Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γεωγραφία του Πουέρτο Ρίκο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι η τρέχουσα έκδοση της σελίδας Γεωγραφία του Πουέρτο Ρίκο, όπως διαμορφώθηκε από τον V-astro (συζήτηση | συνεισφορές) στις 12:55, 25 Φεβρουαρίου 2022. Αυτό το URL είναι ένας μόνιμος σύνδεσμος για αυτή την έκδοση της σελίδας.
(διαφ.) ← Παλαιότερη έκδοση | Βλέπε τελευταία έκδοση (διαφ.) | Νεότερη έκδοση → (διαφ.)
Η μεγαλόνησος του Πουέρτο Ρίκο όπως φωτογραφήθηκε από το διάστημα.

Η Ελεύθερη Συνδεδεμένη Πολιτεία του Πουέρτο Ρίκο, κοινοπολιτεία (Commonwealth of Puerto Rico) με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, αποτελείται από ένα μεγάλο, ομώνυμο νησί, τρία μικρότερα και αρκετές νησίδες και βραχονησίδες. Αυτό το αρχιπέλαγος βρίσκεται ανάμεσα στην Καραϊβική Θάλασσα και τον ανοικτό βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, ανατολικά από την Ισπανιόλα, δυτικά από τις Παρθένους Νήσους και βόρεια της Βενεζουέλας.

Η κύρια νήσος του Πουέρτο Ρίκο είναι η μικρότερη και ανατολικότερη από τις κύριες νήσους των Μεγάλων Αντιλλών και έχει σχήμα που μοιάζει αξιοπρόσεκτα πολύ με ορθογώνιο παραλληλόγραμμο. Με έκταση 9.104 τετρ. χιλιόμετρα είναι το 82ο μεγαλύτερο νησί της Γης, ελάχιστα μικρότερο από την Κύπρο και λίγο μεγαλύτερο από την Κρήτη. Μόνο δύο νησιά των ΗΠΑ το ξεπερνούν σε έκταση: η μεγαλόνησος της Χαβάης και το Κόντιακ. Τα μικρότερα νησιά του Πουέρτο Ρίκο περιλαμβάνουν τα Βιέκες, Κουλέμπρα και Μόνα, και τις νησίδες Ντεσετσέο, Κάχα δε Μουέρτος και άλλες. Από αυτές μόνο οι Κουλέμπρα και Βιέκες έχουν μόνιμους κατοίκους.

Το έδαφος του μεγάλου νησιού του Πουέρτο Ρίκο είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος του ορεινό και διασχίζεται στον άξονα ανατολή-δύση από μία ενιαία ορεινή ζώνη, που περιλαμβάνει τις οροσειρές της Κεντρικής Κορδιλιέρας, με ψηλότερη κορυφή τη Σιέρρα δε Πούντα (1.339 μέτρα), και της Σιέρρα δε Λουκίγιο. Το ορεινό αυτό σύστημα είναι απότομο προς νότο και σχετικά ομαλό προς βορρά, όπου δημιουργούνται στενές αλλά εύφορες παραθαλάσσιες πεδιάδες. Σε μικρότερη έκταση, πεδινή ζώνη υπάρχει και στο νότιο τμήμα του νησιού.

Οι βόρειες και νότιες ακτές του νησιού είναι αρκετά απόκρημνες, σε αντίθεση μάλλον με τις δυτικές και ανατολικές. Γενικό γνώρισμα των νότιων ακτών είναι ότι δεν υπάρχουν λιμάνια προφυλαγμένα από τους ισχυρούς ανέμους της περιοχής. Μικρά νησιά περιβάλλουν τις ακτές, όπως και σειρά από σκοπέλους.

Ο μεγαλύτερος σε παροχή νερού ποταμός του Πουέρτο Ρίκο είναι ο Ρίο Γκράντε δε Λοΐσα, ενώ ο μακρύτερος ο Ρίο δε λα Πλάτα με μήκος 74 χιλιόμετρα. Επιπλέον, το νησί διαρρέεται από πολλούς χειμάρρους, κυρίως προς βορρά. Τα μικρά αυτά ποτάμια γενικά ξεκινούν από το κεντρικό σύστημα ορεινών όγκων που διατρέχει το νησί. Οι λίμνες του νησιού είναι και αυτές μικρές και σχετίζονται με τα υδροηλεκτρικά έργα που εκμεταλλεύονται τους υδάτινους πόρους ορισμένων από τα ποτάμια του Πουέρτο Ρίκο. Στις ακτές παρατηρείται και αριθμός λιμνοθαλασσών.

Το βόρειο μέρος του νησιού βρίσκεται υπό την επίδραση των βορειοανατολικών αληγών ανέμων, που δημιουργούν άφθονες βροχές και πυκνότατη τροπική βλάστηση, ενώ το νότιο μέρος είναι ξηρότερο και στις πλαγιές των βουνών υπάρχουν στέπες και αρκετές άγονες εκτάσεις. Το κλίμα είναι καθαρά τροπικό, κυρίως στο βόρειο μέρος του νησιού, που πλήττεται συχνά από τροπικές θύελλες και τυφώνες.


  • Rafael Picó: The Geographic Regions of Puerto Rico, 1950, OCLC number 1649057
  • Dr. José F. Cadilla, Ángel Cruz, Sara Diez-Trigo: Elementos de Geografía de Puerto Rico, 1988