Беркат
Беркат (Ӏаьр. بركة) исламехь — делера къинхетам, дика болх, токхо. Беркат (барака) термин хьахайо масех къуръанан айатехь[1]. Беркат хилийта лаам (بارك الله فيكم, ба́рака-л-Ла́хӀу фи́кум) — бусалбанийн беркат хилийта лааман ламаста коьрта дакъа ду.
Этимологи
[бӀаьра нисйан | нисйан]Ӏаьрбийн дош барака нохчийн матте даьккхича «беркат» бохург ду[2].
Къуръан чохь
[бӀаьра нисйан | нисйан]Беркат сих-сиха хьахадо Къуръанан айаташкахь. Къуръанца, декъалхилар схьадолу АллахӀера, цуо иза ло пайхамаршна[3], церан гергарчарна а[4]. Тера кхетам буьйцу Къуръан тӀехь рахьма («къинхетам; безам») а, салам («паргӀато; токхо») а терминашца.
Декъалверг ша АллахӀ[5] а ву, дерриг цуьнца доьзнарг а ду: боьлак[6], жуьгтийн Килс[7], КаӀба[8], зайт-стом[9], АллахӀера салам кхачар[10], Къуръан[11], пайхамарийн латтанаш[12], Лайлатал къадар буьйса[13].
Беркат кхачар
[бӀаьра нисйан | нисйан]Бусалбачара боху, АллахӀан беркат кхача тарло хьаж дечу хенахь Ӏаьржа тӀулгах, КаӀабех, кхечу сийлаллех хьакхаделча. Цхьацца исламан некъашкахь боху делан беркатан эманаци пайхамаршна хилла ца Ӏаш, амма, делера шовкъ кхаьчна (ильхам), безчу наханна а (авлийаашна) хила тарло. ЧӀогӀа йаьржина далла декъалдаран ойла суьпаллехь а, шиӀийшкахь а.
Хьажа кхин а
[бӀаьра нисйан | нисйан]Билгалдахарш
[бӀаьра нисйан | нисйан]- ↑ 7:96, 11:48, 11:73
- ↑ Баранов Х. К. Арабско-русский словарь: ок. 42 000 слов.. — 3-е. — М.: Издатель Валерий Костин, 2001. — 944 с. — 2000 экз. — ISBN 5-901278-05-4.
- ↑ Иса — 19:31, Муса — 27:8, Ибрахим, Исхак — 37:113
- ↑ 11:48, 11:73
- ↑ 23:14, 25:1
- ↑ 28:30
- ↑ 17:1
- ↑ 3:96
- ↑ 24:35
- ↑ 24:61
- ↑ 6:155
- ↑ 21:71, 23:29
- ↑ 44:3
Литература
[бӀаьра нисйан | нисйан]- Резван Е. А. Барака // Ислам: энциклопедический словарь / отв. ред. С. М. Прозоров. — М. : Наука, ГРВЛ, 1991. — С. 38.
- Али-заде А. А. 154 // Исламский энциклопедический словарь. — М. : Ансар, 2007. — 400 с. — (Золотой фонд исламской мысли). — ISBN 5-98443-025-8.
- Baraka / Colin, G.S. // Encyclopaedia of Islam. 2 ed. — Leiden : E. J. Brill, 1960—2005.(мехах)
- J. Chelhod. La baraka chez les Arabes. — RHR. 1955, (148/1, 66—68)