Tekslinguistiek

Tekslinguistiek vorm deel van die taalwetenskap wat te make het met die studie van teks as ‘n kommunikasie medium. Teks verwys in hierdie sin na die geheel van ʼn groepering woorde en sinne met die doel om die konteks daarvan te verstaan. Tekslinguistiek fokus dus op die verband tussen grammatiese eenhede in sinne om te analiseer hoe sinne gegroepeer word om konteks aan ʼn saak te gee, hierdie kontekste sluit die interpersoonlike kontekste, eksperimentele kontekste en logiese kontekste in.

Om die konteks en verband tussen sinne te analiseer word daar klem gelê op die kohesie tussen sinne, of te wel hoe sinne aan mekaar gekoppel word om samehangende eenheid te vorm, teks kan gevolglik nie gesien word as afsonderlike eenhede nie maar as ’n semantiese eenheid.

Daar word egter onderskeid getref tussen gesproke en geskrewe teks in tekslinguistiek omdat daar sekere faktore is wat in gesproke taal nie geanaliseer kan word nie. Hierdie faktore sluit in nie-verbale tekens soos fonetiese uitspraak, liggaamshouding, vorme van gebaretaal en ander paralinguistiese eenhede. In geskrewe teks speel die bogenoemde faktore geen rol nie en dus kan alle vorme van geskrewe teks geanaliseer word.

Tekslinguistiek kan dus gesien word as ’n vorm van uitgebreide diskoers analise met die doel om kohesie en ander faktore in die gebruik van stringe sinne en woorde te analiseer en beter verstaan.