Saltar al conteníu

Monarquía de Xunetu

Coordenaes: 48°49′00″N 2°29′00″E / 48.81667°N 2.48333°E / 48.81667; 2.48333
De Wikipedia
Restauración francesa
[[Segunda Restauración (es) Traducir|←]] [[Segunda Restauración (es)
Monarquía de Xunetu
(de 1830 a 24 febreru 1848)
Segunda República Francesa
Segunda República Francesa
estáu desapaecíu
Himnu nacional La Parisienne
Alministración
Nome oficial Royaume de France (fr)
Capital París
Forma de gobiernu Monarquía constitucional
Llingües oficiales francés
Relixón oficial catolicismu
Xeografía
Coordenaes 48°49′00″N 2°29′00″E / 48.81667°N 2.48333°E / 48.81667; 2.48333
Demografía
Población 34 689 000 hab. (1840)
Economía
Moneda franco francés (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata
La Llibertá guiando al pueblu, d'Eugène Delacroix, conmemora la Revolución de 1830.

Monarquía de Xunetu ye'l nome col que la historiografía contemporánea suel designar al periodu históricu que se desenvolvió en Francia dende 1830 a 1848, ente dos de los principales procesos revolucionarios consideraos ciclos de la revolución lliberal o burguesa: la denominada Revolución de 1830, tamién llamada «Revolución de Xunetu», y la otra que tuviera formada, amás de lliberales, d'otros grupos nuevos, siendo éstos los nacionalistes y el proletariáu primíu pol absolutismu: la denominada Revolución de 1848 o bien «Primavera de los Pueblos».

Antecedentes que llevaron a la Revolución de 1830

[editar | editar la fonte]
Lluis Felipe d'Orleans.

La Restauración Francesa foi un periodu de gobiernu de Carta dada pol que se fixeron una serie de concesiones al pueblu, sicasí'l so calter yera autocráticu.

En 1830, Carlos X enfrentar a un parllamentu de mayoría lliberal moderáu. Ante esti fechu decretó les 4 ordenances de xunetu, que suspendíen la llibertá de prensa, eslleía l'acabante escoyer Cámara de diputaos, allargaba'l cargu de los diputaos y amenorgaba el so númberu.

El pueblu de París bastiar a la cai y consiguió ganar l'exércitu real. Los políticos lliberales aprovechar d'esti sucesu y el rei Carlos X viose forzáu a exiliase. Nomóse como nuevu rei a Lluis Felipe I y de esta forma Francia dotar de la Constitución de 1830, de conteníu más lliberal, qu'espresaba que'l Rei yá nun sería nomáu por gracia divina, sinón polos franceses y la so voluntá mesma y quien se convertiría nel xefe del executivu y compartiría la iniciativa llexislativa coles Cámares, dexando de ser la Cámara de los Pares hereditaria y que perdería importancia en favor de la Cámara de los diputaos. Amás nesta nueva Constitución reconocíase la llibertá de prensa y esaniciábase el monopoliu real na iniciativa llexislativa.

Reináu de Lluis Felipe I de Francia y la Revolución de 1848

[editar | editar la fonte]

La denominada Monarquía de Xunetu empezó con «Les Trois Glorieuses» o bien en castellán, Los Tres Glorioses Xornaes Revolucionaries de París de los díes 27, 28 y 29 de xunetu de 1830, contra'l gobiernu del rei Carlos X, que terminaron per llevar al tronu francés a Lluis Felipe de Orléans[1] que pertenecía a una caña colateral de la Casa de Borbón, la denominada Borbón-Orleans, y que fuera una revolución que nun se llindara namái a Francia, sinón que s'estendió en Bélxica, país que llograra la independencia frente a Holanda, tamién siguió n'Alemaña y n'Italia, siendo nesti postreru onde s'identificaba con movimientos de tipu nacionalista unificador, y siguiendo por Polonia y nel Imperiu austriacu.

En 1846 Lluis Felipe I supuestamente formó parte d'una tentativa monarquista nel país suramericanu d'Ecuador. Según Francisco Michelena y Rojas, embaxador ecuatorianu en Londres, los planes de crear un Reinu d'Ecuador que trazara'l ex-presidente d'esi país, Juan José Flores, tendríen ecu nes principales cortes europees con pretensiones n'América. Michelena acusaba principalmente a Francia de ximelgase en distintes formes pa establecer la so dominación, ufiertando los sos príncipes so aliances de familia, o'l so protectoráu, tratando d'influyir nos gobiernos contra los intereses nacionales y humildando los sos nóveles nacionalidaes; y pallo el dineru necesario pa la espedición prevendría del mesmu rei Lluis Felipe.[2][3]

Per otra parte Manuel Moreno, embaxador arxentín en Londres, abarruntaba tamién de la intervención francesa n'Ecuador, pos creía que la candidatura al tronu ecuatorianu que-y ufiertaren a Agustín Muñoz y Borbón, tercer fíu del segundu matrimoniu de la reina María Cristina de Borbón-Dos Sicilies, nun yera sinón aparente y provisional, y que no fondero tou taba dirixíu pol monarca francés p'acabar cola otra parte del Tratáu d'Utrecht, y atraer col tiempu a la Casa d'Orleans escontra Llatinoamérica. Moreno basaba la so hipótesis nel casoriu d'Antonio d'Orleans, duque de Montpensier y novenu fíu del rei francés, cola infanta española Luisa Fernanda de Borbón, tamién fía de la mentada María Cristina y hermana de Sabela II, en que'l so beneficiu sería en realidá la futura monarquía que pretendíen instaurar n'América dende Ecuador.[2][3] Finalmente, y por distintos motivos, estos planes de Flores nun se llegaron a concretar nunca.

Empezando'l mes de febreru, la Revolución de 1848 provocó l'abdicación del rei y la creación d'un gobiernu provisional que xeneró la Segunda República Francesa. La Monarquía de Xunetu (1830-1848) ye un periodu carauterizáu pola preeminencia de l'alta burguesía, que reemplazó'l derechu divín de los reis.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Según Autor s/d na so obra en francés "L'installation symbolique du nouveau régime" que diz asina: "Le 29 août, Louis-Philippe passe en revue la garde nationale de Paris qui l'acclame. « Cela vaut mieux pour moi que le sacre de Reims ! », s'écrie-t-il en embrassant La Fayette. Le 11 octobre, Le nouveau régime décide que des récompenses seront accordées à tous les blessés des « Trois Glorieuses » et crée xune médaille commémorative pour les combattants de la révolution de Juillet. En octobre, Le gouvernement présente un projet de loi destiné à indemniser à concurrence de 7 millions les victimes des journées de Juillet. Le 13 août, Le roi a décidé que los armes de la maison d'Orléans (de France au lambel d'argent) orneront désormais le sceau de l'État. les ministres perdent les appellations de Monseigneur et le prédicat d'Excellence pour aportar Monsieur le ministre. Le fils aîné du roi est titré duc d'Orléans et prince royal ; les filles et la sœur du roi sont princesses d'Orléans. Sont adoptées et promulguées des lois revenant sur des mesures impopulaires prises sous la Restauration. La loi d'amnistie de 1816, qui avait condamné à la proscription les anciens régicides, est abrogée, à l'exception de son article 4, qui condamne au bannissement les membres de la famille Bonaparte. L'église Sainte-Geneviève est de nouveau retirée au culte catholique le 15 août et retrouve, sous le nom de Panthéon, sa vocation de temple laïc dédié aux gloires de la France. Une série de restrictions budgétaires frappent l'Église catholique, cependant qu'est abrogée, Le 11 octobre, la « loi du sacrilège » de 1825, qui punissait de mort les profanateurs d'hosties consacrées"
  2. 2,0 2,1 «El xeneral Juan José Flores y el Perú» (castellanu). Aldu al Bicentenariu (Avientu de 2003). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-10-15. Consultáu'l 17 d'abril de 2015.
  3. 3,0 3,1 «La Casa de Orléans nel tronu ecuatorianu» (castellanu). Monarquía ecuatoriana (17 de febreru de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-04-20. Consultáu'l 17 d'abril de 2015.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  • Cortés Salinas, Carmen; en "LA RESTAURACIÓN Y PRIMERES FOLAES REVOLUCIONARIES 1815-1830" (Ed. Akal, 1987) ISBN 9788476000045

Ver tamién

[editar | editar la fonte]