Аларых I

Аларых I
Аларых I
	гоцк.: 𐌰𐌻𐌰𐍂𐌴𐌹𐌺𐍃/Alareiks
	; Гравюра XVIII стагоддзя
правадыр вестготаў
	382 — 395
Папярэднік	Фрытыгерн
Пераемнік	Прыняцце каралеўскага тытула
1-ы кароль вестготаў
	395 — 410
Папярэднік	Пасада заснавана
Пераемнік	Атаўльф
Нараджэнне	не раней за 365 і не пазней за 370; Пеўкі[d];
Смерць	снежань 410; Казенца, Заходняя Рымская імперыя;
Месца пахавання	Бузента[d];
Род	Балты
Бацька	Атанарых[d]
Маці	невядома
Жонка	Anonyma[d]
Дзеці	Пелагея[d]
Веравызнанне	хрысціянін арыянскага толку
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дагледжаная версія гэтай старонкі, зацверджаная 22 сакавіка 2023, была заснавана на гэтай версіі.

Аларых або Аларык (лат. Alaricus) (каля 370—410 н.э.) — правадыр вестготаў з 395 г. Ваяваў супраць рымлян. Як хаўруснік аднаго з варагуючых паміж сабой рымскіх імператараў у 395 г. захапіў Афіны, спустошыў Карынф, Аргас і Спарту. Усходне-рымскі імператар Аркадзій, сын Феадосія I, падпісаў мірнае пагадненне з Аларыхам, прызначыўшы яго намеснікам Ілірыі, дзе былі паселеныя вестготы на правах федэратаў. У 401 г. Аларых узняў паўстанне і прывёў войска ў Італію, але, двойчы разбіты ў 402 г. Стыліхонам, адступіў. У 408 г. уварваўся ў Італію зноў, тройчы браў у аблогу Рым і завалодаў ім толькі 14 жніўня 410 г., перадаўшы яго на тры дні рабаўнікам. Нашэсце Аларыха паскорыла заняпад і знікненне Заходняй Рымскай імперыі.

Зноскі