John D Pappas
Legal & Financial Consultant (AGM & Associates Law Firm). Independent authoring scholar with interdisciplinary academic background in Law / Computer Science (National and Kapodistrian University of Athens / Columbia University: B.S.), International Economics, Industrial Organization and Antitrust Law (Columbia University: M.A.), Econometrics and Global Equilibrium Theory (Columbia University: Ph.D. Fellow in Economics, 1985). Thesis: "The Dynamic Model of Antagonism: A mathematical application of Chaos Theory in the social sciences and strategic analysis" (ISBN 978-960-99011-0-9). Professional experience at JPMorgan/MHT (JPMorgan's headquarters in New York / Swaps and Futures Group), CNN (Atlanta), CNNI (London), etc., and academic-instruction experience at Columbia University, State University of New York, and National and Kapodistrian University of Athens. Authored more than 40 published articles and books—e.g., uploaded herein, "The Concept of Measure and the Criterion of Sustainability" (The St. John's Review, 56.1: 74-94), "Socio-economic Hubris: An alternative approach to sovereign debt crisis management" (ISBN 978-960-93-3990-02), "Heraltitian dynamics in the Antigone and the fallacy of the Right of the Strongest" ("Bulletin of Taras Shevchenko National University of Kyiv. Literary Studies. Linguistics. Folklore Studies", 31.1:55-60, DOI: https://doi.org/10.17721/1728-2659.2022.31.11) and "Hedge Ratio for Mortgage-Backed Securities" (MHT/JPMorgan working paper).
ORCID: 0000-0003-1852-3603.
https://orcid.org/0000-0003-1852-3603
ORCID: 0000-0003-1852-3603.
https://orcid.org/0000-0003-1852-3603
less
InterestsView All (8)
Uploads
Papers
That research was to be used as a building block for a customer-oriented (rather than bank-trading) product which would specify the proper hedge ratio and futures position for any MBS as a function of such observable variables as the coupon rate of the MBS pool, the current market mortgage rate, and the current slope of the money market yield curve. Based on the research findings, however, such a product seemed to be ill-advised (as of 1986 and ever since) due to the sizable errors to which the hedge ratio would be subjected, even using the best (i.e. most statistically significant) model.
The recommendation of the memorandum is that mortgage-backed securities hedges for customers be implemented and managed on an ad hoc basis by the marketing executives of the bank that carried out that research (MHT, predecessor bank of JPMorgan), and that the bank (as well as any other investment banking institution) discontinues efforts to produce a specific product for this purpose.
“γ) Η επίσημη γλώσσα του Δεύτερου Μέρους θα είναι η «Μακεδονική γλώσσα», όπως αναγνωρίσθηκε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977, και περιγράφεται στο Άρθρο 7 (3) και (4) της παρούσας Συμφωνίας.”
Δεδομένου όμως ότι ΟΥΔΕΜΙΑ απολύτως γλώσσα γενικώς και ΟΥΔΕΜΙΑ «Μακεδονική γλώσσα» ειδικώς “αναγνωρίσθηκε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977”, το εν λόγω εδάφιο προσδιορίζει ασαφώς και αορίστως ως «Μακεδονική γλώσσα» (“Macedonian language”) μια ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ γλώσσα, επί τη βάσει μάλιστα ενός ψευδούς γεγονότος παρουσιαζομένου ως δήθεν αληθούς, ότι δηλαδή δήθεν στην “Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977” δήθεν αναγνωρίσθηκε κάποια, οποιαδήποτε, γλώσσα, και ειδικά μάλιστα κάποια... «Μακεδονική γλώσσα» (“Macedonian language”).
Επομένως το ως άνω εδάφιο παραβιάζει κατάφωρα δύο θεμελιώδεις αρχές του Δικαίου, την αρχή της ΣΑΦΗΝΕΙΑΣ (μη αμφισημίας, μη αοριστίας) και την αρχή της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, αφού δι' ενός χονδροειδούς και παραπειστικού ψεύδους ορίζεται ως «Μακεδονική γλώσσα» (“Macedonian language”) κάποια ανύπαρκτη γλώσσα ασαφώς και αορίστως και μάλιστα κατά ένα παράλογο τρόπο. Συνδυαστικά δε αυτές οι δύο αρχές (Σαφήνεια και Αλήθεια) συναποτελούν τον ακρογωνιαίο αξιακό λίθο επί του οποίου εδράζεται η ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, είτε σε επίπεδο Εθνικού Δικαίου είτε σε επίπεδο Διεθνούς Δικαίου... Δεδομένου δε ότι το εν λόγω εδάφιο είναι ΟΥΣΙΩΔΕΣ, και μάλιστα με ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ σημασία—αφού η «Μακεδονική γλώσσα» είναι ένα από τα τρία μείζονα διακυβεύματα τα οποία η «Συμφωνία τών Πρεσπών» δήθεν «διαρρυθμίζει» («settles») οριστικά—αυτή η εξωπραγματική Συμφωνία τελεί υπό αίρεση και σε κάθε περίπτωση δεν παράγει δίκαιο, ήτοι δεν έχει έννομες συνέπειες: Μπορεί να καταγγελθεί από εκάτερο των συμβαλλομένων μερών οποτεδήποτε και μονομερώς στο μέλλον ως θεμελιωδώς ακυρώσιμη, ήτοι ως ερειδομένη επί ψευδών, αοριστιών, ασαφειών και παραπειστικών ψευδοϊστορικών στοιχείων.
Η μονογραφία συμπεριλαμβάνει δίγλωσση παράθεση συναφών αποχαρακτηρισμένων εγγράφων τού Υπουργείου Εξωτερικών τών Η.Π.Α. (πρωτότυπο κείμενο στην Αγγλική, μετάφραση στην Ελληνική).
...................................................................................................................................................................
The background of the American intervention for the restoration of democracy in Greece in 1974. The severe impact of the Ioannides-Bonanos coup (Nov. 25, 1973) on the effectiveness of the Greek Armed Forces in 1973-1974. The solution of Bonanos-Karamanlis to the Greek issue. Pertinent declassified documents of the US Department of State (herein, in bilingual form: original text in English, translation into Greek).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μερικοί σύγχρονοι Έλληνες πολιτικοί, ειδικά αυτοί που επωφελούνται από την μεταπολεμική παγκοσμιοποίηση, δίνουν την εντύπωση ότι στον δημόσιο λόγο τους έχουν κάποιο «θέμα» με τις λέξεις «έθνος», «γένος», «πατρίδα», «χριστιανικός», κ.ο.κ. Απεναντίας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (1907-1998), παρότι πρωτοστάτησε στην ένταξη της Ελλάδος στην Ε.Ε., ουδέποτε απεδέχθη οποιαδήποτε απομείωση του ηγετικού του δικαιώματος να απευθύνεται προς τον Ελληνικό Λαό με την γλώσσα της αληθείας, ήτοι διά τέτοιων θεμελιωδών λέξεων και συναφών εννοιών, ειδικά μάλιστα οσάκις ανεφέρετο στον Αγώνα τής Παλιγγενεσίας, όπως καταδεικνύεται από τρία διαγγέλματά του προς τον ελληνικό λαό το 1959-1961, που περιλαμβάνονται στην παρούσα ανθολογία στο πρωτότυπο (πολυτονικό) κείμενο.
As consequence, after almost half a century, the public debate on what actually happened in downtown Athens during the tragic three-day period 16-18 November 1973 is still marked by widespread confusion, or even divergent views: For decades, that ongoing debate has been dominated by the (false) IOANNIDEAN NARRATIVE, i.e., (a) that the uprising was suppressed with heavy human loss in peacetime, with dozens of dead and hundreds of wounded unarmed demonstrators, (seemingly) at the responsibility of (allegedly) «bloodthirsty» dictator George Papadopoulos, and therefore (b) that Ioannide's military coup against Papadopoulos' regime—allegedly initiated on the morning of 25 November 1973—restored, if nothing else, public order within the country (according to Ioannidis), at least in light of the allegedly «bloodless» effectiveness of that coup (according to the Greek Press on 26 November 1973).
To date, no historian has explicitly pointed out (in writing), that Ioannide's coup against Papadopoulos began not at the dawn of November 25 (as alleged), but rather at 10:00 17 November 1973 (effectually), by taking then the brutal form of criminal indiscreet slaughter of tens of unarmed demonstrators, as well as unsuspecting citizens, by ruthless conspirators under the command of Brigadier Ioannides.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στην υφισταμένη ιστοριογραφία σχετικά με την «εξέγερση του Πολυτεχνείου» (1973), παρότι το πόρισμα της προκαταρκτικής εξετάσεως που διενεργήθη από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Τσεβά (1974), το οποίο αποκαλύπτει μέρος της ιστορικής Αληθείας σχετικά με εκείνη την εξέγερση, αποτελεί πρώτιστη και κύρια πηγή τεκμηρίωσης, εν τούτοις μάλλον δεν έχει επιδειχθεί η προσήκουσα επιμέλεια όσον αφορά στα πρακτικά τής επακολουθησάσης συναφούς δίκης ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών (1975), στην οποία απεκαλύφθη όλη, ή σχεδόν όλη, η ιστορική Αλήθεια για τα προσκηνιακώς και παρασκηνιακώς τεκταιθέντα στις 16-25 Νοεμβρίου 1973.
Κατά συνέπεια, σχεδόν μετά από μισό αιώνα, συνεχίζει να υφίσταται ευρεία σύγχυση, ή και αντιπαράθεση διισταμένων απόψεων, στον δημόσιο διάλογο για τα όσα έλαβαν χώρα στο κέντρο της Αθήνας κατ' εκείνο το τραγικό τριήμερο: Επί δεκαετίες στη Μεταπολίτευση, έχει επικυριαρχήσει το από τότε (ψευδές) ΙΩΑΝΝΙΔΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ, ότι δηλαδή εκείνη η εξέγερση κατεστάλη με βαρύ τίμημα δεκάδων νεκρών και εκατοντάδων τραυματιών με (δήθεν) ευθύνη τού (δήθεν) «αιμοσταγούς» δικτάτορος Γ. Παπαδόπουλου, και επομένως ότι το πραξικόπημα των Ιωαννίδη-Μπονάνου, που άρχισε (δήθεν) το πρωί της 25ης Νοεμβρίου 1973, αποκατέστησε, αν μη τι άλλο, την δημόσια τάξη στο εσωτερικό τής χώρας (σύμφωνα με τον Ιωαννίδη), αφού μάλιστα εκείνο το πραξικόπημα ήταν (δήθεν) «αναίμακτο» (σύμφωνα με τον Τύπο στις 26 Νοεμβρίου 1973).
Ουδείς ιστοριογράφος έχει εγγράφως επισημάνει ότι το πραξικόπημα κατά του καθεστώτος Παπαδόπουλου δεν άρχισε (δήθεν) στα χαράματα της 25ης Νοεμβρίου, αλλά (έργῳ) στις 10:00 της 17ης Νοεμβρίου τού έτους 1973, και μάλιστα με την βάρβαρη και εγκληματική μέθοδο της τυφλής ανθρωποκτονίας δεκάδων άοπλων και ανυποψίαστων πολιτών από ανεξέλεγκτες συνωμοτικές δυνάμεις τού Ιωαννίδη.
TSU official publication:
https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243/pdf
Copyright © 2021 Translational and Clinical Medicine - Georgian Medical Journal
(Biannual Medical Journal of Ivane Javakhishvili Tbilisi State University and Georgian Medical Association).
https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243
https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243/pdf
Citation: PAPPAS, John D. “Unnecessary religious lockout: Comprehensive statistical results of the COVID-19 pandemic in the Christian Orthodox countries in Easter 2020,” Translational and Clinical Medicine - Georgian Medical Journal, [S.l.], v. 6, n. 2, pp. 48-56, Dec. 2021. ISSN 2346-8491. Available at: <https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243> and <https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243/pdf>.
That research was to be used as a building block for a customer-oriented (rather than bank-trading) product which would specify the proper hedge ratio and futures position for any MBS as a function of such observable variables as the coupon rate of the MBS pool, the current market mortgage rate, and the current slope of the money market yield curve. Based on the research findings, however, such a product seemed to be ill-advised (as of 1986 and ever since) due to the sizable errors to which the hedge ratio would be subjected, even using the best (i.e. most statistically significant) model.
The recommendation of the memorandum is that mortgage-backed securities hedges for customers be implemented and managed on an ad hoc basis by the marketing executives of the bank that carried out that research (MHT, predecessor bank of JPMorgan), and that the bank (as well as any other investment banking institution) discontinues efforts to produce a specific product for this purpose.
“γ) Η επίσημη γλώσσα του Δεύτερου Μέρους θα είναι η «Μακεδονική γλώσσα», όπως αναγνωρίσθηκε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977, και περιγράφεται στο Άρθρο 7 (3) και (4) της παρούσας Συμφωνίας.”
Δεδομένου όμως ότι ΟΥΔΕΜΙΑ απολύτως γλώσσα γενικώς και ΟΥΔΕΜΙΑ «Μακεδονική γλώσσα» ειδικώς “αναγνωρίσθηκε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977”, το εν λόγω εδάφιο προσδιορίζει ασαφώς και αορίστως ως «Μακεδονική γλώσσα» (“Macedonian language”) μια ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ γλώσσα, επί τη βάσει μάλιστα ενός ψευδούς γεγονότος παρουσιαζομένου ως δήθεν αληθούς, ότι δηλαδή δήθεν στην “Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977” δήθεν αναγνωρίσθηκε κάποια, οποιαδήποτε, γλώσσα, και ειδικά μάλιστα κάποια... «Μακεδονική γλώσσα» (“Macedonian language”).
Επομένως το ως άνω εδάφιο παραβιάζει κατάφωρα δύο θεμελιώδεις αρχές του Δικαίου, την αρχή της ΣΑΦΗΝΕΙΑΣ (μη αμφισημίας, μη αοριστίας) και την αρχή της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, αφού δι' ενός χονδροειδούς και παραπειστικού ψεύδους ορίζεται ως «Μακεδονική γλώσσα» (“Macedonian language”) κάποια ανύπαρκτη γλώσσα ασαφώς και αορίστως και μάλιστα κατά ένα παράλογο τρόπο. Συνδυαστικά δε αυτές οι δύο αρχές (Σαφήνεια και Αλήθεια) συναποτελούν τον ακρογωνιαίο αξιακό λίθο επί του οποίου εδράζεται η ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, είτε σε επίπεδο Εθνικού Δικαίου είτε σε επίπεδο Διεθνούς Δικαίου... Δεδομένου δε ότι το εν λόγω εδάφιο είναι ΟΥΣΙΩΔΕΣ, και μάλιστα με ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ σημασία—αφού η «Μακεδονική γλώσσα» είναι ένα από τα τρία μείζονα διακυβεύματα τα οποία η «Συμφωνία τών Πρεσπών» δήθεν «διαρρυθμίζει» («settles») οριστικά—αυτή η εξωπραγματική Συμφωνία τελεί υπό αίρεση και σε κάθε περίπτωση δεν παράγει δίκαιο, ήτοι δεν έχει έννομες συνέπειες: Μπορεί να καταγγελθεί από εκάτερο των συμβαλλομένων μερών οποτεδήποτε και μονομερώς στο μέλλον ως θεμελιωδώς ακυρώσιμη, ήτοι ως ερειδομένη επί ψευδών, αοριστιών, ασαφειών και παραπειστικών ψευδοϊστορικών στοιχείων.
Η μονογραφία συμπεριλαμβάνει δίγλωσση παράθεση συναφών αποχαρακτηρισμένων εγγράφων τού Υπουργείου Εξωτερικών τών Η.Π.Α. (πρωτότυπο κείμενο στην Αγγλική, μετάφραση στην Ελληνική).
...................................................................................................................................................................
The background of the American intervention for the restoration of democracy in Greece in 1974. The severe impact of the Ioannides-Bonanos coup (Nov. 25, 1973) on the effectiveness of the Greek Armed Forces in 1973-1974. The solution of Bonanos-Karamanlis to the Greek issue. Pertinent declassified documents of the US Department of State (herein, in bilingual form: original text in English, translation into Greek).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μερικοί σύγχρονοι Έλληνες πολιτικοί, ειδικά αυτοί που επωφελούνται από την μεταπολεμική παγκοσμιοποίηση, δίνουν την εντύπωση ότι στον δημόσιο λόγο τους έχουν κάποιο «θέμα» με τις λέξεις «έθνος», «γένος», «πατρίδα», «χριστιανικός», κ.ο.κ. Απεναντίας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (1907-1998), παρότι πρωτοστάτησε στην ένταξη της Ελλάδος στην Ε.Ε., ουδέποτε απεδέχθη οποιαδήποτε απομείωση του ηγετικού του δικαιώματος να απευθύνεται προς τον Ελληνικό Λαό με την γλώσσα της αληθείας, ήτοι διά τέτοιων θεμελιωδών λέξεων και συναφών εννοιών, ειδικά μάλιστα οσάκις ανεφέρετο στον Αγώνα τής Παλιγγενεσίας, όπως καταδεικνύεται από τρία διαγγέλματά του προς τον ελληνικό λαό το 1959-1961, που περιλαμβάνονται στην παρούσα ανθολογία στο πρωτότυπο (πολυτονικό) κείμενο.
As consequence, after almost half a century, the public debate on what actually happened in downtown Athens during the tragic three-day period 16-18 November 1973 is still marked by widespread confusion, or even divergent views: For decades, that ongoing debate has been dominated by the (false) IOANNIDEAN NARRATIVE, i.e., (a) that the uprising was suppressed with heavy human loss in peacetime, with dozens of dead and hundreds of wounded unarmed demonstrators, (seemingly) at the responsibility of (allegedly) «bloodthirsty» dictator George Papadopoulos, and therefore (b) that Ioannide's military coup against Papadopoulos' regime—allegedly initiated on the morning of 25 November 1973—restored, if nothing else, public order within the country (according to Ioannidis), at least in light of the allegedly «bloodless» effectiveness of that coup (according to the Greek Press on 26 November 1973).
To date, no historian has explicitly pointed out (in writing), that Ioannide's coup against Papadopoulos began not at the dawn of November 25 (as alleged), but rather at 10:00 17 November 1973 (effectually), by taking then the brutal form of criminal indiscreet slaughter of tens of unarmed demonstrators, as well as unsuspecting citizens, by ruthless conspirators under the command of Brigadier Ioannides.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στην υφισταμένη ιστοριογραφία σχετικά με την «εξέγερση του Πολυτεχνείου» (1973), παρότι το πόρισμα της προκαταρκτικής εξετάσεως που διενεργήθη από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Τσεβά (1974), το οποίο αποκαλύπτει μέρος της ιστορικής Αληθείας σχετικά με εκείνη την εξέγερση, αποτελεί πρώτιστη και κύρια πηγή τεκμηρίωσης, εν τούτοις μάλλον δεν έχει επιδειχθεί η προσήκουσα επιμέλεια όσον αφορά στα πρακτικά τής επακολουθησάσης συναφούς δίκης ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών (1975), στην οποία απεκαλύφθη όλη, ή σχεδόν όλη, η ιστορική Αλήθεια για τα προσκηνιακώς και παρασκηνιακώς τεκταιθέντα στις 16-25 Νοεμβρίου 1973.
Κατά συνέπεια, σχεδόν μετά από μισό αιώνα, συνεχίζει να υφίσταται ευρεία σύγχυση, ή και αντιπαράθεση διισταμένων απόψεων, στον δημόσιο διάλογο για τα όσα έλαβαν χώρα στο κέντρο της Αθήνας κατ' εκείνο το τραγικό τριήμερο: Επί δεκαετίες στη Μεταπολίτευση, έχει επικυριαρχήσει το από τότε (ψευδές) ΙΩΑΝΝΙΔΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ, ότι δηλαδή εκείνη η εξέγερση κατεστάλη με βαρύ τίμημα δεκάδων νεκρών και εκατοντάδων τραυματιών με (δήθεν) ευθύνη τού (δήθεν) «αιμοσταγούς» δικτάτορος Γ. Παπαδόπουλου, και επομένως ότι το πραξικόπημα των Ιωαννίδη-Μπονάνου, που άρχισε (δήθεν) το πρωί της 25ης Νοεμβρίου 1973, αποκατέστησε, αν μη τι άλλο, την δημόσια τάξη στο εσωτερικό τής χώρας (σύμφωνα με τον Ιωαννίδη), αφού μάλιστα εκείνο το πραξικόπημα ήταν (δήθεν) «αναίμακτο» (σύμφωνα με τον Τύπο στις 26 Νοεμβρίου 1973).
Ουδείς ιστοριογράφος έχει εγγράφως επισημάνει ότι το πραξικόπημα κατά του καθεστώτος Παπαδόπουλου δεν άρχισε (δήθεν) στα χαράματα της 25ης Νοεμβρίου, αλλά (έργῳ) στις 10:00 της 17ης Νοεμβρίου τού έτους 1973, και μάλιστα με την βάρβαρη και εγκληματική μέθοδο της τυφλής ανθρωποκτονίας δεκάδων άοπλων και ανυποψίαστων πολιτών από ανεξέλεγκτες συνωμοτικές δυνάμεις τού Ιωαννίδη.
TSU official publication:
https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243/pdf
Copyright © 2021 Translational and Clinical Medicine - Georgian Medical Journal
(Biannual Medical Journal of Ivane Javakhishvili Tbilisi State University and Georgian Medical Association).
https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243
https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243/pdf
Citation: PAPPAS, John D. “Unnecessary religious lockout: Comprehensive statistical results of the COVID-19 pandemic in the Christian Orthodox countries in Easter 2020,” Translational and Clinical Medicine - Georgian Medical Journal, [S.l.], v. 6, n. 2, pp. 48-56, Dec. 2021. ISSN 2346-8491. Available at: <https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243> and <https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243/pdf>.
Επί πλέον ο Καποδίστριας, ως ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ Έλληνας ηγέτης παγκοσμίου εμβελείας και αναγνωρισιμότητος στη Νεώτερη Ιστορία τής Ελλάδος, απετέλεσε μια ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΗ προσωπικότητα στη μεταναπολεόντειο Ευρώπη, με διαχρονική παρακαταθήκη παγκοσμίου σημασίας: Σύμφωνα με τον Klemens von Metternich, Καγκελλάριο τής Αυστριακής Αυτοκρατορίας, “δύο παρατάξεις αντιπαρατίθενται η μία κατά τής άλλης σε όλο τόν Κόσμο: οι Καποδίστριες και οι Μέττερνιχ.”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Capo d' Istria was the Liberator of Greece from the yoke of the Ottoman Empire, the Founding Father of the independent Greek state in Modern History, and the only true Ethnarch of the Greek nation in the last two centuries: According to King Leopold Α΄ of Belgium, Capo d' Istria "saved the Greek nation from being wrecked off many a time during the Greek War of Independence."
Moreover, he is the only Greek statesman of world stature since the fall of Constantinople to the Turks, with an enduring legacy at a global level: According to Klemens von Metternich, Chancellor of the Austrian Empire, “two factions are opposing each other all over the world: the Capo d' Istrias and the Metternichs.”
...............................................................................................................................................................................................
(1) Διεσφάλισε τήν συνέχεια τού Οικουμενικού Ελληνισμού στην Οθωμανική επικράτεια, καθ' ον χρόνο οι εμπόλεμοι Έλληνες επικρατούσαν στον Ελλαδικό χώρο και στο Αιγαίο (1821-1830).
..............................................................................................................................................................................................
(2) Προήσπισε την Ελληνορθοδοξία εν μέσω τής χαοτικής κλιμακώσεως—ανεξέλεγκτης, τραγικής και κολοσσιαίας, ήτοι τριηπειρωτικής—τού επικού Αγώνα τής Παλιγγενεσίας.
..............................................................................................................................................................................................
(3) Αναβάθμισε τούς μαχομένους Έλληνες από «εξεγερμένους ραγιάδες» σε διεθνώς αναγνωρισμένο «εμπόλεμο έθνος» (1821).
..............................................................................................................................................................................................
(4) Κατά συνακολουθία, έθεσε σε επίπεδο διεθνούς δικαίου τόν ακρογωνιαίο λίθο για την ίδρυση τής δημοκρατικής Ελληνικής Πολιτείας μετά από λίγους μήνες (1822).
..............................................................................................................................................................................................
(5) Ενδυνάμωσε δραστικά τό πολεμικό φρόνημα τών Ελλήνων κατά ξηράν και κατά θάλασσαν, αφού μεταξύ άλλων «έλυσε τά χέρια» τών ναυμάχων τού Ελληνικού Στόλου (1821-1829).
..............................................................................................................................................................................................
(6) Συνέβαλε στις νίκες τών Ελλήνων στον Ελλαδικό χώρο προκαλώντας έναν μείζονα στρατιωτικό περισπασμό τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αφού τό τελεσίγραφο τήν εξανάγκασε να δεσμεύσει ετοιμοπόλεμα στρατεύματα 30.000 Οθωμανών στα Ρωσοτουρκικά σύνορα στα πρώτα πέντε κρίσιμα χρόνια (1821-1826) τού Πολέμου τής Ελληνικής Ανεξαρτησίας.
..............................................................................................................................................................................................
(7) Συνέτεινε στην αποσταθεροποίηση τού Σουλτάνου τόσον στους κύκλους των μετριοπαθών αξιωματούχων τής Πύλης όσον και στα τάγματα τών Γενιτσάρων.
..............................................................................................................................................................................................
(8) Προλείανε τό διπλωματικό και γεωπολιτικό έδαφος για τόν Ρωσοτουρκικό πόλεμο τό 1828-1829 παρά τώ πλευρώ τών προμαχούντων Ελλήνων, ήτοι τόν πόλεμο που απετέλεσε τόν καθοριστικό παράγοντα τής οριστικής απελευθέρωσης τής Ελλάδος ως ανεξάρτητης χώρας.
..............................................................................................................................................................................................
(9) Έπληξε τήν Ιερά Συμμαχία καίρια, και μάλιστα τήν παρέλυσε στο Συνέδριο στη Verona (1822) όσον αφορά στο Ελληνικό Ζήτημα, ήτοι προάσπισε τά δυτικά σύνορα τής εμπολέμου Ελλάδος κατά ευρωπαϊκής στρατιωτικής (ψευδοειρηνευτικής) επέμβασης προς καταστολή τής Ελληνικής Επαναστάσεως.
..............................................................................................................................................................................................
(10) εξουδετέρωσε διπλωματικώς τόν Metternich τής Αυστρίας και τόν «εργαλειοποίησε» υπέρ τής Ελλάδος.
..............................................................................................................................................................................................
(11) Ανήγαγε, de facto και de jure, τό Ελληνικό Ζήτημα στο επίκεντρο τού Ανατολικού Ζητήματος από τό 1821.
..............................................................................................................................................................................................
(12) Συνετέλεσε καταλυτικά στις πρώτες επίσημες διακηρύξεις από Μεγάλη Δύναμη (Η.Π.Α.) περί ανεξαρτησίας (και όχι αυτονομίας) τής Ελλάδος, τό 1822 και 1823.
..............................................................................................................................................................................................
(13) Προδιέγραψε τήν απελευθέρωση όλων τών βαλκανικών λαών επί τή βάσει τής ρηξικέλευθης αρχής τών εθνοτήτων.
..............................................................................................................................................................................................
(14) Σηματοδότησε τήν εξωτερική πολιτική τής Ρωσίας όσον αφορά στο Ανατολικό Ζήτημα κατά τά επόμενα 93 χρόνια, ήτοι τήν παρεμβατική της πολιτική προς σταδιακή απελευθέρωση τών λαών στα Βαλκάνια.
..............................................................................................................................................................................................
(15) Εισήγαγε τήν αρχή τής Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης στο διεθνές δίκαιο, και κατά συνακολουθία προσήγαγε τίς Μεγάλες Δυνάμεις προ τών πολιτισμικών και ανθρωπιστικών ευθυνών τους σχετικά με τό Ανατολικό Ζήτημα.
..............................................................................................................................................................................................
(16) Έφερε στο προσκήνιο, στη Μεταναπολεόντειο εποχή, τούς λαούς και τό διευρωπαϊκό κίνημα τού Φιλελληνισμού—στο πλαίσιο τής Ευρωπαϊκής (Χριστιανικής και πολιτισμικής) Αλληλεγγύης—ως θεμελιώδεις παράγοντες τής γεωστρατηγικής τών Μεγάλων Δυνάμεων. ............................................................................................................................................................................................................................
Επιπροσθέτως, τό Ρωσικό τελεσίγραφο απετέλεσε τότε, και έκτοτε, συνειδησιακό κόλαφο για όλα εκείνα τά κράτη και τά έθνη που ενέχονται σε κακουργήματα εθνοκάθαρσης ή γενοκτονίας. Λόγω επομένως τής πανανθρώπινης (αντιγενοκτονιακής) διαστάσεώς του, τό τελεσίγραφο αποτελεί τό πλέον περίλαμπρο επίτευγμα τού Καποδίστρια, τότε Υπουργού Εξωτερικών τής Ρωσίας, και παρομοίως τήν πλέον διακεκριμένη ανθρωπιστική πράξη τής βασιλείας τού Τσάρου Αλεξάνδρου Α΄. Προφανώς, όπως καταδεικνύεται από τό ανθρωπιστικό κείμενο τού τελεσιγράφου, είχαν αμφότεροι συγκλονισθεί από τίς μαζικές σφαγές αμάχων Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη και στο Αϊβαλί, από τήν εκατόμβη ιεραρχών τής Ελληνορθοδοξίας, και από τόν υπερβατικό πατριαρχικό αγώνα—ιεροεθναρχικό και εθνοαπελευθερωτικό, εν ζωή και μετά θάνατον—τού αγίου Γρηγορίου Ε΄, που θυσιάσθηκε εκουσίως επί τού ιερού βωμού τής διάσωσης ενός ιστορικού έθνους από τόν ολoκληρωτικό του αφανισμό.
Στις 19 Σεπτεμβρίου 2008, τό Αμερικανο-Σκοπιανό σχέδιο προσέκρουσε σε ένα δεύτερο ΟΧΙ τών Καραμανλή-Μπακογιάννη όσον αφορά στη σιωπηρά αποδοχή από τήν Ελλάδα —όπως τό Αμερικανο-Σκοπιανό σχέδιο επέτασσε τότε— τού προσδιορισμού «Macedonian» για τήν γλώσσα/εθνικότητα τών Σκοπιανών. Η Μπακογιάννη αντιπρότεινε τό «Makedonski», εκ μεταγραφής τού «Македонски» στη Λατινική, αμετάφραστο στην Αγγλική. Οι Σκοπιανοί όμως απέρριψαν τήν αντιπρόταση τών Ελλήνων, με συνέπεια οι διαπραγματεύσεις να περιέλθουν σε αδιέξοδο.
Έκτοτε οι Η.Π.Α. χρειάσθηκαν να περιμένουν μία δεκαετία για να εφαρμόσουν επί τέλους τό Αμερικανο-Σκοπιανό σχέδιο. Τό «πλήρωμα τού χρόνου» επήλθε όταν ανήλθαν στη μεν εξουσία τής Ελλάδος οι «αριστεροί διεθνιστές» (2015), στη δε εξουσία τής fYROM ο «διαλλακτικός» Zoran Zaev (2017), ενώ στο μεταξύ ο φερόμενος ως αδιάλλακτος «εθνικιστής» πρώην πρωθυπουργός τής χώρας Nikola Gruevski είχε εξουδετερωθεί πολιτικά (2016-2017). Σε εκείνο τό πλαίσιο —που είχε πλέον καταστεί ευνοϊκό για τίς Αμερικανικές επιδιώξεις στα Βαλκάνια και τήν Ν.Α. Ευρώπη— οι Η.Π.Α. επανεκκίνησαν τήν διαδικασία εφαρμογής τού Αμερικανο-Σκοπιανού σχεδίου στις 19 Οκτωβρίου τού 2017, με τήν κομβικής σημασίας συνάντηση τών Ελλήνων κυβερνώντων με τόν Αμερικανό Αντιπρόεδρο Mike Pence στην Ουάσινγκτον, όπου ετέθη αρμοδίως ενώπιόν τους τό ονοματολογικό θέμα τής fYROM ως ζήτημα κορυφαίας προτεραιότητος για τίς Η.Π.Α. Οι τότε Έλληνες κυβερνώντες ανταπεκρίθησαν με ενθουσιώδη προθυμία στα κελεύσματα τών Αμερικανών και εφήρμοσαν τό (επικαιροποιημένο) Αμερικανο-Σκοπιανό σχέδιο πλήρως, ή και με τό παραπάνω, και μάλιστα αμέσως, εντός μηνών.
Ως αποτέλεσμα τής παρεμβάσεως τών Η.Π.Α. και τής προθυμίας τών Ελλήνων κυβερνώντων τό 2017-2019, οι μεν Σκοπιανοί πήραν όλα τά μεγάλα και σπουδαία —τά «Macedonian language» και «Macedonian nationality» (2018), δικά τους εξ ολοκλήρου πλέον από τόν Φεβρουάριο 2019— οι δε Έλληνες έμειναν με κάποιους «αστερίσκους» στο χέρι (ή και κάποιες πρόσκαιρες τροπολογίες στο άλλο χέρι).
Εντούτοις οι Έλληνες κατόρθωσαν όχι μόνο να αποφύγουν τη φυσική τους εξόντωση ως γένος, αλλά και να κατανικήσουν όλα τα στρατεύματα που ο Σουλτάνος εξακόντισε εναντίον τού Μωριά και τής Ρούμελης το 1821-1824, ενώ η Κρήτη προμαχούσε κατά στρατευμάτων τριών ηπείρων — Ασία, Αφρική και Οθωμανική Ευρώπη — που επέπεσαν ταυτόχρονα επί τής μεγαλονήσου. Τότε οι θαλασσόπαιδες τού Αιγαίου καταναυμάχησαν στόλους τριών ηπείρων με ανδραγαθήματα που τα θεώντο εκ τού μακρόθεν οι μεν ξένοι ηγεμόνες έκπληκτοι οι δε ευρωπαϊκοί λαοί έκθαμβοι. Οπως είχε διείδει ο Κοραής (1801), η Γενιά τού 1821 ξεπέρασε κατά πολύ τούς “Μιλτιάδας, Θεμιστοκλέας, Λεωνίδας”: Σύμφωνα με τον Άγγλο υποστράτηγο και ιστορικό Gordon, εκείνη ήταν η γενιά που έγραψε το ηρωϊκότερο κεφάλαιο της Ελληνικής Ιστορίας.
Και όλα αυτά οι Έλληνες τα κατόρθωσαν μόνοι το 1821-1824 χωρίς τη συνδρομή των Μεγάλων Δυνάμεων, και μάλιστα παρά τις διπλωματικές μηχανεύσεις και τις πολεμικές εχθροπραξίες των εξουσιαστών τής Ευρώπης εναντίον τής εγειρομένης Ελλάδος.
Εκείνα τα επιτεύγματα συνιστούν περίλαμπρο έπος στην Ευρωπαϊκή Ιστορία, και μάλιστα πρωτοφανές παλιγγενεσιακό θαύμα στην Παγκόσμια Ιστορία: Εν μέσω απορίας και αναρχίας, υπό καταιονισμό ύβρεων, απειλών και πολεμικών εχθροπραξιών από τις Μεγάλες Δυνάμεις (1821-1824), και ενώπιον τής τότε εξελισσόμενης γενοκτονίας των Ελλήνων από τούς Οσμανίδες επικυρίαρχους (1821-1825), εκείνος ο υπόδουλος μικρός λαός, ο Μέγας, ανέδειξε πολιτειακώς τον εθνισμό και τη δημοκρατία στην Ευρώπη (1822), κατέστρεψε την τριηπειρωτική Οθωμανική Αυτοκρατορία (1833), κατέλυσε την Ιερά Συμμαχία (1825), ξανάγραψε το διεθνές δίκαιο με τη ριζοσπαστική αρχή των εθνοτήτων (1830), αποτέλεσε αγωνιστικό υπόδειγμα ως γένος για την απελευθέρωση δεκάδων εθνών σε παγκόσμιο επίπεδο, και έτσι συνέβαλε στην τελική κατάρρευση όλων των αποικιακών αυτοκρατοριών.
Δεν είναι επομένως τυχαίο ότι ο Αγγλοεβραίος ιστορικός Eric J. E. Hobsbawm έγραψε ότι οι Έλληνες συναποτέλεσαν την ηγέτιδα δύναμη “τής Ευρωπαϊκής Αριστεράς στη δεκαετία τού 1820” διά των επικών αγώνων τους και τού συνακόλουθου παγκοσμίου κινήματος τού Φιλελληνισμού.
Tά παραδοσιακά (στατικά και γραμμικά) μεθοδολογικά εργαλεία τής ιστορικής επιστήμης είναι μάλλον ανεπαρκή για μια πολυδιάστατη και ολιστική ανάλυση τής δυναμικής κλιμακώσεως τού Πολέμου τής Ελληνικής Ανεξαρτησίας, από μια εξωπραγματική εξέγερση ραγιάδων —κατά μιας τριηπειρωτικής αυτοκρατορίας (1821), και ταυτόχρονα και κατά τής χαλύβδινης και αρχικώς αντιδραστικής βούλησης τών Μεγάλων Δυνάμεων τό 1821-1823, ήτοι καθ’ όλων τών πιθανοτήτων,ή ακόμη και κατά τής κοινής λογικής— σε Ελληνο-Τουρκικό Πόλεμο (1822-1826), και μετέπειτα περαιτέρω σε μείζονα περιφερειακό πόλεμο στη Ν.Α. Ευρώπη, στον Καύκασο και στην ανατολική Μεσόγειο (1827-1829). Σε εκείνον τόν πόλεμο ενεπλάκησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις ως σύμμαχοι τών προμαχούντων Ελλήνων εναντίον εκείνης τής αυτοκρατορίας (1827-1829), αφ’ ότου ο Σουλτάνος διέπραξε τό θανάσιμο (υβριστικό) λάθος να εφαρμόσει πολιτική εθνοκάθαρσης ή και γενοκτονιακού αφανισμού κατά τών ραγιάδων τό 1821-1827.
Σε αυτό τό ευρύ (χαοτικό) πλαίσιο, τά μεθοδολογικά εργαλεία τής δυναμικής μαθηματικής ανάλυσης, και ειδικά τής Θεωρίας τού Χάους, που χρησιμοποιούνται εκτενώς από στρατηγικούς αναλυτέ, ειδικά μάλιστα μετά τόν (χαοτικώς ολοκληρωτικό) Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορούν παρομοίως να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά από ιστορικούς για να αναλύσουν τά “γιγαντιαία αποτελέσματα”, και δη τίς κοσμογονικές (εθνογονικές και αντι-ηγεμονικές) επιπτώσεις τού Πολέμου τής Ελληνικής Ανεξαρτησίας στη γεωπολιτική αρένα τότε, στη Μεταναπολεόντειo εποχή, και έκτοτε.
_____________________________________________________________________________________________________________________________________________
The history of the Greek War of Independence can not be written adequately by oversimplification, i.e. in the narrow (simplistic) analytical context of «insurrection» of some oppressed subjects (Greek-speaking Christian ra'iyyas) against some oppressing rulers (Turkish-speaking Muslim Ottomans).
Traditional (static and linear) methodological tools of history science may be inadequate for mutli-dimensional and comprehensive analysis of the breathtaking (dynamic) escalation of the Greek War of Independence, from a surreal insurrection of ra'iyyas—against a tri-continental empire (1821), as well as against the (initially reactionary) iron will of the Great Powers in 1821-1823, i.e. against all odds, or even against rationality—to a Greco-Turkish War (1822-1826), and thereafter to a major regional war (in Southeast Europe, tCaucasus, and Eastern Mediterranean).That war engaged the Great Powers as allies of the forefighting Greeks against that empire (1827-1829), after the Sultan made the fatal (hubristic) mistake to implement policies of ethnic cleansing or even genocidal extinction against the ra'iyyas in 1821-1827.
In this broad (chaotic) context, the methodological tools of dynamic mathematical analysis, like those of Chaos Theory, that have been used extensively by strategic analysts, especially after the (chaotically total) World War II, may be used effectively by historians to analyze the “gigantic implications” of the Greek War of Independence—some of them constructively ethno-national, others chaotically anti-hegemonic, and consequently anti-imperial and anti-colonial—on the world order then, and ever since.
Σε αυτή τήν αναλυτική βάση, η παρούσα έκδοση (μη-εμπορικό e-book) αποτελεί τήν α΄ Προσυνεδριακή Ανθολογία, προς ελεύθερη δημόσια (διαδικτυακή) διαβούλευση, εν όψει τού ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΔΙΑΚΟΣΙΕΤΗΡΙΔΟΣ, που πρόκειται να διεξαχθεί στην Αθήνα στις 19-21 Μαρτίου 2021, με θέμα “Τό Φαινόμενο «Καποδίστριας»: Εθναρχία σε δυναμικό μεταίχμιο μεταξύ Χάους και Παλιγγενεσίας”.
© John D. Pappas.
Πέραν του σεβασμού του συγγραφέα ως προς τον ιστορικό τίτλο του «βασιλιά» (αντί του «τέως βασιλιά»), όπως διατυπώνεται σε πολλά (46) σημεία του άρθρου, το άρθρο αναδεικνύει μια προφανή ιστορική αλήθεια: Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος Β΄ ήταν ο ΠΡΩΤΟΣ ουσιαστικός αντιστασιακός κατά της Χούντας, δεδομένου τού αντικειμενικού (αδιαμφισβήτητου) γεγονότος ότι το αντιχουντικό του κίνημα στις 13 Δεκεμβρίου 1967 απετέλεσε την χρονολογικά ΠΡΩΤΗ μείζονα αντιστασιακή πράξη προς αποκατάσταση της Δημοκρατίας—και προς διάσωση της Κύπρου εάν επετύγχανε—έξι χρόνια πριν την εξέγερση των φοιτητών της Νομικής, το Κίνημα του Ναυτικού και την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973.
Επί πλέον το άρθρο αναδεικνύει σε προσωπικό επίπεδο την καβαφική διάσταση που έχει η ιστορία του εκδημήσαντος βασιλέως: Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος Β΄ διακινδύνευσε τα πάντα, την ζωή του, την οικογένειά του, τον θρόνο του, την περιουσία του, την ευημερία του, στον βωμό του βασιλικού καθήκοντος, που συνίστατο στην πάσει θυσία αποφυγή μιας νέας αιματηρής εμφύλιας διαμάχης και στην αποκατάσταση της δημοκρατίας, προς αποφυγή πολεμικής σύγκρουσης της Ελλάδος με την Τουρκία και προς διασφάλιση της ακεραιότητος της Κύπρου. Διακινδύνευσε μάλιστα εν γνώσει (και τελικά απώλεσε) τον θρόνο του και την περιουσία του, ακόμη και τον πατρικό του οίκο, υπέρ της Ελλάδος και της Κύπρου, παρότι εγνώριζε, αφού τότε πολλοί προέβλεπαν, ότι οἱ βάρβαροι ἐπρόκειτο ἐπιτέλους νὰ διαβοῦνε.
The endless debates on Sophocles' Antigone reflect different analytical perspectives as to the multiple and concurrent dualities intertwined in the drama, like legality and legitimacy, lawfulness and morality, expediency and tradition, humans and the divine. Still, subjective perspectives notwithstanding, a conceptually and aesthetically prevalent duality in the Antigone pertains to the head-on conflict between (king Creon’s) material power and (Antigone’s) moral strength: Adult Creon’s reasoning for enforcing his deadly kingly edict on adolescent Antigone is well founded with respect to the imperative need to maintain law and order in his dominion, as a necessary condition for reinstituting socio-political stability and ensuring the security and independence of his polis, especially in extreme conditions of civil warfare; nevertheless his aesthetically hubristic exertion of power leads the monarch’s own family to self-destruction. In this mythological twist of fate, the Antigone brings to the fore artistically (and barely disputably) the limitations of the so-called right of the strongest, because the strongest is never strong enough to be always the master, unless he transforms strength into right, and obedience into duty.
Abstract in Ukrainian:
Нескінченні дебати про "Антігону" Софокла відображають різні аналітичні точки зору щодо переплетених у драмі множинних і паралельних дихотомій, серед яких легальність і легітимність, законність і мораль, доцільність і традиція, людське і божественне. Проте, І все ж, незважаючи на суб'єктивні точки зору, концептуально та естетично домінантна дихотомія в "Антігоні" стосується прямого конфлікту між матеріальною владою (царя Креонта) і моральною силою (Антігони). У цьому контексті міркування дорослого Креонта щодо виконання свого царського наказу про смертний вирок юній Антігоні є цілком обґрунтованими. Насамперед йдеться про нагальну потребу підтримувати правопорядок у своєму володінні як необхідну умову відновлення соціально-політичної стабільності та забезпечення безпеки і незалежності його полісу, особливо в екстремальних умовах громадянської війни. Водночас естетично гібристичний прояв влади Креонта призводить власну родину правителя до самознищення. У цьому міфологічному повороті долі Антігона вправно (і беззаперечно) висуває на перший план проблему обмеження так званого права найсильнішого, адже найсильніший ніколи не буває достатньо сильним, щоб завжди бути господарем, хіба що він перетворює силу на право, а послух – на обов'язок.
Abstract in Greek:
Οι ατελείωτες συζητήσεις για την Αντιγόνη του Σοφοκλέους αντανακλούν διαφορετικές αναλυτικές προοπτικές ως προς τις πολλαπλές και ταυτόχρονες δυαδικότητες που υφίστανται στο δράμα, όπως νομιμότητα και νομιμοποίηση, νομιμοφροσύνη και ηθικότητα, σκοπιμότητα και παράδοση, ανθρώπινη φύση και θεία υπερβατικότητα. Ωστόσο, παρά τις υποκειμενικές προοπτικές, μια εννοιολογικά και αισθητικά διαδεδομένη δυαδικότητα στην Αντιγόνη σχετίζεται με τη μετωπική σύγκρουση μεταξύ υλικής δυνάμεως (του βασιλέως Κρέοντος) και ηθικής δυνάμεως (της Αντιγόνης): Ο συλλογισμός του ενήλικος Κρέοντος για την επιβολή του θανατηφόρου βασιλικού διατάγματός του στην έφηβη Αντιγόνη είναι ευλόγως θεμελιωμένος στην επιτακτική ανάγκη εφαρμογής τού νόμου και διαφύλαξης της δημοσίας τάξεως στην επικράτειά του, ως αναγκαία προϋπόθεση για την αποκατάσταση της κοινωνικοπολιτικής σταθερότητος και τη διασφάλιση της ασφαλείας και ανεξαρτησίας τής πόλεώς του, ιδιαίτερα σε ακραίες συνθήκες εμφυλίου πολέμου. Ωστόσο, η αισθητικά υβριστική άσκηση της εξουσίας του οδηγεί την οικογένεια του μονάρχη στην αυτοκαταστροφή της. Σε αυτή τη μυθολογική συστροφή της μοίρας, η Αντιγόνη φέρνει στο προσκήνιο καλλιτεχνικά (και ελάχιστα αμφισβητήσιμα) τους περιορισμούς του αποκαλουμένου δικαίου του ισχυροτέρου, γιατί ο ισχυρότερος δεν είναι ποτέ αρκετά ισχυρός για να είναι πάντα κυρίαρχος, παρά μόνον εάν μεταμορφώσει τη δύναμη σε δίκαιο και την υπακοή σε καθήκον.
The underlying forewarning of Sophocles to hegemonists comes to the fore in the Antigone: Even the most powerful and self-righteous perpetrators of hubris may in fact act as unaware pawns of divine will or cosmic teleology—pawns entrapped in a predestined and dynamically chaotic course of action that ultimately, in a transgenerational period, leads to the absolute prevalence of invincible Nemesis.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Abstract in Ukrainian:
в "Антігоні" на перший план виходить основне попередження Софокла гегемоністам: навіть наймогутніші та самовдоволені винуватці зарозумілості можуть насправді діяти як несвідомі пішаки божественної волі чи космічної телеології – пішаки, спіймані в пастку наперед визначеним і динамічно хаотичним ходом дій, який врештірешт, у трансгенераційному періоді, призводить до абсолютного панування непереможної Немезиди.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Abstract in Greek:
Στην Αντιγόνη, αναδύεται στο προσκήνιο η υποδηλούμενη προειδοποίηση του Σοφοκλέους προς τους εξουσιστές-ηγεμονιστές: Ακόμη και οι πλέον ισχυροί και αυτοδίκαιοι δράστες ύβρεως ενδέχεται να λειτουργούν στην πραγματικότητα ανεπιγνώστως ως πιόνια της θείας βούλησης ή της κοσμικής τελεολογίας—πιόνια παγιδευμένα σε μια προκαθορισμένη και δυναμικά χαοτική πορεία δράσεως που τελικά, σε μια διαγενεακή περίοδο, οδηγεί στην απόλυτη επικράτηση της ακαταμάχητης Νεμέσεως.
(1) It assured the continuity of the Greek nation throughout the tricontinental Ottoman territory at a critical time, i.e. while the warring Greeks prevailed in Greece and the Aegean (1821-1824).
..............................................................................................................................................................................................
(2) Ιt shielded the Greek-Orthodox Church from atrocious Ottoman reprisals, amidst and in spite of the chaotic escalation (uncontrollable, tragic and colossal, i.e. tricontinental in 1824-1829) of the epic military, naval and diplomatic struggle of the Greeks against a powerful and huge empire—the same (Ottoman) empire that, just two decades ago, had made a mockery of the Armée d'Orient of Napoleon and his grandiose strategic objectives in the Middle East (1798-1801).
..............................................................................................................................................................................................
(3) Ιt upgraded the warring Greeks from their initial state of «rebellious ra’iyyas» to an internationally-recognized «nation at war» (1821).
..............................................................................................................................................................................................
(4) As consequence, at the level of international law, the ultimatum set the legal cornerstone (internationally-recognized nationality) for the establishment of the democratic Greek State after a few months (1822).
..............................................................................................................................................................................................
(5) It invigorated drastically the fighting spirit of those Greeks who were fiercely engaged in war operations, because (among other effects) it untied the hands of the seamen of the Greek Fleet (1821): After the ultimatum, and because of it, the Greek Fleet could conduct its war operations against Ottoman fleets (1821-1829), without any fear of barbarous Ottoman reprisals (massacres) against Greek civilians in non-combatant regions of the empire.
..............................................................................................................................................................................................
(6) It contributed substantially to the military victories of the Greeks by effecting a major military distraction of the Ottoman Empire: The ultimatum forced the Sultan to tie down, on Russian-Turkish borders, battle-ready troops of more than 30,000 men in the first five critical years (1821-1826) of the Greek War of Independence.
..............................................................................................................................................................................................
(7) The humanist terms of the Russian ultimatum destabilized the Sultan in the interior of his empire, i.e. in the Janissaries battalions, as well as amidst his moderate officers at the High Porte.
..............................................................................................................................................................................................
(8) In 1821-1826, the Russian ultimatum laid out and paved the diplomatic and geopolitical ground for the subsequent Russian-Turkish war in 1828-1829 on the side of the forefighting Greeks —i.e. the major two-front war in the Balkans and Transcaucasia, that evolved to the decisive factor for the eventual liberation of Greece as an independent country.
..............................................................................................................................................................................................
(9) The ultimatum was a major blow to the Holy Alliance: After the eventual acceptance of its terms by the Sultan (May 1822), the Holy Alliance was paralyzed at the Verona Conference (Fall 1822) as to the Greek Question. In effect therefore, the Russian ultimatum in 1821 defended the western borders of warring Greece against a European military intervention that would aim to suppress the Greek Revolution, under the pretext of a peace-keeping mandate by the Great Powers—as it did happen then in Italy (1821) and Spain (1823) against the revolutions of the Carbonari (1820-1821) and the Exaltados (1820-1823) correspondingly.
..............................................................................................................................................................................................
(10) Diplomatically, it neutralized Metternich, the Chancellor of Austria, and thereafter transformed him to a virtual diplomatic tool of Russia's foreign policy in favor of Greece. Indicatively, in 1821-1822, he did effectively his best to persuade the Sultan to accept all terms of the Russian ultimatum.
..............................................................................................................................................................................................
(11) It rendered the Greek Question the epicenter of the Eastern Question, as of the second half of 1821, de facto and de jure.
..............................................................................................................................................................................................
(12) It was conducive, as a geostrategic catalyst, to the first official explicit proclamation by a Great Power , the U.S., as early as 1822-1823, in favor of the prospective independence—not mere autonomy—of warring Greece: As an ultimatum of an empire (Russia) against another empire (Ottoman Empire), it had immediately drawn the attention of the U.S. Government, which proclaimed thereafter that the U.S. considered the Greek Question an issue of global importance.
..............................................................................................................................................................................................
(13) It anticipated the liberation of all peoples in the Balkans on the basis of the radical principles of self-determination and nationality.
..............................................................................................................................................................................................
(14) The ultimatum had been a landmark of Russia's interventionist foreign policy with regard to the Eastern Question over the next 93 years (1821-1914) for the gradual liberation of all peoples in the Balkans from the Ottoman yoke.
..............................................................................................................................................................................................
(15) The ultimatum introduced the principle of European solidarity in international law and consequently it induced the Great Powers to face their cultural and humanitarian responsibilities as to the Eastern Question.
..............................................................................................................................................................................................
(16) In the Post-Napoleonic Era, the Russian ultimatum brought to the fore the peoples of Europe, and especially the popular movement of Philhellenism—in the context of religious and cultural European Solidarity— as important factors affecting the geostrategic policy-making of the Great Powers.
..............................................................................................................................................................................................
...............................................................................................................................................................................................
(1) Διεσφάλισε τήν συνέχεια τού Οικουμενικού Ελληνισμού στην Οθωμανική επικράτεια, καθ' ον χρόνο οι εμπόλεμοι Έλληνες επικρατούσαν στον Ελλαδικό χώρο και στο Αιγαίο (1821-1830).
..............................................................................................................................................................................................
(2) Προήσπισε την Ελληνορθοδοξία εν μέσω τής χαοτικής κλιμακώσεως—ανεξέλεγκτης, τραγικής και κολοσσιαίας, ήτοι τριηπειρωτικής—τού επικού Αγώνα τής Παλιγγενεσίας.
..............................................................................................................................................................................................
(3) Αναβάθμισε τούς μαχομένους Έλληνες από «εξεγερμένους ραγιάδες» σε διεθνώς αναγνωρισμένο «εμπόλεμο έθνος» (1821).
..............................................................................................................................................................................................
(4) Κατά συνακολουθία, έθεσε σε επίπεδο διεθνούς δικαίου τόν ακρογωνιαίο λίθο για την ίδρυση τής δημοκρατικής Ελληνικής Πολιτείας μετά από λίγους μήνες (1822).
..............................................................................................................................................................................................
(5) Ενδυνάμωσε δραστικά τό πολεμικό φρόνημα τών Ελλήνων κατά ξηράν και κατά θάλασσαν, αφού μεταξύ άλλων «έλυσε τά χέρια» τών ναυμάχων τού Ελληνικού Στόλου (1821-1829).
..............................................................................................................................................................................................
(6) Συνέβαλε στις νίκες τών Ελλήνων στον Ελλαδικό χώρο προκαλώντας έναν μείζονα στρατιωτικό περισπασμό τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αφού τό τελεσίγραφο τήν εξανάγκασε να δεσμεύσει ετοιμοπόλεμα στρατεύματα 30.000 Οθωμανών στα Ρωσοτουρκικά σύνορα στα πρώτα πέντε κρίσιμα χρόνια (1821-1826) τού Πολέμου τής Ελληνικής Ανεξαρτησίας.
..............................................................................................................................................................................................
(7) Συνέτεινε στην αποσταθεροποίηση τού Σουλτάνου τόσον στους κύκλους των μετριοπαθών αξιωματούχων τής Πύλης όσον και στα τάγματα τών Γενιτσάρων.
..............................................................................................................................................................................................
(8) Προλείανε τό διπλωματικό και γεωπολιτικό έδαφος για τόν Ρωσοτουρκικό πόλεμο τό 1828-1829 παρά τώ πλευρώ τών προμαχούντων Ελλήνων, ήτοι τόν πόλεμο που απετέλεσε τόν καθοριστικό παράγοντα τής οριστικής απελευθέρωσης τής Ελλάδος ως ανεξάρτητης χώρας.
..............................................................................................................................................................................................
(9) Έπληξε τήν Ιερά Συμμαχία καίρια, και μάλιστα τήν παρέλυσε στο Συνέδριο στη Verona (1822) όσον αφορά στο Ελληνικό Ζήτημα, ήτοι προάσπισε τά δυτικά σύνορα τής εμπολέμου Ελλάδος κατά ευρωπαϊκής στρατιωτικής (ψευδοειρηνευτικής) επέμβασης προς καταστολή τής Ελληνικής Επαναστάσεως.
..............................................................................................................................................................................................
(10) εξουδετέρωσε διπλωματικώς τόν Metternich τής Αυστρίας και τόν «εργαλειοποίησε» υπέρ τής Ελλάδος.
..............................................................................................................................................................................................
(11) Ανήγαγε, de facto και de jure, τό Ελληνικό Ζήτημα στο επίκεντρο τού Ανατολικού Ζητήματος από τό 1821.
..............................................................................................................................................................................................
(12) Συνετέλεσε καταλυτικά στις πρώτες επίσημες διακηρύξεις από Μεγάλη Δύναμη (Η.Π.Α.) περί ανεξαρτησίας (και όχι αυτονομίας) τής Ελλάδος, τό 1822 και 1823.
..............................................................................................................................................................................................
(13) Προδιέγραψε τήν απελευθέρωση όλων τών βαλκανικών λαών επί τή βάσει τής ρηξικέλευθης αρχής τών εθνοτήτων.
..............................................................................................................................................................................................
(14) Σηματοδότησε τήν εξωτερική πολιτική τής Ρωσίας όσον αφορά στο Ανατολικό Ζήτημα κατά τά επόμενα 93 χρόνια, ήτοι τήν παρεμβατική της πολιτική προς σταδιακή απελευθέρωση τών λαών στα Βαλκάνια.
..............................................................................................................................................................................................
(15) Εισήγαγε τήν αρχή τής Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης στο διεθνές δίκαιο, και κατά συνακολουθία προσήγαγε τίς Μεγάλες Δυνάμεις προ τών πολιτισμικών και ανθρωπιστικών ευθυνών τους σχετικά με τό Ανατολικό Ζήτημα.
..............................................................................................................................................................................................
(16) Έφερε στο προσκήνιο, στη Μεταναπολεόντειο εποχή, τούς λαούς και τό διευρωπαϊκό κίνημα τού Φιλελληνισμού—στο πλαίσιο τής Ευρωπαϊκής (Χριστιανικής και πολιτισμικής) Αλληλεγγύης—ως θεμελιώδεις παράγοντες τής γεωστρατηγικής τών Μεγάλων Δυνάμεων. ............................................................................................................................................................................................................................
Επιπροσθέτως, τό Ρωσικό τελεσίγραφο απετέλεσε τότε, και έκτοτε, συνειδησιακό κόλαφο για όλα εκείνα τά κράτη και τά έθνη που ενέχονται σε κακουργήματα εθνοκάθαρσης ή γενοκτονίας. Λόγω επομένως τής πανανθρώπινης (αντιγενοκτονιακής) διαστάσεώς του, τό τελεσίγραφο αποτελεί τό πλέον περίλαμπρο επίτευγμα τού Καποδίστρια, τότε Υπουργού Εξωτερικών τής Ρωσίας, και παρομοίως τήν πλέον διακεκριμένη ανθρωπιστική πράξη τής βασιλείας τού Τσάρου Αλεξάνδρου Α΄. Προφανώς, όπως καταδεικνύεται από τό ανθρωπιστικό κείμενο τού τελεσιγράφου, είχαν αμφότεροι συγκλονισθεί από τίς μαζικές σφαγές αμάχων Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη και στο Αϊβαλί, από τήν εκατόμβη ιεραρχών τής Ελληνορθοδοξίας, και από τόν υπερβατικό πατριαρχικό αγώνα—ιεροεθναρχικό και εθνοαπελευθερωτικό, εν ζωή και μετά θάνατον—τού αγίου Γρηγορίου Ε΄, που θυσιάσθηκε εκουσίως επί τού ιερού βωμού τής διάσωσης ενός ιστορικού έθνους από τόν ολoκληρωτικό του αφανισμό.
Ν.Α. ΕΥΡΩΠΗ: Σε αυτήν την ακαδημαϊκή κατάταξη, η Ελλάδα (31η) υπερέχει από όλες τις χώρες των Βαλκανίων και της Ν.Α. Ευρώπης, ήτοι τις Σερβία (42η), Σλοβενία (44η), Τουρκία (45η), Ρουμανία (49η), Κροατία (65η), Βουλγαρία (76η), Βοζνία-Ερζεγοβίνη (84η), Βόρεια Μακεδονία (100ή), Αλβανία (102η) και Μαυροβούνιο (132ο).
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ: Επιπλέον, η Ελλάδα (31η) διακρίνεται ακαδημαϊκά στον ευρύτερο χώρο της ανατολικής Ευρώπης, όπου κατατάσσεται δεύτερη μετά την Ρωσία (30ή), ξεπερνώντας κατά πολύ τις Πολωνία (35η), Τσεχία (37η), Ουγγαρία (40ή), Εσθονία (43η), Σλοβακία (56η), Λευκορωσία (58η), Λιθουανία (61η), Ουκρανία (70ή), Λετονία (89η), Γεωργία (91η), Μολδαβία (109η) και Αρμενία (110η).
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Στον δε ευρύτερο χώρο της ανατολικής Μεσογείου, μόνον το Ισραήλ (17ο) υπερέχει ακαδημαϊκά της Ελλάδος (31η), η οποία υπερτερεί έναντι όλων των άλλων χωρών της ανατολικής Μεσογείου, ήτοι των: Τουρκία (45η), Αίγυπτος (47η), Λίβανος (59η), Κύπρος (62η), Παλαιστίνη (79η), Λιβύη (90ή) και Συρία (97η).
Ειδικότερα, όπως καταδεικνύεται στις σελίδες 1-6 του παρόντος 7σέλιδου, δεκάδες ιστολόγια-blogs αναδημοσίευσαν το ως άνω αποκαλυπτικό άρθρο, μετά την αρχική του δημοσίευση στο δημοφιλές ιστοριογραφικό ιστολόγιο ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (26 Αυγούστου 2019), ενώ το σύνολο των συναφών αναρτήσεων στο google σήμερα υπερβαίνει τα 700 ευρήματα (σελ. 7 του 7σέλιδου).
Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι λόγω της μεγάλης αναγνωσιμότητας του βιβλίου κατά τον Οκτώβριο 2019, το academia.edu διαβάθμισε τότε τον συγγραφέα στο κορυφαίο ένα τοις χιλίοις («top 0,1%») μεταξύ περισσοτέρων από 100 εκατομμύρια εγγεγραμμένα μέλη του (καθηγητές, εκπαιδευτικοί, φοιτητές, ερευνητές κ.τ.λ.). Η ίδια στατιστική διαβάθμιση αναγνωσιμότητας, προσεδίδετο τότε και στο βιβλίο ειδικότερα («top 0,1%»).
Η επικαιρότητα του βιβλίου και του άρθρου έγκειται στο ότι ενημέρωσαν εγκαίρως το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδος σχετικά με τις βλέψεις και τα απώτερα σχέδια της πΓΔΜ, ήτοι σχετικά με την “μελλοντική, ελεύθερη ή και ανεξέλεγκτη «κάθοδο» των επιλεγομένων «Αιγαιατών Μακεδόνων» («Aegean Macedonians») στην Ελλάδα” αμέσως μετά την ένταξη της fYROM στην Ε.Ε., δηλαδή “κάθοδο που θα είναι φυσική, περιουσιακή, νομική και πολιτισμική, ήτοι μαζική και σαρωτική για την βόρεια Ελλάδα και ειδικά για την (ελληνική) Μακεδονία”, όπως επί λέξει αναγράφεται στον επίλογο αυτού του πολύκροτου άρθρου, με υπότιτλο επιλόγου “Β΄ Φάση τού Αμερικανο-Σκοπιανού Σχεδίου (2019-2025) (τί μας έχουν για μετά...)”.
Κατ' ευτυχή δε συγκυρία για την Ελλάδα—δια του ΟΧΙ της Γαλλίας στη fYROM (18 Οκτωβρίου 2019)—αυτός ο κίνδυνος απεφεύχθη, τουλάχιστον προς το παρόν.
Το βιβλίο είναι ελεύθερα αναγνώσιμο και διαθέσιμο (freely readable and downloadable) εδώ: https://www.academia.edu/39858601/MACEDONIA_MADE_IN_USA_Από_το_ΟΧΙ_των_Ελλήνων_το_2008... _στο_YES_των_προθύμων_το_2018
Η πρώτη βιβλιοπαρουσίασή του στα ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ είναι ελεύθερα αναγνώσιμη εδώ: https://www.istorikathemata.com/2019/07/macedonia-made-in-usa-2008-yes-2018.html
Το άρθρο είναι επίσης ελεύθερα αναγνώσιμο εδώ: https://www.istorikathemata.com/2019/08/2008-2025.html
Η ανάλυση αυτού του επιτεύγματος γίνεται, βάσει διασταυρουμένων στατιστικών στοιχείων, (α) υπό το πρίσμα του ειδικού κοινού (φιλίστoρες) στο οποίο απευθύνεται το ιστολόγιο, που ούτε δημοσιογραφικό είναι, ούτε ποικίλη ύλη καλύπτει, ούτε στοιχεία εντυπωσιασμού ενσωματώνει όπως π.χ. YouTube videos, (β) με ιδιαίτερη έμφαση στο δίκτυο (550) ιστολογίων συνεργούντων άμεσα ή έμμεσα με τα Θέματα Ελληνικής Ιστορίας (Κεφ. 5), (γ) με συνοπτική αναφορά στο αρθρογραφικό περιεχόμενο του ιστολογίου (Κεφ. 6), ως βασικό συντελεστή της διαδικτυακής επιτυχίας του, και (δ) σε ενδεικτική σύγκριση με την αντίστοιχη (διαδικτυακή) επισκεψιμότητα θεσμικών φορέων που κατά την Διακοσιετηρίδα διοργανώνουν επετειακές εκδηλώσεις και δράσεις ή και προβαίνουν σε συναφείς εκδόσεις: Επί παραδείγματι, το 2020, το ιστολόγιο σημείωσε καλύτερες επιδόσεις διαδικτυακής επισκεψιμότητος από ό,τι η κρατική επιτροπή Ελλάδα 2021 και η συνέργεια Πρωτοβουλία 1821-2021, όπου συμμετέχουν 15 κοινωφελή ιδρύματα (Κεφ. 4).
Τα Θέματα Ελληνικής Ιστορίας δεν διαθέτουν ούτε την κρατική υπόσταση, ούτε την ακαδημαϊκή διασύνδεση, ούτε το πολυϊδρυματικό κύρος, ούτε την διεθνή δικτύωση τέτοιων θεσμικών επετειακών φορέων, ούτε και τους συγκριτικά τεράστιους οικονομικούς τους πόρους. Αντ' αυτών όμως των πολλών συγκριτικών πλεονεκτημάτων άλλων επετειακών φορέων, το ιστολόγιο επένδυσε τις απειροελάχιστες δυνάμεις του στην αναζήτηση της αληθείας για τον Αγώνα της Παλιγγενεσίας, άνευ θεσμικών, πολιτικών ή άλλων σκοπιμοτήτων, εκλαμβάνοντας και ορίζοντας ως αλήθεια την προσωπική (υποκειμενική) άποψη που μπορεί να διαμορφώσει κάθε φιλίστωρ αναγνώστης κυρίως βάσει πρωτογενών πηγών—μόνον δε επικουρικώς βάσει δευτερογενών ή τριτογενών πηγών—ως σκεπτόμενος πολίτης, ήτοι βάσει επισήμων (ως επί το πλείστον κρατικών ή εκκλησιαστικών) εγγράφων κορυφαίων συντελεστών της απελευθερώσεως της Ελλάδος ως ανεξάρτητης χώρας, τα οποία συνετάγησαν διαρκούντος του Αγώνα της Παλιγγενεσίας. Προφανώς, σε διαδικτυακό επίπεδο (Exh. 1-14), αυτή η (διανοητική) επένδυση αποδίδει.
Προς τούτο, η Τριλογία αποδομεί τό ευρέως διεδεδομένο ιστορικό αφήγημα ότι η «Ναυμαχία τού Ναυαρίνου» ήταν (δήθεν) αυτή που ματαίωσε τήν γενοκτονιακή εθνοκάθαρση τών Ελλήνων από τά Αιγυπτιο-αφρικανικά στρατεύματα τού Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο (δήθεν τό 1827), και (δήθεν) αυτή που (δήθεν) απελευθέρωσε τήν Ελλάδα (επίσης δήθεν τό 1827).
Απεναντίας, η Τριλογία αναδεικνύει πλήρως τήν καθοριστική (όχι απλώς «καταλυτική») συμβολή τού Ρωσο-Τουρκικού Πολέμου 1828-1829 στην απελευθέρωση τής Ελλάδος τό 1828-1833, ήτοι τού διηπειρωτικού πολέμου κατά τόν οποίο οι Ρώσοι υπό τόν Τσάρο Νικόλαο Α΄ και οι Έλληνες υπό τόν Πολέμαρχο Εθνάρχη Καποδίστρια κατενίκησαν τήν Οθωμανική Αυτοκρατορία, ως ομόδοξοι σύμμαχοι, σε όλα τά μέτωπα: στα Ανατολικά Βαλκάνια, τόν Εύξεινο Πόντο, τήν Καυκασία, τά Νότια Βαλκάνια, και τό Αιγαίο.
Παρά όμως τήν «δυτικοστρεφή» ιστοριογραφική προπαγάνδα, επί δύο σχεδόν αιώνες, περί τού πώς και πότε πράγματι απελευθερώθηκε η Ελλάδα κατά τόν Αγώνα τής Παλιγγενεσίας, στη συλλογική μνήμη τών Ελλήνων ουδέποτε έπαυσε να σιγοκαίει η εθνεγερτική φλόγα τής Ιστορικής Αληθείας. Αυτό κατεδείχθη από τήν μεγάλη αναγνωστική επιτυχία τών πρώτων δύο βιβλίων τής Τριλογίας, με συνολικά περισσότερες από πενήντα χιλιάδες (50.000) αναγνώσεις στο διαδίκτυο—και μάλιστα πριν καν εκδοθούν τά βιβλία σε έντυπη μορφή, χωρίς οποιαδήποτε προωθητική ενέργεια, χωρίς ούτε καν μία στοιχειώδη παρουσίασή τους από τόν συγγραφέα. Προφανώς, παρά τά συγκυριακά επιφαινόμενα, οι Έλληνες ουδέποτε έπαψαν να διψούν για τήν Ιστορική Αλήθεια, για να μεθύσουν κάποτε με τ' αθάνατο κρασί τού Εικοσιένα.
A huge experiment, on a multinational level, was conducted in Eurasia in Holy Week 2020 as to what extent COVID-19 is transmitted among worshippers in Easter liturgies in Orthodox Christian countries. The experiment involved all Orthodox countries in Eastern Europe and the Caucasus. The set of Orthodox countries was in effect divided into two statistical subsets: on the one hand, countries where their citizens were allowed to attend Easter liturgies (like Georgia, Bulgaria etc.) and, on the other, countries where a state ban was imposed on any presence of the faithful in Christian temples during Holy Week (like Greece, Russia etc.). In that dichotomic religious context, an unanticipated phenomenon was recorded statistically: More than a month after the Resurrection, the deaths from COVID-19 in the former countries were on average and proportionally less than such deaths in the latter countries. It is noteworthy that Georgia's performance in curbing the coronavirus pandemic in Spring 2020 has evolved to a paradigm in the Orthodox world: As of May 15, 2020, new coronavirus deaths in Georgia were zero (0) every day until Ascension Day, as result of Georgia's measured anti-pandemic policies, that took into due consideration both medical suggestions and religious traditions in Holy week. In this context, the statistical findings in this monograph might be useful for effective and measured management of the pandemic in Easter, according to the successfully applied model of Georgia: In sum, it has been statistically established that attendance in Orthodox liturgies of the Holy Passions does not contribute, in and by itself, to the spread of COVID-19, as long as basic safety precautions are taken by the church and duly observed by the faithful.
ΣΥΝΟΨΗ
Ένα πείραμα τεραστίων διαστάσεων, σε πολυεθνικό επίπεδο, διεξήχθη στην Ευρασία κατά την Μεγάλη Εβδομάδα τού 2020 όσον αφορά στο κατά πόσον ο COVID-19 μεταδίδεται μεταξύ των προσκυνητών κατά την Ακολουθία των Αγίων Παθών σε Ορθόδοξες Χριστιανικές χώρες. Στο πείραμα συμμετέσχον όλες οι Ορθόδοξες χώρες στην Ανατολική Ευρώπη και την Καυκασία. Το σύνολο των Ορθοδόξων χωρών διχοτομήθηκε εν τοις πράγμασι, σε δύο στατιστικά υποσύνολα: αφενός μεν χώρες που επέτρεψαν στους πολίτες τους να εκκλησιασθούν κατά την Μεγάλη Εβδομάδα (όπως η Γεωργία, η Βουλγαρία κ.τ.λ.) και αφετέρου χώρες των οποίων οι κρατικές Αρχές απαγόρευσαν οποιαδήποτε παρουσία των πιστών σε Χριστιανικούς ναούς κατά την Μεγάλη Εβδομάδα (όπως η Ελλάδα, η Ρωσία κ.τ.λ.). Σε εκείνο το διχοτομικό θρησκευτικό πλαίσιο, κατεγράφη στατιστικά ένα απροσδόκητο φαινόμενο: Περισσότερο από ένα μήνα μετά την Ανάσταση, οι θάνατοι εκ του COVID-19 στις Ορθόδοξες χώρες που επέτρεψαν την προσέλευση των πιστών στην Ακολουθία των Αγίων Παθών ήσαν αναλογικά και κατά μέσο όρο λιγότεροι από τους αντιστοίχους θανάτους σε ομόδοξες χώρες που επέβαλαν τότε θρησκευτικό lockout [λιγότεροι, ΟΧΙ περισσότεροι]. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι επιδόσεις της Γεωργίας στον έλεγχο της πανδημίας του κορονοϊού την Άνοιξη 2020 αναδείχθηκε ως πρότυπο στον Ορθόδοξο κόσμο: Από τις 15 Μαΐου 2020, οι νέοι θάνατοι με κορονοϊό στη Γεωργία ήσαν μηδέν (0) κάθε μέρα μέχρι την Ανάληψη, ως αποτέλεσμα των ἐν μέτρῳ κυβερνητικών της αποφάσεων κατά της πανδημίας, οι οποίες βασίστηκαν ισορρόπως τόσο σε ιατρικές εισηγήσεις όσο και σε θρησκευτικές παραδόσεις την Μεγάλη Εβδομάδα. Σε αυτό το πλαίσιο, τα στατιστικά ευρήματα αυτής της μονογραφίας μπορούν ενδεχομένως να αποβούν χρήσιμα για αποτελεσματική και ἐν μέτρῳ (ισόρροπη) διαχείριση της πανδημίας το Πάσχα, σύμφωνα με το επιτυχώς εφαρμοσθέν πρότυπο της Γεωργίας: Εν κατακλείδι, έχει πλέον τεκμηριωθεί στατιστικά ότι η προσέλευση των πιστών στην Ορθόδοξη Ακολουθία των Αγίων Παθών δεν συνιστά αφ' εαυτή συντελεστή διάδοσης του COVID-19, υπό την προϋπόθεση ότι βασικές υγιειoνομικές προφυλάξεις λαμβάνονται από την εκκλησία και εφαρμόζονται επαρκώς από τους πιστούς.
TSU official publication:
https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243/pdf
Copyright © 2021 Translational and Clinical Medicine - Georgian Medical Journal
(Biannual Medical Journal of Ivane Javakhishvili Tbilisi State University and Georgian Medical Association).
https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243
https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243/pdf
Citation: PAPPAS, John D. “Unnecessary religious lockout: Comprehensive statistical results of the COVID-19 pandemic in the Christian Orthodox countries in Easter 2020,” Translational and Clinical Medicine - Georgian Medical Journal, [S.l.], v. 6, n. 2, pp. 48-56, Dec. 2021. ISSN 2346-8491. Available at: <https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243> and <https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243/pdf>.
Full article (in English) is freely readable and downloadable in English (pdf file) at:
https://www.academia.edu/82207349/Unnecessary_Religious_Lockout_Comprehensive_statistical_results_of_the_COVID_19_pandemic_in_the_Christian_Orthodox_countries_in_Easter_2020
or, alternatively, https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243
and https://tcm.tsu.ge/index.php/TCM-GMJ/article/view/243/pdf