Saltar al conteníu

Rubidiu

De Wikipedia
Criptón ← RubidiuEstronciu
 
 
37
Rb
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Tabla completaTabla enantada

Platiáu ablancazáu
Información xeneral
Nome, símbolu, númberu Rubidiu, Rb, 37
Serie química Alcalinos
Grupu, periodu, bloque 1, 5, s
Masa atómica 85,4678 u
Configuración electrónica [Kr]5s1
Durez Mohs 0,3
Electrones per nivel 2, 8, 18, 8, 1 (imaxe)
Propiedaes atómiques
Radiu mediu 235 pm
Electronegatividá 0,82 (Pauling)
Radiu atómicu (calc) 265 pm (Radiu de Bohr)
Radiu covalente 211 pm
Radiu de van der Waals 303 pm
Estáu(aos) d'oxidación 1
Óxidu Base fuerte
enerxía d'ionización 403,0 kJ/mol
enerxía d'ionización 2633 kJ/mol
enerxía d'ionización 3860 kJ/mol
enerxía d'ionización 5080 kJ/mol
enerxía d'ionización 6850 kJ/mol
enerxía d'ionización 8140 kJ/mol
enerxía d'ionización 9570 kJ/mol
enerxía d'ionización 13120 kJ/mol
enerxía d'ionización 14500 kJ/mol
10ª enerxía d'ionización 26740 kJ/mol
Propiedaes físiques
Estáu ordinariu Sólidu
Densidá 1532 kg/m³
Puntu de fusión 312,46 K (39 °C)
Puntu de bullidura 961 K (688 °C)
Entalpía de vaporización 72,216 kJ/mol
Entalpía de fusión 2,192 kJ/mol
Presión de vapor 1,56·10-4 Pa a 312,6 K
Varios
Estructura cristalina Cúbica centrada nel cuerpu
Nᵘ CAS 7440-17-7
Nᵘ EINECS 231-126-6
Calor específica 363 J/(K·kg)
Conductividá llétrica 7,79·10⁶ S/m
Conductividá térmica 58,2 W/(m·K)
Velocidá del soníu 1300 m/s a 293,15 K (20 °C)
Isótopos más estables
Artículu principal: Isótopos del rubidiu
iso AN Periodu MD Ed PD
MeV
85Rb72,168%Estable con 48 neutrones
87Rb27,835%4,88 × 1010 aβ-0,28387Sr
Valores nel SI y condiciones normales de presión y temperatura, sacante que se diga lo contrario.
[editar datos en Wikidata]

El rubidiu[1] ye un elementu químicu de la tabla periódica que'l so símbolu ye'l Rb y el so númberu atómicu ye 37.

Carauterístiques principales

[editar | editar la fonte]

El rubidiu ye un metal alcalín blandu, de color platiáu blancu brillosu qu'avafa rápido al aire, bien reactivu. Ye'l segundu elementu alcalín menos electronegativu y puede atopase líquidu a temperatura ambiente. Al igual que los demás elementos del grupu 1 pue amburar bonalmente n'aire con llapada de color violeta amarellentáu, reaiciona violentamente col agua desprendiendo hidróxenu y forma aleación col mercuriu. Pue formar aleaciones con oru, los demás metales alcalinos, y alcalinotérreos, antimoniu y bismutu.

Al igual que los demás metales alcalinos presenta un únicu estáu d'oxidación (+1) y reaiciona con dióxidu de carbonu, hidróxenu, nitróxenu, azufre y halóxenos.

Aplicaciones

[editar | editar la fonte]

El rubidiu pue ionizase con facilidá polo que estudióse'l so usu en motores iónicos pa naves espaciales, magar que'l xenón y cesiu demostraron una mayor eficacia pa esti propósitu. Utilízase principalmente na fabricación de cristales especiales pa sistemes de telecomunicaciones de freba óptico y equipos de visión nocherniega. Otros usos son:

En munches aplicaciones puede sustituyise pol cesiu (o'l compuestu de cesiu correspondiente) pola so semeyanza química.

El rubidiu (del llatín rubĭdus, roxu) afayóse en 1861 por Robert Bunsen y Gustav Kirchhoff na lepidolita utilizando un espectroscopiu —inventáu un añu enantes— al detectar les dos rayes coloraes carauterístiques del espectru d'emisión d'esti elementu y que son la razón del so nome. Son poques les aplicaciones industriales d'esti elementu qu'en 1920 empezó a usase en célules fotoeléctriques usándose sobremanera n'actividaes d'investigación y desenvolvimientu, especialmente n'aplicaciones químiques y electróniques.

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]