Bağlayıcı vəzifəsini görən bir sıra sözlərə (ki, necə, hansı, niyə və s.) qoşularaq, onlarla sonrakı sözlər arasında əlaqəni daha da qüvvətləndirir.
Bəzi modal sözlərdən (yəqin, görünür, əlbəttə, gərək, guya və s.) sonra gələrək, ehtimallıq, zərurilik və gerçəklik məzmununun cümlələrin ikinci hissəsinə keçməsi üçün şərait yaradır.
Feldən sonra gələrək, başqasının nitqini ifadə etməyə xidmət edir.
Ədatlardan sonra işlənərək, ədatla birlikdə cümləni və ya onun müəyyən hissəsini qüvvətləndirməyə xidmət edir.
Müxtəlif sözlərdən sonra gələrək həmin sözlərin mənasını qüvvətləndirir.
Sadə bağlayıcı, qoşma, ədat, feli bağlama, işarə əvəzliyi və s.-dən sonra gələrək, mürəkkəb bağlayıcı əmələ gətirir; məs.: ancaq ki, ona görə ki, yaxud ki, bunun üçün ki, indi ki, odur ki.
Sual cümlələrinin sonunda gələrək, xəbərə aid olur, xəbərin və ya ümumiyyətlə, cümlənin mənasındakı sualı qüvvətləndirir. / Burada təəccüblü nə var ki?
Əvəzliklərdən sonra gələrək, onu başqa sözlərdən fərqləndirir, daha çox nəzərə çarpdırır. / O ki yaxşı adamdır, usta!
Cümlənin sonunda etiraz məqamında işlədilir. / Mən uşaq-zad deyiləm ki.
Əsasən cümlələrin sonunda kinayə məqamında işlədilir. / Hamı bu cür ola bilməz ki.
Gözlənilməz bir hadisə baş verdiyi zaman əmələ gəlmiş vəziyyəti bildirmə məqamında işlədilir. / Ay aman, bu da gəlib çıxdı ki...
Kinayə, istehza və ya etiraf məqamında işlədilir. / O lap uşaqdır ki.