Βικιπαίδεια

Σαρλ Αζναβούρ

Ο Σαρλ Αζναβούρ (Charles Aznavour, πλήρες όνομα Σαχνούρ Βαγκινάγκ Αζναβουριάν, αρμενικά: Շահնուր Վաղինակ Ազնավուրեան, Παρίσι 22 Μαΐου 1924 – Παρίσι 1 Οκτωβρίου 2018) ήταν Γάλλος, αρμενικής καταγωγής, τραγουδιστής, τραγουδοποιός, ηθοποιός, ακτιβιστής, διπλωμάτης και Ιππότης Ταγμάτων. Είναι γνωστός για τη μοναδική φωνή τενόρου που διαθέτει: καθαρή και δυνατή στις ψηλές νότες, χάλκινη και βαθιά στις χαμηλές νότες. Με μια καριέρα που ξεπερνά τα 70 χρόνια, ηχογράφησε περισσότερα από 1.200 τραγούδια τα οποία έχουν ερμηνευθεί σε οκτώ γλώσσες. Τόσο για τον εαυτό του όσο και για άλλους καλλιτέχνες, έγραψε ή συνέγραψε τους στίχους σε περισσότερα από 1.000 τραγούδια. Ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς τραγουδιστές της Γαλλίας, με συνεχή παρουσία και παραγωγή στη μουσική βιομηχανία.

Σαρλ Αζναβούρ
Ο Σαρλ Αζναβούρ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Charles Aznavour (Γαλλικά)
Προφορά
Γέννηση22 Μαΐου 1924
Παρίσι Γαλλία
Θάνατος1 Οκτωβρίου 2018 (94 ετών)
Αιτία θανάτουπνευμονικό οίδημα και καρδιακή ανακοπή[1]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Μονφόρ-λ'Αμωρί (48°46′41″ s. š., 1°48′22″ v. d.)[2][3]
ΚατοικίαΣαιν-Συλπίς
ΕθνικότηταΓάλλος
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλική
Ιδιότητατραγουδιστής-τραγουδοποιός, σεναριογράφος, ηθοποιός ταινιών, στιχουργός, συνθέτης[4][5], ποιητής[4][5], διπλωμάτης, μουσικός ηχογραφήσεων, σκηνοθέτης κινηματογράφου, τραγουδιστής[6], chansonnier[6] και ηθοποιός[7]
ΣύζυγοςMicheline Rugel (1946–1952), Evelyne Plessis (1956–1960) και Ulla Thorsell (1968–2018)
ΤέκναΣεντά Αζναβούρ, Μίσα Αζναβούρ και Κάτια Αζναβούρ
ΓονείςMisha Aznavourian
ΑδέλφιαAida Aznavourian
ΣυγγενείςMike Connors (ξάδερφος)[8] και Arus Aznavuryan (θεία)
Όργαναφωνή[9]
Είδος τέχνηςτραγουδιστής, τραγουδοποιός, ηθοποιός
Καλλιτεχνικά ρεύματασύγχρονο Γαλλικό τραγούδι
Σημαντικά έργαΛα μαμά, Λα μποέμ
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Με την Κατερίνα Βαλέντε το 1961
Με την κόρη του, Κάτια Αζναβούρ, το 2014 στη Βαρσοβία

Πούλησε 180 εκατομμύρια δίσκους καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του[10][11][12][13] και θεωρήθηκε ο Φρανκ Σινάτρα της Γαλλίας.[14] Ο κριτικός μουσικής Στίβεν Χόλντεν περιέγραψε τον Αζναβούρ ως τη "θεότητα της γαλλικής ποπ μουσικής"[15]. Θεωρήθηκε και ο πιο δημοφιλής Αρμένιος της εποχής του[16][17]. Το 1998, ο Αζναβούρ έλαβε τον τίτλο Ψυχαγωγός της Χρονιάς από το κανάλι CNN και από τους χρήστες του Time Online παγκοσμίως. Αναγνωρίστηκε ως ο καλύτερος ερμηνευτής του αιώνα, λαμβάνοντας σχεδόν το 18% των ψήφων, μαζί με τους Έλβις Πρίσλεϊ και Μπομπ Ντίλαν[18].

Ο Αζναβούρ τραγούδησε για προέδρους, πάπες και τη βασιλική οικογένεια αλλά και για εκδηλώσεις με ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Ως απάντηση στον σεισμό που έπληξε την Αρμενία το 1988, ίδρυσε τον φιλανθρωπικό οργανισμό Aznavour for Armenia ("Ο Αζναβούρ για την Αρμενία") μαζί με τον επιστήθιο φίλο του Λεβόν Σαγιάν. Πραγματοποίησε την πιο πρόσφατη περιοδεία του το 2014.

Στις 24 Αυγούστου 2017 βραβεύτηκε με το 2.618ό αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλυγουντ. Στις 19 Σεπτεμβρίου 2018, η τελευταία συναυλία του πραγματοποιήθηκε στο NHK Hall στην Οσάκα.

Την 1η Οκτωβρίου 2018 ανακοινώθηκε ο θάνατός του, σε ηλικία 94 ετών.

Ήταν ο μοναδικός στον κόσμο καλλιτέχνης που προς τιμή του έχει ανεγερθεί μνημείο, στο οποίο φέρεται ο ανδριάντας του.

Βιογραφία

Επεξεργασία

Το πλήρες όνομά του ήταν Σαχνούρ Βαγινάκ Αζναβουριάν. Γεννήθηκε στο Παρίσι, και ήταν γιος των Αρμένιων μεταναστών Μικαέλ Αζναβουριάν, βαρύτονου από την Τιφλίδα της Γεωργίας, και της Κναρ Μπαγντασαριάν, ηθοποιού από τη Σμύρνη της σημερινής Τουρκίας. Ο πατέρας του τραγουδούσε σε εστιατόρια στη Γαλλία προτού φτιάξει το δικό του εστιατόριο, που είχε το όνομα Le Caucase. Οι γονείς του Αζναβούρ τον εισήγαγαν από μικρή ηλικία στον κόσμο της μουσικής. Από την ηλικία των μόλις πέντε ετών συμμετείχε σε παραστάσεις βαριετέ, στις οποίες συνόδευε με την κιθάρα τον πατέρα του και σε ηλικία εννέα ετών εγκατέλειψε το σχολείο, παρά την αντίδραση των γονιών του, προκειμένου να συνεχίσει τις καλλιτεχνικές του παραστάσεις ως τραγουδιστής με το καλλιτεχνικό όνομα "Αζναβούρ". Η αναγνωρισιμότητα ήρθε το 1946, σε μία από εκείνες τις παραστάσεις, όταν η τραγουδίστρια Εντίθ Πιάφ τον άκουσε να τραγουδά και κανόνισε να τον πάρει μαζί της, ως μέλος στην καλλιτεχνική της ομάδα, κατά τις περιοδείες της στις ΗΠΑ και στη Γαλλία.

Καριέρα

Επεξεργασία

Μουσική

Επεξεργασία

Από τότε η καλλιτεχνική του εξέλιξη υπήρξε αλματώδης. Από νωρίς γνώρισε τις δημιουργίες του Αρμένιου Σαγιάτ-Νοβά του 18ου αιώνα καθώς και του Ομάρ Καγιάμ πάνω στις οποίες ξεκίνησε να γράφει τραγούδια, από το ύφος των οποίων χαρακτηρίστηκαν «θλιμμένα τραγούδια» (tristesse chansons). Σημαντικότερα εξ αυτών ήταν μια διασκευή του Σαγιάτ Νοβά με τον τίτλο «», το "Ο νε σε ζαμαί", "Κομ ντες ετραζέ", και το "Σε ζουρ ταν αναντύ". Ιδιαίτερη όμως παγκόσμια επιτυχία που σημάδεψε τη δεκαετία του 1960 ήταν το "Λα Μαμά" (1963).

Τον Ιανουάριο του 1961, ο Σαρλ Αζναβούρ στις δόξες του έφθασε στην Αθήνα για να εμφανιστεί σε κοσμικό κέντρο. Αναχωρώντας ο Γάλλος τραγουδιστής συναντήθηκε στο αεροδρόμιο με τη Νάνα Μούσχουρη, η οποία ταξίδευε στο Παρίσι[19].

Ο Σαρλ Αζναβούρ έχει ερμηνεύσει περισσότερα από 1.000 τραγούδια, επί το πλείστον στη γαλλική καθώς και πολλά στην αγγλική, ισπανική, ιταλική και γερμανική γλώσσα. Έχει κάνει πολλές περιοδείες εντός αλλά και εκτός Γαλλίας, όπως στις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής, ΗΠΑ και Καναδά, Αρμενία, Αίγυπτο, καθώς και στην Άπω Ανατολή. Παράλληλα έχει λάβει μέρος σε περίπου 60 κινηματογραφικές ταινίες ενώ υποστηρίζεται ότι έχουν πουληθεί περίπου 100.000.000 δίσκοι του. Μεταξύ των πολλών σπουδαίων τραγουδιστών που έχει συνεργαστεί κατά καιρούς συμπεριλαμβάνεται και η Ελληνίδα τραγουδίστρια Νάνα Μούσχουρη.

Κινηματογράφος

Επεξεργασία

Ο Αζναβούρ είχε μια μεγάλη και πολυποίκιλη καριέρα ως ηθοποιός και εμφανίστηκε σε περισσότερες από 80 ταινίες στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Το 1960 ο Αζναβούρ πρωταγωνίστησε στην ταινία Πυροβολήστε τον πιανίστα του Φρανσουά Τρυφώ, όπου έπαιξε έναν χαρακτήρα με το όνομα Εντουάρ Σαρογιάν. Έλαβε εξαιρετικές κριτικές για την εμφάνισή του στην ταινία Δέκα μικροί νέγροι (1974). Είχε έναν σημαντικό δευτερεύοντα ρόλο στην ταινία Το ταμπούρλο (1979), που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1980. Πρωταγωνίστησε στην ταινία Τα φαντάσματα του καπελά (1982) του Κλοντ Σαμπρόλ. Στη γαλλική έκδοση της ταινίας Η νυχτερίδα (1984), εμφανίστηκε ως καλεσμένος του πρίγκιπα Ορλόφσκι. Σε αυτήν την ταινία πρωταγωνιστούσε η Κίρι Τε Κανάουα, σε σκηνοθεσία του Πλάθιντο Ντομίνγκο στη Βασιλική Όπερα στο Κόβεντ Γκάρντεν. Πρωταγωνίστησε στην ταινία Αραράτ (2002), στην οποία ενσάρκωσε τον Εντουάρ Σαρογιάν, έναν σκηνοθέτη του κινηματογράφου.

Αρμενία και εξωτερικό

Επεξεργασία

Από τον σεισμό που έπληξε την Αρμενία το 1988 και μετά, ο Αζναβούρ βοήθησε τη χώρα μέσω της φιλανθρωπικής οργάνωσής Aznavour for Armenia («Αζναβούρ για την Αρμενία»). Μαζί με τον κουνιάδο του και συγγραφέα Ζωρζ Γκαρβαρέντζ, έγραψε το τραγούδι "Pour toi Arménie" («Για σένα, Αρμενία»), το οποίο ερμηνεύθηκε από δημοφιλείς τραγουδιστές της Γαλλίας και κατέλαβε την πρώτη θέση των charts επί 18 εβδομάδες. Υπάρχει μια πλατεία που φέρει το όνομά του στο κεντρικό Γερεβάν, στην οδό Αμποβιάν, και ένα άγαλμα έχει ανεγερθεί στο Γκιουμρί, όπου χάθηκαν οι περισσότερες ζωές κατά τον σεισμό του 1988. Το 1995 ο Αζναβούρ ανέλαβε τη θέση του πρέσβη και του μόνιμου αντιπροσώπου της Αρμενίας στην ΟΥΝΕΣΚΟ. Ο Αζναβούρ ήταν μέλος του Ταμείου Διεθνούς Συμβουλίου Επιτρόπων της Αρμενίας. Ο οργανισμός αυτός έχει διαθέσει περισσότερα από $150 εκατ. για φιλανθρωπική βοήθεια και βελτίωση των υποδομών στην Αρμενία από το 1992 μέχρι σήμερα. Έλαβε το βραβείο του εθνικού τάγματος της λεγεώνας της τιμής το 1997. Το 2004 ο Αζναβούρ έλαβε τον τίτλο του Εθνικού Ήρωα της Αρμενίας, που αποτελεί το ύψιστο βραβείο της ίδιας χώρας. Στις 26 Δεκεμβρίου 2008, ο πρόεδρος της Αρμενίας Σερζ Σαργκσιάν υπέγραψε ένα προεδρικό διάταγμα το οποίο έδωσε την ιθαγένεια της Δημοκρατίας της Αρμενίας στον Αζναβούρ, τον οποίο αποκάλεσε έναν "εξέχοντα τραγουδιστή και μια εξέχουσα δημόσια προσωπικότητα" αλλά και έναν «ήρωα του λαού της Αρμενίας».

Το 2011 το Μουσείο Σαρλ Αζναβούρ άνοιξε στο Γερεβάν της Αρμενίας. Υπάρχουν δυο κύριες πλατείες που φέρουν το όνομα Πλατεία Σαρλ Αζναβούρ στην Αρμενία, μια στο Γκιουμρί και μια στην πρωτεύουσα της χώρας Γερεβάν.

Τον Απρίλιο του 2016, ο Αζναβούρ επισκέφτηκε την Αρμενία προκειμένου να συμμετάσχει στην τελετή απονομής των βραβείων Aurora. Στις 24 Απριλίου 2016, μαζί με τον Σερζ Σαργκσιάν, την Καθολική Εκκλησία της Αρμενίας, την Αυτού Εξοχότητας Γκαρεγκίν Β΄ και τον ηθοποιό Τζορτζ Κλούνεϊ, ο Αζναβούρ τοποθέτησε λουλούδια στο μνημείο που έχει στηθεί εις ανάμνηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

Πολιτισμός

Επεξεργασία

Το μουσικό ύφος του και η φήμη που είχε αποκτήσει στο εξωτερικό άσκησαν επιρροή σε πολλά πεδία της ποπ κολτούρας. Το όνομα του Αζναβούρ αποτέλεσε την έμπνευση για το όνομα του χαρακτήρα Char Aznable στη σειρά anime Mobile Suit Gundam (1979) του Γιοσιγιούκι Τομίνο. Το τραγούδι του "Parce Que Tu Crois" αποτέλεσε τη βάση για το τραγούδι What's the Difference που έγραψε ο παραγωγός Dr. Dre και ερμηνεύουν οι Eminem & Xzibit. Ο Αζναβούρ αναφέρεται στο τραγούδι "Sister Europe" του συγκροτήματος The Psychedelic Furs (στίχος "The radio upon the floor / is stupid, it plays Aznavour"), στο τραγούδι του Κεμάλ Μοντένο "Stavi tiho Aznavoura" (στίχος "Play Aznavour quietly") κι στο τραγούδι του Τζόναθαν Ρίτσμαν "Give Paris One More Chance."

Ο Μπομπ Ντίλαν ανέφερε χαρακτηριστικά: "Μου αρέσει πάρα πολύ ο Σαρλ Αζναβούρ. Τον παρακολούθησα τη δεκαετία του 1960 στο Κάρνεγκι Χολ και απλά εντυπωσιάστηκα".

Ο Αζναβούρ συχνά έκανε πλάκα με την εξωτερική του εμφάνιση, το πολυσυζητημένο κομμάτι της οποίας ήταν το ύψος του: είχε ύψος 1.60 μ. Αυτό αποτέλεσε πηγή χιούμορ για την αυτοπεποίθηση που είχε ο Αζναβούρ.

Τον Αύγουστο του 2017 έλαβε το δικό του αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλυγουντ. Τον Απρίλιο του 2018 μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Αγίας Πετρούπολης με κάταγμα στη μέση, το οποίο έπαθε κατά τη διάρκεια μιας πρόβας που έκανε πριν πραγματοποιήσει μια συναυλία στην πόλη. Η συναυλία αναβλήθηκε μέχρι την επόμενη σεζόν. Στις 5 Μαΐου 2018 ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του BBC Radio 2 Graham Norton Show.

Προσωπική ζωή

Επεξεργασία

Ο Αζναβούρ παντρεύτηκε τρεις φορές: με τη Μισελίν Ριζέλ (1946), την Εβελίν Πλεσίς (1956) και την τελευταία σύζυγό του Ούλα Θόρσελ (1967). Έξι παιδιά απέκτησε από αυτούς τους γάμους: Σέντα, Σαρλ, Πάτρικ, Κάτια, Μίσα και Νικολάς. Το 1990 έδωσε πληροφορίες για τη ζωή του στον συγγραφέα-σκηνοθέτη Μίκαελ Φίνεϊ Κάλαν για χάρη της σειράς My Riviera, τα γυρίσματα της οποίας πραγματοποιήθηκαν στο εσωτερικό και στη γύρω περιοχή από το σπίτι του Αζναβούρ στο Πορτ Γκριμόντ στη νότια Γαλλία. Κατοικούσε στην περιοχή Σεντ Σιλπίς στο Βω της Ελβετίας.

Την 1η Οκτωβρίου 2018 ανακοινώθηκε ότι ο Αζναβούρ πέθανε στο σπίτι του, στο χωριό Μούριες, στη νότια Γαλλία.

Πολιτική

Επεξεργασία

Ο Αζναβούρ συμμετείχε ενεργά στη γαλλική, αρμενική και διεθνή πολιτική καθώς η καριέρα του απογειωνόταν. Κατά τη διάρκεια των γαλλικών προεδρικών εκλογών του 2002, όταν ο συντηρητικός εθνικιστής Ζαν-Μαρί Λε Πεν του Εθνικού Μετώπου πέρασε στον επόμενο γύρο των εκλογών απέναντι στον τότε Γάλλο πρόεδρο Ζακ Σιράκ, ο Αζναβούρ υπέγραψε το υπόμνημα "Vive la France" και κάλεσε όλους τους Γάλλους να "τραγουδήσουν τη Μασσαλιώτιδα σε ένδειξη διαμαρτυρίας[20]. Ο Σιράκ, προσωπικός φίλος του Αζναβούρ, κέρδισε τελικά τις εκλογές του 2002 με απόλυτη πλειοψηφία, λαμβάνοντας πάνω από το 82% του συνόλου των ψήφων.

Ο Αζναβούε έγραψε ένα τραγούδι με θέμα τη Γενοκτονία των Αρμενίων, που είχε τον τίτλο "Ils sont tombés" (γνωστό στα αγγλικά ως "They fell").

Συχνά συμμετείχε σε εκστρατείες αναφορικά με τη μεταρρύθμιση του διεθνούς νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων. Το Νοέμβριο του 2005 συναντήθηκε με τον τότε πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και συζήτησαν το θέμα της αναθεώρησης του όρου για την προστασία των ερμηνευτών και των παραγωγών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στα πλαίσια της συζήτησης τάχθηκε υπέρ της πιθανότητας επέκτασης του όρου αυτού από τα 50 χρόνια που ισχύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση στα 95 χρόνια που ισχύει στον αντίστοιχο νόμο στις ΗΠΑ, δηλώνοντας ότι "όσον αφορά τον νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων, οι καλλιτέχνες και οι δισκογραφικές εταιρείες έχουν την ίδια ακριβώς άποψη. Η επέκταση του όρου περί προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων θα ήταν κάτι καλό για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, θετικό για την ευρωπαϊκή οικονομία και θα έβαζε ένα τέλος στη διάκριση που υφίσταται σήμερα με τις ΗΠΑ". Επιπλέον αντάλλαξε πυρά με τη Γαλλίδα πολιτικό Κριστίν Μπουτέν πάνω στην άποψή της για μια "παγκόσμια άδεια" που θα έδινε εξουσιοδότηση κάθε φορά που θα γινόταν μια κοινή χρήση αρχείων, που προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα, μέσω του διαδικτύου. Ο Αζναβούρ ισχυρίστηκε ότι αυτή η "άδεια" θα περιόριζε τη δημιουργικότητα. Τον Μάιο του 2009 η γαλλική γερουσία ενέκρινε ένα από τα σκληρότερα νομοσχέδια που δημιουργήθηκαν ποτέ πάνω στη διαδικτυακή καταπολέμηση της πειρατείας μετά από μια ψηφοφορία 189 υπέρ και 14 κατά. Ο Αζναβούρ ήταν θερμός υποστηρικτής αυτού του μέτρου και το θεώρησε σημαντική νίκη:

Εάν η νεολαία δεν μπορεί να βγάλει τα προς το ζην μέσω της δημιουργικής εργασίας, τότε θα βρουν άλλο τρόπο για να το καταφέρει και έτσι ο καλλιτεχνικός κόσμος θα υποστεί ένα σοβαρό χτύπημα. Δεν θα γράφονται νέα τραγούδια, δεν θα γράφονται νέα βιβλία, δεν θα παράγεται τίποτα απολύτως. Επομένως, έπρεπε να πολεμήσουμε.

Παράλληλα με τον τιμητικό τίτλο του Γάλλου πρέσβη στην Αρμενία, ο Αζναβούρ δέχτηκε τη θέση του πρέσβη της Αρμενίας στην Ελβετία στις 12 Φεβρουαρίου 2009:

Στην αρχή δίστασα καθώς αυτή η θέση δεν είναι μια εύκολη δουλειά, Μετά σκέφτηκα πως ό,τι είναι σημαντικό για την Αρμενία, είναι σημαντικό και για εμάς. Δέχτηκα την πρόταση με αγάπη, χαρά και ένα αίσθημα βαθιάς αξιοπρέπειας.

Βραβεία και αναγνώριση

Επεξεργασία

Έλαβε πλείστα βραβεία και τιμητικές διακρίσεις μεταξύ των οποίων τον Χρυσό Λέοντα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, το βραβείο Βικτουάρ της Γαλλίας, το Βραβεία Σεζάρ, το βραβείο του 30ου Φεστιβάλ κινηματογράφου Αιγύπτου. Έχει επίσης λάβει το μετάλλιο της Γαλλικής Ακαδημίας, του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, Ιππότη Τάγματος του Καναδά, Ιππότη Τάγματος της Αρμενίας, παράσημο της Δημοκρατίας Ναγκόρνο Καραμπάχ καθώς και χωρών της Λατινικής Αμερικής.

Πρωτοστάστησε στην αποστολή βοήθειας στην Αρμενία και στην Αϊτή όταν επλήγησαν από σεισμούς. Διατηρούσε διπλωματικό διαβατήριο Γαλλίας και Αρμενίας και ήταν πρέσβης καλής θέλησης της Αρμενίας στην UNESCO. Επιπλέον ήταν μόνιμος αντιπρόσωπος της Αρμενίας στον ΟΗΕ[21].

Τιμές

Επεξεργασία
  • 1995 – Μεγάλο Μετάλλιο της Γαλλικής Ακαδημίας
  • 1997 – Officier (Αξιωματικός) της Λεγεώνας της Τιμής
  • 2004 - Commandeur (Στρατηγός) της Λεγεώνας της Τιμής
  • 2004 – Εθνικός Ήρωας της Αρμενίας
  • 2004 - Αξιωματικός του Τάγματος του Λεοπόλδου
  • 2008 – Επίτιμος Αξιωματικός του Τάγματος του Καναδά
  • 2009 – Αξιωματικός του Εθνικού Τάγματος του Κεμπέκ
  • 2015 – Στρατηγός στο Βελγικό Τάγμα του Στέμματος
  • 2017 – Μετάλλιο Ραούλ Βάλλενμπεργκ

Βραβεία

Επεξεργασία
  • 1960 – Βραβείο Γκραν Πρι για το Καλύτερο Ιταλικό Τραγούδι
  • 1963, 1971 και 1980 – Βραβεία Έντισον (νικητής βραβείων τρεις φορές)
  • 1971 – Τιμητικό Βραβείο του Χρυσού Λέοντα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για την Ιταλική έκδοση του τραγουδιού Mourir d'aimer
  • 1995 – Πρεσβευτής Καλής Θέλησης και Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Αρμενίας στην ΟΥΝΕΣΚΟ
  • 1996 – Εισαγωγή στην Αίθουσα της Δόξας των Τραγουδοποιών
  • 1997 – Βραβείο French Victoire για τον άνδρα καλλιτέχνη της χρονιάς
  • 1997 – Επίτιμο βραβείο Σεζάρ
  • 2005 – Le Plus Grand Français #29
  • 2006 – Επίτιμο βραβείο του 30ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Καΐρου
  • 2008 – Ιθαγένεια της Δημοκρατίας της Αρμενίας
  • 2009 – Βραβείο Ισόβιου Κατορθώματος MIDEM
  • 2009 – Βραβείο Γκριγκόρ Λουσάροβιτς της δημοκρατίας του Ναγκόρνο Καραμπάχ
  • 2009 – Επίτιμο διδακτορικό από το πανεπιστήμιο του Μοντρεάλ
  • 2010 – Επίτιμο βραβείο από τη Ρωσία "Για τη συνεισφορά στην ενίσχυση των πολιτιστικών σχέσεων μεταξύ της Ρωσίας και της Γαλλίας"
  • 2014 – Ειδικό Βραβείο ονομασμένο προς τιμήν του Ρουμπέν Μαμουλιάν των Εθνικών Βραβείων Κινηματογράφου "Χαγιάκ" της Αρμενίας για τη "μεγάλη συνεισφορά του στον παγκόσμιο κινηματογράφου"
  • 2016 - Επίτιμη πλάκα Αστέρα του Χόλυγουντ από το τμήμα εμπορίου του Χόλυγουντ
  • 2017 - Αστέρας στο Walk of Fame του Χόλυγουντ, στη Λεωφόρο Χόλυγουντ 6225.

Φιλμογραφία

Επεξεργασία
  • La Guerre des gosses (1936) … κομπάρσος
  • Goodbye Darling (1946) (ως Αζναβούρ) … Le duettiste
  • Entrez dans la danse (1948)
  • Une gosse sensass' (1957) … Le chanteur
  • Paris Music Hall (1957) … Σαρλ
  • La Tête contre les murs (1959) … Ωρτεβάν
  • Les Dragueurs (1959) … Ζοζέφ Μπουβιέ
  • Pourquoi viens-tu si tard? (1959) … Un danseur
  • Oh! Qué mambo (1959) … Un spectateur au cabaret (απιστοποίητο)
  • Le Testament d'Orphée (1960) … Ο περίεργος άνδρας (απιστοποίητο)
  • Un taxi pour Tobrouk (1960) … Σάμουελ Γκόλντμαν
  • Tomorrow Is My Turn (Le Passage du Rhin) (1960) … Ροζέρ
  • Tirez sur le pianiste (1960) … Σαρλί Κοχλέρ/Έντουαρντ Σαρογιάν
  • Gosse de Paris (1961)
  • Les Lions sont lâchés (1961) … Charles, un convive de Marie-Laure
  • Esame di guida … tempo di Roma (1962) … Μαρσελό
  • Horace 62 (fr) (1962) … Χοράς Φαμπιανί
  • Le Diable et les dix commandements (1962) … Ντενίς Μαγιώ (επεισόδιο "Homicide point ne seras")
  • Les Quatre vérités (1962) … Σαρλ
  • Les Vierges (1963) … Μπερθέ
  • Cherchez l'Idole (1963) … Αζναβούρ
  • Le Rat d'Amérique (1963) … Σαρλ
  • Thomas l'imposteur (1964)
  • Alta infedeltà (1964) … Giulio (απόσπασμα "Peccato nel Pomeriggio")
  • La Métamorphose des cloportes (1965) … Έντμοντ
  • le facteur s'en va-t-en guerre (1966) … Τιμπόν
  • Paris au mois d'août (1966) … Ανρί Πλαντίν
  • Caroline chérie (fr) (1968) … Ποστιγιόν
  • Candy (1968)
  • Le Temps des loups (1969) … Επιθεωρητής
  • The Adventurers (1970) … Μαρσέλ Καμπιόν
  • L'Amour (1970) … Le présentateur
  • The Games (1970) … Πάβελ Βέντεκ
  • The Selfish Giant (1971) … Narrator (γαλλική έκδοση)
  • Un beau monstre (1971) … Επιθεωρητής Λιρόι
  • The Lion's Share (1971) … Έρικ Σαμπόν
  • Les Intrus (1972) … Σαρλ Μπερνάρντ
  • The Blockhouse (1973) … Βισκοντί
  • And Then There Were None (1974) … Μισέλ Ραβέν
  • Sky Riders (1976) … Επιθεωρητής Νικολίδης
  • Folies bourgeoises (1976) … Δρ. Λαρτίγκ
  • The Muppet Show (1977) … Γκεστ εμφάνιση
  • Die Blechtrommel (1979) … Σιγισμούνδος Μάρκος
  • Ciao, les mecs (1979) … L'‌amnésique
  • The Magic Mountain (1982) … Νάφτα
  • Qu'est-ce qui fait courir David? (1982) … Léon, le père de David
  • Les Fantômes du chapelier (1982) … Κασούντας
  • Une jeunesse (1983) … Μπελούν
  • Viva la vie! (1984) … Έντουαρντ Τακβοριάν
  • Yiddish Connection (1986) … Άαρον Ραποπόρ
  • Mangeclous (1988) … Ζερεμί
  • Il Maestro (it) (1989) … Ρομουάλντι
  • Le chinois (1989) … Σαρλ Κοτρέλ
  • Charles Aznavour Armenia 1989 (1989)
  • Les Années campagne (1992) … Παππούς
  • Pondichéry, dernier comptoir des Indes (1997) … Λέο Μπαουμάν
  • Le Comédien (1997) … Μονσιέ Μαϊγιάρ
  • Laguna (2001)
  • The Truth About Charlie (2002) … Ο ίδιος
  • Ararat (2002) … Έντουαρντ Σαρογιάν
  • Le Père Goriot (2004) … Ζαν-Ζοακίμ Γκοριό
  • Ennemis publics (2005)
  • The Colonel (2006) … Περ Ροσί
  • Up (2009) … Καρλ Φρέντρικσεν

Ντοκιμαντέρ

Επεξεργασία
  • Charles Aznavour – Armenia (1989) – Το θέμα ήταν η ανθρωπιστική βοήθεια που πρόσφερε ο Αζναβούρ στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Αρμενία, με τον σεισμό του 1988.
  • Christmas in Vienna III (1994) – Μια χριστουγεννιάτικη συναυλία με τους Αζναβούρ, Πλάθιντο Ντομίνγκο και Σίσελ Κίρκγιεμπο και τη συμμετοχή της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βιέννης υπό τη διεύθυνση του Κροάτη μαέστρου Βιετσοσλάβ Σουτέι.
  • Making of "Colore Ma Vie" (2007) – Ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, που συνόδευε την κυκλοφορία του άλμπουμ Colore Ma Vie. Γυρισμένο στην Αβάνα και στο Παρίσι, το θέμα του είναι η συνεργασία του Αζναβούρ με τον Τσούτσο Βαλντές.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 21  Οκτωβρίου 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Du monde à Montfort l'Amaury pour se recueillir sur la tombe de Charles Aznavour». (Γαλλικά) France Bleu. 3  Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 22  Αυγούστου 2019.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Une dernière fois, les fans ont chanté «Emmenez-moi» pour Charles Aznavour». (Γαλλικά) Le Parisien. 6  Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 22  Αυγούστου 2019.
  4. ↑ 4,0 4,1 (Aρμενικά) Αρμένικη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. Armenian Encyclopedia Publishing House. 1974.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Հայկական համառոտ հանրագիտարան» (Aρμενικά) Armenian Encyclopedia Publishing House. 1990.
  6. ↑ 6,0 6,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990000337. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  7. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990000337. Ανακτήθηκε στις 17  Νοεμβρίου 2024.
  8. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0002198/bio.
  9. ↑ Montreux Jazz Festival Database. 1240. Ανακτήθηκε στις 25  Σεπτεμβρίου 2020.
  10. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2017. 
  11. ↑ «Charles Aznavour a son étoile : "Quand on m'apporte quelque chose, je suis ravi"». Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2018. 
  12. ↑ «Charles Aznavour à Trélazé - À Montréal le 21 octobre > Les ArtsZé». 30 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2018. 
  13. ↑ «C à vous Intégrale : Juliette Binoche, Charles Aznavour, Mireille Dumas et Raphaël Esrail». 22 Σεπτεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2018. 
  14. ↑ Hunter-Tilney, Ludovic (28 October 2013). «Charles Aznavour, Royal Albert Hall, London – review». Financial Times. http://www.ft.com/intl/cms/s/2/8174330c-3fce-11e3-8882-00144feabdc0.html#axzz365LcGLPa. Ανακτήθηκε στις 30 June 2014. 
  15. ↑ Holden, Stephen (30 April 2009). «Aznavour Exploring Both Love and l'Amour». New York Times. https://www.nytimes.com/2009/05/01/arts/music/01azna.html?module=Search&mabReward=relbias%3Ar%2C%5B%22RI%3A5%22%2C%22RI%3A18%22%5D. Ανακτήθηκε στις 30 June 2014. 
  16. ↑ Cords, Suzanne (21 May 2014). «The master of the chanson». Deutsche Welle. http://dw.de/p/1C3LY. Ανακτήθηκε στις 30 June 2014. «Long a legend, Charles Aznavour is the best known French chansonnier and arguably Armenia's most famous son.» 
  17. ↑ Akopian, Aram (2001). Armenians and the World: Yesterday and Today. Yerevan: Noyan Tapan. σελ. 91. ISBN 9789993051299. It will be probably just to say that today he is the most famous Armenian, known and admired all over the world. 
  18. ↑ «Charles Aznavour: A chat with the legendary performer, winner of the TIME 100 Online poll as the Entertainer of the Century». TIME. 9 July 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 May 2008. https://web.archive.org/web/20080517175513/http://www.time.com/time/community/transcripts/chattr070998.html. Ανακτήθηκε στις 1 May 2011. 
  19. ↑ Αφίξεις με φλας ή χωρίς, Ιστορικό Λεύκωμα 1961, σελ. 155, Καθημερινή (1997)
  20. ↑ «Biography – Charles Aznavour». Rfimusique.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2011. 
  21. ↑ «Aznavour to become Armenian envoy». BBC. 13 February 2009. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7888243.stm. 

Πηγές

Επεξεργασία
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμ. 3ος, σελ. 193
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σαρλ_Αζναβούρ&oldid=9879218"