Wildmannlisloch
S Wildemannlisloch (/wıldəmannlısˈlɔχχ/[1]) oder Wildmannlisloch isch e Hööli im Toggeburg. Si isch am Nordabhang vom Seluu, eim vo de Chuurfirschte, am ene Felshoger näbe der Breitenalp. Dr Platz vo dr Hööli isch uf 1635 Meter über Meer. D Hööli goot öppe hundertfüfzg Meter wyt i Bäärg ine.
Neandertaaler
[ändere | Quälltäxt bearbeite]S Wildemannlisloch isch vor öppe 40ˈ000 Joor vo Neandertaaller uufgsuecht wore und somit de ältisti bikannti Oort im Toggeburg, wo Mensche ghuuset hend. D Hööli isch doozmool nume wenig öberem Tuurgletscher glege. D Neandertaaller hend die Hööli sporaadisch uufgsuecht, wenn si uf de Jagd i d Geget choo sind. S Wildemannliloch isch i de Joore 1923 bis 1927 systemaatisch erforscht wore. Me hett e Dörenand fo Chnöche gfunde, wo vo junge Höölebääre stammed, und ono wenigi vo e paar anderne Tier. Bim Iigang hett mer vercholets Roottaneholz gfunde und aabrennti Bäärechnöche.[2]
Saage
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Me list vonnere s eerschte Mol öppis im Buech vom Pfaarer Heiri Scherrer vo anne 1716. Sit em Joor 1816 isch dr Naame Wildmannlisloch bezüügt. Das het mit dr alte Gschicht z tue, es heige döört früener Wildlüütli gläbt.
Literatur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Steinhauser-Zimmermann, Regula Anna: Wildenmannlisloch. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
- Bächler, Emil: Das Wildenmannlisloch. In: Appenzeller Kalender 206, 1927.
Ainzelnoowiis
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ [1]
- ↑ Hans Büchler (Herausgeber): Das Toggenburg, 1993 (2. Uflaag); ISBN 3-7212-0256-2. Siite 34-36
Weblink
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Koordinate: 47° 10′ 3,3″ N, 9° 15′ 19,3″ O; CH1903: 737730 / 225663