Перайсці да зместу

Другая бітва пры Іпры

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Другая бітва пры Іпры
Асноўны канфлікт: Першая сусветная вайна

Дата 22 красавіка 191525 мая 1915
Месца Іпр, Бельгія
Вынік Германскім войскам не ўдалося развіць пачатковы поспех
Праціўнікі
 Германская імперыя Францыя Францыя
Вялікабрытанія Брытанская імперыя
 Бельгія
Камандуючыя
Сцяг Германіі (1871-1918, 1933-1935) Альбрэхт Вюртэмбергскі Сцяг Вялікабрытаніі Гарацый Сміт-Дорыен
Францыя Анры Пуц
Сілы бакоў
7 дывізій 8 дывізій
Страты
35 000 забітых, параненых і зніклых 70 000 забітых, параненых і зніклых
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Друга́я бі́тва пры І́пры (22 красавіка 191525 мая 1915) — бітва ў раёне Іпра паміж саюзнымі і германскімі войскамі падчас Першай сусветнай вайны, у якой упершыню пасля Балімаўскай бітвы германцамі актыўна ўжывалася хімічная зброя. Германскай арміі на чале з герцагам Альбрэхтам Вюртэмбергскім не ўдалося развіць першапачатковы поспех.

Германскае камандаванне яшчэ з сакавіка 1915 года рыхтавала буйную аперацыю па прарыву варожага фронту з ужываннем хімічнай зброі. У маючым адбыцца надыходзе германцы планавалі ўжыць хімічную газабалонную атаку. Удар наносіўся на ўчастку стыку 2-й англійскай арміі і 20-га французскага корпуса. На працягу некалькіх дзён германскія хімічныя войскі ноччу ўсталявалі 150 газабалонных батарэй. 22 красавіка на пазіцыі брытанскіх войскаў было выпушчана 180 тон хлора. Жаўтавата-зялёнае воблака рушыла на пазіцыі праціўніка, за ім у марлевых павязках наступала германская пяхота. Англійскія салдаты, не будучы забяспечаныя сродкамі абароны ад газу, задыхаліся і падалі як нежывыя. Брытанцы ў паніцы пакідалі свае пазіцыі, якія без бою займалі германскія салдаты. Аднак, па некаторых дадзеных, германскае камандаванне не ўлічыла ўмовы надвор’я, і частка хлору было ветрам аднесена да пазіцый германскіх войскаў, у выніку чаго тыя, хто не быў у ахоўнай масцы, таксама атрымалі атручэнне (праўда, пра смяротныя выпадкі дадзеных няма).

Ад хлору пацярпела 15 000 чалавек, 5 000 з якіх памерлі. Паміж англійскімі і французскімі войскамі утварыўся разрыў у 3,5 км. Дарога на Іпр апынулася вольная. Аднак, не маючы рэзерваў, германскае камандаванне не змагло атрымаць выгады з сітуацыі, якая склалася. На аўтамашынах і пешым парадкам англічане і французы падцягнулі рэзервы і занялі пралом у абароне, усе наступныя спробы германскіх войскаў прарваць абарону апынуліся беспаспяховымі. Англічане і французы ўжо былі абсталяваныя найпростымі сродкамі абароны ад хімічнай зброі.

У далейшых баях у маі немцам атрымалася прасунуцца на нязначную адлегласць, але галоўная задача — прарыў фронту і захоп Іпра — выканана не была. Першае ў гісторыі прымяненне газу прынесла германцам абмежаваны поспех. Але яно з’явілася пачаткам масавага прымянення хімічных сродкаў барацьбы ваюючымі дзяржавамі. Развіваліся сродкі абароны і новы элемент баявога забеспячэння — супрацьхімічная абарона войскаў. Ужо ў 1915 годзе найпростыя марлевыя павязкі былі заменены процівагазамі.