Harold Godwinson
| Harold Godwinson | |
|---|---|
| Koning van Engeland | |
 | |
| Huis | Wessex |
| Titel | Graaf van Wessex |
| Regeer | 1053–1066 |
| Voorganger | Godwin |
| Opvolger | -- |
| Titel | Koning van Engeland |
| Regeer | 5 Januarie – 14 Oktober 1066 |
| Voorganger | Eduard die Belyer |
| Opvolger | Edgar Adeling Willem die Veroweraar |
| Eggenote | Edith Swannesha Edith van Mercië |
| Kinders | Godwin Edmund Magnus Gunhilda Gytha Harold Ulf |
| Gebore | c. 1022; Wessex |
| Oorlede | 14 Oktober 1066; Sussex |
| Vader | Godwin |
| Moeder | Gytha Thorkelsdóttir |
Harold II Godwinson (1022 – 14 Oktober 1066) was van 5 Januarie 1066 tot met sy dood die laaste Angel-Saksiese koning van Engeland voor die Normandiese verowering. Hy was die seun van Godwin, Graaf van Wessex en sy tweede vrou, Gytha Thorkelsdóttir, ’n familielid van koning Sven Vurkbaard van Denemarke en Engeland.
Groot invloed
[wysig | wysig bron]Godwin het tydens die bewind van Eduard die Belyer die werklike gesag oor Engeland gehad. Harold het dié posisie van sy pa geërf.
Vanweë sy suster, Edith van Wessex, se huwelik met koning Eduard het hy in 1045 die Graaf van Oos-Anglië geword. In 1051 het hy sy pa in ballingskap vergesel en hom die volgende jaar gehelp om sy titel terug te kry. Toe Godwin in 1053 sterf, het Harold hom opgevolg as Graaf van Wessex (’n gebied wat destyds ’n derde van Engeland beslaan het). So het hy naas die koning die magtigste man in die land geword.
In 1058 het hy ook die Graaf van Hereford geword en soos sy pa leier van die opposisie teen die toenemende Normandiese invloed onder die herstelde Saksiese koningskap van Eduard die Belyer, wat langer as ’n kwarteeu in ballingskap in Normandië gewoon het.
Huwelik en kinders
[wysig | wysig bron]Harold was sowat 20 jaar "in die Deense styl" getroud met Edith Swannesha en hulle het minstens ses kinders gehad. Die huwelik is wyd aanvaar, hoewel die kerk Edith as Harold se minnares beskou het. Hulle kinders is egter nie as buite-egtelik beskou nie. Onder hulle was ’n dogter, Gytha, wat later getrou het met die Kiëfse prins Wladimir Monomach. Deur afstammelinge van die egpaar was sy ’n voorsaat van die Engelse koningin Isabella van Frankryk, en dus is Harold die voorvader van daaropvolgende Engelse monarge.
In omstreeks Januarie 1066 het Harold getrou met Edith van Mercië. Hulle het twee seuns, waarskynlik ’n tweeling, gehad: Harold en Ulf (gebore c. November 1066), wat albei blykbaar tot met hul dood in bannelingskap gewoon het.
Opvolgingskrisis
[wysig | wysig bron]Eduard het sy grootneef Edgar Adeling gekies as sy erfgenaam. Edgar het egter nie ’n groot aanhang gehad nie en was maar 14 jaar oud. Toe Eduard op 5 Januarie 1066 sterf, het Harold aanspraak gemaak op die troon wat Eduard volgens hom aan hom beloof het. ’n Dag later is hy gekroon.
Hertog Willem van Normandië het egter beweer dat die troon aan hóm belowe is en hy het Engeland later die jaar met 7 000 man binnegeval en Harold van die troon gesit. Edgar is toe as koning uitgeroep, maar ná ’n bewind van sowat agt weke is hy van die troon gesit en het Willem koning geword.
Hiermee het die bewind van die 10de-eeuse Wes-Saksiese konings van Engeland tot ’n einde gekom en die Normandiese monargie begin.
Bron
[wysig | wysig bron]- Historische verhalen. 16de reeks no. 4. "Willem de Veroveraar" - Rika Muchez. Uitgegee deur Sikkel N.V. Antwerpen
Verwysings
[wysig | wysig bron]- Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Nederlandse Wikipedia-artikel nl:Harold II van Engeland
