Αγωγός

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Αγωγός (αποσαφήνιση).

Στην ηλεκτρολογία, αγωγός χαρακτηρίζεται ένα σύρμα γυμνό ή μονωμένο το οποίο χρησιμοποιείται για την μεταφορά του ηλεκτρικού ρεύματος. Αν αυτός ο αγωγός φέρει μονωτικό περίβλημα ονομάζεται μονωμένος αγωγός. Ανάλογα με τον αριθμό των κλώνων ή συρμάτων οι αγωγοί διακρίνονται σε μονόκλωνους και σε πολύκλωνους αγωγούς.

Στη φυσική, ως αγωγοί χαρακτηρίζονται υλικά σώματα των οποίων τα άτομα διαθέτουν ελεύθερα ηλεκτρόνια με συνέπεια να επιτρέπουν την ελεύθερη κίνηση ηλεκτρικών φορτίων μέσω αυτών. Πολλοί αγωγοί είναι μέταλλα, όπως ο χαλκός και το αλουμίνιο, αλλά υπάρχουν και μη μεταλλικοί αγωγοί, το νερό.

Υπό την επίδραση διαφοράς δυναμικού στα άκρα ενός αγωγού, τα ηλεκτρικά φορτία που κινούνται στο εσωτερικό του δημιουργούν ηλεκτρικό ρεύμα. Η ροή του ηλεκτρικού φορτίου (δηλαδή το ρεύμα) παράγει θερμότητα, η οποία εξαρτάται από την αντίσταση του αγωγού.

Σε αντίθεση με τους αγωγούς, τα υλικά που δεν επιτρέπουν την κίνηση φορτίων στο εσωτερικό τους, συνεπώς στερούνται ελεύθερων ηλεκτρονίων, λέγονται μονωτές. Τέτοια υλικά είναι π.χ. το γυαλί, η πορσελάνη, ο βακελίτης, το καουτσούκ, τα πλαστικά, ο ξηρός αέρας, το ξύλο και το κενό.

Υπάρχει και μία τρίτη, ενδιάμεση κατηγορία υλικών, οι ημιαγωγοί (π.χ. πυρίτιο, γερμάνιο), στους οποίους ένας μικρός αριθμός ηλεκτρικών φορτίων μπορεί να κινείται. Οι ιδιότητες των ημιαγωγών εξαρτώνται σημαντικά από τη θερμοκρασία, καθώς και από τις προσμίξεις που περιέχουν.

Κάτω από μία «κρίσιμη» θερμοκρασία, ορισμένα υλικά (που μπορεί να είναι αγωγοί ή και μονωτές σε συνήθεις θερμοκρασίες) μετατρέπονται σε υπεραγωγούς, δηλαδή σε αγωγούς με μηδενική αντίσταση.

Πηγές

• Ναυτικά ηλεκτρονικά όργανα, σ.5 - Θ.Μ. Πουλάκη - Αθήνα 1970