Saltar al conteníu

Sistema nerviosu periféricu

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Sistema nerviosu periféricu

Sistema nerviosu humanu: n'azul el sistema nerviosu periféricu, en mariellu'l SNC.
TA A14.2.00.001
[editar datos en Wikidata]

El sistema nerviosu periféricu (SNP) ye l'aparatu del sistema nerviosu formáu por nervios y neurones que moren o s'estienden fora del sistema nerviosu central (SNC), escontra los miembros y órganos.[1] La función principal del SNP ye coneutar el SNC a los miembros y órganos. La diferencia ente este y el SNC ta en que'l sistema nerviosu periféricu nun ta protexíu por güesos o pola barrera hematoencefálica, lo que dexa la esposición a toxines y daños mecánicos. El sistema nerviosu periféricu ye, asina, el que coordina, regula ya integra los nuesos órganos internos, per mediu de los axones.[2][3] En dellos testos considérase que'l sistema nerviosu autónomu ye una subdivisión del sistema nerviosu periféricu, pero esto ye incorreutu yá que, nel so percorríu, delles neurones del sistema nerviosu autónomu pueden pasar tantu pol sistema nerviosu central como pol periféricu, lo cual asocede tamién nel sistema nerviosu somáticu. La división ente sistema nerviosu central y periféricu tien solamente fines anatómicos. Ta compuestu por 12 pares de nervios craniales y 19 pares de nervios espinales, dando asina un total de 31 pares de nervios. Nel sistema nerviosu periféricu (SNP) les célules de Schwann ayuden a emponer la crecedera de los axones y a la rexeneración de les mancadures (neurapraxia y axonotmesis, pero non na neurotmesis).

Sistema nerviosu somáticu

[editar | editar la fonte]
  • Nervios espinales, que son los qu'unvien información sensorial (tactu, dolor) del tueru y les estremidáes escontra'l sistema nerviosu central al traviés de la migollu espinal. Tamién unvien información de la posición y l'estáu de la musculatura y les articulaciones del tueru y les estremidaes al traviés del migollu espinal. Reciben órdenes motores dende'l migollu espinal pal control de la musculatura esquelética. Son un total de 31 pares de nervios,[4] cada unu con dos partes o raigaños: una sensitiva y otra motora.

La parte sensitiva ye la que lleva los impulsos dende los receptores hasta'l migollu espinal.

La parte motora ye la que lleva los impulsos dende'l migollu espinal hasta los efectores correspondientes. Siempres se tienen que tomar en cuenta los nervios raquídeos.

  • Nervios craniales, qu'unvien información sensorial procedente del pescuezu y la cabeza escontra'l sistema nerviosu central. Reciben órdenes motores pal control de la musculatura esquelética del pescuezu y la cabeza; y son 12 pares de nervios craniales.

Sistema nerviosu autónomu

[editar | editar la fonte]

Regula toles funciones corporales, controla la musculatura llisa, la cardiaca, les coraes y les glándules por orde del sistema nerviosu central.

  • Caña parasimpática: Atópase activu cuando'l cuerpu ta en reposu, aguiya la peristalsis, relaxa'l miocardiu, contrái los bronquios, ente otros.
  • Caña simpática: Prepara al organismu pa l'actividá física, aumentando la frecuencia cardiaca, dilatando los bronquios, contrayendo'l rectu, relaxando la vexiga, etc.

Componer raigaños, plexos y tueros nerviosos.

Raigaños

[editar | editar la fonte]
  • Raigaños cervicales
  • Raigaños torácicos o raigaños dorsales
  • Raigaños lumbares
  • Raigaños sacros
  • Raigaños sinápticos

El plexo cervical ye'l plexo nerviosu más cimeru nel sistema nerviosu periféricu. Ta formáu polos ramos anteriores de los segundos cuatro nervios cervicales (de C1 a C4), ramos que con esceición del primeru, estremar en ramos ascendentes y descendentes, xuniéndose colos ramos axacentes formando bucles. Atopar a lo llargo de les primeres 7 vértebres cervicales, anterolateral al músculu elevador de la escápula y escalenu mediu, y na fondura del músculu escleidomastoideo.

Componentes funcionales del sistema nerviosu

[editar | editar la fonte]
  • Sistema sensorial (aferente), que recibe y tresmite impulsos al SNC pal so procesamientu.
  • Aparatu llocomotor (eferente), que s'anicia nel sistema nerviosu central y tresmite impulsos a órganos efectores na totalidá del cuerpu, y ésti de la mesma estrémase en:
    • Sistema somáticu, nel que los impulsos que s'anicien nel sistema nerviosu central tresmítense direutamente al traviés d'una neurona a un músculu esqueléticu **

Sistema autónomu, recibe los impulsos del SNC y tresmítese primero a un gangliu autónomu al traviés d'una neurona; una segunda neurona que s'anicia nel gangliu autónomu lleva de siguío l'impulsu al músculu llisu, al músculu cardiacu o a les glándules.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. [1] Estructura y función cuerpo humanu, de Gary A. Thibodeau y Kevin T. Patton. Páxina 186. ([books.google.es])
  2. [2] páxina 4 Google Books
  3. ; Jean Hopkins, Charles William McLaughlin, Susan Johnson, Maryanna Quon Warner, David LaHart, Jill D. Wright (1993) Human Biology and Health. Englewood Cliffs, New Jersey, USA: Prentice Hall, páx. 132–144. ISBN 0-13-981176-1.
  4. Sistema nerviosu periféricu en Google Books