Saltar al conteníu

Coalición de centroizquierda

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Coalición de centroizquierda
Coalizione di centrosinistra
Fundación 6 de marzu de 1995
Precedíu por Alianza de los Progresistes
Pactu per Italia
Estáu

{{Xeodatos  Italia | bandera iconu-país | nome =  Italia | variante = | tamañu = | alt =

}}
Ideoloxía política Socialdemocracia
Progresismu
Sociolliberalismu
Europeísmu
Posición nel espectru Centroizquierda
Cambiar los datos en Wikidata

Coalición de centroizquierda (italianu: Coalizione di centrosinistra) referir a una alianza política activa de partíos políticos n'Italia, so delles formes y nomes, dende 1995, cuando L'Ulivo formar sol lideralgu de Romano Prodi.

Nes eleiciones xenerales de 1996, L'Ulivo consistió na mayor parte de la izquierdista Alianza de los Progresistes y la mayor parte del centrista Pactu per Italia, los dos coaliciones perdedores nes eleiciones xenerales de 1994, la primera so un sistema basáu principalmente nel Escrutiniu mayoritariu uninominal. En 2005, La Unión fundóse como una coalición más amplia p'apostar les eleiciones xenerales de 2006, que depués colapsaron mientres la crisis política de 2008, cola cayida del segundu gabinete de Prodi.

Na actualidá, la coalición de centroizquierda construyóse alredor del Partíu Demócrata, que s'estableció en 2007 a partir d'una fusión de partíos que taben afiliaos a L'Ulivo y La Unión.

1996-1998

[editar | editar la fonte]

Mientres el primer gobiernu de Romano Prodi, la coalición taba compuesta por ocho partíos:

Partíu !Ideoloxía !Líder


Partíu Demócrata d'Izquierda[1] (PDS) Socialismu democráticu Massimo D'Alema
Partíu Popular Italianu[2] (PPI) Democracia cristiana Franco Marini
Renovación Italiana[3] (RI) Lliberalismu Lamberto Dini
Federación de los Verdes (FdV) Política verde Carlo Ripa di Meana
Socialistes Italianos[3] (SI) Socialdemocracia Enrico Boselli
Unión Democrática[2] (UD) Sociolliberalismu Antonio Maccanico
Partíu Republicanu Italianu[2] (PRI) Lliberalismu Giorgio La Malfa
Pactu Segni[3] (PS) Centrismu Mario Segni
  1. Seis partíos asociaos menores del PDS fundir con esti partíu en 1998: la Federación Llaborista, los Cristianos Sociales, la Izquierda Republicana, el Movimientu de Comunistes Unitarios, los Reformistes per Europa y la Federación Democrática, esti postreru un partíu rexonal en Cerdeña.
  2. 2,0 2,1 2,2 Los trés partíos apostaron les eleiciones na llista conxunta Populares por Prodi, xunto col Partíu Popular del Tirol del Sur (vea embaxo).
  3. 3,0 3,1 3,2 Los trés partíos apostaron la eleición na llista conxunta Pactu de los Demócrates.

La coalición foi sofitada externamente por:

Partíu !Ideoloxía !Líder


Partíu de la Refundación Comunista (PRC) Comunismu Fausto Bertinotti

La coalición tenía cuatro socios rexonales:

Rexón Partíu !Ideoloxía !Líder


Valle d'Aosta Unión Valdostana (UV) Rexonalismu Luciano Caveri
Tirol del Sur Partíu Popular del Tirol del Sur (SVP) Rexonalismu Siegfried Brugger
Vénetu Lliga Véneta Autonomísta (LAV) Rexonalismu Mario Rigo
Cerdeña Partíu Sardu d'Aición (PSd'Az) Nacionalismu sardu Franco Meloni

1998-2001

[editar | editar la fonte]

En 1998, el Partíu de la Refundación Comunista derrocó al segundu gabinete de Prodi. Nel periodu 1998-2001, mientres los dos gobiernos lideraos por Massimo D'Alema y unu lideráu por de Giuliano Amato, la coalición tuvo formada por ocho partíos:

Partíu !Ideoloxía !Líder


Demócrates d'Izquierda (DS) Socialdemocracia Walter Veltroni
Partíu Popular Italianu (PPI) Democracia cristiana Franco Marini / Pierluigi Castagnetti
Los Demócrates (Dem) Centrismu Romano Prodi / Arturo Parisi
Renovación Italiana (RI) Lliberalismu Lamberto Dini
Partíu de los Comunistes Italianos (PdCI) Comunismu Oliviero Diliberto
Socialistes Demócrates Italianos[1] (SDI) Socialdemocracia Enrico Boselli
Federación de los Verdes (FdV) Política verde Alfonso Pecoraro Scanio
Unión Democrática pola República
Unión de Demócrates per Europa (UDEUR)
Democracia cristiana Clemente Mastella
  1. El partíu nun participó nel segundu gabinete de D'Alema y formó de volao la coalición La Margarita, xunto col Partíu Republicanu Italianu y la Unión pola República.

Eleiciones xenerales de 2001

[editar | editar la fonte]

Nes eleiciones xenerales de 2001, la coalición, dirixida por Francesco Rutelli, taba compuesta por seis partíos:

Partíu !Ideoloxía !Líder


Demócrates d'Izquierda (DS) Socialdemocracia Walter Veltroni
Partíu Popular Italianu[1] (PPI) Democracia cristiana Pierluigi Castagnetti
Los Demócrates[1] (Dem) Centrismu Arturo Parisi
Renovación Italiana[1] (RI) Lliberalismu Lamberto Dini
Unión de Demócrates per Europa[1] (UDEUR) Democracia cristiana Clemente Mastella
Partíu de los Comunistes Italianos (PdCI) Comunismu Oliviero Diliberto
Socialistes Demócrates Italianos[2] (SDI) Socialdemocracia Enrico Boselli
Federación de los Verdes[2] (FdV) Política verde Grazia Francescato
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Los cuatro partíos apostaron les eleiciones dientro de la llista conxunta Democracia ye Llibertá-La Margarita (DL).
  2. 2,0 2,1 Los dos partíos apostaron la eleición na llista conxunta El Xirasol.

La coalición tenía cuatro socios rexonales:

Regiónn Partíu !Ideoloxía !Líder


Valle d'Aosta Unión Valdostana (UV) Rexonalismu Luciano Caveri
Edelweiss (SA) Rexonalismu Maurizio Martin
Tirol del Sur Partíu Popular del Tirol del Sur (SVP) Rexonalismu Siegfried Brugger
Trentín Llista Cívica Margarita (CM) Rexonalismu Lorenzo Dellai

Eleiciones europees de 2004

[editar | editar la fonte]

Nes eleiciones al Parllamentu Européu de 2004, La llista Xuníos en L'Ulivo, que llogró'l 31.1% de los votos, taba compuesta poles siguiente cuatro partíos:

Partíu Ideoloxía Líder
Demócrates d'Izquierda (DS) Socialdemocracia Piero Fassino
Democracia ye Llibertá-La Margarita (DL) Centrismu Francesco Rutelli
Socialistes Demócrates Italianos (SDI) Socialdemocracia Enrico Boselli
Movimientu Republicanos Europeos (MRE) Sociolliberalismu Luciana Sbarbati

La Unión (2005–2008)

[editar | editar la fonte]

Nes eleiciones xenerales de 2006, la coalición tuvo compuesta por dolce partíos:

Partíu !Ideoloxía !Líder


Demócrates d'Izquierda[1] (DS) Socialdemocracia Piero Fassino
Democracia ye Llibertá-La Margarita[1] (DL) Centrismu Francesco Rutelli
Partíu de la Refundación Comunista (PRC) Comunismu Fausto Bertinotti
Federación de los Verdes (FdV) Política verde Alfonso Pecoraro Scanio
Partíu de los Comunistes Italianos (PdCI) Comunismu Oliviero Diliberto
Socialistes Demócrates Italianos[2] (SDI) Socialdemocracia Enrico Boselli
Radicales Italianos[2] (Rad) Lliberalismu Daniele Capezzone
Italia de los Valores (IdV) Populismu Antonio Di Pietro
Unión de Demócrates per Europa (UDEUR) Democracia cristiana Clemente Mastella
Los Socialistes Italianos (SI) Socialdemocracia Bobo Craxi
Movimientu Republicanos Europeos[1] (MRE) Sociolliberalismu Luciana Sbarbati
Lliga Autonomista Lombarda (LAL) Rexonalismu Matteo Brivio
Partíu Popular del Tirol del Sur (SVP) Rexonalismu Luis Durnwalder
Partíu de los Pensionistes (PP) Intereses de los pensionistes Carlo Fatuzzo
  1. 1,0 1,1 1,2 Los trés partíos apostaron les eleiciones dientro de la llista conxunta d'L'Ulivo. En 2007 formaríen el Partíu Demócrata.
  2. 2,0 2,1 Los dos partíos apostaron les eleiciones dientro de la llista conxunta Rosa nel Puñu.

La coalición tenía seis socios rexonales:

Rexón Partíu !Ideoloxía !Líder


Valle d'Aosta Renovación Valdostana (UV) Rexonalismu Carlo Perrin
Tirol del Sur Partíu Popular del Tirol del Sur (SVP) Rexonalismu Elmar Pichler Rolle
Lombardía Lliga Autonomía Lombardía (LAL) Rexonalismu Matteo Brivio
Vénetu Lliga Fronte Veneto (LFV) Nacionalismu véneto Fabrizio Comencini
Calabria Partíu Democráticu del Sur[1] (PDM) Centrismu Agazio Loiero
Cerdeña Proyeutu Cerdeña[1] (PS) Socialdemocracia Renato Soru
  1. 1,0 1,1 Miembros fundadores del Partíu Demócrata.

Coaliciones lideraes pol PD (2008-presente)

[editar | editar la fonte]

Eleiciones xenerales de 2008

[editar | editar la fonte]

Nes eleiciones xenerales de 2008, la coalición, liderada por Walter Veltroni,[1] taba compuesta por dos partíos:

Partíu !Ideoloxía !Líder


Partíu Demócrata[nota 1] (PD) Socialdemocracia Walter Veltroni
Italia de los Valores (IdV) Populismu Antonio Di Pietro
  1. Incluyendo tamién a los Radicales Italianos.

Eleiciones xenerales de 2013

[editar | editar la fonte]

Nes eleiciones xenerales de 2013, la coalición presentóse como Italia. Bien Común, sol lideralgu de Pier Luigi Bersani,[2] y taba compuesta por cuatro partíos:

Partíu !Ideoloxía !Líder


Partíu Demócrata (PD) Socialdemocracia Pier Luigi Bersani
Izquierda, Ecoloxía y Llibertá (SEL) Socialismu democráticu Nichi Vendola
Centru Democráticu (CD) Centrismu Bruno Tabacci
Partíu Socialista Italianu (PSI) Socialdemocracia Riccardo Nencini

La coalición tenía cuatro socios rexonales:

Region Partíu !Ideoloxía !Líder


Valle d'Aosta Unión Progresista Valdostana (UVP) Rexonalismu Laurent Viérin
Autonomía Llibertá Participación Ecoloxía Rexonalismu Carlo Perrin
El Piamonte Moderaos (M) Centrismu Giacomo Portes
Tirol del Sur Partíu Popular del Tirol del Sur (SVP) Rexonalismu Richard Theiner
Verdes de Tirol del Sur[nota 1] (Grüne) Política verde Sepp Kusstatscher, Brigitte Foppa
Trentín Partíu Autonomista Trentín Tiroles (PATT) Rexonalismu Franco Panizza
Unión por Trentín (UpT) Rexonalismu Lorenzo Dellai
Sicilia El Megáfonu Llista Crocetta Rexonalismu Rosario Crocetta
  1. Partíu acomuñáu con Izquierda, Ecoloxía y Llibertá.

Eleiciones xenerales de 2018

[editar | editar la fonte]

Nes eleiciones xenerales de 2018 la coalición componer de cuatro llistes eleutorales:

Partíu !Ideoloxía !Líder


Partíu Demócrata[nota 1] (PD) Socialdemocracia Matteo Renzi
Más Europa[nota 2] (+Y) Lliberalismu Emma Bonino
Xuntos[nota 3] (I) Progresismu Riccardo Nencini, Angelo Bonelli
Llista Cívica Popular[nota 4] (CP) Centrismu Beatrice Lorenzin

La coalición tien siete socios rexonales:

Rexón Partíu !Ideoloxía !Líder


Valle d'Aosta Unión Valdostana (UV) Rexonalismu Ennio Pastoret
Unión Progresista Valdostana (UVP) Rexonalismu Laurent Viérin
Renacimientu Autonomista Popular Valdostana (EPAV) Rexonalismu Mauro Baccega
El Piamonte Moderaos (M) Centrismu Giacomo Portes
Tirol del Sur Partíu Popular del Tirol del Sur (SVP) Rexonalismu Philipp Achammer
Trentín Partíu Autonomista Trentín Tiroles (PATT) Rexonalismu Franco Panizza
Unión por Trentín (UpT) Rexonalismu Tiziano Mellarini

Resultaos eleutorales

[editar | editar la fonte]

Parllamentu Italianu

[editar | editar la fonte]
Cámara de Diputaos
Añu de la eleición Votos % Escaños +/– Líder
1994 12.632.680 (#2) 32,8
213/630
Achille Occhetto
1996 15.758.981 (#1) 42,2
322/630
Creciente 109
Romano Prodi
2001 16.209.944 (#2) 43,5
247/630
75
Francesco Rutelli
2006 19.036.986 (#1) 49,8
348/630
Creciente 101
Romano Prodi
2008 13.689.303 (#2) 37,5
239/630
109
Walter Veltroni
2013 10.047.603 (#1) 29,5
345/630
Creciente 106
Pier Luigi Bersani
2018 TBD TBD
0/630
Matteo Renzi
Senáu de la República
Election year Votos % Escaños +/– Líder
1994 10.881.320 (#2) 32,9
122/315
Achille Occhetto
1996 13.444.977 (#1) 41,2
169/315
Creciente 47
Romano Prodi
2001 13.282.495 (#2) 39,2
128/315
41
Francesco Rutelli
2006 17.118.364 (#2) 49,2
158/315
Creciente 30
Romano Prodi
2008 12.457.182 (#2) 38,7
130/315
28
Walter Veltroni
2013 9.686.683 (#1) 31,6
127/315
3
Pier Luigi Bersani
2018 TBD TBD
0/315
Matteo Renzi

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]