Французскі кансулат

Кансулат — перыяд у гісторыі Францыі, калі ўлада ў Першай Французскай рэспубліцы дэ-юрэ належала калектыўнаму органу ўлады - кансулату. З часам улада ў кансулаце цалкам перайшла да Напалеона Банапарта, Францыя была абвешчана імперыяй, а Банапарт стаў імператарам.

Эпоху французскага кансулата можна падзяліць на тры перыяды:

• Часовы кансулат (9 лістапада - 24 снежня 1799) - перыяд пасля перавароту 18 брумера, калі кансулат складаўся з Напалеона Банапарта, Эманюэля Жозэфа Сьеса і Ражэ Дзюко
• Дзесяцігадовы кансулат (24 снежня 1799 - 2 жніўня 1802) - перыяд, калі Банапарт становіцца першым консулам з усёй паўнатой улады. Другім і трэцім консулам з правам дарадчага голасу сталі адпаведна Жан-Жак Рэжы дэ Камбасерэс і Шарль Франсуа Лебрэн.
• Пажыццёвы кансулат (2 жніўня 1802 - 17 мая 1804) - перыяд, па канчатку якога Напалеон усталяваў Першую Французскую імперыю і абвясціў сябе імператарам.

Літаратура

• André Latreille, L'ère napoléonienne, Armand Colin, Paräis, 1972.
• Jacques-Olivier Boudon, Histoire du Consulat et de l'Empire, Perrin, Paris, 2003.
• Jean-Paul Bertaud, Le Consulat et l'Empire, Armand Colin, Paräis, 1988.
• Jean-Paul Bertaud, 1799. Bonaparte prend le pouvoir, Complexe, Bréissel, 1987.
• Jean Tulard, Dictionnaire Napoléon, Fayard, Paris, 1999.
• Thierry Lentz, Le Grand Consulat, Fayard, Paris, 1999.