Condáu de Saboya

	estáu desapaecíu
Alministración
Capital	Chambéry
Xeografía

El Condáu de Saboya (en llatín: Comitatus Sabaudiae; en francés: Comté de Savoie; n'italianu: Contea di Savoia) foi un estáu integrante del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu qu'esistió ente los años 1003 y 1416, momentu nel que'l so títulu nobiliariu foi xubíu a Ducáu con Humberto I de Saboya.

Situación xeográfica

El territoriu del Condáu de Saboya estender nos valles alpinos ente Italia y Francia, ocupando les zones cercanes a la ciudá de Chambéry nos actuales territorios de Saboya y Alta Saboya, según los territorios italianos d'El Piamonte del Valle d'Aosta de Niza, y dalgunos cantones de Suiza.

Historia

Creación del condáu

El condáu foi creáu en 1003 por Humberto I de Saboya, p'ampliar los sos dominios sobre los territorios del norte de la península Itálica y caltenelo nos valles alpinos. Sicasí, tres la disgregación total del Reinu de Borgoña nel añu 1032, l'emperador Conrado II del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu concede plenos poderes a Humberto I de Saboya, iniciador de la dinastía condal y da-y permisu utilizar l'águila imperial alemana na so escudu d'armes. La ciudá de Chambéry, la más importante de la dómina naquella zona, ye convertida na capital fixa.

El matrimoniu d'Adelaida de Susa, marquesa de Turín, con Otto de Saboya porta la unión de los territorios de Saboya a los del Valle del Susa y del Marquesáu de Turín, territoriu que s'estendía por El Piamonte.

La participación d'Amadeo III de Saboya na Segunda Cruzada, na cual muerre, dexa a la Casa de Saboya incorporar al escudu d'armes la cruz de los cruzaos. Tomás I foi nomáu vicariu imperial nel añu 1225 per parte de Federico II del Sacru Imperiu Románo Xermánicu, restaurando los dominios de la casa a El Piamonte y ampliando les sos posesiones a los Alpes.

En 1285, cola muerte de Felipe I de Saboya, el condáu vese escaláu polos conflictos dinásticos familiares, siendo asocedíu pol so sobrín Amadeo V de Saboya. Magar ésti caltién el títulu condal y el control de les rutes comerciales al traviés de los Alpes, entra en llucha col so hermanu pequeñu Luis, que ocupa la zona nororiental del país del Vaud, y tamién col so pariente Felipe qu'ocupa bona parte d'El Piamonte. Aimone de Saboya consigue faese de nuevu col territoriu d'El Piamonte, y el fíu d'ésti. Amadeo VI adquier los territorios de Biella, Cuneo, Santhia y el país de Vaud. En 1388 Amadeo VII consigue xunir a los dominios de los Saboya del Condáu de Niza a pactu que nun la apurrieren nunca nin a los provensales nin a los franceses.

Creación del Ducáu

En 1416 l'emperador Segismundo I del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu alza'l títulu d'Amadeo VIII de Saboya de conde a duque, estableciendo entós la nueva denominación de Ducáu de Saboya.

Ver tamién