Palaciu Federal Llexislativu
| Palaciu Federal Llexislativu | |
|---|---|
| palaciu | |
 | |
| Llocalización | |
| País |  Venezuela |
| Distritu capital | Distrito Capital (es)  |
| Conceyu | Libertador |
| Parroquia civil (es) | Parroquia Catedral (es) |
| Coordenaes | 10°30′20″N 66°54′57″W / 10.50554°N 66.91583°O |
.svg)  Palaciu Federal Llexislativu Palaciu Federal Llexislativu (Venezuela) | |
| Historia y usu | |
| Apertura | 1877 |
| Arquiteutura | |
| Arquiteutu/a |
Luciano Urdaneta Vargas (es) |
| Estilu | arquiteutura neoclásica |
| Pisos | 2 |
 | |
El Palaciu Federal Llexislativu o tamién llamáu Capitoliu Federal, ye la sede y edificiu principal del Poder Llexislativu Federal y temporalmente del Poder Constituyente de Venezuela, allugáu na ciudá de Caraques, específicamente na Avenida Universidá, frente a la Plaza Bolívar, nel Distritu Capital. Al ser asientu d'unu de los Poderes Públicos de Venezuela, ye un edificiu de gran valor arquiteutónicu, institucional y políticu, unu de los legaos del primer gobiernu del Xeneral Antonio Guzmán Blanco (1870-1877) nel so enfotu de modernizar la ciudá capital.
El Capitoliu Federal dende 1877 foi sede de los trés Poderes de la Nación l'Executivu Federal, Llexislativu y Xudicial. Pero dende 1961 ye d'usu esclusivu del Poder Llexislativu Nacional.
Por cuenta de la so importancia histórico y cultural, la edificación foi declarada Patrimoniu Nacional el 22 d'agostu de 1997.
El Capitoliu ye tamién unu de los principales centros d'atraición histórica de la capital de Venezuela.
Historia
[editar | editar la fonte]La construcción del Capitoliu Federal empezó'l 21 de setiembre de 1872, inaugurándose parcialmente'l 19 de febreru de 1873 pero rematáu totalmente en 1877. Tiempo antes de la so construcción, siquier seis edificios distintes fueron usaos como sede del Congresu en distintes ciudaes.
- Primer Congresu de Venezuela (1811):
- 1811-1812: Casa de José Antonio Pacheco, esquina El Conde, darréu treslladada a la Capiya de Santa Rosa de Lima en Caraques.
- Segundu Congresu de Venezuela o Angostura (1819):
- 1819-1821: Edificiu del Antiguu Colexu Federal de Guayana o Casa del Congresu de Angostura, güei Ciudad Bolívar. Llugar onde se creó la Gran Colombia.
- Congresu de la República de Venezuela (1830):
- 1830-1831: Casa de la Estrella, Valencia. Separación de Venezuela de Colombia.
- 1831-1842: Dambes Cámares funcionaron en distintos llugares de Caraques.
- 1842-1873: Palaciu de les Academies, antigua sede de la Universidá Central de Venezuela y tamién del Congresu Nacional.
- 27 de febreru de 1873-Presente: Palaciu Federal Llexislativu de Venezuela
El 27 de febreru de 1873 sesionaron les Cámares Llexislatives per primer vegada nel Capitoliu siendo escoyíu Presidente del Senáu y del Congresu Antonio Leocadio Guzmán padre d'Antonio Guzmán Blanco y de la Cámara de Diputaos el Xeneral Jesús María Paúl.
Anguaño dende ellí funciona l'Asamblea Nacional de Venezuela y l'Asamblea Nacional Constituyente, onde se realicen les sesiones ordinariu y estraordinariu del órganu unicamaral. Antes de los tresformamientos políticos asocedíes a partir de 1999 yera la sede del antiguu Congresu Nacional bicameral (Senáu y Cámara de Diputaos).
La estinguida figura del Senáu de la República tuvo vixente en Venezuela dende la Promulgación de la Constitución Federal de 1811 hasta que foi derogada la Constitución de 1961 en 1999.
Construcción
[editar | editar la fonte]
Los terrenes del tamién llamáu Capitoliu Federal cubren toa una mazana diagonal a la Plaza Bolívar de Caraques, onde d'antiguo s'atopaba'l Conventu de les Reverendes Madres de la Inmaculada Concepción.
Per mediu d'un decretu ordenóse espropiar una cortil o terrén del conventu de les Hermanes de la Concepción (Conventu de les Monxes Concepciones) ente les esquines de La Bolsa y San Francisco, pa la construcción del cuerpu sur del Capitoliu Federal creándose para tal fin una Xunta de Fomentu del Capitoliu a la cual dio-y poder p'alministrar ya inspeicionar les obres tocantes a tan importante construcción.
El Capitoliu ye un edificiu d'estilu neoclásicu del sieglu XIX definíu por trés cuerpos ya inspiráu nun edificiu de Francia, siendo l'arquiteutu y principal constructor de la obra'l notable inxenieru Luciano Urdaneta, fíu del Xeneral Rafael Urdaneta, alcordóse la construcción del edificiu pola cantidá de 42.893 bolívares suma esta que sería puesta y descomanadamente entepasada pola cantidá final de 171.580 bolívares de la dómina. Actuaron como inxenieros auxiliares Manuel María Urbaneja al empiezu de los trabayos quien foi sustituyíu por Juan Hurtado Manrique y Roberto García.
El Palaciu Federal construyir en delles partes, empezando pol cuerpu sur del Palaciu onde funcionen les Cámares Llexislatives. En 1876 l'Executivu decretó la construcción del cuerpu norte, y el 20 de febreru de 1877, tol terrén que pertenecía al conventu taba ocupáu pol conxuntu d'edificios que formen el Capitoliu; los antiguos Palacios sur y norte, y poles sos edificaciones llaterales que xunen a esos dos cuerpos principales.
Salones del Palaciu
[editar | editar la fonte]
Complexu norte
[editar | editar la fonte]El norte del Palaciu Federal inclúi:
- Salón Elípticu.
La fachada principal del Salón Elípticu ta afatáu por dos figures que representen la xusticia y la llibertá. Dambes furon ellaboraes pol artista Eloy Palacios. El Salón presenta tres divisiones dixebraos por dos grandes arcos. Los salones lleven los nomes de los colores nacionales; asina la seición del oeste denominóse Salón Mariellu, nel centru Salón Azul y Salón Coloráu'l del este.
Este ye'l Salón más importante del Capitoliu yá que guarda innumberables ayalgues históriques como l'arca que contién el Llibru d'Actes del Primer Congresu Nacional de Venezuela. Ellí apréciase'l Acta de Declaración de la Independencia, roblada'l 5 de xunetu de 1811. Amás, reparar la pimpana cúpula oval de 26 metros d'altu y 13 d'anchu bañada n'oru que corona'l techu de tan importante estructura. Dicha cúpula foi orixinalmente importada de Bélxica y montada en 1890, que foi sustituyida apocayá por una d'aluminiu anodizado. Na cumal atopa la Bandera Nacional.
El gobiernu del xeneral Juan Vicente Gómez foi l'encargáu d'emitir un decretu'l 1 de xineru de 1910, nel cual ordenábase a depositar nuna arca especial, instalada nel Salón Elípticu del Palaciu Federal, l'orixinal del Llibru que contién Acta Solemne d'Independencia descubierta en 1907 en Valencia y aceptada como tal pola Academia Nacional de la Historia de Venezuela.
Esta orde cumplió un añu dempués, na conmemoración del primer Centenariu de la Emancipación, el 5 de xunetu de 1911. El llibru d'Actes del Congresu de 1811 cuenta con 436 páxines y conózse-y col nome de Llibru Nacional de los Venezolanos.
- Salón del Trípticu.
El Salón del Trípticu atópase separáu del Salón Elípticu por un antepar. N'otres dómines foi'l sitiu del Despachu del Presidente de la República y anguaño, acordies cola tradición, sirve como sala de receición cuando'l Primer Mandatariu y el so comitiva visiten el Palaciu. El so nome deber a la pintura realizada por Tito Salas en trés partes: na seición de la izquierda representa'l Xuramentu del Monte Sacru de Roma, la del centru'l Pasu de los Andes, y a la derecha el momentu onde l'espíritu del Llibertador Simón Bolívar abandona'l so cuerpu. Nesti salón atopen toles Constituciones orixinales de la vida republicana de Venezuela, siendo la primera la Constitución Federal de 1811 hasta l'actual de la República Bolivariana de Venezuela, promulgada en 1999.
- Salón de los Símbolos.
El Salón ta asitiáu nel estremu oriental del cuerpu norte. Debe'l so nome al Escudo Nacional que lo afata y amás a les representaciones los diversos Escudos de les Entidaes Federales de Venezuela. Orixinalmente foi sede de l'Alta Corte Federal, y anguaño ye usáu pa xuntes d'importancia de les comisiones parllamentaries con funcionarios o ciudadanos.
Complexu sur
[editar | editar la fonte]
El sur del Palaciu Llexislativu inclúi:
- Hemiciclu de Sesiones (Actual Asamblea Nacional).
Ta allugáu nel área norte del Palaciu Federal Llexislativu axacente a la esquina de San Aristótomo de Santander (Xefe de la menada de Bolívar). Ye un ambiente espacioso de trés niveles: la parte norte ocupar el podiu, de forma cóncava, onde s'alluga la Mesa Directiva. Más embaxo tán la Tribuna d'Honor y la Mesa de Secretaría. Al frente allúguense los nuevos y modernos curules de los Diputaos. Nel área del sur tán los palcos pa invitaos d'honor, prensa y públicu polo xeneral. Amás na parte norte, específicamente na paré, atópase un arcu colos colores nacionales, los ocho estrelles de les Provincies de la Unión y Escudu Nacional coles sos lletres n'oru, como lo indica la mesma Llei de los Símbolos Patrios.
- Hemiciclu Protocolar (Antiguu Senáu, actual ANC).
Allugáu nel área suroeste del Palaciu na esquina de la Bolsa, y utilízase pa sesiones multinacionales y otros actos especiales, tien la mesma estructura y distribución que l'Hemiciclu de la infraestructura francesa. Dende 2017 funciona nesti salón l'Asamblea Nacional Constituyente.
Edificios llaterales
[editar | editar la fonte]- Este:
Ellí atópense les oficines y el despachu de la Presidencia de l'Asamblea Nacional, y la Biblioteca Federal Llexislativa.
- Oeste:
Nel edificiu na so parte cimera atópense los Despachos de la Primer Vicepresidencia de l'Asamblea Nacional y la del Secretariu.
- Patiu Central:
Ye un ampliu xardín semáu de chaguaramos (Roystonea oleracea) y otres palmeres, qu'arrodien la fonte escultural ellaborada nel Reinu Xuníu. Llegó a Venezuela en xineru de 1876 y tuvo primeramente ente los dos cuerpos llaterales del edificiu, pero depués debíu al amenorgáu espaciu foi removida al centru onde ta anguaño.
Arte nel Capitoliu
[editar | editar la fonte]
Nel Capitoliu Federal atópense munches de les obres artístiques más importantes na historia venezolana, como les obres del pintor Martín Tovar y Tovar como la Firma de l'Acta de la Independencia'l 5 de xunetu de 1811.
Otres de gran importancia son la Batalla de Carabobo (1821), que s'atopa nel techu de la cúpula del Salón Azul, realizada por Martín Tovar y Tovar; la Batalla de Boyacá de la so mesma autoría, fecha en 1890, nel Salón Coloráu; la Batalla de Junín por Antonio Ferrera Toro de 1904; la Batalla d'Ayacucho nel Salón Mariellu pintada por Antonio Ferrera Toro en 1890, y el Trípticu Bolivariano de 1911 de Tito Salas, que s'atopa nel Salón del mesmu nome; y la obra Venezuela recibiendo los símbolos del Escudu Nacional, ellaborada por Pedro Centenu Vallenilla de 1952 a 1954, allugáu nel Salón de los Escudos. Amás d'otres importantes obres onde se representen a tolos héroes y heroínes de la Independencia venezolana, siendo'l más importante les semeyes del Xeneral Simón Bolívar. En total hai una coleición d'arte visual contentiva de 101 pieces históriques y artístiques.
Eventos d'importancia
[editar | editar la fonte]Nel Capitoliu Federal, a lo llargo de la so historia, realizáronse diversos eventos d'importancia:
- Cada 10 de xineru axúntense los diputaos y convidaos pa escuchar al Presidente de Venezuela nel so Mensaxe a la Nación onde presenta Memoria y Cuenta, amás del Programa de Gobiernu pal añu qu'empieza.
- Tomar de posesión presidencial cada seis años.
- Escoyer la directiva de l'Asamblea cada 5 de xineru. Esta ye anovada tolos años, y poro, tien un periodu de 1 añu.
- Entamu del Actu de Conmemoración de la Firma de l'Acta de la Declaración de la Independencia de Venezuela cada 5 de xunetu.
- Xunta pa escuchar la Memoria y Cuenta de los miembros de los otros poderes del Estáu Venezolanu.
- Funerales d'Estáu.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Palaciu Federal Llexislativu.- Sitiu oficial de l'Asamblea Nacional
- Llei sobre la llave de l'Arca onde se caltién nel Salón Elípticu del Palaciu Federal el Llibru d'Actes del Congresu de 1811 Archiváu 2021-07-03 en Wayback Machine
- Facsímil del testu manuscritu orixinal de l'Acta Solemne d'Independencia esistente nel Congresu de la República 1990
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q6396914- Multimedia: Palacio Federal Legislativo, Venezuela