Σονάτα για πιάνο No. 2 (Σοπέν)

H Σονάτα για πιάνο No. 2 σε Σι ύφεση ελάσσονα, Op. 35 είναι σονάτα του Φρεντερίκ Σοπέν, που ολοκληρώθηκε το 1839 και δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1840. Η σύνθεση είχε ξεκινήσει ήδη από το 1837 και ολοκληρώθηκε το 1839, όταν ο Σοπέν βρισκόταν με τη Γεωργία Σάνδη σε οίκημα της, νότια του Παρισιού. Πρόκειται τη δεύτερη από τις συνολικά τρεις σονάτες για πιάνο του Σοπέν, καθώς και μία από τις τρεις πρώτες ώριμες σονάτες του, μαζί με τις Σονάτα για πιάνο No. 3 σε Σι ελάσσονα και Σονάτα για πιάνο και τσέλο σε Σολ ελάσσονα.^[1]^[2] Το εν λόγω έργο, θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα του Σοπέν, καθώς κι μία από τις σπουδαιότερες σονάτες για πιάνο, του παγκοσμίου ρεπερτορίου.

Συνολικά η σονάτα διαθέτει τέσσερα μέρη: Ι) Grave – Doppio movimento, 2/2, ΙΙ) Scherzo σε Μι ύφεση ελάσσονα, 3/4, ΙΙΙ) Marche funèbre: Lento σε Ρε ύφεση μείζονα, 4/4 και IV) Finale: Presto, 2/2. Το τρίτο μέρος της σονάτας, το Marche funèbre, είναι ένα από τα γνωστότερα έργα του συνθέτη. Η εν λόγω σονάτα έχει επιρροές τόσο από τον Μπαχ, όσο κι από τον Μπετόβεν. Μία μέση εκτέλεση της σονάτας διαρκεί περίπου 21 με 25 λεπτά.

Αν και η σονάτα ήδη από τη στιγμή της δημοσίευσης της απέκτησε δημοτικότητα, η κριτική που της ασκήθηκε εκείνη την εποχή δεν ήταν τόσο καλή.^[3] Για παράδειγμα ο Ρόμπερτ Σούμαν, μεταξύ άλλων κριτικών, είπε πως ο Σοπέν δεν μπορεί τελικά να διαχειριστεί τη δομή της σονάτας. Πλέον έχει εκτελεστεί από δεκάδες καλλιτέχνες και έχει συμπεριληφθεί σε δεκάδες ηχογραφήσεις. Το Marche funèbre, έχει εκτελεστεί και παιχτεί εκατοντάδες κηδείες, μεταξύ των οποίων και του ίδιου του Σοπέν, και πλέον μόνο το άκουσμα του ανακαλεί τον θάνατο.