ρόλος της μουσουλμανικής μειονότητας, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2016, σελ. 90.
- ↑ Μπαλτσιώτης, 2009, σελ. 253.
- ↑ 10,0 10,1 Έκθεσις των γενομένων ζημιών εν γένει Ηπείρου από της κηρύξεως του Ελληνο-ιταλικού πολέμου (28-10-40) μέχρι της τελικής απελευθερώσεώς της, Οκτώβριος 1944, Βιβλιοθήκη Ηπειρωτικής Εταιρείας Αθηνών, Αθήνα 1987, σελ. 136 και 140.
- ↑ Γκότοβος, 2016, σελ. 110.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2013.