Двукроп'е — знак прыпынку ў выглядзе двух размешчаных адна над іншай кропак, які ўжываецца для ўказання на тое, што частка тэксту пасля яго звязана прычынамі, тлумачальнымі і іншымі сэнсавымі адносінамі з часткай тэксту перад ім.
У царкоўнаславянскім пісьменстве двукроп'е ў цэлым эквівалентна беларускаму знаку «Кропка з коскай», але таксама выкарыстоўваецца і ў функцыях шматкроп'я і нават кропкі на канцы скарачэнняў. Двукроп'е як знак скарачэння наогул было ўласціва старым еўрапейскім пісьменствам (у рускай мове так было да сярэдзіны XIX стагоддзя); сярод моў новага часу гэтая функцыя двукроп'я захоўваецца ў шведскай і фінскай, прычым нават у сярэдзіне слова: H:ki (Helsinki).
У сучаснай армянскай пунктуацыі двукроп'е выкарыстоўваецца ў канцы сказа ў якасці кропкі. Такое выкарыстанне двукроп'я вядома таксама ў рымскай, грэцкай, старажытнарускай пісьменнасці.
У матэматыцы двукроп'е з'яўляецца адным з магчымых пазначэнняў аперацыі дзялення. У мовах праграмавання двукроп'е можа мець самае разнастайнае прымяненне. Можа выкарыстоўвацца як самастойна, так і ў састаўных пазначэннях.
